Μηνιαία μαθητική εφημερίδα των μαθητών των Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεων του Δημοτικό Σχολείο Ριζού
Μάιος
2002
Πίσω Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α
Επίσκεψη στο σπήλαιο της Αλιστράτης
Ηράκλεια
2002
Αρχαίοι τραγικοί ποιητές. Ευριπίδης
Το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω είναι φυσικός
Οκτώ τρόποι για να μισήσουν τα παιδιά το βιβλίο
Τα δικαιώματα του αναγνώστη
Φροντίζω την υγεία μου
5η Ιουνίου. Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος
Μαθαίνοντας για τις φωτιές
Χρυσοί κανόνες ασφάλειας σε θάλασσες και ακτές
Γιατί το λέμε
Η καμήλα
Η αυτοβιογραφία μου
Ο δικός μου τόπος
Ιστορίες μαθητών
"ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΛΙΣΤΡΑΤΗΣ ΣΕΡΡΩΝ
Στις 23 Απριλίου το σχολείο μας επισκέφτηκε το σπήλαιο της Αλιστράτης Σερρών. Το σπήλαιο βρίσκεται νοτιοανατολικά της κωμόπολης της Αλιστράτης, σε απόσταση 6 χμ., στην πασίγνωστη στους ντόπιους τοποθεσία "Τασλίκι" που σήμερα ονομάζεται "Πετρωτό".
|
|
|
Όλοι ήξεραν ότι η περιοχή ήταν ένας άγονος, φτωχός βοσκότοπος με μοναδική ιδιαιτερότητα τις περίεργες, βαθιές, σκοτεινές τρύπες, τις οποίες οι κτηνοτρόφο της περιοχής φρόντιζαν να τις περιφράζουν με κλαδιά κι ό,τι άλλο εύρισκαν, για να μην πέφτουν μέσα τα ζώα τους. Ήξεραν πως ό,τι έπεφτε εκεί μέσα χανόταν. Κάποιοι που είχαν τολμήσει να κατέβουν, για ν' ανασύρουν κάποιο πρόβατο που είχε ξεφύγει, έντρομοι περιέγραφαν το χάος στο οποίο είχαν βρεθεί.
Κάθε μια από τις τρύπες αυτές είχε και το δικό της όνομα. "Σπηλιά του Αγίου Γεωργίου", "Αμπαρτζίκι" κ.ά. Η φαντασία των κατοίκων της Αλιστράτης για όλες αυτές τις τρύπες δημιούργησε ένα μύθο. Έλεγαν δηλαδή, ότι επικοινωνούν μεταξύ τους και ότι βγάζουν στις Σέρρες. Το βέβαιο είναι ότι αυτές οι τρύπες είναι βαθιά πηγάδια, που είναι φυσικές είσοδοι των σπηλαίων.
Στα τοιχώματα αυτών των πηγαδιών έβρισκαν καταφύγιο όλα τα αγριοπερίστερα της περιοχής. Τα πιο ζωηρά παιδιά του χωριού κατέβαιναν εκεί με σκοινιά, φανάρια και άλλα σύνεργα, για να πιάσουν περιστέρια. Κανένας όμως δεν είχε φανταστεί ότι κάτω από τα πόδια τους βρισκόταν ένα από τα πιο όμορφα σπήλαια.
Για πρώτη φορά το 1959, μια ομάδα με αρχηγό το δάσκαλο Δημήτρη Ιατρίδη, κατέβηκαν σε ένα από τα πηγάδια, προχώρησαν μέσα, σύρθηκαν σε μια κατηφόρα 60 μέτρων, έφτασαν στο δάπεδο του σπηλαίου και έμειναν εκστασιασμένοι όταν το δυνατό φως των "Λουξ" τους αποκάλυψε την ομορφιά του σπηλαίου. Είχαν βρεθεί σ' εκείνο ακριβώς το σημείο που βλέπουν σήμερα οι επισκέπτες. Την ίδια μέρα ο δάσκαλος ενημερώνει με έγγραφό του την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία και τη νομαρχία Σερρών. Η νομαρχία έστειλε αμέσως το μηχανικό Σκορδίλη για επιβεβαίωση του σπηλαίου. Έτσι άρχισε μια εξερεύνηση στο σπήλαιο.
Το 1975, ύστερα από γράμμα του προέδρου της κοινότητας Αλιστράτης Δημήτρη Χατζησταύρου, η Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία έστειλε μια ομάδα σπηλαιολόγων για εξερεύνηση.
Τέλος, τον Ιούνιο του 1998, ο τότε πρόεδρος της κοινότητας και νυν δήμαρχος Αλιστράτης, Παναγιώτης Ομιλίδης, εγκαινίασε το σπήλαιο.
Όταν φτάσαμε στο σπήλαιο, τίποτα δε φανέρωνε τι υπήρχε μέσα. Εκεί μας περίμενε μια ξεναγός για να μας οδηγήσει και να μας ενημερώσει. Μπήκαμε στο σπήλαιο και στη διαδρομή συναντήσαμε ένα σταλακτίτη που έμοιαζε με μέδουσα. Καθώς συνεχίζαμε τη διαδρομή μέσα στο σπήλαιο η ξεναγός μας έδειχνε όλο και περισσότερα πετρώματα. Είδαμε πετρώματα που έχουν μικρούς σταλαγμίτες και τα ονομάζουν "μπρόκολα". Αυτό που μας εντυπωσίασε ήταν ένας σταλακτίτης κι ένας σταλαγμίτης που απέχουν ένα χιλιοστό και θα ενωθούν σε περίπου 25 χρόνια για να σχηματίσουν μια στήλη. Επίσης μας είπε ότι για να δημιουργηθεί ένα εκατοστό σταλακτίτη ή σταλαγμίτη χρειάζονται από 100 έως 500 χρόνια, ανάλογα με τα πετρώματα. Στη διαδρομή μας έδειξε τους βράχους όπου φώλιαζαν νυχτερίδες και τα περιττώματα που υπάρχουν ακόμα και στα οποία ζει ένα σπάνιο είδος σκουληκιού. Λίγα μέτρα πιο πέρα συναντήσαμε ένα σταλαγμίτη που έμοιαζε με φτερό αγγέλου και ήταν υπέροχος. Εντυπωσιασμένοι με όλα όσα είδαμε φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής και γυρίσαμε πίσω.
Μετά την ξενάγηση στο σπήλαιο και αφού φάγαμε, πήγαμε στο πάρκο που βρίσκεται βόρια της Αλιστράτης. Ο χώρος αυτός έχει διαμορφωθεί τελευταία σε δημοτικό πάρκο όπου ο επισκέπτης, πέρα από το ότι μπορεί να περάσει ώρες ηρεμίας και χαλάρωσης, θα έχει την ευκαιρία να δει από πολύ κοντά τα ζώα που υπάρχουν στο ζωολογικό κήπο και που κινούνται ελεύθερα μέσα σ' έναν ευρύχωρο, περιφραγμένο χώρο. Υπάρχουν στρουθοκάμηλοι, που πλησιάζουν τους επισκέπτες, λάμα, ελάφια και σε ειδικούς χώρους υπάρχουν παγώνια, φασιανοί, πέρδικες κ.ά.
Βασιλειάδης Άγγελος, Παυλίδης Βασίλης, Χαραλαμπίδης Γιάννης (Ε΄ Τάξη)
Ι΄ ΗΡΑΚΛΕΙΑ 2002
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο Δήμος Σκύδρας διοργάνωσε στις 17 και 18 Μαΐου για 10η φορά τα Ηράκλεια.
Την Παρασκευή έγινε ένα ομαδικό αθλήματα (μπάσκετ) και ο στίβος.
Στο μπάσκετ τα κορίτσια έπαιξαν με το 1ο Δ. Σ. Σκύδρας και νίκησαν με 3 - 1. Ο κάθε αγώνας είχε διάρκεια 10 λεπτών μεικτού χρόνου. Έπαιξαν: Φαντίδου Μαρία (2 πόντους), Παπαδοπούλου Ελένη (1 πόντο), Σελίδου Αντωνία, Παυλίδου Αθηνά, Σελίδου Μαρία Τερέζα, Σεμερτζίδου Θεοδώρα, Αγάποβα Μιλένα, Αντωνιάδου Άννα και Παναούση Κατερίνα και Σελίδου Χαρούλα.
Στον τελικό τα κορίτσια έπαιξαν με το 2ο Δ. Σ. Σκύδρας. Ο αγώνας ήταν πολύ δύσκολος, αλλά τα κορίτσια με πολύ προσπάθεια νίκησαν με 1 - 0. Στον αγώνα αυτό σκόραρε μόνο η Σελίδου Αντωνία (1 πόντο).
Τα αγόρια του σχολείου μας έπαιξαν μπάσκετ με τα αγόρια του 1ου Δ. Σ. Σκύδρας και έχασαν 13 - 0. Έπαιξαν: Παναούσης Άρης, Κελεσίδης Μίμης, Κερμανίδης Θόδωρος, Βασιλειάδης Άγγελος, Ηλιάδης Κώστας, Σιδηρόπουλος Γιώργος, Παυλίδης Βασίλης, Σεμερτζίδης Παναγιώτης, Χαραλαμπίδης Γιάννης, Γιαπράκης Μάκης και Παπαδόπουλος Κώστας.
Την Παρασκευή έγινε και ο στίβος.
