Μηνιαία μαθητική εφημερίδα  των μαθητών των Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεων του Δημοτικό Σχολείο Ριζού 

  Νοέμβριος 2001  

Πίσω                                          Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ  

Αληθινές ιστορίες από τα χρόνια της Κατοχής

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου

Εκδήλωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Παρακολουθώντας μια θεατρική παράσταση

Συνέντευξη από τον ηθοποιό κ. Νίκο Παναγιωτίδη

Ο Καραγκιόζης και το Θέατρο Σκιών

«Ο Καραγκιόζης κυνηγός»

Ένα γράμμα στον Καραγκιόζη

Γιατί το λέμε

Μια επίσκεψη σ’ ένα μαντρί

«Ανακάλυψη από περιέργεια»

Το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω είναι μηχανικός αεροσκαφών

Η φυλή των Καλάς

Τα νέα του Ποντιακού Συλλόγου

Διασκεδάστε Μαθαίνοντας 

ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Ο παππούς μου Φαντίδης Ιάκωβος μου διηγήθηκε για τα χρόνια του πολέμου με τους Ιταλούς τα εξής: 
«Στις 28 Οκτωβρίου 1940, η ώρα 6 το πρωί, μας κήρυξαν οι Ιταλοί τον πόλεμο. Από την αρχή μας επιτέθηκαν με πυροβόλα. Οι Έλληνες και ο ελληνικός στρατός δεν αντέδρασε στην αρχή, γιατί νόμισαν ότι θα σταματούσαν όλα. Κατά της 10 η ώρα όμως είδαν ότι δε σταμάτησαν οι βομβαρδισμοί κι έτσι αντιδράσαμε κι εμείς με πυροβόλα.
Με δύο μάχες φτάσαμε στο Μουράβα. Από εκεί κυνηγήσαμε τους Ιταλούς και πήραμε την Κορυτσά. Ύστερα από την Κορυτσά περάσαμε στη Μοσχόπολη. Από εκεί στο Λαμίτ. Από το Λαμίτ στην Αγία Βαρβάρα και από κει σ’ ένα ύψωμα που λεγόταν Κομμένη Πέτρα. Εκεί καθίσαμε πολύ καιρό. Παντού υπήρχαν χιόνια. Ο ταγματάρχης μας διέταξε επίθεση μέσα στα πυροβόλα των Ιταλών. Σ’ εκείνη την επίθεση τραυματίστηκαν πάρα πολλοί. Είχαμε πολλά θύματα.
Την άλλη μέρα φορέσαμε άσπρες κάπες για να μη φαινόμαστε μέσα στα χιόνια. Στης 4 η ώρα το πρωί ξεκινήσαμε και φτάσαμε στο στρατόπεδο των Ιταλών. Στις 6 το πρωί ο λοχαγός πυροβόλησε συνθηματικά και ξεκίνησε η επίθεση. Μετά από κάποιες μάχες σκορπίσαμε τους Ιταλούς. Οι Ιταλοί είχανε ένα νοσοκομείο σε αντίσκηνα και είχαν και σόμπες οι οποίες λειτουργούσαν με μπαταρίες.
Μετά από κάμποσες μέρες μας σήκωσαν και μας έστειλαν στο Τόμορ. Εκεί δώσαμε μια δυο μάχες και μετά από λίγο καιρό μας σήκωσαν και από εκεί. Περάσαμε από ένα μεγάλο χωριό της Αλβανίας. Περάσαμε επίσης από ένα μεγάλο ποταμό. Μετά πήγαμε σ’ ένα χωριό που το λέγαν Νικολάρα. Από κει μας έφεραν σ’ ένα χωριό που το λέγαν Μουγλίτσα όπου ήταν η έδρα του Συντάγματος.
Εκεί έγινε η γιορτή της 25ης Μαρτίου. Ο παπάς έκανε τη λειτουργία και μας κοινώνησε. Μετά μας έδωσε το συσσίτιο και μπήκαμε σ’ ένα δωμάτιο. Από απέναντι, από το βουνό, παρουσιάστηκαν 4 ιταλικά αεροπλάνα. Οι Ιταλοί πήγαν και βομβάρδισαν το εφοδιασμό μας. Έτσι αναγκαστήκαμε να κάνουμε οπισθοχώρηση σ’ ένα από τα χωριά μας.» 

Σελίδου Μαρία Τερέζα (ΣΤ΄ Τάξη)

* * *

Την ιστορία που θα σας διηγηθώ μου την είπε ο παππούς μου Σεμερτζίδης Αναστάσιος.
« Όταν ήρθαν οι Γερμανοί στα μέρη μας, είχαν έδρα τη Σκύδρα. Είχαν απαγορεύσει να κυκλοφορεί ο κόσμος. Εγώ, 13 χρόνων τότε, γυρνούσα από τη βοσκή των ζώων. Τότε ένας Γερμανός που περιπολούσε με έπιασε. Εγώ από το φόβο μου του ξέφυγα και κρύφτηκα στους θάμνους, στο δρόμο μεταξύ Πετριάς και Ριζού. Περίμενα να νυχτώσει για να φύγω.
Όταν κόντεψα στο χωριό, είδα ένα σπίτι να καίγεται. Ήταν του Πουτακίδη Δημήτρη. Το έβαλαν φωτιά οι Γερμανοί γιατί ήταν στην Εθνική Αντίσταση. Από το χωριό πήγαν στο Πλεύρωμα όπου έπιασαν τέσσερα άτομα και τα εκτέλεσαν πίσω από το τωρινό στρατόπεδο της Σκύδρας.
Μετά από μια βδομάδα μια ομάδα ανταρτών ανατίναξε το τρένο των Γερμανών που μετέφερε πολεμοφόδια. Το περιστατικό αυτό έγινε ανάμεσα σε Ριζό και Σκύδρα, πίσω από το τωρινό εργοστάσιο «ΣΟΥΛΗΣ».
Την εποχή εκείνη κάθε γωνιά της Ελλάδας έκανε τη δική της αντίσταση κι έτσι ελευθερωθήκαμε από τον κατακτητή»
Ευχαριστώ τον παππού μου Σεμερτζίδη Αναστάσιο για την ιστορία που μου διηγήθηκε.

