Μάιος 2007

Αρ. Φύλλου 92

Έτος 11ο

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

19 Μαΐου – Ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων

Η Άλωση της Πόλης – 31 Μαΐου – Παγκόσμια μέρα κατά του καπνίσματος

ενέργειας Δραστηριότητες του Σχολείου μας – 5 Ιουνίου – Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος – Γράμμα μιας χελώνας καρέτα – καρέτα στους ανθρώπους – Ο Τριγωνοψαρούλης και η χελώνα καρέτα - καρέτα

Εξοικονόμηση - Επίσκεψη στο Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής Κρύας Βρύσης

Επίσκεψη στο Οικολογικό Πάρκο Κρύας Βρύσης

Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας

Συνεντεύξεις από μετανάστες

Συνέντευξη από την κ. Φαντίδου Βαγγελιώ, μέλος του Δ. Σ. της Ομάδας Διάσωσης του Δήμου Σκύδρας

Νησιά της Ελλάδας – Κυκλάδες

Γιατί το λέμε; - Διασκεδάστε μαθαίνοντας

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 

 

 

 

5 IOYNIOY – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Εμείς  οι μαθητές της Γ΄ τάξης για την ημέρα περιβάλλοντος κάναμε μια μικρή εκδήλωση μέσα στην τάξη μας. Καλεσμένοι μας ήταν όλοι οι συμμαθητές μας και δάσκαλοι του σχολείου μας, καθώς  επίσης και τα παιδιά του Νηπιαγωγείου με την κυρία τους. Στην αρχή παίξαμε κουκλοθέατρο με θέμα την ανακύκλωση. Το κείμενο ήταν από το βιβλίο της «Γλώσσας» μας σε διασκευή δικιά μας. Έπειτα παρουσιάσαμε ένα είδος που κινδυνεύει και χρειάζεται τη βοήθειά μας,  τη θαλάσσια χελώνα καρέτα – καρέτα. Η όμορφη εκδήλωση μας έκλεισε με μηνύματα για το περιβάλλον που είχαμε γράψει και ζωγραφίσει.

Οι μαθητές της Γ΄τάξης

 

ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑΣ ΧΕΛΩΝΑΣ ΚΑΡΕΤΑ – ΚΑΡΕΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Αγαπητοί μου, άνθρωποι,

 Είμαι μια θαλάσσια χελώνα καρέτα – καρέτα. Ζω μαζί με λίγους φίλους μου ,στις όμορφες παραλίες της Ζακύνθου. Η ζωή μας είναι όμορφη αλλά εσείς οι άνθρωποι μας ενοχλείτε πάρα πολύ. Γι’ αυτό καθίσαμε και σας γράψαμε αυτό το γράμμα, για να σας πούμε τα παράπονά μας και να σας συμβουλέψουμε για το τι πρέπει να κάνετε τώρα που το καλοκαίρι πλησιάζει.

Φίλε άνθρωπε, μη πετάς τα σκουπίδια στη θάλασσα. Ακόμα και οι πλαστικές σακούλες είναι επικίνδυνες για τη ζωή μας. Μας ξεγελούν, γιατί μοιάζουν με μέδουσες, που είναι το αγαπημένο μας φαγητό. Τις καταπίνουμε χωρίς να το ξέρουμε και μας πνίγουν, αφού δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε.

Φίλε άνθρωπε, ακόμα και τα μικρότερα χαρτάκια, σκουπιδάκια στην παραλία, κάνουν κακό. Φυσικά όχι μόνο σε μας αλλά και σε όλο το θαλάσσιο οικοσύστημα.

Φίλε άνθρωπε, αυτό το καλοκαίρι, να μας αφήσετε ήσυχες. Θέλουμε κι εμείς την ησυχία μας να γεννήσουμε τα μικρά μας αυγουλάκια. Να τα κρύψουμε στη ζεστή αμμουδιά και να βγουν από εκεί και τα δικά μας τα μικρά  παιδάκια, τα χελωνάκια μας.

