ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΜΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑ ΚΙΝΑ Κράτος της Ασίας. Βρίσκεται στην Ανατολική Ασία και είναι το μεγαλύτερο κράτος της γης σε πληθυσμό. Συνορεύει Βόρεια με την Σιβηρία και την Εξωτερική Μογγολία, Βορειοανατολικά με τη Βόρεια Κορέα, Νότια με την Ινδία, το Νεπάλ, το Μπουτάν, τη Βιρμανία, το Λαός και το Βιετνάμ. Ανατολικά βρέχεται από την Κίτρινη θάλασσα, τη Σινική και τη Νότια Σινική θάλασσα και Δυτικά συνορεύει με το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Η κυρίως Κίνα διαιρείται μορφολογικά σε δύο τμήματα: στη Βόρεια και στη Νότια Κίνα. Η Βόρεια Κίνα είναι η μεγάλη Πεδιάδα, η οποία σχηματίστηκε από τις προσχώσεις των ποταμών, που τη διαρρέουν. Στα βόρειά της απλώνεται η μεγάλη πεδιάδα της Μαντζουρίας. Στα δυτικά των πεδιάδων αυτών βρίσκονται ανθρακοφόρα οροπέδια. Όλες αυτές οι πεδιάδες και τα οροπέδια σκεπάζονται από την κίτρινη συμπαγή σκόνη «λαις», που σε πολλά σημεία φτάνει σε βάθος τα 300 μ Εκεί που η υγρασία είναι αρκετή, το «λαις» έχει ανεξάντλητη γονιμότητα. Η Νότια Κίνα αντίθετα είναι ένα ορεινό συγκρότημα, το οποίο αποτελείται από τεράστια κλιμακωτά οροπέδια, όπως το οροπέδιο της Μογγολίας, το υψίπεδο Χαν – Χάι και το Θιβέτ. Γιγάντιες οροσειρές διασχίζουν τα οροπέδια αυτά, όπως τα Ιμαλάϊα, με ψηλότερη κορυφή το Έβερεστ (8.882μ..), το Kαρακορούμ (8.620 μ.), το Κουέν Λουν  (7.860 μ.), το Τιεν –Σαν (Ουράνια) (7.310μ.) το Τσιν Λινγκ, τα Αλτάια (4.550μ.), το Σετσουάν, το Γιουνάν, το Σαν Τουγκ και άλλα μικρότερα. Απέραντες έρημοι απλώνονται ανάμεσα στις οροσειρές αυτές και πιάνουν τα ¾  περίπου της έκτασης των οροπεδίων, όπως η Έρημος Γκόμπι στα βόρεια και η Τάκλα – Μακάν  και Ταρίμ στα βάθη του Κινέζικου Τουρκεστάν. Το συμπαγές αυτό συγκρότημα αποτελεί μια από τις πιο άγονες και αραιοκατοικημένες περιοχές της γης. Μια τόσο απέραντη χώρα, όπως η Κίνα, που απλώνετε σε μήκος και σε πλάτος πολλών χιλιάδων χμ., είναι φυσικό να παρουσιάζει εξαιρετικά μεγάλη ποικιλία κλίματος. Οι νότιες περιοχές της έχουν κλίμα τροπικό, θερμό και υγρό, με αρκετές  βροχοπτώσεις. Όσο όμως προχωρεί κανείς προς Βορρά, τόσο το κλίμα γίνεται ψυχρότερο, ηπειρωτικό στην Κεντρική Κίνα και σχεδόν πολικό στις βόρειες περιοχές και στα απομακρυσμένα από τη θάλασσα υψηλά οροπέδια. Συχνά η θερμοκρασία εκεί κατά το χειμώνα κατεβαίνει κάτω από τους – 20ο  Κελσίου. Τέλος, στ’ αποκλεισμένα από κάθε επαφή με τη θάλασσα υψίπεδα επικρατή κλίμα ερήμων, με δριμύ χειμώνα, πολύ θερμό καλοκαίρι και με σπάνιες βροχοπτώσεις.    Η Κίνα υπήρξε  πάντοτε αγροτική χώρα με άφθονο ορυκτό πλούτο. Τα σπουδαιότερα γεωργικά προϊόντα της είναι το ρύζι, το τσάι, που είναι εθνικό ποτό για τους Κινέζους, και το μετάξι.    