ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ

 

Μια μέρα ο Σωτήρης καθώς έπαιζε με τους φίλους του ,στην αυλή του σπιτιού του έπεσε και χτύπησε στην μύτη. Η μύτη του άρχισε σιγά-σιγά να τρέχει αίμα.

-Βοήθεια  αίμα !!! άρχισε να φωνάζει.

-Αίμα ! αίμα! Δεν μπορώ να το βλέπω .

 Οι φίλοι του τον έβαλαν να καθίσει πάνω σε μια καρέκλα .  

Η μαμά του έλειπε , άλλα στο σπίτι ήταν η αδερφή  του η Έλλη . Έτρεξε γρήγορα , γιατί ήξερε πως ήταν φοβητσιάρης και δεν μπορούσε να βλέπει αίματα .Μόλις  είδε  ότι έτρεχε η μύτη του αίμα ,  ήξερε τι έπρεπε να κάνει και τις  « ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ»  που έπρεπε να προσφέρει .Έτσι τον βοήθησε.

Τον έβαλε να καθίσει με σκυμμένο το κεφάλι μπροστά και το αίμα να πέφτει κάτω. Του είπε να αναπνέει μόνο με το στόμα και του έπιασε τη μύτη με το δείκτη και τον αντίχειρα στο πάνω μέρος της μύτης. Του δρόσιζε συνέχει το μέτωπο με νερό. Σε λίγα λεπτά το αίμα η αιμορραγία είχε σταματήσει.

-Νομίζω πως είσαι καλά , του είπε  και  του καθάρισε με χλιαρό νερό το πρόσωπο , που ήταν λερωμένο. Του έβαλε μια μικρή γάζα στο ρουθούνι .

Όλα τελείωσαν ωραία και ο Σωτήρης συνέχισε το παιχνίδι με τους φίλους του .  

---

 Καλώ ασθενοφόρο!

 - Πάμε για κεράσια; Πρότεινε ξαφνικά ο Μάκης στους φίλους τους, καθώς  έκαναν βόλτα με τα ποδήλατα στο χωριό.

- Ωραία ιδέα, είπε ο Κώστας.

-          Ξέρω εδώ κοντά ένα χωράφι, που έχει πεντανόστιμα κεράσια. Το έχει ένας θείος μου. Και να μας δει να παίρνουμε σε θα μας μαλώσει, είπε ο Ρούλης.

Καθώς ξεμάκρυναν από το χωριό, ξαφνικά άκουσαν φωνές.

…Βοήθεια! Βοήθειαααα!

Έτρεξαν με τα ποδήλατα γρήγορα προς το μέρος που ακουγόταν η φωνή. Ξαφνικά είδαν τον κ. Ανέστη ένα συγχωριανό τους να του έχει πιάσει το πόδι του η φρέζα. Ο Μάκης χωρίς δεύτερη κουβέντα, είπε:

-Βοηθείστε τον κ. Ανέστη, κρατήστε του συντροφιά, εγώ πάω να καλέσω ασθενοφόρο.

Έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε με το ποδήλατο και σταμάτησε στα πρώτα σπίτια του χωριού, στο σπίτι μιας θείας του. Ανέφερε το περιστατικό και μπήκε γρήγορα σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου και κάλεσε το 166.

- Γρήγορα βοήθεια, ένα ασθενοφόρο στο Ριζό.

- Σιγά , σιγά με ψυχραιμία να μας πεις όλα τα στοιχεία του συμβάντος, ακούστηκε μια φωνή, από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου.

- Έγινε ένα ατύχημα, μέσα στο χωράφι . Μια φρέζα έχει χτυπήσει το πόδι ενός αγρότη.

- Ποιος τηλεφωνεί;

-Ονομάζομαι Πρόδρομος Γιαπράκης, μένω στο Ριζό.

-Πού έγινε το ατύχημα το ατύχημα ;

-Έγινε έξω από το χωριό μου, στο δρόμο Σεβαστιανών – Ριζού.

- Πότε έγινε;

- Έγινε πριν 5΄λεπτά περίπου

- Πόσοι είναι οι τραυματίες.

-          Ένας είναι μόνο. Γρήγορα γιατί είναι επείγον.

-          Δώσ’μου ένα τηλέφωνο;

-          038107……

-Ευχαριστούμε, σε 4΄- 5΄λεπτά το ασθενοφόρο θα είναι εκεί. 