Σεμερτζίδης Παναγιώτης (Ε΄ Τάξη)

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων.»
14 Νοεμβρίου 1973. Την ημέρα αυτή οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν, με κίνδυνο της ζωής τους, για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Ξεσηκώθηκαν ενάντια στο δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, γιατί δεν άντεχαν τα βασανιστήρια και την καταπίεση της δικτατορίας.
Οι φοιτητές άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα όπως «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ», ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ» κ.ά. Αυτά τα συνθήματα τα τύπωναν και τα μοίραζαν στον κόσμο.Ο κόσμος προσπαθούσε, με οποιοδήποτε τρόπο, να βοηθήσει τους φοιτητές. Τους πήγαινε τσιγάρα, τρόφιμα, έκλειναν τους δρόμους με αυτοκίνητα, για να μην περάσουν τα τανκς. 
Ξημερώματα της 17ης Νοέμβρίου ένα τανκ έσπασε την πύλη του Πολυτεχνείου, τσαλαπάτησε αυτοκίνητα και τραυμάτισε σοβαρά μια φοιτήτρια.
Οι φοιτητές είχαν φτιάξει έναν πομπό στη διάρκεια της κατάληψης, για να μπορούν να ενημερώνουν τους πολίτες, να τους ζητάνε βοήθεια και να τους ενθαρρύνουν. 
Στα γεγονότα σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν πολλοί φοιτητές και πολίτες. Μερικοί από τους νεκρούς ήταν οι: Κομνηνός Διομήδης του Ιωάννη ετών 17, Φαμέλος Βασίλειος του Παναγιώτη ετών 26, Σαμούρης Γεώργιος του Ανδρέα ετών 22, Θεοδωράς Δημήτριος του Θεοδώρου ετών 6. 
Αυτή η μέρα θα μείνει αξέχαστη στην καρδιά και στη μνήμη όλων των Ελλήνων.

Κερμανίδης Θόδωρος, Παπαδοπούλου Ελένη, Παυλίδης Βασίλης, Σεμερτζίδου Θοδώρα (Ε΄ Τάξη)
Σελίδου Αντωνία (ΣΤ΄ Τάξη)

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου η Ε΄ και η ΣΤ΄ τάξη οργάνωσαν μια γιορτή για να τιμήσουν τον αγώνα των φοιτητών ενάντια στη Χούντα το Νοέμβρη του 1973. Η γιορτή περιλάμβανε αποσπάσματα από κείμενα που μιλούσαν για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και που διαβάστηκαν από τους μαθητές και δύο σκετς. Το ένα είχε τον τίτλο «Υποχρεωτική έξοδος εκ της οδού Τοσίτσα» και μιλούσε για ένα φοιτητή που έγραφε στους γονείς του, τον αδερφό του και στο κορίτσι του για τα γεγονότα όπως τα έζησε.Το άλλο είχε τον τίτλο «Χρονικό» και μιλούσε για μια τάξη από την οποία σκοτώθηκαν πολλοί φοιτητές και ένας καθηγητής,

 ανδρείκελο της Χούντας, προσπαθούσε να κάνει μάθημα σα να μην είχε συμβεί τίποτε. Ανάμεσα στα αποσπάσματα και τα σκετς ακούγονταν διάφορα τραγούδια.

Ηλιάδης Κώστας, Σιδηρόπουλος Γιώργος, Χαραλαμπίδης Γιάννης (Ε΄ Τάξη)
Παναούσης Άρης (ΣΤ΄ Τάξη)


ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

 Τη σκηνοθεσία του έργου την έκανε ο Χρήστος Βαλαβανίδης.
Έπαιξαν οι ηθοποιοί: Βασιλεία Καβούκα (Ευγενία), Άννα Καλαϊτζίδου (Τάνια), Νίκος Παναγιωτίδης (Σέργιος), Γιώργος Σφυρίδης (Πιφ), Θόδωρος Οικονομίδης (Πουφ), Γιάννης Ηλιόπουλος (Πρίγκιπας Μπόρις), Χρήστος Αλεξανδρίδης (Πρίγκιπας Μάρκος – Μιχαήλ), Γιώργος Βουζουλίδης (Συμεών), Γιώργος Μπαγιώκης (Βασιλιάς Ιάσων), Ελευθερία Φιτσιώρη (Τερέζα) Θανάσης Μαργαρίτης (γάτος).

Παπαδοπούλου Ελένη, Σεμερτζίδου Θοδώρα (Ε΄ Τάξη), Σελίδου Αντωνία (ΣΤ΄ Τάξη) 


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΘΟΠΟΙΟ ΝΙΚΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ
ΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ «Ο ΠΑΠΟΥΤΣΩΜΕΝΟΣ ΓΑΤΟΣ»