Αλλά προϊόντα είναι ο καπνός, το βαμβάκι, οι πατάτες, το ζαχαροκάλαμο, φυτά με ελαιούχα σπέρματα, όπιο, όσπρια, κεχρί, κριθάρι, αραβόσιτος και σόγια, σιτάρι κ.α. Τα χαρακτηριστικά τις φαγητά είναι:  ρύζι μπασμάτι με γαρίδες και κάρυ Υλικά 1 κιλό γαρίδες μεγάλες (3-4 στη μερίδα) 1 κρεμμύδι μεγάλο ψιλοκομμένο 1-2 κουταλάκια κάρυ Λίγο κρασί λευκό Αλάτι Πιπέρι 400 γρ. κρέμα γάλακτος Άνηθο ψιλοκομμένο Για το ρύζι: Ρύζι μπασμάτι Λίγο λάδι Φρέσκο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο  Άνηθο  Ετοιμασία Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και ροδίζουμε τις γαρίδες (μόλις να αλλάξουν χρώμα). Προσθέτουμε το κρεμμύδι, το κάρυ, αλάτι, πιπέρι και σοτάρουμε. Σβήνουμε με το κρασί και μόλις πάρει βράση προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε να δέσει η σάλτσα. Το ρύζι μπασμάτι το ξεπλένουμε πολύ καλά σε άφθονο νερό με αλάτι για 3-4 ή και 5 φορές ανά 10 λεπτά, το βράζουμε για 5 λεπτά ακριβώς σε άφθονο καυτό νερό και το σουρώνουμε. Ζεσταίνουμε ελάχιστο λάδι σε τηγάνι και σοτάρουμε το ρύζι με το κρεμμυδάκι και τον άνηθο, το σερβίρουμε σε πιάτο και από πάνω βάζουμε τις γαρίδες με τη σάλτσα τους.   Ρύζι τηγανητό Υλικά 1 μεγάλο κρεμμύδι 1 πράσινη πιπεριά 1 κόκκινη πιπεριά 1 κίτρινη πιπεριά 1 κουτί μανιτάρια 3 κούπες ρύζι μπασμάτι Αλάτι Λίγο λάδι Ετοιμασία Βράζουμε το ρύζι σε αλατισμένο νερό και το στραγγίζουμε. Σε ένα τηγάνι ρίχνουμε λίγο λάδι, προσθέτουμε τα λαχανικά ψιλοκομμένα, τα αφήνουμε μέχρι να τραβήξουν τα υγρά τους καλά και ρίχνουμε το ρύζι. Ανακατεύουμε κάθε τόσο και το αφήνουμε να κάνει κρούστα ώστε να αποκτήσει ένα καφέ χρώμα και να τραβήξει τα υγρά του. Αν θέλουμε, προσθέτουμε αυγά βρασμένα ή ζαμπόν ή οτιδήποτε άλλο μας αρέσει. Ιδανικό για να συνοδεύει ψητά κρέατα και πουλερικά, ενδείκνυται και για χορτοφάγους και είναι και νηστίσιμο αν το σερβίρεις σκέτο... εύκολο, γρήγορο και πεντανόστιμο !! Υ.Γ. Η αναλογία για το ρύζι είναι 1 φλιτζάνι ρύζι = 2 φλιτζάνια νερό για το βράσιμο... και μπορείς να προσθέσεις και λίγο λάδι μέσα στη κατσαρόλα, αν θέλεις... Επίσης παραλλαγή χωρίς τις πιπεριές και τα μανιτάρια που ίσως κάποιοι να μην τρώνε.... ομελέτα ψιλοκομμένη και καλαμπόκι !!!!   Ηλιάδου Χριστίνα, Ιωαννίδου Ελένη, Ταφάνη Αλμπάνα, Φωτίου Χριστίνα (ΣΤ΄ Τάξη)   ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ   ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ Ο Ινδουισμός είναι η τρίτη μεγάλη θρησκεία στον κόσμο μετά τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ. Στον όρο «Ινδουισμός» συμπεριλαμβάνονται διάφορα θρησκευτικά μορφώματα που αναπτύχθηκαν στην ινδική χερσόνησο, γύρω στο 2000 π.