 

Ο Μάκης έκλεισε το τηλέφωνο και γρήγορα μαζί και με άλλους συγχωριανούς του έφτασε στο τόπο του ατυχήματος. Ο κ. Ανέστης πονούσε πολύ και έχανε πολύ αίμα από το πόδι του. Τα άλλα δυο παιδιά , ο Κώστας και ο Ρούλης είχαν βγάλει τα φανελάκια που φορούσαν και είχαν δέσει πρόχειρα την πληγή του κ. Ανέστη ,για να μην αιμορραγεί.  . Σε λίγο έφτασε και το ασθενοφόρο. Πήραν αμέσως τον κ. Ανέστη και τον μετέφεραν στο Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Έδεσσας.

Σε λίγες ώρες έμαθαν ότι ο κ. Ανέστης χάρη στη γρήγορη ειδοποίηση και μεταφορά του στο Νοσοκομείο,  ήταν  πολύ καλά και δεν διέτρεχε κανένα κίνδυνο.

Οι τρεις φίλοι αποφάσισαν να πάνε την άλλη μέρα για κεράσια! !  

---

Αγώνας μπάσκετ

 - Η ομάδα θα πρέπει να κάνει προπονήσει για να κατέβει στους αγώνες στα Ηράκλεια, είπε ο Κώστας , ο αρχηγός της ομάδας.

- Να κάνουμε προπονήσεις, το απόγευμα, είπε η Κατερίνα.

- Ωραία στις 6 η ώρα, όλοι να είμαστε εδώ, στο γήπεδο μπάσκετ, του σχολείου.

Το απόγευμα όλοι οι μαθητές που ήταν στην ομάδα μαζεύτηκαν στην αυλή του σχολείου.

-          Προτείνω να παίξουμε αγόρια – κορίτσια , για να δείτε πόσο εύκολα θα σας νικήσουμε, γιατί είμαστε οι καλύτερες είπε η Γιώτα.

 Τα αγόρια γελούσαν και δέχθηκαν με χαρά .

- Ο αγώνας σε 3΄ λεπτά αρχίζει, είπε ο Ηλίας ένας μαθητής που φορούσε γυαλιά και δεν τον ήθελαν στην ομάδα, για να μην χτυπήσει.

Ο Μάκης κέρδισε το ριμπάουντ και έδωσε πάσα στον Ανδρέα. Ο Ανδρέας αρχίζει να χτυπάει την μπάλα και η Κατερίνα πήγε κοντά του ,για να του την κλέψει. Ο Ρούλης , φώναζε και ζητούσε επίμονα την μπάλα. Ο Ανδρέας του  πέταξε ξαφνικά την μπάλα, αλλά δεν είχε προσέξει ότι η Βάσω και η Έλλη ήταν δίπλα στον Ρούλη. Ο Ρούλης προσπάθησε να πιάσει την μπάλα αλλά μπλέχτηκε στα πόδια των κοριτσιών και έπεσε κάτω αρχίζοντας να κλαίει!

- Το πόδι μου, το πόδι μου!

- Σήκω πάνω και παίξε καλύτερα του είπε ο Κώστας .

Ο Ρούλης προσπάθησε να σηκωθεί αλλά δύσκολα!

- Δεν μπορώ να πατήσω το δεξί μου πόδι !

Ο αγώνας σταμάτησε. Τα παιδιά κύκλωσαν τον Ρούλη, ενώ η Τασία πήγε να φωνάξει την Τίνα. Τα αγόρια είπαν στον Ρούλη να καθίσει εκεί που ήταν και να μη μετακινήσει το πόδι του γιατί υπάρχει κίνδυνος να γίνει μεγαλύτερη ζημία αν είναι πολύ χτυπημένο. Η Λεμονιά, που το σπίτι της ήταν δίπλα, έφερε γρήγορα μια πετσέτα με πάγο. Οι φίλοι του Ρούλη προσπαθούσαν να τον παρηγορήσουν και να τον κάνουν να γελάσει. Του έβαλαν την πετσέτα με το πάγο πάνω στο χτυπημένο πόδι . Σε λίγο έφτασε και η Τίνα.