Στα 50 μ. αγοριών ο Παναούσης Αριστοφάνης τερμάτισε 2ος στην 3η προκριματική σειρά, έτρεξε στον τελικό όπου και τερμάτισε 6ος.
Στα 50 μ. κοριτσιών η Αντωνία Σελίδου τερμάτισε 5η στην 1η προκριματική σειρά και δεν μπόρεσε να τρέξει στον τελικό.
Στα 600 μ. αγοριών ο Παναγιώτης Σεμερτζίδης δεν τερμάτισε.
Στα 600 μ. κοριτσιών η Θεοδώρα Σεμερτζίδου δεν τερμάτισε.
Στο μπαλάκι αγοριών ο Μίμης Κελεσίδης ήταν 7ος ρίχνοντας βολή 36,50 μέτρα.
Στο μπαλάκι κοριτσιών η Μαρία Φαντίδου ήταν 5η ρίχνοντας βολή 25 μέτρα.
Στο μήκος αγοριών ο Γιάννης Χαραλαμπίδης πήδηξε 3,30 μ.
Στο μήκος κοριτσιών ο Ελένη Παπαδοπούλου πήδηξε 2,54 μ.
|
Στη σκυταλοδρομία 4Χ50 αγοριών η ομάδα που αποτελούταν από τον Μίμη Κελεσίδη, Παναγιώτη Σεμερτζίδη, Γιάννη Χαραλαμπίδη και Άρη Παναούση τερμάτισε 1η και πήρε το χρυσό μετάλλιο. Το Σάββατο έγινε το ποδόσφαιρο και το βόλεϊ. Στο ποδόσφαιρο τα αγόρια νίκησαν το 2ο Δ. Σ. Σκύδρας με 1 - 0 με σκόρερ το Μίμη Κελεσίδη. Έπαιξαν: Παναούσης Άρης, Κελεσίδης Μίμης, Κερμανίδης Θόδωρος, Βασιλειάδης Άγγελος, Ηλιάδης Κώστας, Σιδηρόπουλος Γιώργος, Παυλίδης Βασίλης, Σεμερτζίδης Παναγιώτης, Χαραλαμπίδης Γιάννης, Γιαπράκης Μάκης και Παπαδόπουλος Κώστας. Στον επόμενο αγώνα έχασαν από το 1ο Δ. Σ. Σκύδρας με 3 - 0. Τα κορίτσια ήρθαν ισόπαλα 1 - 1 με το Δ. Σ. Αρσενίου. Στον αγώνα αυτό σκόραρε η Θεοδώρα Σεμερτζίδου. Ο αγώνας πήγε στα πέναλτι και η ομάδα του Αρσενίου κέρδισε 2 - 1. Έπαιξαν: Φαντίδου Μαρία, Παπαδοπούλου Ελένη, Σελίδου Αντωνία, Παυλίδου Αθηνά, Σελίδου Μαρία Τερέζα, Σεμερτζίδου Θεοδώρα, Αγάποβα Μιλένα, Αντωνιάδου Άννα και Παναούση Κατερίνα και Σελίδου Χαρούλα.Στο βόλεϊ τα κορίτσια έπαιξαν με το Δ. Σ. Άσπρου και νίκησαν 2 - 0 σετ. Το πρώτο σετ το κέρδισαν 15 - 7 και το δεύτερο 15 - |
 |
10. Έπαιξαν: Φαντίδου Μαρία, Παπαδοπούλου Ελένη, Σελίδου Αντωνία, Παυλίδου Αθηνά, Σελίδου Μαρία Τερέζα, Σεμερτζίδου Θεοδώρα, Αγάποβα Μιλένα, Αντωνιάδου Άννα και Παναούση Κατερίνα και Σελίδου Χαρούλα.
Στον τελικό έχασαν από το 2ο Δ. Σ. Σκύδρας 2 - 0. Το πρώτο σετ έληξε 15 - 9 και το δεύτερο 15 - 10.
Τα αγόρια στο βόλεϊ έπαιξαν με Δ. Σ. Σεβαστιανών και κέρδισαν 1 - 0 σετ (25 - 12). Έπαιξαν: Παναούσης Άρης, Κελεσίδης Μίμης, Κερμανίδης Θόδωρος, Βασιλειάδης Άγγελος, Ηλιάδης Κώστας, Σιδηρόπουλος Γιώργος, Παυλίδης Βασίλης, Σεμερτζίδης Παναγιώτης, Χαραλαμπίδης Γιάννης, Γιαπράκης Μάκης και Παπαδόπουλος Κώστας.
Στον επόμενο αγώνα έπαιξαν με το Δ. Σ. Καλυβίων (25 - 23) και προκρίθηκαν για τον τελικό. Στον τελικό έχασαν από το 2ο Δ. Σ. Σκύδρας 1 - 0 (25 - 22).
Αυτή ήταν η συμμετοχή του Δ. Σ. Ριζού στα Ηράκλεια 2002 που διοργάνωσε όπως κάθε χρόνο ο Δήμος Σκύδρας.
Σεμερτζίδης Παναγιώτης, Χαραλαμπίδης Γιάννης (Ε΄ Τάξη)
Κελεσίδης Μίμης, Παναούσης Αριστοφάνης (ΣΤ΄ Τάξη)
ΑΡΧΑΙΟΙ ΤΡΑΓΙΚΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ - ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
Ο Ευριπίδης γεννήθηκε το 480 π. Χ. κατ' άλλους στη Φλύα (το σημερινό Χαλάνδρι), κατ' άλλους στη Σαλαμίνα, την ίδια μέρα που έγινε η περίφημη ναυμαχία.
Σύμφωνα με μια παράδοση, όταν ο Αισχύλος αγωνιζόταν κατά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας κι ο Σοφοκλής έσερνε το χορό της νίκης, ο Ευριπίδης γεννιόταν την ίδια μέρα στο νησί της νίκης.
Τον ονόμασαν "από σκηνής φιλόσοφο", γιατί παρενέβαλε πολλά γνωμικά και αποφθέγματα στα έργα του.
Έλαβε σπουδαία μόρφωση και ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και τη μουσική. Αργότερα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, ενώ τελικά τον τράβηξε η φιλοσοφία και σχετίστηκε με τον Αναξαγόρα, τον Πρόδικο, τον Πρωταγόρα και το Σωκράτη. Παρ' όλα αυτά όμως, έμεινε ανεξάρτητο πνεύμα. Επίσης έμεινε μακριά από την πολιτική και γι' αυτό δεν πήρε κανένα δημόσιο αξίωμα.
Το 455 π. Χ. ο Ευριπίδης πρωτοπαρουσιάστηκε στους δραματικούς αγώνες με μια τετραλογία που είχε τίτλο "Πελιάδες". Ήρθε τότε τρίτος μα δεν απογοητεύτηκε. Αντίθετα, με περισσότερη επιμονή συνέχισε το γράψιμο και το 442 π. Χ. έλαβε το πρώτο βραβείο. Σε όλη τη ζωή του, μολονότι δεν έπαυε να γράφει, μόνο τέσσερις φορές βραβεύτηκε.
Παντρεύτηκε δύο φορές, πρώτα με τη Μελιτώ και ύστερα με τη Χοιρίνη - γυναίκες ανάξιες του μεγάλου ποιητή - και άφησε τρεις γιους: το Μνησαρχίδη, που έγινε έμπορος, το Μνήσαρχο που έγινε ηθοποιός και το συνονόματό του Ευριπίδη, που πήρε την ποιητική φλέβα του πατέρα του και έγινε δραματικός ποιητής.
 |
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε στην Αθήνα, τα τελευταία του όμως χρόνια τα έζησε στη Μακεδονία, όπου με πολλούς άλλους σοφούς, ποιητές και καλλιτέχνες προσκλήθηκε από το βασιλιά Αρχέλαο. Εκεί ο Ευριπίδης, για να τιμήσει τον προστάτη του βασιλιά, έγραψε τον "Αρχέλαο" που αποτελούσε εγκώμιο στον Ηρακλείδη Αρχέλαο, πρόγονο του φιλότεχνου ηγεμόνα. Τον ίδιο χρόνο έγραψε και τις "Βάκχες", έργο που το προόριζε να παιχτεί στο θέατρο της Πέλλας. Ο Αρχέλαος εκτιμώντας τη σοφία και την τραγική τέχνη του ποιητή, του απένειμε πολλές τιμές, οι οποίες όμως προκάλεσαν το φθόνο των αυλικών. Κατά μια παράδοση μάλιστα, του παρασκεύασαν οικτρό θάνατο. Έβαλαν μια ομάδα εξαγριωμένων κυνηγετικών σκυλιών να τον κατατεμαχίσουν. Η ταφή του έγινε στη Μακεδονία, αλλά και η Αθήνα τον τίμησε με κενοτάφιο, πάνω στο οποίο χαράχτηκε το εξής επίγραμμα: "Μνήμα μεν Ελλάς άπασ' Ευριπίδου. οστέα δ' ίσχει |
"Όλη η Ελλάδα είναι μνημείο του Ευριπίδη.
αλλά έχει τα κόκαλά του η μακεδονική γη.
η Αθήνα είναι η πατρίδα του, η Ελλάδα της Ελλάδας.
πολλούς οι Μούσες του εύφραναν, πολλή του και η τιμή".