Αφού παρακολουθήσαμε την παράσταση του «Παπουτσωμένου γάτου» ζητήσαμε από τον ηθοποιό κ. Νίκο Παναγιωτίδη, που στο έργο έπαιζε το ρόλο του Σέργιου, να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις μας. Έτσι πήραμε τη συνέντευξη που ακολουθεί. 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς αποφασίσατε να γίνεται ηθοποιός; Ήταν το όνειρό σας από μικρός να ασχοληθείτε με το θέατρο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι, δεν ήταν το όνειρό μου από μικρός να ασχοληθώ με το θέατρο. Το όνειρό μου ήταν να ασχοληθώ με τη νομική και έφτασα μέχρι το διάδρομο της Νομικής, αλλά τελικά διάλεξα το θέατρο. Όταν ήμουνα μικρότερος, νόμιζα ότι με το θέατρο θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε τον ίδιο τον κόσμο. Περάσανε πολλά χρόνια από τότε. Η γενιά αυτών των ηθοποιών φοβάται σήμερα και ομολογεί ότι δε κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο, αλλά κατάφερε να περιφρουρήσει τον εαυτό της τον ίδιο από το να γίνει χειρότερη. Έτσι υπάρχουμε μέσα στο θέατρο για να είμαστε τουλάχιστον καλύτεροι άνθρωποι, αν δεν μπορούμε να κάνουμε τους άλλους καλύτερους. 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σε ποια σχολή σπουδάσατε και πόσα χρόνια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σπούδασα στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και στη Δραματική Σχολή Σταυράκη, τέσσερα χρόνια.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Από ποια ηλικία μπορεί να ξεκινήσει κανείς για να ασχοληθεί μ’ αυτό το επάγγελμα; 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Επαγγελματικά σήμερα, δηλαδή για να δουλέψει με αμοιβή, δεν υπάρχει φραγμός. Δε θα το ξέρετε, αλλά η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του ηθοποιού έχει καταργηθεί. Δε χρειάζεται δηλαδή κανείς να φοιτήσει σε δραματική σχολή και να πάρει άδεια από το Υπουργείο Πολιτισμού για να ασκήσει το επάγγελμα. Τυπικά όμως ασκεί κανείς αυτό το επάγγελμα αφού εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Δηλαδή μετά τα 21 – 22 χρόνια.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εσείς από ποια ηλικία ξεκινήσατε; 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εγώ ξεκίνησα να είμαι πάνω στη σκηνή από μαθητής στη Δραματική σχολή, δηλαδή από 19 ετών, σαν αμειβόμενος ηθοποιός. 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσα χρόνια κάνετε αυτό το επάγγελμα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 28 χρόνια.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι τα καλά και ποια τα άσχημά του;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Επειδή εσείς έχετε μια όμορφη εικόνα για το επάγγελμα του ηθοποιού, ας προσπαθήσουμε να προσγειώσουμε τη συζήτησή μας στην πραγματικότητα και όχι στο χώρο του ονείρου που εσείς βλέπετε και αντιλαμβάνεστε. Τα αρνητικά αυτού του επαγγέλματος είναι ότι δεν έχει στοιχειώδη ασφάλεια εύρεσης εργασίας και ότι είναι αναγκασμένος κανείς να χτυπάει διαφορετικές πόρτες για να βρει δουλειά. Δηλαδή στο επάγγελμα αυτό δεν υπάρχει μονιμότητα ούτε σε ότι αφορά τη διάρκεια ούτε σε ότι αφορά τον τόπο. Ένα άλλο αρνητικό στοιχείο για το επάγγελμα του ηθοποιού είναι η κακή του αμοιβή. Δεν πληρώνεται σωστά. Ενώ κάποιος που ασχολείται με το επάγγελμα αυτό οφείλει και πρέπει να έχει δημόσιες σχέσεις. Οι δημόσιες σχέσεις απαιτούν και μια κατάλληλη εμφάνιση. Η κατάλληλη εμφάνιση απαιτεί ένα υψηλό οικονομικό ποσό. Αυτό λοιπόν δεν το έχει κανείς μέσα από το μισθό του. Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι ένα κακά αμειβόμενο επάγγελμα. Σε ότι αφορά τα θετικά του, είναι ότι η τέχνη του ηθοποιού λειτουργεί, σ’ αυτόν που την ασκεί ή που πάνω σε αυτήν προβληματίζεται, και ψυχοθεραπευτικά. Έχει σ’ αυτήν τη δυνατότητα πολλά πράγματα να παραστήσει και πολλά πράγματα να πει πάνω στη σκηνή που δεν είναι ο ίδιος, που δεν τον αφορούν στη ζωή. Επιπλέον ένας ηθοποιός μπορεί να έχει χίλιες δυο λυπηρές στιγμές στη ζωή του, χίλιες δυο δυστυχίες, τις οποίες όμως είναι υποχρεωμένος να τις ξεντυθεί όταν ανέβει πάνω στη σκηνή. 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς νιώθετε την ώρα που είστε πάνω στη σκηνή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Νιώθω να κάνω αυτό που σας έδειχνα πάνω στη σκηνή. Ένιωθα να είμαι ένας Σέργιος (ένα από τα πρόσωπα του έργου «Ο παπουτσωμένος γάτος»). Οφείλω να νιώθω ότι είμαι ο Σέργιος.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ταυτίζεστε με το ρόλο που παίζετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ταυτίζομαι μέχρι του σημείου να μην πάσχω όπως μπορεί να πάσχει ο ρόλος. Π. χ. αν κάποιος νιώθει έτσι που να του έρθει η διάθεση, η αναπόδραστη ανάγκη, να πηδήξει από τη σκηνή εννοώντας ότι πηδάει από την πολυκατοικία, δε θα πρέπει και ο ηθοποιός να νιώσει έτσι. Αν θα πρέπει ένας ήρωας να νιώσει ότι μισεί επάνω στη σκηνή έναν άλλο ήρωα και θα πρέπει να σηκώσει το μαχαίρι του και να τον χτυπήσει, δε θα πρέπει να νιώθει τόσο μίσος. Βεβαίως πλησιάζουμε το ρόλο, δεν ταυτιζόμαστε μ’ αυτόν. Υπάρχουν τεχνικοί τρόποι για να δείχνουμε στο θεατή ότι είμαστε σαν το ρόλο, χωρίς να είμαστε σαν το ρόλο. 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσο χρόνο χρειάζεστε για να μάθετε το ρόλο σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εδώ δεν υπάρχει μια στερεότυπη απάντηση. Αυτός είναι διαφορετικός για κάθε ηθοποιό. Το ρόλο που έπαιξα σήμερα χρειάστηκα γύρω στις 20 μέρες για να μάθω τα λόγια. Από κει και πέρα όμως αρχίζει η πιο δύσκολη προσπάθεια που είναι το στήσιμο πάνω στη σκηνή, που είναι οι λεπτομέρειες, που είναι οι μουσικές, τα τραγούδια τα κοστούμια, ο χορός, η ξιφασκία κ.ά.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είχατε τρακ την ώρα που ανεβήκατε για πρώτη φορά στη σκηνή; Τώρα έχετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν υπήρχε ένας τρόπος (ένα μηχάνημα δηλαδή) με το οποίο να μπορούμε να ανιχνεύουμε κατά πόσο υπάρχει τρακ στον ηθοποιό και πόσο είναι το τρακ αυτό, τότε ναι. Τέτοιο μηχάνημα δεν υπάρχει. Φυσιολογικά όμως ο καθένας που ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή, κάθε φορά, σε κάθε έργο, οπωσδήποτε αισθάνεται ένα τρακ το οποίο δεν μπορούμε να το ελέγξουμε. Εγώ μπορώ να ισχυρίζομαι ότι δεν είχα τρακ, φοβάμαι όμως ότι είχα. 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σε ποια θεατρικά έργα έχετε παίξει; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα σας αναφέρω ενδεικτικά μερικούς συγγραφείς τους οποίους έχω παίξει. Έχω παίξει Αριστοφάνη τους «Βατράχους», έχω παίξει Τσέχωφ, έχω παίξει Πέτερ Βάις, έχω παίξει Ξενόπουλο, έχω παίξει Τσιφόρο, έχω παίξει Σαίξπηρ και πολλά άλλα. Η αγαπημένη μου είναι η προτελευταία μου παράσταση εδώ στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το «Καλοκαίρι και καταχνιά», όπου έπαιζα το ρόλο του Δόκτορος Μπιουκάναν, σε σκηνοθεσία του μεγάλου δασκάλου και θεατράνθρωπου Αντρέα Βουτσινά. 