Είδε το πόδι του Ρούλη και τον καθησύχασε λέγοντας πως είναι ένα απλό διάστρεμμα στον αστράγαλο δηλαδή στραμπούλιγμα .

Σωστά, βάλατε πάγο πάνω στο τραυματισμένο μέλος είπε στα παιδιά . Στη συνέχεια αφού το άφησε για κανένα τέταρτο του το έδεσε με έναν ελαστικό επίδεσμο. Τον βοήθησαν στο τέλος οι φίλοι να πάει σπίτι και η Τίνα του είπε πως θα περάσει σε λίγο από το σπίτι για να πάνε στο Κ. Υ. Σκύδρας για να βγάλουν μια ακτινογραφία, για να είναι απολύτως σίγουροι ότι δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό.

Ο Ρούλης για λίγες μέρες ξεκούρασε το πόδι του και η ομάδα πήρε μέρος στους αγώνες χωρίς αυτόν. Η ομάδα έχασε αλλά ο Ρούλης κέρδισε ένα παρατσούκλι             << ΡΟΥΛΗΣ  Ο ΑΤΥΧΟΥΛΗΣ   >>  

 

Το τάισμα του σκύλου μου !

Ένα απόγευμα η μητέρα μου, μου έδωσε αποφάγια να πάω να ταΐσω τα δυο σκυλιά που έχουμε, στο πίσω μέρος της αυλής μας. Μου αρέσουν και αγαπώ τα σκυλιά και γι’ αυτό οι γονείς μου, μου είχαν πάρει και άλλο ένα. Έτσι έχω δύο σκυλιά, όμορφα αλλά ζωηρά. Όταν πήγα κοντά τους το ένα είχε ορμήξει στο άλλο και παίζανε. Ετοίμασα το ένα πιατάκι και το έβαλα μπροστά στο ένα σκυλί. Το άλλο όρμηξε κατά πάνω του και προσπάθησε να του πάρει το φαγητό. Το άλλο τότε αντέδρασε και θυμωμένο όρμηξε και αυτό. Εγώ τότε μπήκα ανάμεσα τους για να τους χωρίσω αλλά τι το ‘ θελα. Ο αγαπημένος μου σκύλος μου δάγκωσε το αριστερό πόδι μου, λίγο πιο πάνω από τον αστράγαλο. Τα δόντια του σκύλου μου είχαν τρυπήσει την κάλτσα μου και είχαν μπει στο σώμα μου.

-         Μαμά! Βοήθεια! Φώναξα και απομάκρυνα τον σκύλο.

Κουτσαίνοντας έφτασα στο σπίτι. Η μητέρα μου ανησύχησε, μου έδεσε πρόχειρα την πληγή με μια πετσέτα καθαρή και πίεζα ελαφρά την πληγή. Με μετέφεραν με το αυτοκίνητο στο Νοσοκομείο στην Έδεσσα.

Οι γιατροί με έβαλαν σε ένα θάλαμο που έγραφε από έξω “Επείγοντα περιστατικά”. Η πληγή ήταν πολύ μεγάλη. Αφού  περιποιήθηκαν την πληγή, είδα έναν γιατρό να έχει μια βελόνα και κάτι σαν κλωστή.

 

-Μη φοβάσαι! Δεν θα σε πονέσουμε. Η πληγή σου είναι αρκετά μεγάλη και θα χρειαστεί να κάνουμε ράμματα.

Τελικά έκανα 10 ράμματα. Δεν χρειάστηκε να κάνω εμβόλιο γιατί και εγώ είχα κάνει όλα τα απαραίτητα εμβόλια, αλλά και ο σκύλος μου είχε περάσει πρόσφατα από το κτηνίατρο του και ήταν εμβολιασμένος.

Παρ’ όλα αυτά που πέρασα δεν παύω να αγαπώ τα σκυλιά μου. Η ιστορία μου είναι αληθινή και το σημάδι από τα ράμματα το αποδεικνύει.      

Μάκης.

---

Οι γάτες της Λεμονιάς.