Ο Ευριπίδης έγραψε πολλά εξαίρετα έργα: 92 τραγωδίες είχε συγγράψει, αλλά σώζονται μόνο 19: "Άλκηστη", "Ανδρομάχη", "Εκάβη", "Τρωάδες", "Ελένη", "Ηλέκτρα", "Ηρακλής Μαινόμενος", "Ηρακλείδες", "Ικέτιδες", "Φοίνισσες", "Ρήσος", "Ορέστης", "Ιππόλυτος", "Ιφιγένεια εν Αυλίδι", "Ιφιγένεια εν Ταύροις", "Ίωνας", "Μήδεια", "Βάκχες" και ένα σατιρικό δράμα, "Ο Κύκλωπας". Σώθηκαν ακόμα και αρκετά αποσπάσματα από άλλες τραγωδίες του, όπως της "Αντιόπης" (στίχοι 200), της "Υψιπύλης" (στίχοι 500), του "Φαέθοντα" (στίχοι 300), της "Μελανίππης" (στίχοι 100) κ.ά.
Ο Ευριπίδης, που είναι πολύ προοδευτικός στις ιδέες του, παρουσιάζει τους ήρωές του πολύ ανθρώπινους, όπως πραγματικά είναι, με αδυναμίες και πάθη αλλά και πολλά προτερήματα.
Πρέπει να πούμε ότι τα χορικά των τραγωδιών του Ευριπίδη έχουν από μόνα τους υψηλή ποιητική αξία και τα είχαν σε μεγάλη τιμή στην αρχαιότητα. Μάλιστα, πολλοί Αθηναίοι αιχμάλωτοι στη Σικελία ελευθερώθηκαν μόνο και μόνο γιατί τραγουδούσαν χορικά τραγούδια τραγωδιών του Ευριπίδη.
Ο Αριστοφάνης τον κοροϊδεύει αποκαλώντας τον "πτωχοποιόν", "ρακιοσυρραπτάδην" και "στωμυλιοσυλλεκτάδην" και ακόμη "δικανικών ρηματίων ποιητήν", με το πρόσχημα ότι αφαίρεσε την ιδανική μεγαλειότητα από τους ήρωες και τις ηρωίδες του και παρουσίασε τα πρόσωπά του με υπερβολική μεγαλοστομία και ντυμένα φτωχικά, πράγμα που δεν ταιριάζει στην τραγωδία. Στις κατηγορίες όμως αυτές δεν πρέπει να δίνει κανείς μεγάλη σημασία, γιατί είναι γνωστό το πάθος του Αριστοφάνη εναντίον του Ευριπίδη, τον οποίο δε διστάζει να γελοιοποιεί και να διαβάλλει και μετά το θάνατό του. Το μίσος του κωμικού ξεκινά από τι νεωτεριστικές τάσεις, που ο τραγικός παρουσιάζει στο έργο του.
Ο Ευριπίδης εισήγαγε δυο μεταρρυθμίσεις που τις συναντούμε σχεδόν σε όλα τα έργα του, προ παντός στα τελευταία. Α) Ο μονόλογος στην αρχή των τραγωδιών του είναι ο πρόλογος που εισάγει στην υπόθεση. Ένας θεός ή ένας ήρωας του δράματος παρουσιάζεται στην αρχή και κατατοπίζει το θεατή για τον τόπο που εκτυλίσσεται το έργο, για τα πριν από το έργο γεγονότα και για το σημείο στο οποίο βρίσκεται η υπόθεση, κάποτε μάλιστα προχωρεί δίνοντας και τη λύση της τραγωδίας. Β) Ο "από μηχανής θεός" που εμφανίζεται στο τέλος των τραγωδιών του. Ύστερα από μια περίπλοκη εξέλιξη, που τα σφοδρά πάθη των ηρώων του δημιουργούν συγκρούσεις τέτοιες, ώστε ο θεατής να βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδο ψυχικό, εισάγεται "από μηχανής", ένας θεός που δίνει τη λύση. Ο θεός αυτός όχι σπάνια, είναι έκφραση της ειμαρμένης, που ρυθμίζει την τύχη των ηρώων του. Το νεωτερισμό αυτό όμως δεν τον χρησιμοποιεί πάντοτε. Τα χορικά επίσης του Ευριπίδη πρέπει να σημειωθεί ότι παρουσιάζουν διαφορά από τα χορικά των δυο άλλων μεγάλων τραγικών. Δε δένονται σφιχτά με την υπόθεση όπως στον Αισχύλο και στο Σοφοκλή παρά σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Είναι "εμβόλιμα" που παρεμβάλλονται στο έργο.
Τα σπουδαιότερα έργα του Ευριπίδη με λίγα λόγια.
Μήδεια (431 π. Χ) Η υπόθεση εξελίσσεται στην Κόρινθο, όπου ο Ιάσονας, αφού εγκατάλειψε τη σύζυγό του Μήδεια, η οποία θυσίασε τα πάντα για χάρη του, ξαναπαντρεύτηκε τη βασιλοπούλα Γλαύκη. Η Μήδεια εκδικείται τον άπιστο σύζυγο σκοτώνοντας τη νέα του σύζυγο, αλλά και τα δικά της παιδιά, για να πληγώσει την πατρική καρδιά του. Έπειτα, για ν' αποφύγει την εκδίκηση του Ιάσονα, καταφεύγει στον Αιγέα στην Αθήνα, μ' ένα άρμα που το έσερναν φτερωτοί δράκοντες.
Ηλέκτρα (413 π. Χ.) Η Ηλέκτρα ζει με τον άντρα της, ένα φτωχό χωρικό που της τον έδωσαν ο Αίγισθος και η Κλυταιμνήστρα, σε μια άθλια καλύβα πολύ σκληρή ζωή. Τίμιος και καλός ο άντρας της, δεν την άγγιξε καθόλου, γιατί ήταν από ταπεινό σόι. Εκεί έφτασαν ο Ορέστης και ο Πυλάδης και μετά την αναγνώριση, κατάστρωσαν σχέδιο να εκδικηθούν το θάνατο του πατέρα τους. Πρώτα σκότωσαν τον Αίγισθο στους αγρούς κι ύστερα την Κλυταιμνήστρα σε μια καλύβα, όπου την ξεγέλασαν να πάει. Στο τέλος οι Διόσκουροι όρισαν να παντρευτεί ο Πυλάδης την Ηλέκτρα και ο Ορέστης να πάει στην Αθήνα και να δικαστεί από τον Άρειο Πάγο.
Ιφιγένεια η εν Ταύροις (412 π. Χ.) Ο Ορέστης πήρε χρησμό από τον Απόλλωνα πως για να απαλλαγεί από τη μανία που κατέχεται μετά το φόνο της μητέρας του, πρέπει ν φέρει από τη χώρα των Τρώων στην Αθήνα το ξόανο (ομοίωμα) της Άρτεμης. Έτσι πηγαίνει μαζί με τον Πυλάδη, αλλά συλλαμβάνονται από τους ντόπιους και οδηγούνται στην ιέρεια του ναού της Άρτεμης, για να τους θυσιάσει στη θεά. Ιέρεια είναι η Ιφιγένεια, που μεταφέρθηκε εκεί από τη θεά μετά τη σωτηρία της στην Αυλίδα. Ακολουθεί η αναγνώριση των δύο αδερφιών και η φυγή τους στην Ελλάδα, αφού προηγουμένως πήραν το ξόανο της Άρτεμης, μ' ένα τέχνασμα της Ιφιγένειας. Ο ηγεμόνας της χώρας Θόας τους κυνήγησε και θα τους πρόφταινε, αν δεν επενέβαινε η θεά Αθηνά (από μηχανής θεός) να τον αναγκάσει την καταδίωξη. Ο Θόας όχι μόνο υπακούει, αλλά και υπόσχεται να στείλει στην Ελλάδα και τις Ελληνίδες που αποτελούν το χορό του δράματος.
Ελένη (412 π. Χ.) Ο Πάρις έφερε στην Τροία όχι την Ελένη, αλλά το είδωλό της. Η πραγματική Ελένη οδηγήθηκε στην Αίγυπτο από τον Ερμή, κοντά στο βασιλιά Πρωτέα. Εκεί πήγε ως ναυαγός, μετά την άλωση της Τροίας, ο Μενέλαος και τη συνάντησε τυχαία. Αφού έγινε η αναγνώριση, έφυγαν με δόλο από την Αίγυπτο.
Ιφιγένεια η εν Αυλίδι (405 π. Χ.) Ο Αγαμέμνονας πείστηκε από το Μενέλαο και κάλεσε την Ιφιγένεια στην Αυλίδα δήθεν για να την παντρέψει με τον Αχιλλέα. Μαζί της πηγαίνει και η Κλυταιμνήστρα και γρήγορα καταλαβαίνουν τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ο Αχιλλέας μαθαίνει ότι χρησιμοποιήθηκε το όνομά του για τον ερχομό της Ιφιγένειας και αποφασίζει να την υπερασπιστεί. Παράλληλα, η Κλυταιμνήστρα και η Ιφιγένεια ικετεύουν τον Αγαμέμνονα να μην κάνει τη θυσία που σκοπεύει. Τελικά, η Ιφιγένεια καταλαβαίνει ότι η θυσία της είναι αναγκαία για την Ελλάδα και αποφασίζει να πεθάνει θεληματικά.