ΕΡΩΤΗΣΗ: Διαλέγετε εσείς το έργο στο οποίο θα παίξετε; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό είναι ένα ζητούμενο στο χώρο των ηθοποιών γενικότερα και ειδικότερα στο χώρο του Εθνικού. Είναι στόχος μας και μακάρι κάποια στιγμή να προτείνουμε και να επιλέγουμε τα έργα στα οποία εμείς θα συμμετέχουμε. Μέχρι στιγμής παίζουμε ότι μας ζητά το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Δεν έχουμε δηλαδή δικαίωμα επιλογής ούτε σε έργο ούτε σε ρόλο. ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχουν συγκρούσεις ανάμεσα στους ηθοποιούς ενός θιάσου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι. Είναι κάτι που προσπαθούμε από την πρώτη στιγμή να αποφύγουμε, διαμορφώνοντας τις συνθήκες συνεργασίας μεταξύ των ηθοποιών και των άλλων συντελεστών της παράστασης. Είναι κάτι όμως που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε κάθε φορά. Για τη συγκεκριμένη παράσταση θέλω να πιστέψετε ότι, μέχρι στιγμής, όχι μόνο δεν έχουμε ανταλλάξει πικρή κουβέντα ο ένας συνάδελφος με τον άλλο αλλά ούτε στραβή ματιά. 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ξέρουμε πως οι ηθοποιοί δουλεύουν πολλές ώρες. Σας μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι ηθοποιοί δουλεύουνε πολλές ώρες, αλλά θα πρέπει να τακτοποιούνε τη ζωή τους και να κάνουν ορθολογική διαχείριση του χρόνου τους έτσι ώστε να έχουν ελεύθερο χρόνο για να δουν άλλες παραστάσεις, για να λειτουργήσουν ως οικογενειάρχες (δεν είναι τσιγγάνοι μ’ ένα σάκο στον ώμο οι ηθοποιοί), για να μπορούνε να μελετήσουν, για να μπορούν να έχουν κι άλλες κοινωνικές δραστηριότητες. Ναι, μου μένει χρόνος, όχι όμως με την έννοια ότι μου προσφέρετε, αλλά με την έννοια ότι τον εξοικονομώ εγώ. 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχετε παίξει στον κινηματογράφο; Σε ποιες ταινίες;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι ηθοποιοί που εργάζονται στο χώρο της Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα στο Κ. Θ. Β. Ε. ως μοναδική επιλογή εργασιακής σχέσης, έχουν πολύ μειωμένες επιλογές για να ασχολούνται με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Τέτοιες επιλογές δεν μπορούμε να έχουμε οι ηθοποιοί της Θεσσαλονίκης γιατί εδώ δεν υπάρχουν τηλεοπτικές παραγωγές, δεν υπάρχουν τηλεοπτικά στούντιο, δεν υπάρχει τίποτα. Εγώ προσωπικά έχω παίξει σε 4 ταινίες μικρού μήκους.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Με ποιους γνωστούς ηθοποιούς έχετε συνεργαστεί;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με το Λάκη Κομνηνό, με το Γιώργο Μπαγιώκη, αυτόν που είδατε στη σημερινή παράσταση (βασιλιάς Ιάσονας) και ο οποίος είναι ένας θαυμάσιος ηθοποιός και καταξιωμένος στο χώρο, ιδίως, στο χώρο του δημοτικού τραγουδιού, και με πολλούς άλλους συναδέλφους ηθοποιούς των οποίων αυτή τη στιγμή τα ονόματά μου διαφεύγουν.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιον ηθοποιό θαυμάζετε; 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τώρα θ’ απαντήσω διπλωματικά. Έχουμε πάρα πολλούς νέους ηθοποιούς ταλαντούχους και πάρα πολλούς των παλαιότερων γενεών. Γενικά ο κινηματογράφος, το θέατρο και η ελληνική τηλεόραση έχει πάρα πολύ μεγάλη επάρκεια ταλαντούχων ηθοποιών. Ποιον να σας αναφέρω τώρα; Να σας αναφέρω το όνομα ενός μεγάλου ηθοποιού, του Θύμιου του Καρακατσάνη; Ενός εξίσου μεγάλου ηθοποιού, του Γιώργου του Μιχαλακόπουλου; Ηθοποιών που δε ζούνε αυτή τη στιγμή και που υπήρξαν κυρίως στο χώρο της κωμωδίας; Του Ντίνου του Ηλιόπουλου ή του Κώστα του Χατζηχρήστου που δεν είναι μαζί μας και που είναι οι δάσκαλοί μας για πολλά χρόνια; Πάρα πολλούς ηθοποιούς. Θέλω τούτο να θυμάστε μονάχα. Ότι η Ελλάδα έχει πολλούς και ταλαντούχους ηθοποιούς σ’ όλες τις γενιές. Και παλαιότερους και νεότερους και νεότατους, οι οποίοι κάτω από διαφορετικές συνθήκες, με διαφορετικές εργασιακές σχέσεις και σε άλλους χώρους, εκτός Ελλάδας, θα έδρεπαν δάφνες και θα ήταν ευρύτερα γνωστοί, σε πανευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Π. χ. ο μακαρίτης ο Ντίνος ο Ηλιόπουλος είναι ένας ηθοποιός που δε χωράει στα στενά όρια της Ελλάδας και της Ευρώπης. Ήτανε παγκόσμιου επιπέδου ηθοποιός. Ενδεικτικά σας αναφέρω το όνομα αυτό και υπάρχουν πολλά, πολλά, πολλά άλλα. 