 Η Λεμονιά αγαπάει πολύ τις γάτες. Γι’ αυτό στο σπίτι της έχει τρεις. Τρεις γάτες πανέμορφες, έξυπνες και χαδιάρες. Μια μέρα που παίζαμε στην αυλή του σπιτιού της, η πιο ζωηρή από τις τρεις, η Μαυρούλα, συνέχεια μπερδευόταν στα πόδια μας και δεν μας άφηνε ήσυχες. Η Λεμονιά τις μάλωσε και για λίγο απομακρύνθηκαν. Χωρίς να το καταλάβουμε σε λίγο βρέθηκαν πάλι στα πόδια μας. Η Άννα στην προσπάθεια της να σηκωθεί πάτησε την ουρά της Μαυρούλας. Η γάτα νιαούρισε και θυμωμένη έτρεξε και έπεσε πάνω μου. Με τα κοφτερά νύχια της μου γρατσούνισε το πόδι. Αμέσως το πόδι μου γέμισε γρατσουνιές και αίματα. Θύμωσα πολύ και συγκράτησα τα δάκρυα μου. Η Λεμονιά έφερε το λάστιχο του κήπου και σαπούνι. Μου καθάρισε πολύ καλά την πληγή και η μητέρα της έφερε από το φαρμακείο του σπιτιού της το οξυζενέ και το μπεντατίν. Αφού ρίξαμε πάνω από τις γρατσουνιές οξυζενέ και καθάρισε η πληγή, άλειψε η Λεμονιά τις γρατσουνιές με μπενταντίν. Ευτυχώς οι γρατσουνιές δεν ήταν βαθιές. Για να είμαστε σίγουροι τηλεφωνήσαμε στην Τίνα την γιατρίνα, η οποία μας είπε πως είχαμε προσφέρει σωστά τις Α΄ βοήθειες. Μας συμβούλεψε μόνο αν πρηστεί το πόδι ή ανεβάσω πυρετό να την ειδοποιήσω αμέσως. Ευτυχώς όμως δεν χρειάστηκε και σε δυο μέρες τα σημάδια είχαν σχεδόν εξαφανιστεί.

Χαρούλα

---

Αστροφεγγιά

 Αστροφεγγιά. Είχε νυχτώσει για καλά αλλά δεν έλεγε να δροσίσει. Όλοι αναζητούσαμε ένα μέρος για να δροσιστούμε. Η Ελίζα μας πρότεινε να πάμε να καθίσουμε στο ευρύχωρο μπαλκόνι του σπιτιού της. Σε λίγο τα γέλια μας και οι φωνές μας πλημμύριζαν την ατμόσφαιρα. Όλοι μας ήμασταν χαρούμενοι. Η Ελίζα αφού μας είχε προσφέρει από ένα δροσιστικό ποτήρι παγωμένο χυμό, μας έδωσε και από ένα χωνάκι παγωτό που η ίδια είχε φτιάξει. Σε λίγο όμως η ατμόσφαιρα άρχισε να γεμίζει κουνούπια. Η Βάσω ανησύχησε γιατί γνωρίζει ότι αν την τσιμπήσει κάτι της προκαλεί αλλεργία. Βάλαμε αντικουνουπικά, ανάψαμε φιδάκι, αλλά ένα κουνούπι την τσίμπησε στο πρόσωπο. Σε λίγο το πρόσωπό της κοκκίνισε, τη φαγούριζε και πρήστηκε πάνω από το δεξί της μάτι. Ανησυχήσαμε όλοι. Ειδοποιήσαμε την μητέρα της και απλώσαμε κρύες κομπρέσες πάνω στο πρόσωπό της. Η μητέρα της της έφερε την αντισταμινική αλοιφή και σε λίγο η Βάσω ήταν πολύ καλύτερα. Η βραδινή μας όμως συγκέντρωση την όμορφη αυτή βραδιά έληξε λίγο γρήγορα.

Αλεξάνδρα

  ( Η ιστορία είναι πραγματική . Η φίλη μας η Βάσω είναι αλλεργική  στα τσιμπήματα  εντόμων και προσέχει πάρα πολύ , γιατί είναι πολύ επικίνδυνο )  

---

Ο μελισσοκόμος

 Ο πατέρας μου είναι μελισσοκόμος. Του αρέσουν τα μελίσσια και συνέχεια μου λέει πόσο ωφέλιμη είναι η μέλισσα. Εγώ όμως τις φοβάμαι, γιατί μπορεί να τσιμπήσουν. Ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι, ενώ καθόμασταν στο μπαλκόνι, ο πατέρας μου είδε σε ένα δέντρο  στο απέναντι χωράφι ένα μελίσσι. Ήταν ένα σμήνος μελισσών που είχαν φύγει από την κυψέλη και βρήκαν προσωρινό καταφύγιο στα κλαδιά του δέντρου. Οι μέλισσες κρεμόντουσαν όλες μαζί.