Βασιλειάδης Άγγελος, Χαραλαμπίδης Γιάννης (Ε΄ Τάξη)
Σελίδου Μαρία Τερέζα, Φαντίδου Μαρία (ΣΤ΄ Τάξη)
ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΕΙΝΑΙ…
ΦΥΣΙΚΟΣ
Με λένε Γιάννη Χαραλαμπίδη και θέλω, όταν θα μεγαλώσω, να γίνω φυσικός. Έτσι πήρα συνέντευξη από τον καθηγητή του Ενιαίου Λυκείου Σκύδρας κ. Χαραλαμπίδη Μιχάλη, για να μου λύσει κάποιες απορίες.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσα χρόνια πρέπει να σπουδάσει κάποιος για να γίνει φυσικός; Πού;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πρέπει να σπουδάσει στα τμήματα φυσικής των πανεπιστημίων. Η σχολή είναι τετραετής, δηλαδή οκτώ εξάμηνα, και με το πέρας των εξετάσεων παίρνεις πτυχίο φυσικού.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πού υπάρχουν σχολές;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σχολές υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στα Γιάννενα, στην Πάτρα και στο Ηράκλειο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η επιστήμη της φυσικής έχει πολλούς κλάδους; Ποιους; Εσείς ποιο διαλέξατε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τώρα πλέον σε κατευθύνσεις. Υπάρχει κατεύθυνση αστρονομίας ή αστροφυσικής, πυρηνικής φυσικής, στοιχειωδών σωματιδίων, στερεάς κατάστασης, και ανάλογα επιλέγει ο κάθε φοιτητής όποια κατεύθυνση θέλει να ακολουθήσει. Όταν εγώ σπούδαζα, δεν υπήρχαν τέτοιες κατευθύνσεις. Τώρα υπάρχουν.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πού μπορεί να εργαστεί ένας φυσικός;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ένας φυσικός, εκτός βέβαια απ' την εκπαίδευση, μπορεί να εργαστεί στις τηλεπικοινωνίες (στον Ο.Τ.Ε.), σαν ηλεκτρονικός φυσικός, ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας, στη μετεωρολογία, κ.ά. Σε τέτοιες θέσεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σε ποια μαθήματα πρέπει να είναι καλός αυτός που θέλει να γίνει φυσικός;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα μαθήματα στα οποία θα πρέπει να δώσει βαρύτητα κάποιος που θέλει να γίνει φυσικός είναι τα μαθηματικά και η φυσική, γιατί είναι μαθήματα με υψηλό συντελεστή. Αλλά και στα άλλα μαθήματα πρέπει να πάρει καλούς βαθμούς, έτσι ώστε να έχει πρόσβαση στο πανεπιστήμιο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχετε κάνει ειδικές σπουδές για να κάνετε πειράματα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι ειδικές σπουδές. Αποκτά κανείς εμπειρία στο εργαστήριο του πανεπιστημίου και από σεμινάρια που γίνονται περίπου κάθε χρόνο και μας εκπαιδεύουν πάνω στα πειράματα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι εύκολο να κάνετε ένα πείραμα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ευκολία ενός πειράματος εξαρτάται από το αν θα έχεις τα υλικά και τα όργανα για να μπορέσεις να το πραγματοποιήσεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχουν επικίνδυνα πειράματα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Επικίνδυνα πειράματα, τουλάχιστον για τη φυσική, δεν υπάρχουν, με την έννοια ότι θα πρέπει πάντα να είμαστε προσεκτικοί όταν εκτελούμε ένα πείραμα. Παράδειγμα, όταν κάνουμε πείραμα με ηλεκτρισμό και δεν προσέχουμε και πιάνουμε με γυμνά χέρια τα καλώδια, υπάρχει κίνδυνος ηλεκτροπληξίας. Αν δεν προσέχουμε, τότε ένα πείραμα γίνεται επικίνδυνο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Στα πειράματα που κάνετε στο σχολείο συμμετέχουν και τα παιδιά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σε ορισμένα πειράματα μπορούν να συμμετέχουν και τα παιδιά, αν έχουμε, δηλαδή, αρκετά όργανα ώστε να μπορούν να συμμετέχουν κι αυτά. Αλλιώς κάνουμε πειράματα επίδειξης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια μέσα χρειάζονται για να διδάξετε το μάθημα της φυσικής;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτά που θα θέλαμε να έχουμε και σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται στο σχολείο είναι ένα πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο, ηλεκτρονικός υπολογιστής και προβολέας διαφανειών. Μ' όλα αυτά θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα καλύτερο μάθημα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Στο μάθημα γίνεται χρήση υπολογιστών;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι. Ο υπολογιστής μας ήρθε πριν από λίγο καιρό, αλλά περιστασιακά χρησιμοποιούσαμε άλλους Η/Υ, για να δουν τα παιδιά κάποια πειράματα σε εξομοίωση. Δηλαδή πειράματα τα οποία εκτελούνταν μέσα από ένα πρόγραμμα Η/Υ και όχι να το κάνουν τα ίδια. Ευελπιστούμε ότι του χρόνου θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε περισσότερο τον Η/Υ.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς αντιμετωπίζουν οι μαθητές το μάθημά σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα έλεγα ότι θα ήταν καλύτερα να ρωτήσουμε ένα μαθητή πώς το βλέπει. η δικιά μου εκτίμηση είναι ότι για κάποιους είναι τελείως αδιάφορο το μάθημα της φυσικής, ενώ άλλοι πάλι έχουν ιδιαίτερο ζήλο γι' αυτό. Τίποτα παραπάνω γι' αυτό.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι δύσκολο το επάγγελμά σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η δυσκολία θα λέγαμε είναι ότι έχεις πάντοτε να κάνεις με παιδιά, και μάλιστα εφήβους, με τα όποια προβλήματα μπορεί να έχουν. Κυρίως τέτοιου είδους προβλήματα υπάρχουν. Ας πούμε προβλήματα συμπεριφοράς και το πώς θα προσεγγίσεις ένα παιδί και θα το βοηθήσεις στην παραπέρα ζωή του.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι σας άρεσε σ' αυτό το επάγγελμα και το επιλέξατε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στο φυσικό τμήμα θα 'λεγα μπήκα με εξετάσεις σχεδόν τυχαία. Στη συνέχεια μου άρεσε η φυσική, αλλά η επιλογή του τμήματος θα 'λεγα ήταν σχεδόν τυχαία. Με την αποφοίτηση μου άρεσε η διδασκαλία της φυσικής και έτσι ακολούθησα αυτό το επάγγελμα και όχι να κάνω κάποια εξειδίκευση σε άλλους τομείς.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είστε ευχαριστημένος με τα χρήματα που παίρνετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό είναι σχετικό. Αν δούμε τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς που υπάρχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι μισθοί τους είναι διπλάσιοι απ' ότι είναι εδώ. Τώρα σε σύγκριση με τους μισθούς που υπάρχουν στην Ελλάδα, θα λέγαμε ότι είναι σε μέτρια κατάσταση. Δε θα 'λεγα, λοιπόν, ότι είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσο χρόνο προετοιμάζεστε στο σπίτι για να παραδώσετε ένα μάθημα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό εξαρτάται βέβαια από το είδος του μαθήματος, αν έχει πειραματικό μέρος κ.λπ. Βέβαια ο χρόνος αυτός, όσο αυξάνεται η εμπειρία, αρχίζει και μειώνεται. Κατά μέσο όρο για κάθε μάθημα το ένα τέταρτο είναι απαραίτητο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί που θέλει να γίνει φυσικός;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Καταρχάς αν αγαπάει πολύ τη φυσική, δηλαδή το να ερευνά και να μελετά τα φυσικά φαινόμενα, να μπορεί να δίνει εξήγηση γιατί συμβαίνει ένα φυσικό φαινόμενο, θα τον συμβούλευα να ακολουθήσει έναν τέτοιο κλάδο. Βέβαια να έχει υπόψη του ότι το να βρεις δουλειά είναι λίγο δύσκολο, γιατί είναι αρκετοί οι φυσικοί που παίρνουν πτυχίο και οι θέσεις, θα λέγαμε, είναι περιορισμένες. Γι' αυτό οι περισσότεροι που τελειώνουν κοιτάζουν να κάνουν κάποια εξειδίκευση, να πάρουν ειδικότητα. Παρακολουθώντας μεταπτυχιακά τμήματα - και αυτά είναι αρκετά - μπορούν να γίνουν μετεωρολόγοι, ηλεκτρονικοί φυσικοί, αστροφυσικοί.
Χαραλαμπίδης Γιάννης (Ε΄ Τάξη)
ΟΚΤΩ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΣΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Να τους λέμε συνέχεια :
1. Αντί να βλέπεις τηλεόραση διάβασε ένα βιβλίο.
2. Κάποτε τα παιδιά διάβαζαν περισσότερο.
3. Τα σημερινά παιδιά χάνουν το χρόνο τους χαζεύοντας .
4. Φταίνε τα παιδιά που δεν αγαπούν το διάβασμα .
5. Διάβαζε ένα βιβλίο ως το τέλος .
6. Μεγάλωσες και δεν πρέπει να σου διαβάζω δυνατά εγώ.
7. Διάβασε ό,τι διάλεξα εγώ για σένα .
8. Διάβαζε !!!
ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
1. Το δικαίωμα να μη διαβάζει .