Κερμανίδης Θόδωρος, Παυλίδου Αθηνά, Φαντίδου Μαρία (ΣΤ΄ Τάξη)


Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ

Το θέατρο σκιών ξεκίνησε από την Άπω Ανατολή και συγκεκριμένα από την Κίνα. Σύμφωνα με μια άποψη τα παλιότερα χρόνια οι Κινέζοι έφραζαν τα παράθυρά τους με χαρτί. 
Οι σκιές που δημιουργούσαν τη νύχτα πάνω στις φωτισμένες διάφανες επιφάνειες τα αντικείμενα και τα πρόσωπα, έγιναν η αφετηρία για τη δημιουργία του θεάτρου σκιών. Πλάι στη μηχανική αυτή ερμηνεία υπάρχει μια δεύτερη κοινωνική. Οι γυναίκες στην παλιά Κίνα δεν επιτρεπόταν να πηγαίνουν στο θέατρο. Επειδή όμως ήθελαν κι αυτές να ψυχαγωγηθούν, καλούσαν στα σπίτια τους θιασάρχες και αυτοί χρησιμοποιώντας χάρτινες φιγούρες στη θέση των ηθοποιών κατόρθωναν να παίζουν τα ίδια έργα. Τέλος μια τρίτη ερμηνεία έχει χαρακτήρα καθαρά μεταφυσικό. Ο μεγάλος αυτοκράτορας της Κίνας Κεν Λου, απαρηγόρητος για το θάνατο της γυναίκας του, έμεινε κλεισμένος στο δωμάτιό του, μελαγχολικός και περίλυπος, και αρνιόταν να ασκήσει τα βασιλικά του καθήκοντα. Τότε οι σύμβουλοί του έφεραν στο παλάτι έναν Κινέζο, που κατάφερε να παρουσιάσει στον αυτοκράτορα τη σκιά της νεκρής πάνω σ’ ένα τεντωμένο πανί, που στερέωσε στην πύλη του παλατιού.

Από την Άπω Ανατολή το θέατρο σκιών έφτασε στην Τουρκία. Από το σεΐχη Κιουστερή κατά το 14ο αιώνα δημιουργείται ο κωμικός Καραγκιόζης. Το 16ο αιώνα το θέατρο σκιών άκμαζε ως θέαμα γνήσια λαϊκό σε ολόκληρο το χώρο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Η τούρκικη παράδοση λέει πως ο Καραγκιόζης ήταν χτίστης και σκοτώθηκε από το σουλτάνο Ορχάν (1336 – 1359), γιατί με τα αστεία του εμπόδιζε τους εργάτες στο χτίσιμο του τζαμιού. Μια άλλη τούρκικη παράδοση λέει πως ο Καραγκιόζης ήταν ταχυδρόμος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και ο Χατζηαβάτης ταχυδρόμος του Τούρκου σουλτάνου.
Ιδρυτής του ελληνικού Καραγκιόζη θεωρείται ο Δημήτρης Μίμαρος, ο οποίος γεννήθηκε το 1865 στην Πάτρα. Το 1888 ο Μίμαρος πήγε σε μια παράσταση Καραγκιόζη και τόσο πολύ γοητεύτηκε, που παρουσιάστηκε στον καραγκιοζοπαίχτη και τον παρακάλεσε να τον πάρει βοηθό. Σε λίγο ο νεαρός Δημήτρης Σαρδούνης ξεπέρασε το δάσκαλό του στη μιμική, γι’ αυτό πήρε και το όνομα «Μίμαρος». Πλούτισε το δραματολόγιο του θεάτρου σκιών με νέα έργα παρμένα όλα από την ελληνική ιστορία. Τελειοποίησε την τεχνική της παρουσίασης των σκιών, απάλλαξε τον Καραγκιόζη από τις άσεμνες κουβέντες και τον έκανε κατάλληλο θέαμα, όχι μόνο για μεγάλους αλλά και για παιδιά. ο Μίμαρος όρισε για σκηνικά το παλάτι του πασά από τη μια μεριά και την καλύβα του Καραγκιόζη από την άλλη. 
Οι φιγούρες του θεάτρου σκιών είναι μόνο 30 εκατοστά και είναι οι εξής:
Ο Καραγκιόζης, τύπος κωμικός στην εμφάνιση, κοντός, καμπούρης, με μεγάλη μύτη και χέρια και στο χαρακτήρα πανούργος, υποκριτής και θρασύδειλος, πάντα φτωχός και πεινασμένος, με μοναδικό εφόδιο την εξυπνάδα του.
Ο Πασάς, ανάμνηση της τουρκικής κυριαρχίας.
Ο Χατζηαβάτης, δουλικός και κόλακας μικροαστός.
Ο μπάρμπα – Γιώργος, τύπος του ατρόμητου και αγαθού Ρουμελιώτη.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, βγαλμένος από το θρύλο.
Τα παιδιά του Καραγκιόζη (Κολλητήρης, Κοπρίτης και Μιρικόγκος).
Η Καραγκιόζαινα (Αγλαΐα).
Ο Σιορ Διονύσιος, ο τύπος του αβρού Επτανήσιου.
Ο Σταύρακας, ο παλιός ψευτοπαλικαράς της Πλάκας και του Ψυρρή. 
Ο καπετάν Μανούσακας, αγαθός αλλά γενναίος Κρητικός από τα Σφακιά.
Ο Βελιγκέκας, η Βεζυροπούλα, ο Βεζίρης, η κόρη του Πασά και πολλές άλλες.
Ονομαστοί καραγκιοζοπαίχτες ήταν και είναι οι εξής: Ο Αντώνης Παππούλης, ο Δημήτρης Μανωλόπουλος, ο Χαρίλαος, ο Ντίνος Θεοδωρόπουλος, ο Σπαθάρης – πατέρας και γιος, ο Χαρίδημος κ.ά. 

Ηλιάδης Κώστας (Ε΄ Τάξη), Σελίδου Μαρία Τερέζα, Φαντίδου Μαρία (ΣΤ΄ Τάξη)

«Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΚΥΝΗΓΟΣ»

Μια μέρα, καθώς ο Καραγκιόζης καθόταν στην παράγκα του, άκουσε μια ανακοίνωση: 
ΤΕΛΑΛΗΣ: Εδώ και καιρό μια αλεπού που κατέβηκε από τα βουνά μπαίνει στο κοτέτσι του Πασά και τρώει τις κότες του. Ο Πασάς είναι σε απόγνωση και είπε ότι σε όποιον τη σκοτώσει και τη φέρει μπροστά του θα δώσει 10 χρυσές λίρες.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αγλαΐα! Αγλαΐα! Φωνάζει.
ΑΓΛΑΪΑ: Τι είναι, ρε Καραγκιόζο; Τι φωνάζεις έτσι; Δε βλέπεις ότι κοιμάμαι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Σήκω γρήγορα πάνω και έλα εδώ. Βρήκα δουλειά.
ΑΓΛΑΪΑ: Τι; (Τρέχει και έρχεται γρήγορα) Και δε μου λες Καραγκιόζο, πότε τη βρήκες αυτή τη δουλειά; Πότε πρόλαβες, βρε άτιμε;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Λοιπόν κλείσε το στόμα σου και άκου. Ο Πασάς είπε ότι μια αλεπού τρώει τις κότες του και ότι όποιος τη βρει, τη σκοτώσει και τη φέρει μπροστά του θα πάρει 10 χρυσές λίρες.
ΑΓΛΑΪΑ: Ε και λοιπόν, εσένα τι σε αφορά;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α! Αγλαΐα, μου φαίνεται πως είσαι σκέτο τούβλο. Βρε ανόητη, θα πάω και θα την πιάσω, θα τη σκοτώσω, θα την πάω στον Πασά κι έτσι αυτός θα μου δώσει τις 10 χρυσές λίρες. Κατάλαβες τώρα;
ΑΓΛΑΪΑ: Συγγνώμη. Γι’ αυτή την ανοησία με ξύπνησες; Για παράτα μας, ρε Καραγκιόζη! Για παράτα μας!
(Την επόμενη μέρα ξεκίνησε ο Καραγκιόζης για να βρει την αλεπού. Πήρε μαζί του μια καραμπίνα και τον Κολλητήρη. Στο δρόμο τους συνάντησαν τον Χατζηαβάτη)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πού πηγαίνεις με την καραμπίνα και τον Κολλητήρη, ρε Καραγκιόζο;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πάω να βρω, να τη σκοτώσω και να τη φέρω στον Πασά. Γι’ αυτό πάνε και πες του να ετοιμάσει τις 10 χρυσές λίρες. Θα του φέρω την αλεπού και θα τις πάρω. Εντάξει;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Εντάξει, Καραγκιόζο, αλλά είσαι σίγουρος ότι θα τη βρεις και θα τη σκοτώσεις;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και βέβαια είμαι! Μην αμφιβάλλεις καθόλου γι’ αυτό. Σίγουρα θα τη σκοτώσω.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Καλά! Θα δούμε!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α! Όχι θα δούμε. (Φωνάζει) Θα τις πάρω τις λίρες. (Ηρεμεί λιγάκι) Άντε τώρα φεύγω γιατί άργησα. Τα λέμε μετά.
(Κι έτσι ο Καραγκιόζης ξεκίνησε με το γιο του για να βρει και να σκοτώσει την αλεπού. Για κακή του τύχη όμως, την αλεπού την έφαγε ένα γεράκι. Κι έτσι ο Καραγκιόζης έφτασε σε απόγνωση!)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και τώρα τι κάνουμε Κολλητήρη; Πώς θα πάρουμε τις 10 χρυσές λίρες;
ΚΟΛΛΗΤΗΡΗΣ: Αν ήμουν αλεπού θα σου έλεγα. Αλλά δεν …
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γιόκα μου, μου ‘ρθε μια ιδέα. Άκου λοιπόν τι θα κάνουμε. Θα πούμε, λοιπόν, ότι πιάσαμε την αλεπού και …
ΚΟΛΛΗΤΗΡΗΣ: Ρε μπαμπάκο, πού θα βρούμε μια αλεπού σκοτωμένη με καραμπίνα; 
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μη με διακόπτεις, βρε ανόητε. Άσε με να ολοκληρώσω. Λοιπόν, πού είχαμε μείνει; Α! ναι, θυμήθηκα. Θα πούμε λοιπόν ότι πιάσαμε και σκοτώσαμε την αλεπού, αλλά κοίτα τι θα κάνουμε! Θα ψάξουμε στο σπίτι για να βρούμε μια στολή αλεπούς που έχω. Μετά θα σε ντύσω αλεπού και θα πάμε στον Πασά. Εσύ θα κάνεις τη νεκρή αλεπού.
ΚΟΛΛΗΤΗΡΗΣ: Κι αν καταλάβει, μπαμπάκο, το κόλπο ο Πασάς;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μα δε θα το καταλάβει! Θα μου δώσει τις λίρες και θα πω ότι θέλω να σε θάψω. Κι όταν φύγουμε από το Σαράι, θα βγάλεις τη στολή και θα κυλήσει η ζωή μας μια χαρά.
(Την επόμενη μέρα πραγματικά, ο Καραγκιόζης πήγε πρωί πρωί στο Σαράι.)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλημέρα, Πασά μου. Σου έχω καλά νέα! Βρήκα και σκότωσα την Αλεπού! 
ΠΑΣΑΣ: Και πού είναι, ρε Καραγκιόζη, η αλεπού;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να, εδώ έξω. Τώρα σου τη φέρνω.
(Μετά από 5 λεπτά.)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ορίστε, Πασά μου. Τώρα δώσε μου τις 10 χρυσές λίρες για να πάω κι εγώ να τη θάψω.
ΠΑΣΑΣ: Μπράβο, Καραγκιόζη! Ορίστε οι χρυσές λίρες. Κι αν ξανακατεβεί καμιά άλλη αλεπού, θα σου αναθέσω να τη σκοτώσεις!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α! Όχι, Πασά μου! Πώς θα ξαναπείσω το γιο μου να ντυθεί αλεπού; Πλάκα κάνω. Άντε γεια σου, Πασά μου, κι ευχαριστώ για τις λίρες.
ΠΑΣΑΣ: Γεια σου, Καραγκιόζη: Γεια σου!
(Κι έτσι ο Καραγκιόζης πήρε τις λίρες και έζησε για λίγο καιρό πλούσια κι ευτυχισμένα!!)

Σελίδου Μαρία Τερέζα (ΣΤ΄ Τάξη)


ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

Γεια σου, Καραγκιόζη, αγαπητέ μου φίλε  Πάντοτε γελάω με το θέατρο σκιών και θέλω να σου υπενθυμίσω ότι σε θαυμάζω πάρα πολύ, γιατί δεν έχω δει θέατρο τόσο αστείο όσο το δικό σου. Γνωρίζω πολλά από τα έργα που ‘χεις παίξει, γιατί κάθε χρόνο έρχεσαι στο χωριό μας δυο – τρεις φορές και παίζεις τα καλύτερα απ’ αυτά. «Ο Καραγκιόζης γιατρός», «ο Καραγκιόζης γάιδαρος», «ο Καραγκιόζης φούρναρης» και «ο Καραγκιόζης αστροναύτης» είναι τα αγαπημένα μου. Αχ, έχεις καιρό να ‘ρθεις στο χωριό μας, αγαπητέ μου φίλε Καραγκιόζη. Δώσε τα χαιρετίσματά μου στον Ευγένιο Σπαθάρη και μην ξεχνάς να ‘ρθεις στο χωριό μας. Αντίο, καλέ μου φίλε Καραγκιόζη. Ο παντοτινός σου φίλος