Χ. Ο Ινδουισμός  είναι και σήμερα ακόμη μια ζωντανή θρησκεία που αριθμεί περίπου 750 εκατομμύρια οπαδούς. Οι Ινδουιστές ονομάζουν τη θρησκεία τους «σανάτανα ντάρμα», αιώνιο νόμο ή αιώνια διδασκαλία. Το Βράχμαν Το Βράχμαν είναι η πνευματική αρχή του σύμπαντος και προσδιορίζεται ως Ον, πραγματικότητα, άπειρο, γνώση. Κάποιος μύθος αναφέρει πως ένας σοφός άνθρωπος δίδαξε το Βράχμαν στον γιο του, ζητώντας του να ρίξει αλάτι σε νερό και μετά να το αφαιρέσει. Φυσικά, αυτό ήταν αδύνατον. Έτσι είναι κι η παρουσία του Βράχμαν στη ζωή του ανθρώπου: πανταχού παρούσα και αόρατη. Το Άτμαν Το Βράχμαν ως έννοια γίνεται κατανοητό, μόνο όταν ο άνθρωπος μπορεί με ιδιαίτερη εσωτερίκευση, με διαλογισμό, να ταυτιστεί μαζί του. Υπάρχει όμως και το Άτμαν, που είναι η ανθρώπινη ψυχή, μέρος του Βράχμαν, η αλήθεια της ουσίας των δυνάμεων που περιβάλλουν το είναι του ανθρώπου. Άλλοι πάλι πιστεύουν πως το Βράχμαν και το Άτμαν είναι δύο ξεχωριστές έννοιες. Θεοί και θεές Στην ινδουιστική θρησκεία υπάρχει ένα πλήθος θεών. Οι ινδουιστές επιλέγουν τους θεούς που θέλουν να λατρέψουν – μπορεί να είναι ένας θεός, αλλά και πολλοί. Οι ινδουιστές πιστεύουν πως όλες οι θεότητες είναι η διαφορετική αντίληψη της τελικής ενότητας του θείου κι ότι φτάνει κανείς  στην υπέρτατη πραγματικότητα μέσα από διαφορετικούς δρόμους. Μερικοί από αυτούς είναι ο Βράχμα, ο Βίσνου, ο Σίβα, ο Ράμα, η Κρίσνα, η Παρβάτη, η Ντούργκα και η Κάλι. Σημαντικά γεγονότα της ζώής. Τα πιο σημαντικά στάδια στη ζωή ενός Ινδού είναι η γέννηση και ο θάνατος. Η διαδικασία της νέας γέννησης ονομάζεται «σαμσάρα», είναι κυκλική, χωρίς αρχή και τέλος. Διάφορες τελετές με το ίδιο όνομα, «σαμσάρα», γίνονται μπροστά σε ιερή φωτιά. Έθιμα της γέννησης Υπάρχουν 16 «σαμσάρα». Τρεις απ’ αυτές τις τελετές, γίνονται πριν από τη γέννηση. Αμέσως μετά τη γέννηση, το μωρό πλένεται και η ιερή λέξη «Ομ» γράφεται στη γλώσσα του με χρυσή πένα βουτηγμένοι σε μέλι. Δέκα μέρες αργότερα, το μωρό παίρνει το όνομά του σε μια τελετή που ονομάζεται « ναμακάρανα». Εκεί ορίζεται και το ωροσκόπιο του παιδιού, δηλαδή ένας πίνακας που δείχνει τη θέση των άστρων και των πλανητών όταν το παιδί γεννήθηκε. Ο πίνακας αυτός χρησιμοποιείται αργότερα στη ζωή του για να πάρει κάποιες σημαντικές αποφάσεις. Έθιμα του θανάτου Οι Ινδοί πιστεύουν στη μετενσάρκωση. Θεωρούν πως αν κάποιος πεθάνει στον Γάγγη, μπορεί να σωθεί από κάποιες μετενσαρκώσεις και να έρθει πιο κοντά στη λύτρωση. Αν δεν μπορούν να μεταφέρουν κάποιον ετοιμοθάνατο κοντά στο Γάγγη, του δίνουν να πιει νερό  από τον ποταμό. Επειδή το σώμα του νεκρού  είναι άχρηστο, οι Ινδοί το αποτεφρώνουν. Το σώμα  τοποθετείται πάνω σ’ ένα σωρό από