2. Το δικαίωμα να αφήνει αδιάβαστες κάποιες σελίδες.
3. Το δικαίωμα να μην τελειώσει κάποιο βιβλίο .
4. Το δικαίωμα να ξαναδιαβάζει .
5. Το δικαίωμα να διαβάζει οποιοδήποτε βιβλίο .
6. Το δικαίωμα να ταυτίζεται με ό,τι διαβάζει .
7. Το δικαίωμα να διαβάζει οπουδήποτε .
8. Το δικαίωμα να διαβάζει αποσπασματικά .
9. Το δικαίωμα να διαβάζει δυνατά .
10. Το δικαίωμα να σωπαίνει .
ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ
1. Πλένω το σώμα μου και λούζομαι τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα.
2. Πλένω τα χέρια μου μετά από το παιχνίδι , κάθε φορά που πηγαίνω στην τουαλέτα και πριν καθίσω, στο τραπέζι φαγητό ή στο γραφείο μου για να γράψω.
3. Έχω πάντοτε κομμένα και καθαρά τα νύχια των χεριών και των ποδιών μου.
4. Βουρτσίζω τα δόντια μου πρωί και βράδυ.
5. Τρώω υγιεινές τροφές, πίνω πολύ γάλα, τρώω λαχανικά, όσπρια και φρούτα και αποφεύγω τα αναψυκτικά, τα γλυκά και τα σνακ (γαριδάκια, πατατάκια).
6. Παίζω στην ύπαιθρο και γυμνάζομαι .
7. Περπατώ ίσια, κάθομαι ίσια στο θρανίο και γράφω όρθια χωρίς να σκύβω το κεφάλι μπροστά.
8. Κοιμάμαι νωρίς το βράδυ, τουλάχιστο δέκα ώρες .
9. Ντύνομαι κάθε φορά κατάλληλα, δίχως να κρυώνω το χειμώνα ή να ζεσταίνομαι το καλοκαίρι .
10. Κάνω τακτικές επισκέψεις στο γιατρό και όλα τα εμβόλια .
Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ και Δ ΄ τάξης
5Η ΙΟΥΝΙΟΥ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Την Τετάρτη 5 Ιουνίου ήταν η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος. Έτσι τα παιδιά του σχολείου μας έκαναν διάφορες δραστηριότητες.
Η πρώτη δραστηριότητα ήταν η υπογραφή ενός Συμβολαίου Οικολογικής Συμπεριφοράς. Οι όροι του συμβολαίου ήταν:
|
· Να διατηρούμε το περιβάλλον του σχολείου μας και της τάξης μας καθαρό. |
 |
Η επόμενη δραστηριότητά μας ήταν να χωριστούμε σε τρεις ομάδες και να βγούμε στο χωριό για να μαζέψουμε σκουπίδια. Τα παιδιά του νηπιαγωγείου, της Α΄ και της Β΄ τάξης καθάρισαν το γήπεδο και τις παιδικές χαρές που βρίσκονται κοντά σ' αυτό, η Γ΄ και η Δ΄ τάξη τον κεντρικό δρόμο, το ηρώο και την παιδική χαρά που βρίσκεται πίσω από το συνεταιρισμό και η Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη πήγαμε από το σχολείο μέχρι το βενζινάδικο του Μανόλη Παυλίδη στο τέλος του χωριού. Στη διαδρομή μας βρήκαμε πολλά σκουπίδια μέσα στο ποτάμι όπου κατεβήκαμε αλλά και στους δρόμους.
Τελευταία δραστηριότητα ήταν να ζωγραφίσουμε και να γράψουμε συνθήματα και σκέψεις για το περιβάλλον.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΘΑΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΟΜΟΡΦΑ!!!
Βασιλειάδης Άγγελος, Παυλίδης Βασίλης,
Χαραλαμπίδης Γιάννης, Σιδηρόπουλος Γιώργος (Ε΄ Τάξη)
ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ
Α. Δάσος, ένας πολύτιμος θησαυρός.
Τα δάση είναι μια πολύτιμη πηγή ζωής! Μας δίνουν οξυγόνο και είναι απαραίτητα για την οικολογική ισορροπία στον πλανήτη. Κάθε χρόνο, όμως, απειλούνται από τις πυρκαγιές και θα πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τα προστατεύουμε. Ας μάθουμε, λοιπόν, κάποια απαραίτητα πράγματα που μπορούν να μας βοηθήσουν να προλάβουμε τη φωτιά…
|
Β. Μια πυρκαγιά μπορεί να ξεκινήσει: · Από ένα αναμμένο τσιγάρο ή σπίρτο που πετιέται από περαστικούς · Από το κάψιμο σκουπιδιών, ξερών χόρτων, κ.λπ. · Από πεταμένα τζάμια, καθρέπτες, γυαλιά, κ.λπ. · Από υπαίθριες ψησταριές · Από εργασίες στην ύπαιθρο Γ. Πώς θα προλάβουμε τη φωτιά: · Δεν μπαίνουμε σε δάση που έχουν απαγορευτικά σήματα, ειδικά σε περιόδους κινδύνου πυρκαγιών · Προέχουμε και δεν ανάβουμε φωτιές μέσα ή κοντά στο δάσος · Δεν ξεχνούμε ότι μια στις δύο πυρκαγιές οφείλεται σε απροσεξία |
 |
ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΦΩΤΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΟ 199!!!
ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΔΑΣΗ ΜΑΣ!!!
ΧΡΥΣΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΑΚΤΕΣ
Ήρθε επιτέλους το καλοκαίρι και αρκετοί από μας θα τρέξουν για να περάσουν λίγες μέρες δροσιάς και ξεκούρασης δίπλα στη θάλασσα. Επειδή κάθε χρόνο στις ελληνικές θάλασσες πνίγονται αρκετοί κολυμβητές από υπερβολική σιγουριά για τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους, επειδή η θάλασσα δε σηκώνει παιχνίδια, επειδή, αν και νομίζουμε, δεν τα ξέρουμε όλα αλλά και επειδή πρέπει να επιστρέψουμε όλοι από τις διακοπές μας, θα σας δώσουμε μερικές συμβουλές που σώζουν ζωές.
· Όσοι δε γνωρίζεται κολύμπι, αλλά αγαπάτε τη θάλασσα φροντίστε το γρηγορότερο να μάθετε. Αν αυτό γίνει με τη βοήθεια κάποιου ειδικού, ακόμα καλύτερα.
· Μην κολυμπάτε μόνοι σας σε ερημικές παραλίες.
· Μπείτε στο νερό τουλάχιστον τρεις ώρες μετά το τελευταίο σας γεύμα.
· Μην ξεχνιέστε μέσα στο νερό.
· Να καταναλώνετε πολλά υγρά, ιδιαίτερα όταν κάνει πολλή ζέστη.
· Μην κάθεστε στον ήλιο. Χρησιμοποιείτε πάντοτε αντηλιακό.
· Μην απομακρύνεστε από την ακτή, ιδιαίτερα σε θάλασσες που δε γνωρίζετε. Μπορεί να σας φαίνεται ότι είστε κοντά στην παραλία, αλλά να έχετε απομακρυνθεί αρκετά.
· Προσέχετε τα θαλάσσια ρεύματα.
· Μη βουτάτε σε θολά και άγνωστα νερά.
· Αν ξεσπάσει καταιγίδα, απομακρυνθείτε αμέσως από τη θάλασσα και κλείστε τις ομπρέλες θαλάσσης.
· Μη φωνάζετε γι' αστείο "βοήθεια" ή "πνίγομαι". Αν συμβεί κάτι κακό στ' αλήθεια, δε θα σας πιστεύει κανείς.
· Αν πάθετε κράμπα ή χτυπήσετε, μη φοβηθείτε. Γυρίστε ανάσκελα και φωνάξτε βοήθεια.
· Μην προσπαθείτε να μιμηθείτε ό,τι κάνουν οι άλλοι στη θάλασσα.
· Μην πετάτε γυάλινα και αιχμηρά αντικείμενα στη θάλασσα.
· Μην πετάτε σκουπίδια στη θάλασσα.
· Μην ενοχλείτε τους γύρω σας.
· Διαβάζετε με προσοχή τις σημαίες και τις πινακίδες υποδείξεων στις παραλίες.
· Αν νιώσετε άσχημα όσο είστε μέσα στο νερό, γυρίστε ανάσκελα και κάντε σήμα, κουνώντας το χέρι σας αριστερά δεξιά σε μεγάλο ημικύκλιο μέχρι να έρθουν να σας βοηθήσουν.
· Ακολουθείτε πάντα τις συμβουλές και τις οδηγίες των ναυαγοσώστων (όπου υπάρχουν).
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΜΕ
"Λαγός τη φτέρη έσειε, κακό του κεφαλιού του"
Η έκφραση αυτή ξεκίνησε από το περιστατικό, ότι ο λαγός προσπαθεί να κρυφτεί, την ώρα που τον κυνηγάνε, μέσα στις φτέρες. Αλλά πολλές φορές, βόσκει μέσα σ' αυτές. Όταν, λοιπόν, ο κυνηγός παρατηρήσει ότι κουνιέται η φτέρη, χωρίς δεύτερη διαπίστωση ρίχνει επάνω της και είναι σίγουρος, πως κάποιο λαγό θα βάρεσε. Γι' αυτό, λοιπόν, αν ο λαγός κουνήσει τη φτέρη … κακό του κεφαλιού του. Μερικοί την έκφραση αυτήν τη λένε, από λάθος βέβαια: "λαγός πιπέρι έτριβε κ.λπ.".