Παναούσης Άρης (ΣΤ΄ Τάξη) 


ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΜΕ
«Θα σου πιω το αίμα»

Ο ποιητής Θέογνης κάπου γράφει, μιλώντας για τους αντιπάλους του: «των είη μέλαν αίμα πιείν». Είναι κάτι σχετικό με την απειλή που συχνά ακούμε σήμερα «θα σου πιω το αίμα». Πρέπει να πάμε στα πολύ παλιά χρόνια με τα πρωτόγονα έθιμα, για να μπούμε στο πνεύμα αυτής της έκφρασης. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής, βλέποντας τους αντιπάλους τους ν’ αφήνουν τη ζωή μαζί με την τελευταία σταγόνα του αίματός τους, πίστευαν ότι η ψυχή βρισκόταν μέσα σ’ αυτό. Πίστευαν ακόμα και φοβούνταν, πως ο νεκρός θα ζητούσε να τους εκδικηθεί κάποτε και έπρεπε με κάποιο τρόπο να του αφαιρέσουν την εκδικητική Ερινύα (θεότητα της μυθολογίας τιμωρός των εγκλημάτων), που ξεπηδούσε από το νεκρό σώμα. Γι’ αυτό ακρωτηρίαζαν τα πτώματα. Χωρίς χέρια δε θα μπορούσαν – έτσι πίστευαν – να κρατήσουν δόρυ ή σπαθί. Μια σχετική φράση από το αρχαίο κείμενο λέει: «ειώθεσαν ακρωτηριάζειν τους αναιρεθέντας εκ παντός μέρους του σώματος αποτεμνόμενοι και περιάπτειν εαυτοίς τα άκρα συνείροντες δια τούτω ώσπερ την δύναμιν εκείνων αφαιρούμενοι δια το μη παθείον εις ύστερον τι παρ’ εκείνων δεινόν», δηλαδή, σε ελεύθερη απόδοση «συνήθιζαν να ακρωτηριάζουν τα σώματα των νεκρών και να περιδένουν τα άκρα, για να αφαιρέσουν τη δύναμή τους, έτσι ώστε να μην πάθουν στη συνέχεια κάτι φοβερό από εκείνους». Αν, όμως, η ψυχή του έμενε παρόλα αυτά ελεύθερη, πάντα θα ενοχλούσε το φονιά.
Γι’ αυτό, πιστεύοντας πως το αίμα ήταν η έδρα της ψυχής, το έπιναν. Όσο κι αν φαίνεται το πράγμα καταπληκτικό, ήταν γεγονός. Είναι, λοιπόν, δικαιολογημένες έτσι κι άλλες δικές μας μεταγενέστερες εκφράσεις: «θα σου φάω το μάτι», «θα σου φάω το συκώτι» κ.λπ. Κατάλοιπο των παλιών αυτών εθίμων είναι κι αυτό που σκέπτονται σε πολλά μέρη, ότι δηλαδή ο φονιάς, για να μπορέσει ν’ απομακρυνθεί από τον τόπο του εγκλήματος, πρέπει να σκουπίσει μια ή τρεις φορές το φονικό όργανο από το αίμα. Αλλιώς το αίμα τον κρατούσε εκεί αιχμάλωτο. 

(Από το βιβλίο του Τάκη Νατσούλη «λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις»)

Βασιλειάδης Άγγελος, Σιδηρόπουλος Γιώργος (Ε΄ Τάξη)


ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ Σ’ ΕΝΑ ΜΑΝΤΡΙ

Μια ενδιαφέρουσα επίσκεψη πραγματοποίησε το σχολείο μας την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου. Επισκεφτήκαμε το μαντρί του κ. Σεμερτζίδη Παύλου, ο οποίος μας δέχτηκε και μας ξενάγησε με χαρά σ’ όλους τους χώρους του. Οι μαθητές ενημερώθηκαν από τον κτηνοτρόφο και ήρθαν σε επαφή – μια πρώτη γνωριμία – μ’ ένα πανάρχαιο επάγγελμα.

