«Nα
μένει το βύσσινο»
Ο μύθος λέει πως κάποτε κάποιος
ψηφοφόρος ενός βουλευτή παράγγειλε στο σερβιτόρο του καφενείου
που συναντήθηκαν ένα βύσσινο, για να τον φιλέψει, κι έτσι να
πετύχει το ρουσφετάκι του. Ο βουλευτής όμως, σκληρό καρύδι, δε
φαινόταν να θέλει να τον βοηθήσει. Αγανακτισμένος τότε ο
ψηφοφόρος, που έβλεπε πως δε θα γινότανε τίποτα, φώναξε δυνατά
στο σερβιτόρο: «Να μένει το βύσσινο». Έτσι γεννήθηκε μια
καινούρια λαϊκή έκφραση κάπου στα 1905-1908.
* * *
«Έγινε της Αναλήψεως» -
«Έπιασε τη μαλλιαρή».
Παλιότερα η γιορτή της Αναλήψεως,
ήταν την ημέρα που άρχιζαν να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα, ύστερα
από το χειμώνα. Αυτή η πρώτη βουτιά στο κύμα αυτών που βουτούσαν
και το τράβηγμα από τον πάτο της θάλασσας του ανθισμένου αυτή
την εποχή φυκιού, έχει μείνει στη χώρα μας με τη φράση «έπιασε
τη μαλλιαρή». Όσο για το ότι «έγινε της Αναλήψεως» ταυτίζεται με
την Ανάληψη του Χριστού. Δηλαδή εξαφανίστηκε.
(Από το βιβλίο του Τάκη Νατσούλη
«Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις»)
Φωτιάς Κώστας
(ΣΤ΄ Τάξη)
ΑΝΕΚΔΟΤΑ
-
Μητέρα, σήμερα η δασκάλα μου είπε ότι τραγουδώ σαν πουλί!
-
Και σαν ποιο πουλί;
-
Σαν καρακάξα!!
* * *
ΜΑΜΑ: Μαρία, πετάξου ως τον χασάπη
να δεις αν έχει αρνίσιο κεφάλι.
ΜΑΡΙΑ: Δεν είδα, μαμά, γιατί ο
χασάπης φορούσε το καπέλο του.
Φωτίου Χριστίνα (ΣΤ΄ Τάξη)
ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ
«Της νύχτας τη δουλειά τη βλέπει η
μέρα και γελά»
Οι βιαστικές δουλειές ποτέ δε
γίνονται σωστά.
* * *
«Τι γίνεται και δεν ακούεται»
Τίποτα δε μένει μυστικό. Όλα
(σχεδόν) κάποτε αποκαλύπτονται.
Ιωαννίδου Ελένη (ΣΤ΄ Τάξη)
|