* * *
"Ό,τι έγινε, έγινε"
Ο Ησίοδος λέει ότι: "Ούτε οι θεοί δεν μπορούν να κάνουν το παρελθόν να μην … υπήρξε ποτέ".
Οι παλιοί έλεγαν: "Τα γινόμενα (ή γεγενημένα) ουκ απογίνονται".
Οι Ρωμαίοι έλεγαν: "Facta semper facta", δηλαδή: "Τα γεγονότα είναι πάντα γεγονότα", που πάει να πει: "έχουν συμβεί, έστω και αν μετέπειτα αλλάξουν οι καταστάσεις".
Το 1862 - 63, στην πλατεία Ομονοίας (γι' αυτό την ονόμασαν έτσι), ο Κανάρης, γέροντας πια, πέτυχε να συμφιλιώσει με το κύρος του τις αλληλομαχόμενες φατρίες και να ξαναενώσει το λαό, λέγοντας: "Ό,τι έγινε, έγινε, περασμένα ξεχασμένα και να δώσουμε όλοι τα χέρια".
(Από το βιβλίο του Τάκη Νατσούλη "Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις")
Παπαδοπούλου Ελένη, Σεμερτζίδου Θεοδώρα (Ε΄ Τάξη)
Η ΚΑΜΗΛΑ
 |
Η καμήλα είναι πολύ άσχημο ζώο. Υπάρχουν δύο είδη καμηλών. Η δρομάδα που έχει έναν ύβο (καμπούρα) και η βακτριανή που έχει δύο, οι οποίοι αποτελούνται από λίπος χάρη στο οποίο μπορεί να ταξιδεύει στην έρημο χωρίς τροφή για πολλές μέρες. Η καμήλα έχει μήκος 3 μέτρα και ύψος 2. Ο λαιμός της είναι μακρύς και καμπυλωτός. Το κεφάλι της είναι πλακοειδές στην κορυφή και τα χείλια της μεγάλα και κρεμαστά. Έχει πυκνό κιτρινοκόκκινο, καφέ και μαυριδερό τρίχωμα. Στα γόνατά της έχει σκληρά εξογκώματα για να μπορεί να γονατίζει, χωρίς να πληγώνεται. Ζυγίζει 1.000 κιλά. Ζει στην Ασία, στη Β. Αφρική και στην Αραβία. Είναι ζώο φυτοφάγο και μηρυκαστικό. Ζει 20 έως 30 χρόνια. Η εγκυμοσύνη της καμήλας διαρκεί ένα χρόνο και γεννάει ένα μικρό που θεωρείται τέλεια καμήλα, όταν γίνει τεσσάρων χρόνων. Η καμήλα σηκώνει 250 - 400 κιλά. Ονομάζεται "πλοίο της ερήμου" γιατί χρησιμοποιείται για τις μεταφορές στις ερήμους. Προσφέρει στον άνθρωπο το γάλα, το κρέας, το μαλλί, το δέρμα και το λίπος της.
|
Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ
Γεια σας! Με λένε ή μάλλον με φωνάζουν όλοι Μαρία Τερέζα Σελίδου. Γεννήθηκα στις 23 Ιουλίου του 1990 σε μια κλινική της Βέροιας. Τώρα μένω στο Ριζό Σκύδρας. Ξέρετε σε τι απορώ σχετικά με τη γέννησή μου; Πώς βρέθηκα στη Βέροια, αφού η Έδεσσα είναι πιο κοντά μας. Γιατί κουβαλήθηκαν οι γονείς μου στη Βέροια; Τι να πει κανείς; Πολύ παράξενοι αυτοί οι γονείς. Τέλος πάντων …
Λοιπόν! Από μικρή ήμουνα πειραχτήρι, ειδικά με τις αδερφές μου. Όταν νευρίαζα (αυτό συμβαίνει ακόμα και σήμερα), τις πατούσα μια κλωτσιά, για να μάθουν άλλη φορά να μη με ενοχλούν. Μέσα στην τάξη μου φυσικά δεν πειράζω κανέναν, γιατί θα με πλακώσει στις κλωτσιές ο δάσκαλός μου, ο κ. Κυριάκος.
Έχω λίγες αλλά πολύ καλές φίλες. Τις αγαπώ και ελπίζω να μ' αγαπούν και αυτές.
Λοιπόν, γεια σας! Τα ξαναλέμε μιαν άλλη φορά.
Σελίδου Μαρία Τερέζα (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *
Είμαι ακόμα στην κοιλιά της μητέρας μου. Ήρθε η ώρα πια να γνωρίσω τον κόσμο από κοντά. Γεννιέμαι στην παλιά κλινική των Γιαννιτσών στις 6 Οκτωβρίου 1991 και ώρα 10.00 μ. μ.
Η ζωή μου αρχίζει από πέντε μηνών, όταν άρχισα σχεδόν να περπατάω. Τότε κανένας δεν μπορούσε να μου πει "μην κάνεις αυτό" και να με μαλώσει. Στο σπίτι δεν υπάρχει ησυχία, σπάω βάζα, ρημάζω τα πάντα και μετά για ύπνο.
Έφτασα ενός χρόνου και τότε άρχισα λίγο να καταλαβαίνω ότι κάνω συνέχεια ζημιές, αλλά δε σταμάτησα μέχρι τεσσάρων χρονών. Στο μεταξύ με έχουν βαφτίσει. Το όνομά μου είναι Άγγελος, το επίθετο Βασιλειάδης.
Έφτασα στα έξι και άρχισα να διαβάζω. Οχ! Τότε ήταν που άρχισαν τα βάσανα. Η μητέρα μου έλεγε "έλα δω", αλλά εγώ σημασία δεν έδινα. Έχω μεγαλώσει και είμαι πιο όμορφος από τ' αδέρφια μου. Πάντα, φυσικά, ήμουν πιο όμορφος από τ' αδέρφια μου, αλλά η μητέρα μας μας αγαπά όλους.
Τώρα πια έχω φτάσει στη φυσιολογική ηλικία των 10 - 11 χρόνων. Πάω Ε΄ τάξη και έχω ένα δάσκαλο που είναι λίγο αυστηρός.
Αυτή είναι η αυτοβιογραφία μου μέχρι τώρα. Ελπίζω να σας αρέσει πολύ. Όταν θα γίνω 18 χρονών, θα σας διηγηθώ ότι μου συμβεί από τώρα μέχρι τότε.
Φιλάκια πολλά!
Βασιλειάδης Άγγελος (Ε΄ Τάξη)
Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΤΟΠΟΣ
Το χωριό μου είναι το Ριζό. βρίσκεται στο νομό Πέλλας και ανήκει στο Δήμο Σκύδρας. Γύρω του υπάρχουν πολλά χωριά, η Πετριά, το Αρσένι, τα Σεβαστιανά, η Σκύδρα, που δεν είναι χωριό αλλά κωμόπολη, κ.ά. Επίσης ανήκει στην επαρχία Εδέσσης και απέχει 18 χμ. από την Έδεσσα. Το Ριζό έχει γύρω στους 2.000 κατοίκους.
Για το όνομά του υπάρχουν πολλές εκδοχές. Μια είναι ότι ονομάστηκε έτσι από το ρύζι που καλλιεργούσαν παλιά.
Η έκτασή του είναι πεδινή και υπάρχουν λίγα βουναλάκια. Οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία.
Το ποτάμι! το καλοκαίρι είναι στεγνό, το χειμώνα που λιώνουν τα χιόνια κατεβάζει λίγο νερό. Τ' όνομά του είναι Μογλενίτσας και χωρίζει το χωριό σε δυο μέρη τα οποία συνδέονται με γέφυρες. Υπάρχουν πολλά είδη του ζωικού και του φυτικού βασιλείου εκεί. Τα ζώα είναι νερόκοτες, νερόφιδα, χελώνες, βατράχια και πολλά άλλα. Απ' το φυτικό βασίλειο υπάρχουν λογής λογής αγριολούλουδα, μονοετή φυτά, αιωνόβια δέντρα, όπως ο πλάτανος, αναρριχώμενα, καλάμια, βούρλα κ.ά.
Ο κάμπος! Το χειμώνα είναι θλιβερός. Το καλοκαίρι είναι κόλαση. Το φθινόπωρο είναι χλωμός απ' τα πολλά πεσμένα, κίτρινα φύλλα. Την άνοιξη όμως γίνεται ο ομορφότερος. Φυτεμένος με ροδακινιές, μηλιές, ελιές κ.ά. ευωδιάζει όλο το χωριό με το άρωμά τους.
Το χωριό μου έχει μια μεγάλη εκκλησία, της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, και δυο ξωκλήσια, τον άγιο Δημήτριο και τον άγιο Ραφαήλ. Στο πανηγύρι που γίνεται κάθε Αύγουστο στις 6 του μήνα μαζεύεται όλη η ενορία και κάθονται μέχρι αργά το βράδυ. Επίσης στην αυλή του σχολείου γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Υπάρχει και ένας Ποντιακός Σύλλογος. Εκεί τα παιδιά μαθαίνουν ποντιακούς χορούς και με τις εκδηλώσεις του θυμίζει στους κατοίκους παλιότερα έθιμα.