Γι’ αυτό μην πηγαίνετε σε παραλίες που προστατεύονται, μη βάζετε τις ομπρέλες και τις πετσέτες σας στην άμμο, γιατί τα μικρά νεογέννητα χελωνάκια μας δεν μπορούν να βρουν το δρόμο προς τη θάλασσα.

Φίλε άνθρωπε, να αγαπάς και να προστατεύεις το περιβάλλον, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο αγαπάς και τον εαυτό σου.

Γι’ αυτό σκέψου λογικά:

όχι σκουπίδια σε θάλασσας και ακτές,

προστάτευε τα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση ,

προστάτεψε τη χελώνα καρέτα – καρέτα.

 

            Με αγάπη, 

               η θαλασσινή σου φίλη

               χελώνα καρέτα – καρέτα

 

Ομαδική εργασία: Δημήτρης, Στέφανος, Ραφαέλα, Χρήστος, Παύλος (Γ΄ Τάξη)

 

Ο Τριγωνοψαρούλης και η  χελώνα  καρέτα – καρέτα

 Είχαν τελειώσει  τα μαθήματα στο σχολείο και ο Τριγωνοψαρούλης ήταν πολύ χαρούμενος. Όμως ήταν πολύ περίεργος, γιατί είχε ακούσει από τη δασκάλα του την κυρία – Σουπιά, ότι λίγο πιο μακριά από το τόπο που ζούσαν, περνούσαν κάθε τέτοια εποχή κάτι μεγάλες χελώνες που πήγαιναν σε ένα νησί, στη Ζάκυνθο, για να γεννήσουν τα αυγουλάκια τους. Δεν είχε ξαναδεί τέτοιο πλάσμα μέσα στη θάλασσα και ήθελε πολύ να δει από κοντά μια χελώνα που κολυμπά.

Μια όμορφη μέρα ,που η θάλασσα ήταν πολύ γαλήνια, ο Τριγωνοψαρούλης αποφάσισε να πάει λίγο πιο μακριά, στη μεγάλη θάλασσα. Μαζί του πήγε και ο φίλος του, ο Ηλίας ο ξιφίας.

Ξανοίχτηκαν αρκετά, ώσπου από μακριά είδαν ένα πολύ μεγάλο, σκούρο πράγμα να βυθίζεται σιγά σιγά. Έτρεξαν γρήγορα προς τη μεριά του και  έμειναν έκπληκτοι.

-         Τι είσαι εσύ; ρώτησε ο Τριγωνοψαρούλης.

-         Μια χε-λώ-να , είπε σιγά σιγά με τρεμάμενη φωνή.

-         Ααα! μια θαλάσσια χελώνα. Πρώτη φορά βλέπουμε μια χελώνα, είπαν οι δυο φίλοι.

Η χελώνα δεν μπορούσε να μιλήσει. Το μόνο που έλεγε ήταν:

-         Σώ-σε με!

Ο Τριγωνοψαρούλης κατάλαβε ότι η χελώνα χρειαζόταν τη βοήθειά του. Πήγε δίπλα της και είδε καλύτερα ότι στο στόμα της ήταν μια πλαστική σακούλα.

-         Πρέπει να τη βοηθήσουμε, είπε στο φίλο του τον ξιφία.

-         Ναι, αλλά με ποιο τρόπο, του απάντησε εκείνος.

Ο Τριγωνοψαρούλης σκέφτηκε λίγο και είπε:

-         Γρήγορα με τη μυτερή σου μύτη να τραβήξεις την πλαστική σακούλα που έχει στο στόμα του.

Ο ξιφίας τράβηξε με δύναμη την πλαστική σακούλα, ενώ ο Τριγωνοψαρούλης κρατούσε ανοιχτό το στόμα της χελώνας. Σε λίγο μια μεγάλη πλαστική σακούλα βγήκε από το στόμα της χελώνας. Αφού πήρε μια ανάσα και κατάπιε, είπε με τρεμάμενη φωνή:

-         Σας ευχαριστώ! Είστε σπουδαίοι, μου σώσατε τη ζωή.