-Πρέπει να τις πιάσω, να τις βάλω σε ένα κασόνι είπε ο πατέρας.

 Σε λίγο είχε φορέσει και το προστατευτικό καπέλο που έχει, τα γάντια και πήγε προς τις μέλισσες.

-Τασία μην πλησιάσεις γιατί μπορεί να σε τσιμπήσουν οι μέλισσες, είπε καθώς έφευγε .

Εγώ τις φοβάμαι, αλλά το θέαμα ήταν μοναδικό , δεν είχα ξαναδεί τόσες πολλές μέλισσες μαζί να κρέμονται και πήγα πιο κοντά για να τις δω καλύτερα.

Ο πατέρας μου έπιασε το μελίσσι και προσπαθούσε να τις βάλει στο κασόνι. Μερικές μέλισσες πέταξαν, ξέφυγαν από το μελίσσι. Μία από αυτές ήρθε ξαφνικά πάνω μου. Δεν πρόλαβα και με τσίμπησε στο μπράτσο. Πόνεσα και έτρεξα σπίτι. Η αδερφή  μου δεν ανησύχησε.  

-Μην ανησυχείς ! στην Αγωγή Υγείας έχουμε μάθει να προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες , μου είπε .

Πήρε από το φαρμακείο του σπιτιού την αμμωνία και άλειψε την περιοχή που με είχε τσιμπήσει η μέλισσα. Μετά πήρε ένα τσιμπιδάκι και έβγαλε προσεκτικά το κεντρί. Σιγά-σιγά τράβηξε το κεντρί για να μην σπάσει. Ο πόνος άρχισε να υποχωρεί αλλά το μπράτσο μου είχε πρηστεί. Τότε πήρε ένα κομμάτι πάγο από το ψυγείο και αφού το τύλιξε σε μια πετσέτα, το τοποθέτησε πάνω στο σημείο που με είχε τσιμπήσει η μέλισσα .Μέχρι να έρθει ο πατέρας μου όλα είχαν περάσει .

Ακόμα φοβάμαι τις μέλισσες και προσέχω να αποφεύγω να τις πλησιάζω.

Τασία

---

Πρωτομαγιά 

Την πρωτομαγιά αποφασίσαμε όλοι οι φίλοι να μαζευτούμε στο αγρόκτημα της Χαρούλας. Ο πατέρας της έχει εκεί ένα εξοχικό σπιτάκι και θα μαζευόμασταν για να ψήσουμε.

Σχεδόν όλοι ήμασταν. Η ημέρα ήταν πολύ ωραία. Ο ήλιος μας ζέσταινε με τις ακτίνες του, η φύση όλη γιόρταζε. Τα πουλιά πετούσαν στον καταγάλανο ουρανό και τα λουλούδια στόλιζαν τη γη. Η Γιώτα και ο Κώστας αποφάσισαν να μαζέψουν λουλούδια για να φτιάξουν μαγιάτικα στεφάνια.

-Τι όμορφα κίτρινα λουλούδια; Και τι όμορφα που μυρίζουν είπε η Γιώτα και προσπάθησε να τα κόψει. Όμως ο βλαστός του ήταν σκληρός και φώναξε τον Κώστα.

-Κώστα, μήπως μπορείς να μου κόψεις από αυτά τα μυρωδάτα λουλούδια;

Ο Κώστας άπλωσε το πόδι του και με όλη τη δύναμη προσπάθησε από το θάμνο να κόψει τα λουλούδια. Δεν πρόσεξε όμως και ξαφνικά τραντάχτηκε.

-Κάτι με τσίμπησε! Ωχ !το πόδι μου!

-Βοήθεια ένα φίδι στο πόδι του Κώστα! Φύγε από εκεί!

-Παναγιά μου! Με τσίμπησε οχιά!

-Βοήθεια! Παιδιά! Φώναζε η Γιώτα.

Ο Κώστας κάθισε κάτω γιατί πονούσε και η Γιώτα προσπάθησε να τον ηρεμήσει. Σε λίγο όλοι είχαν μαζευτεί για να δουν τι συμβαίνει.