Αυτός είναι ο τόπος μου. Ένα μικρό αλλά ωραίο χωριό.
Ηλιάδης Κώστας (Ε΄ Τάξη)
ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Πριν δύο χρόνια, την Πρωτομαγιά, πήγαμε, μαζί με το φίλο μου τον Κώστα τον Ηλιάδη και τους γονείς μας, πάνω στον Περιστερεώτα, για να ψήσουμε.
Όταν φτάσαμε πάνω στο βουνό, είχε πολύ κόσμο. Αφού βρήκαμε ένα μέρος άδειο, αρχίσαμε να ξεφορτώνουμε τα πράγματα, καρέκλες, τραπέζια κ.ά. εγώ κι ο Κωστής βαριόμασταν να περιμένουμε και γι' αυτό του είπα να πάμε μια βόλτα μέσα στο δάσος. Την ώρα που πηγαίναμε συναντήσαμε και το φίλο μας το Μίμη τον Κελεσίδη και του είπαμε να έρθει κι αυτός μαζί μας.
Καθώς περπατούσαμε μέσα στο δάσος μόνοι μας, είδαμε μπροστά μας μια χελώνα. Ο Μίμης έτρεξε να την πάρει και τότε η χελώνα του κατούρησε τα χέρια. Εμείς του είπαμε πως τώρα θα βγάλει σπυράκια κι αυτός άρχισε να κλαίει. Αφού του είπαμε πως ήταν ψέματα, συνεχίσαμε τη βόλτα μας.
Σε μια στιγμή λέει ο Κωστής πως χαθήκαμε και πως τόση ώρα κάναμε κύκλους. Ο καιρός συννέφιασε και σε λίγο άρχισε να βρέχει. Εμείς τρέχαμε, για να βρούμε ένα ασφαλές καταφύγιο. Αφού το βρήκαμε, καθίσαμε να στεγνώσουμε και μετά συνεχίσαμε. Μετά από λίγη ώρα βρεθήκαμε μπροστά από μια εκκλησία που δεν την είχαμε ξαναδεί. Εκεί υπήρχε πολύς κόσμος, αλλά ντρεπόμασταν να ρωτήσουμε πού βρισκόμασταν. Μια κυρία που μας είδε μόνους μας ρώτησε αν χαθήκαμε κι εμείς της απαντήσαμε "ναι". Ο Μίμης τη ρώτησε πώς να βρούμε το δρόμο για να γυρίσουμε πίσω και, αφού την ευχαριστήσαμε, πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Όταν φτάσαμε, οι μητέρες μας μας μάλωσαν τόσο πολύ, που δεν το ξανακάναμε.
Αυτή την περιπέτεια θα τη θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή. Πήρα ένα καλό μάθημα πως "δεν πρέπει να πηγαίνεις πουθενά, αν δεν το ξέρει η μητέρα σου".
Κερμανίδης Θεόδωρος (ΣΤ΄ Τάξη)
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΔΙ
Μια φορά παίζαμε ποδόσφαιρο στην αυλή του σχολείου εγώ και οι φίλοι μου, ο Κώστας Παπαδόπουλος, ο Κώστας Ηλιάδης, ο Άγγελος, ο Γιώργος, ο Θόδωρος, ο Γιάννης, ο Παναγιώτης, ο Δημήτρης και ο Μάκης.
Καθώς παίζαμε, ο Θοδωρής βάρεσε την μπάλα κι εκείνη πήγε μέσα στα δέντρα. Ο Μάκης, που ήτανε τερματοφύλακας, πήγε να πάρει τη μπάλα. Μόλις έφτασε στη μπάλα, γύρισε τρέχοντας και φώναζε: "Φίδι! Φίδι!" Εμείς στην αρχή δεν πιστέψαμε. Πήγαμε κοντά στην μπάλα, αλλά δεν είχε κανένα φίδι. Πήραμε την μπάλα και συνεχίσαμε το παιχνίδι.
Ύστερα από πέντε λεπτά είδαμε ένα φίδι να έρχεται κοντά μας. Τότε καταλάβαμε πως ο Μάκης έλεγε αλήθεια. Αρχίσαμε να του πετάμε πέτρες. Το φίδι στεκόταν ακίνητο, αλλά εμείς συνεχίσαμε να του πετάμε πέτρες, για να μη μας τσιμπήσει. Το φίδι ξεγλίστρησε μέσα στα χόρτα. Συνεχίσαμε να το ψάχνουμε κρατώντας πέτρες. Το βρήκαμε κρυμμένο μέσα στα χόρτα. Ο Παναγιώτης, ο Δημήτρης και ο Μάκης συνέχισαν να πετάνε πέτρες. Αυτό όμως έφυγε από μια τρύπα που είχε το τοίχωμα. Μετά απ' αυτό συνεχίσαμε όμορφα και ήσυχα το παιχνίδι μας.
Βασίλης Παυλίδης (Ε΄ Τάξη)
Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ "ΔΙΑΒΟΛΩΝ"
Μη φοβηθείτε απ' αυτό το όνομα! Είναι απλώς μια συμμορία. Η συμμορία των "ΔΙΑΒΟΛΩΝ" έχει αυτή τη στιγμή 6 μέλη. Αυτά τα μέλη είναι: Κώστας Ηλιάδης (αρχηγός), Παναγιώτης Σεμερτζίδης, Γιώργος Σιδηρόπουλος, Άγγελος Βασιλειάδης, Γιάννης Χαραλαμπίδης και Θεόδωρος Κερμανίδης.
Για να μπει κάποιος στη συμμορία, έπρεπε να περάσει τρεις δοκιμασίες. Η πρώτη ήταν να πηδήξει απ' την μια όχθη ενός ποταμιού στην απέναντι, που βρισκόταν σε απόσταση 1,20 μ. Στη δεύτερη δοκιμασία έπρεπε να περάσει από ένα μονοπάτι που ήταν γεμάτο τσουκνίδες. Σ' αυτή τη δοκιμασία βρήκαμε δυο μικρές χελώνες, τις οποίες πήραμε και τις μεγαλώσαμε, ενώ ένα φίδι πέρασε πίσω από τον Παναγιώτη Σεμερτζίδη. Τέλος στην τρίτη δοκιμασία έπρεπε να μείνει όρθιος μες στο ποτάμι που γλιστρούσε εξαιτίας των πολλών φυκιών του υπήρχαν. Στη δοκιμασία αυτή ο Άγγελος Βασιλειάδης έπεφτε συνέχεια.
Τώρα όποιος θέλει να μπει σ' αυτήν τη συμμορία πρέπει να περάσει κάποιες καινούριες δοκιμασίες.
Βασιλειάδης Άγγελος, Ηλιάδης Κώστας (Ε΄ Τάξη)
ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ
Ήταν καλοκαίρι όταν εγώ, η αδερφή μου και ο φίλος μου ο Γιώργος απ' την Κηφισιά της Θεσσαλονίκης, παίζαμε κρυφτό. Ένα συνηθισμένο παιχνίδι. Ήμουν 8 χρονών και μου άρεσαν οι περιπέτειες. Στην τηλεόραση έβλεπα περιπετειώδεις ταινίες και κινούμενα σχέδια κι αυτά με περιπέτειες. Ζήλευα, γιατί ήθελα να ζήσω κι εγώ κάποια περιπέτεια.
Εκείνη τη μέρα του καλοκαιριού, λοιπόν, αποφάσισα να πάω με τους δύο συντρόφους μου βόλτα στο δάσος. Πήραμε ξύλα, μια τσάντα με τα σάντουίτς μας και ένα μεγάλο μπουκάλι πορτοκαλάδα. Περπατούσαμε κι εγώ περίμενα να περάσω κάποια περιπέτεια. Αλλά όχι. Αυτή η περιπέτεια δεν ερχόταν.
Καθίσαμε, φάγαμε, ήπιαμε και μετά πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Εγώ πήγαινα 3 μέτρα περίπου μπροστά από τους άλλους, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε ένα φίδι και ερχόταν κατά πάνω μου. Δεν το πρόσεξα. Ξαφνικά τα παιδιά μου φωνάζουν: "Άρη, πρόσεχε! Ένα φίδι!" Τότε εγώ έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Ο Γιώργος, που κι αυτός ήταν πολύ γρήγορος, κατάφερε να βγει κι αυτός απ' το δάσος. Μόνο η αδερφή μου έμεινε. Τότε έτρεξα εγώ να τη σώσω. Πήγα ξανά πίσω, την έπιασα απ' το χέρι και αρχίσαμε μα τρέχουμε. Αφού ξεφύγαμε απ' το φίδι, επιστρέψαμε σπίτι και τα διηγηθήκαμε όλα στους γονείς μας.
Τέλος πάντων το κακό είχε περάσει κι εγώ πέρασα την περιπέτειά μου. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα.
Παναούσης Άρης (ΣΤ΄ Τάξη)
Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΚΑΙ Η ΝΑΝΣΗ
Κάποτε, πριν 5 χρόνια περίπου, υπήρχε ένα κορίτσι που το λέγανε Νάνση. Είχε μια μανία με μάγισσες και μυστήρια. Της άρεσε να τρομάζει και να αηδιάζει τους άλλους. Η μητέρα της όμως της απαγόρευε να λέει τέτοιες ιστορίες μπροστά στη μικρή της αδερφή, γιατί το βράδυ έβλεπε εφιάλτες. Η Νάνση δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό κι έτσι συνέχισε να λέει ιστορίες για μάγισσες. Βέβαια, κάθε φορά που έλεγε μια τρομακτική ιστορία στην αδερφή της τη Σαμπρίνα, άκουγε κήρυγμα από τη μαμά της.