-         Αυτό έπρεπε να κάνουμε, να σε βοηθήσουμε, αφού δεν μπορούσες, είπε ο Τριγωνοψαρούλης.

-         Είστε πολλοί καλοί. Αλλά ξιφία έχω δει, τέτοιο ψάρι σαν εσένα πρώτη φορά βλέπω στη ζωή μου. Πώς σε λένε;

-         Με λένε Τριγωνοψαρούλη. Χαίρομαι που κι εγώ βλέπω από κοντά μια χελώνα καρέτα –καρέτα. Είχα ακούσει τόσα πολλά για εσένα στο σχολείο και χαίρομαι που σε βλέπω κι από κοντά.

-         Η χαρά η δικιά μου είναι απερίγραπτη. Μου σώσατε τη ζωή μου. Οι άνθρωποι δεν αγαπούν και δε σέβονται το περιβάλλον. Το μολύνουν, ρίχνουν σκουπίδια και χαρτιά στις θάλασσες. Αυτές οι πλαστικές σακούλες είναι ένας εχθρός μας. Νομίζουμε ότι είναι μέδουσες  και επειδή αυτές είναι το αγαπημένο μας φαγητό τις τρώμε. Όμως δεν μπορούμε να τις καταπιούμε και πνιγόμαστε. Έτσι συνέβη και με εμένα. Αλλά ευτυχώς τραβήξατε τη σακούλα από το στόμα μου και με σώσατε.

-         Οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να αγαπούν το περιβάλλον,  τη γη που ζούνε, τον αέρα που αναπνέουν, τη θάλασσα που κολυμπούν, το νερό που πίνουν, είπε ο Ηλίας ο ξιφίας.

-         Πολύ σωστά, όλοι πρέπει να μάθουν να αγαπούν το περιβάλλον που ζούνε, είπε ο Τριγωνοψαρούλης.

-         Σε λίγες μέρες θα φτάσω σε ένα όμορφο νησί με ωραίες παραλίες. Εκεί, στη ζεστή αμμουδιά θα γεννήσω τα αυγά μου. Από τα πολλά αυγά που θα κρύψω στην αμμουδιά , θα γεννηθούν  τα μικρά χελωνάκια μου. Όμως ένα ή δυο θα βρουν το σωστό δρόμο και θα φτάσουν τελικά μέχρι τη θάλασσα. Πάλι οι άνθρωποι θα τα εμποδίσουν!

-         Γι’ αυτό μας είπε η δασκάλα στο σχολείο ότι οι χελώνες είναι  είδος προς εξαφάνιση, είπε συγκινημένος ο Τριγωνοψαρούλης.

-         Όλοι πρέπει να βοηθήσουμε, γιατί σε λίγα χρόνια μόνο σε φωτογραφίες και σε πάνινα παιχνιδάκια θα υπάρχουν οι  καρέτα – καρέτα, είπε λυπημένη η χελώνα.

-         Πρέπει να επιστρέψουμε, έχουμε αργήσει, είπε ο ξιφίας.

-         Πρέπει να φύγουμε, γιατί θα μας ψάχνουν. Χαρήκαμε πάρα πολύ που σε γνωρίσαμε. Θα σε περιμένουμε να μας επισκεφτείς το φθινόπωρο, όταν θα επιστρέφεις, είπε ευγενικά ο Τριγωνοψαρούλης.

-         Σας ευχαριστώ πολύ που μου σώσατε τη ζωή. Θα σας σκέφτομαι  και σας υπόσχομαι να έρθω στη πολιτεία σας και έχουμε να πούμε πολλά ακόμα.

Οι δυο φίλοι επέστρεψαν διπλά χαρούμενοι, γιατί βοήθησαν τη χελώνα και έκαναν μια πολύ καλή φίλη.

Ομαδική εργασία : Γιώργος Χ., Βούλα, Κατερίνα, Γιώργος Σ., Ελένη (Γ΄ Τάξη)

 

 

 

Την σελίδα αυτή σχεδίασε ο Κιοσσές Γιώργος