- Καλύτερα να καλέσουμε γιατρό είπε η Μαρία και ειδοποίησε την Τίνα τη γιατρίνα

-Το πόδι του Κώστα πρέπει να είναι χαμηλότερα από το επίπεδο της καρδιάς, είπε η Τασούλα .

-Να ρουφήξουμε το αίμα από την πληγή είπε ο Ρούλης.

-Ρούλη, αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και δεν επιτρέπεται. Δε θυμάσαι που το είπαμε στην Αγωγή Υγείας !

Τα παιδιά στη συνέχεια έφεραν σαπούνι και νερό και έπλυναν προσεκτικά την πληγή. Έδεσαν προσεκτικά την πληγή  με ένα καθαρό πανί .

-Θα πάθω  τίποτε ; είπε ο Κώστας

-Δε νομίζω να ήταν οχιά , που είναι το μόνο δηλητηριώδες φίδι στη χώρα μας , είπε η Βίκυ.

-Όλα θα περάσουν , δεν είναι τίποτα , είπε ο Μάκης .

Η Τίνα έφτασε γρήγορα και αφού είδε την πληγή είπε :

-Εγώ πιστεύω ότι δεν ήταν δηλητηριασμένο το φίδι. Βλέπετε εδώ!

Κοίταξαν όλοι στο σημείο που είχε τσιμπήσει το φίδι το πόδι του Κώστα.

-Εδώ υπάρχουν τσιμπήματα σε ημικυκλική διάταξη, άρα είναι αβλαβές φίδι.

Άμα σε τσιμπήσει οχιά, το σημάδι του είναι ένα ή δυο μικρά στρογγυλά τσιμπήματα, είπε η Τίνα η γιατρίνα .

- Βλέπω προσφέρατε πολύ σωστά τις πρώτες βοήθειες . Για να είμαστε όμως απόλυτα σίγουροι θα πάμε μαζί με τον Κώστα στο Νοσοκομείο για να σιγουρευτούμε και να δούμε πως θα είναι μετά από μερικές ώρες.

 

Η Πρωτομαγιάτικη εκδρομή   μας, συνεχίστηκε χωρίς τον Κώστα. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και το τσίμπημα του φιδιού είναι μια ανάμνηση .  

---

 Το ηλεκτρικό σίδερο

 -Ρούλη! Θα χτυπήσεις!

-Ρούλη σε παρακαλώ μπορείς να είσαι πιο ήρεμος και να μην  ενοχλείς τον αδελφό σου!είπε η μητέρα του, ενώ σιδέρωνε.

Ο Ρούλης όμως και ο αδελφός του δεν έλεγαν να ησυχάσουν και έτρεχαν μέσα στο σπίτι.

-Ρούλη φύγε μακριά μου, θα ακουμπήσετε το σίδερο και θα καείτε, είπε η μητέρα του.

Δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει και ο Ρούλης καθώς περνούσε από δίπλα της, ακούμπησε το χέρι του στο αναμμένο σίδερο.

-Ωχ! κάηκα! Φώναξε.

-Μαμά πονάω!

-Γρήγορα ρίξε νερό στην πληγή σου μην επεκταθεί και για να δροσιστείς.

-Ναι! Μαμά! Το ξέρω αυτό, το έχουμε μάθει στην Αγωγή Υγείας.

Θα αφήσω για δέκα λεπτά το κρύο νερό να τρέχει πάνω στο έγκαυμά μου.

Η μητέρα του στο μεταξύ του έβγαλε το ρολόι που φορούσε στο χέρι του για να μην το σφίγγει. Μετά από δέκα λεπτά ο Ρούλης, έβγαλε το χέρι του από το νερό και άλειψε την πληγή του με betadine.
-Ρούλη, βάλε καλύτερα οδοντόκρεμα για να σε δροσίσει

-Μητέρα δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε με γιατροσόφια τις πληγές. Θα τηλεφωνήσουμε και στην Τίνα τη γιατρίνα για να μας δώσει τις κατάλληλες συμβουλές.

-Τότε πάμε καλύτερα από εκεί, για να δει καλύτερα την πληγή για να                σίγουροι. Πιστεύω να σου έγινε μάθημα και να προσέχεις !