Είχαν φτάσει οι απόκριες και η Νάνση σκεφτότανε τι να ντυθεί στη γιορτή του σχολείου της. Αυτό το σκεφτόταν από το Νοέμβριο. Μια μέρα πέρασε από ένα κατάστημα με αποκριάτικες στολές, για να διαλέξει στολή. Όλες ήταν χαρούμενες: παπαρούνες, πριγκίπισσες, γάτες κι άλλες τέτοιες βλακείες. Η Νάνση δεν ήθελε να αγοράσει κάτι τέτοιο.
Μερικές μέρες αργότερα αποφάσισε ν' αγοράσει μια στολή μάγισσας, κρυφά από τη μαμά της βέβαια, γιατί, αν το μάθαινε, θα της το απαγόρευε. Η στολή έκανε 30 ευρώ. Η Νάνση είχε μόνο 23. Γι' αυτό σκούπιζε και σφουγγάριζε το σπίτι και της έδιναν 1 ευρώ κάθε φορά. Έτσι μέσα σε μια εβδομάδα μάζεψε και τα υπόλοιπα χρήματα και πήγε να αγοράσει τη στολή. Η πωλήτρια ήταν παράξενη. Είχε μαύρα, ίσια μαλλιά, κατάμαυρα μάτια και χαλασμένα δόντια. Το πιο τρομακτικό; Η μύτη της και τα χέρια της. Η μύτη της ήταν πολύ μεγάλη, με ελιές και φακίδες. Τα χέρια της ήταν σκληρά και ζαρωμένα, γεμάτα σπυριά. Η Νάνση δεν έδωσε σημασία και έφυγε. Πήγε να δοκιμάσει τη στολή, γιατί την επόμενη μέρα ήταν το πάρτι. Όταν βράδιασε, η Νάνση πήγε για ύπνο. Είδε όμως στον ουρανό να πέφτει ένα αστέρι και ευχήθηκε να δει μια πραγματική μάγισσα.
|
Ξημέρωσε και η Νάνση ξύπνησε και περίμενε με αγωνία το βράδυ για το πάρτι. Όταν βράδιασε ντύθηκε νεράιδα, μόλις όμως έφυγε από το σπίτι της άλλαξε και ντύθηκε μάγισσα και πήγε στο πάρτι. Όλοι ήταν ντυμένοι πριγκίπισσες, νεράιδες, γοργόνες τα κορίτσια και καουμπόηδες, Ζορό και πειρατές τα αγόρια. Μόνο η Νάνση είχε ντυθεί μάγισσα. Σε λίγο όμως είδε μια ακόμα μάγισσα. Αναρωτήθηκε ποια να είναι. Πήγε κοντά της και τη ρώτησε πώς τη λένε. Εκείνη την ακούμπησε και ξαφνικά βρέθηκαν στις τουαλέτες των κοριτσιών. Η Νάνση δεν το πίστευε. Νόμιζε πως ονειρευόταν. Γύρισε και τη ρώτησε: - Είσαι μάγισσα; Εκείνη είπε: - Επιτέλους ελεύθερη! Επιτέλους κάποιος ευχήθηκε να δει μια μάγισσα! Εσύ με φώναξες; - Ν…ν…ναι. |
 |
- Λοιπόν τι θες; Να δεις πώς θα σκοτώσω αυτά τα παιδιά; Αχ, αυτή η λέξη μ' αηδιάζει!
- Όχι, όχι! Δε σε φώναξα για να σκο…σκοτώσεις κανέναν. Απλά ήθελα να δω μια μάγισσα.
- Χα, χα, χα! Τότε, για να μη πειράξω αυτά τα ζωύφια, πρέπει να με σκοτώσεις. Χα, χα, χα!
- Να σε σκοτώσω;
- Ναι.
- Πώς;
- Θα το μάθεις αν πας εκεί που πήρες αυτή τη στολή. Έχεις 24 ώρες καιρό. Αν δεν μπορέσεις… τότε θα δεις τους αγαπημένους σου φίλους να γίνονται ποντίκια ή καλύτερα βατράχια.
Και λέγοντας αυτά τα λόγια εξαφανίστηκε.
- Μα πού πας; Τι θα κάνω; Πώς θα μπορέσω να προστατέψω τους φίλους μου;
Η Νάνση φεύγει από το πάρτι και πηγαίνει στο μαγαζί, μα είναι κλειστό. Έτσι γυρίζει στο σπίτι της απελπισμένη.
- Γύρισες κιόλα, Νάνση;
- Ναι, μαμά.
- Τι έχεις;
- Τίποτα, τίποτα το σημαντικό. Πάω για ύπνο.
- Μην πεις καμιά ιστορία με μάγισσες πάλι στη Σαμπρίνα και την τρομάξεις.
- Όχι, όχι! Ποτέ δε θα ξαναπώ ιστορίες με μάγισσες.
- Πάντα έτσι λες.
- Αυτή τη φορά το εννοώ. Καληνύχτα.
- Καληνύχτα. Να σκεπαστείς καλά, γιατί κάνει κρύο.
- Καλά.
Την επόμενη μέρα σηκώθηκε στις 11 και ετοιμάστηκε για να φύγει.
- Πού πάς; δε θα φας πρωινό;
- Όχι. Γεια…
- Νάνση! Νάνση, είπα! Αχ, αυτό το παιδί!
Πηγαίνει στο μαγαζί.
- Καλημέρα.
- Καλημέρα. Σε τι μπορώ να βοηθήσω;
- Μωρέ σε πολλά μπορείς να βοηθήσεις, λέει ψιθυριστά.
- Ορίστε;
- Λέω, με έστειλε μια…
Η πωλήτρια τινάζεται επάνω και λέει:
- Μάγισσα;
- Ναι!
- Ωχ! Καιρό είχε να εμφανιστεί μια μάγισσα. Λέγε, τι σου είπε;
- Μου είπε ότι για να εξαφανιστεί πρέπει να τη σκοτώσω. Όμως πώς;
- Θα πρέπει να τη μαχαιρώσεις ακριβώς στην καρδιά και να πεις τα λόγια: "Μάγισσα με το μαύρο το καπέλο παρ' τη σκούπα σου και φύγε από εδώ".
- Αυτό μόνο;
- Ναι.
Φεύγει η Νάνση και πάει στο σχολείο.
- Πού είσαι μάγισσα; Εμφανίσου!
- Να 'μια. Τι θες;
- Ε, ε τίποτα. απλά ήθελα να σε ρωτήσω αν μπορείς να κάνεις κι εμένα μάγισσα.
- Μα και βέβαια μπορώ. Θέλεις να γίνεις μάγισσα και να περάσεις στην αιωνιότητα μαζί μου;
- Ναι!
- Τότε έλα κοντά μου.
Η Νάνση σκέφτεται, ενώ πλησιάζει, ότι αυτή είναι η ευκαιρία της για να τη μαχαιρώσει. Πάει κοντά, τη μαχαιρώνει με μια γρήγορη κίνηση και λέει και τα λόγια.
- Μα γιατί, γιατί το έκανες αυτό; Δεν ήθελες να γίνεις μάγισσα;
- Όχι. Ήθελα μόνο να γλιτώσω τους φίλους μου.
Η μάγισσα άρχισε να λιώνει και στο τέλος εξαφανίστηκε.
- Τα κατάφερα! Α! τέρμα πια με τις μάγισσες. Από δω και μπρος θα εύχομαι να δω τέρατα. Τώρα μόλις μου ήρθε στο μυαλό μια καταπληκτική ιστορία για τέρατα. Πάω να την πω στη Σαμπρίνα.
Σελίδου Αντωνία (ΣΤ΄ Τάξη)
ΤΙ ΑΚΟΥΣ, ΑΡΗ ΠΑΝΑΟΥΣΗ;
Ακούω το κελάηδημα απ' τα χελιδονάκια
που φέγγουνε στον ουρανό σαν μαύρα σημαδάκια.
Ακούω τον Ιταλό τραγουδιστή το μαντολίνο του να παίζει
ακούω το Γάλλο ποιητή ακατάπαυτα το ποίημα που 'φτιαξε να μελοποιεί
ακούω το Τζαμαϊκανό αράπη να τραγουδεί τα ρέγκε τραγούδια του.
Και να τη η Ελληνίδα η νύφη με το άσπρο νυφικό και ο γαμπρός
με το μαύρο του κοστούμι
απαντάει "ναι" στην ερώτηση του παπά: "τη δέχεσαι για γυναίκα σου;"
Και ακούω τα όμορφα παιδιά της γης την περιουσία
να παίζουνε, να χαίρονται και να γελούν με ευτυχία.
Και ακούω ό,τι υπάρχει στη γη,
ακούω τη χαρά του κόσμου
ακούω την ευτυχία των παιδιών και το κελάηδημα των πουλιών
κι ακούω όλα τα τραγούδια, όλα τα ποιήματα αλλά και ό,τι άλλο θες.
Παναούσης Άρης (ΣΤ΄ Τάξη)
Την σελίδα
αυτή σχεδίασε ο Κιοσσές Γιώργος