κορμούς και ο μεγαλύτερος γιος ανάβει τη φωτιά. Τρεις μέρες αργότερα οι στάχτες συγκεντρώνονται σ’ ένα ποτάμι, κατά προτίμηση στο Γάγγη. Οι Ινδοί που ζουν σε άλλες χώρες αποτεφρώνονται σε κρεματόρια. Ακολουθώντας το πανάρχαιο έθιμο, οι συγγενείς του νεκρού στέλνουν τις στάχτες του να σκορπιστούν στα ιερά νερά του Γάγγη. Λατρεία. Η λατρεία εκφράζεται με διάφορες μορφές. Μπορεί να γίνεται σε ναούς, να είναι οικογενειακή, συντροφική ή ατομική. Στις Ινδίες, η λατρεία στο σπίτι γίνεται μπροστά σ’ ένα βωμό. Συνήθως ο βωμός διακοσμείται με τις εικόνες και τα είδωλα των θεών. Τα μέλη της οικογένειας ανάβουν ένα λυχνάρι και προσεύχονται καθημερινά όλοι μαζί. Η επιλογή του θεού για τον κάθε Ινδό εξαρτάται από την οικογένεια κι από τις προσωπικές του απόψεις. Σημασία έχει να λατρεύει κανείς κάτι, μ’ όλη του την ψυχή. Η λατρεία είναι σημαντική προκειμένου να οδηγηθεί το άτομο στη γνώση και στη λύτρωση. Πολλά αντικείμενα λατρείας σχετίζονται με τις πέντε αισθήσεις, ώστε να δίνεται ολοκληρωτικά ο πιστός στην τελετουργία και στην επαφή του με το θεό. Οι ναοί Στην Ινδία υπάρχουν πολλοί ναοί και ιερά που μπορεί να είναι απλοί βωμοί ή μεγάλα, εντυπωσιακά οικοδομήματα. Οι Ινδοί δεν είναι υποχρεωμένοι να πηγαίνουν στους ναούς. Τους επισκέπτονται, όμως, για προσφορές, ή για να ζητήσουν κάποια χάρη. Οι Ινδοί προσφέρουν κυρίως φρούτα και λουλούδια. Κάθε ναός έχει έναν βραχμάνο ιερέα,  ο οποίος τοποθετεί τις προσφορές στο βωμό του θεού, για να ευλογηθούν. Οι προσφορές επιστρέφονται, ώστε να ευλογηθούν και οι άνθρωποι. Ο ιερέας μπορεί ν’ αποτυπώσει στο μέτωπο του πιστού ένα σημάδι ευλογίας με κόκκινη σκόνη. Ντιγουάλι                                                                                                                                                 Η γιορτή Ντιγουάλι είναι η σπουδαιότερη γιορτή των ινδουιστών. Κρατά πέντε μέρες και γίνεται ανάμεσα στον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο. Είναι η εποχή που οι Ινδοί λατρεύουν τη Λάξη, τη θεά του πλούτου και της ομορφιάς. Γιορτάζεται, επίσης, η θριαμβευτική επιστροφή του Ράμα με τη γυναίκα του Σίτα, από την εξορία. Η Ντιγουάλι σημειώνει την αρχή του  νέου ινδουιστικού έτους. Η « Ντιγουάλι» πήρε το όνομά της από τη σανσκριτική λέξη « Ντιπαβάλι», που σημαίνει «φώτα». Το φως αντιπροσωπεύει τη γνώση και τον θρίαμβο του καλού πάνω στο κακό. Η Ντιγουάλι είναι η «γιορτή των Φώτων». Σπίτια και ναοί διακοσμούνται με μικρά πήλινα λυχνάρια, τα «ντίγιας». Ρίχνονται πυροτεχνήματα για να διώχνουν το σκοτάδι.   Παρασκευαΐδου Βαγγελιώ, Παρασκευαΐδου Ραφαηλία, Σιδηρόπουλος Στράτος Φωτιάδης Σωτήρης, Φωτιάς Στράτος (ΣΤ΄ Τάξη) Από τους μαθητές της Β΄ Τάξης