Ας δούμε τα θέματα για τα οποία μας ενημέρωσε ο κ. Παύλος:
ΓΕΝΙΚΑ: Τα πρόβατα είναι ζώα ωφέλιμα και άκακα. Είναι το αγαπημένο ζώο του Χριστού. Τα πρόβατα και τα κατσίκια είναι το στήριγμα της ελληνικής κτηνοτροφίας και έχουν καλές αποδόσεις και απολαβές.
ΕΙΔΗ: Στην Ελλάδα υπάρχουν τέσσερις φυλές προβάτων. Τα καραγκούνικα, τα εντόπικα, τα χιώτικα και τα μυτιληνιά. Υπάρχουν όμως και είδη προβάτων που έρχονται από το εξωτερικό όπως τα φιρλανδέζικα, τα γαλλικά, τα λαγγούνα και τα γερμανικά κ.ά.
Στα κατσίκια έχουμε την ελληνική φυλή σκοπελίτικα που προέρχονται από τη Σκιάθο – Σκόπελο και τα κρητικά κρι-κρι. Υπάρχουν και φυλές που προέρχονται από το εξωτερικό όπως τα ουγγαρέζικα και τα γαλλικά αλπίνο.
ΑΠΟΔΟΣΗ: Τα πρόβατα της ελληνικής φυλής είναι καλά ζώα και έχουν και καλές αποδόσεις. Μπορούν να μας δώσουν πάνω από ένα κιλό γάλα ημερησίως ενώ τα χιώτικα φτάνουν και 3 – 4 κιλά. Το γάλα που μας δίνει η προβατίνα είναι πολύ θρεπτικό, γιατί είναι πλούσιο σε ασβέστιο και λιπαρά.
ΓΕΝΝΑ: Η προβατίνα, όταν γίνει 1ός χρόνου, γεννά 1 – 2 μικρά, που λέγονται αρνιά. Τα κρατά στην κοιλιά της 150 μέρες. Όταν γεννηθούν τα θηλάζει με τις δύο θηλές του μαστού που έχει κάτω από την κοιλιά της. Αν τα ζώα είναι πλούσια σε ασβέστιο μπορούν να γεννήσουν και δυο φορές το χρόνο.
ΤΡΟΦΕΣ: Βασική τροφή των ζώων είναι το καλαμπόκι και το ξερό τριφύλλι. Οι κτηνοτρόφοι όμως ταΐζουν και με άλλες τροφές που ενισχύουν τα ζώα. Τέτοιες είναι η σόγια και οι πολυβιταμινούχες τροφές πλούσιες σε γάλα, καλαμπόκι, σιτάρι, κριθάρι.
ΑΡΜΕΓΜΑ: Το άρμεγμα γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο. Οι νέες κτηνοτροφικές μονάδες έχουν μηχανές για το άρμεγμα. Υπάρχουν μηχανές που έχουν έως και 30 – 35 θήλαστρα με αποτέλεσμα το άρμεγμα να γίνεται γρηγορότερα και χωρίς κόπο από τον κτηνοτρόφο. Το άρμεγμα μπορεί να διαρκέσει από 2 έως και 10 λεπτά ανά πρόβατο.
ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ: Τα πρόβατα παθαίνουν διάφορες αρρώστιες. Μία είναι η στρουμπάρα. Είναι σπάνια αρρώστια. Ο μελιταίος πυρετός είναι επίσης σπάνια αρρώστια και θανατηφόρα. Ο αφθώδης πυρετός είναι θανατηφόρα αρρώστια και είναι η πιο επικίνδυνη. Η παρμάρα είναι δύσκολη αρρώστια και χτυπάει το μαστό του προβάτου. Οι σωστές τροφές που καλλιεργούμε εμείς και όχι οι τροφές που γίνονται σε εργοστάσια αλλά και η ηλιοφάνεια που υπάρχει στη χώρα μας κάνουν τα ελληνικά πρόβατα να είναι πολύ καλής ποιότητας και να μην αρρωσταίνουν εύκολα. 
ΠΡΟΪΟΝΤΑ: Τα πρόβατα μας δίνουν πολλά χρήσιμα για τον άνθρωπο προϊόντα. Παίρνουμε το γάλα που είναι απαραίτητο στα παιδιά και στους μεγάλους. Από το γάλα παράγουμε τυρί, κασέρι, μυζήθρα, γιαούρτι και βούτυρο. Το καλύτερο γάλα είναι το πρόβειο. Από το πρόβειο γάλα θα πάρουμε περισσότερο βούτυρο, περισσότερη κρέμα και θα κάνουμε καλύτερο τυρί γιατί είναι πιο πλούσιο σε λιπαρά. Γι’ αυτό το πρόβειο γάλα είναι καλύτερης ποιότητας και πιο ακριβό από το κατσικίσιο και το αγελαδινό. 
Επίσης τα πρόβατα έχουν πολύ νόστιμο και θρεπτικό κρέας. Ένα άλλο προϊόν είναι το μαλλί. Με το μαλλί στα εργοστάσια κάνουν μάλλινα ρούχα και μάλλινα σκεπάσματα. 
ΕΛΕΓΧΟΙ: Τα ζώα περνούν από υγειονομικές εξετάσεις. Όλα τα ελεγμένα ζώα έχουν στα αυτιά ένα κίτρινο «σκουλαρίκι». Τα ζώα αυτά έχουν εμβολιαστεί με αντισώματα για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν πιθανές αρρώστιες.
ΕΧΘΡΟΙ: Ένας εχθρός των προβάτων είναι ο λύκος. Ο λύκος κατεβαίνει το χειμώνα στον κάμπο για να βρει τροφή. Πηγαίνει σε κοπάδια και αρπάζει ή πνίγει τα πρόβατα. Σε ορισμένα κοπάδια τα σκυλιά μυρίζονται το λύκο και γαβγίζουν ασταμάτητα. Ο τσοπάνος το καταλαβαίνει και μαζεύει το κοπάδι του. 
Άλλος εχθρός είναι η φωτιά. Όταν πάρει το μαντρί ή κάποιο γειτονικό μέρος φωτιά, τα πρόβατα κινδυνεύουν να καούν αν δεν είναι εκεί ο τσοπάνος. 
Ακόμα κινδυνεύουν και από πλημμύρα. Όταν βρέξει πολύ, το μαντρί πλημμυρίζει. Τότε τα πρόβατα πνίγονται εκεί μέσα. Πολλοί τσοπάνηδες κάνουν τα μαντριά τους σε πλαγιές βουνών για να μην πλημμυρίζουν.
Επίσης εχθρός των ζώων είναι η έλλειψη βοσκοτόπων λόγω πυρκαγιών. Όλα τα γύρω βουνά έχουν καεί και δεν υπάρχει αρκετή τροφή για τα ζώα. Έτσι αναγκαζόμαστε να τα ταΐζουμε τροφές και να τα πηγαίνουμε στον κάμπο. Εκεί υπάρχουν προβλήματα γιατί τα ζώα βόσκουν τροφές που έχουν ραντιστεί με φυτοφάρμακα. Έτσι υπάρχει κίνδυνος να αρρωστήσουν τα ζώα.
ΤΟ 24ΩΡΟ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΥ: Η δουλειά του κτηνοτρόφου είναι πολύ κοπιαστική. Γι’ αυτό όποιος θέλει να ασχοληθεί πρέπει να αγαπάει τα ζώα και αυτό που κάνει. Κάθε πρωί, γύρω στις 7, αρμέγουμε. Στη συνέχεια τοποθετούμε μέσα σε καφάσια – τις ταΐστρες, ζαχαρότευτλα και καλαμπόκι για να φάνε τα ζώα. Μέσα στη στάνη ετοιμάζουμε άλλες ταΐστρες με χόρτα. Αφού ξεκουραστούν τα πηγαίνουμε για βοσκή μέχρι το βράδυ. Όπως καταλαβαίνεται όλη μέρα υπάρχει εργασία για τον κτηνοτρόφο.

Στην επίσκεψή μας σταθήκαμε τυχεροί, γιατί οι προβατίνες την προηγούμενη μέρα έφεραν στη ζωή τέσσερα μικρά, χαριτωμένα αρνάκια. Όλοι μας χαρήκαμε την επίσκεψη αυτή και ευχαριστούμε τον κ. Παύλο Σεμερτζίδη για τη φιλοξενία και την ενημέρωση που μας έκανε.

Οι μαθητές της Γ΄ Τάξης

ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ

Μια μέρα εγώ με τη Νατάσα και τη Θεοδώρα αποφασίσαμε να πάμε στο ποτάμι, χωρίς να το ξέρουν οι γονείς μας. Θέλαμε να δούμε αν το ποτάμι είχε νερό.
Όταν φτάσαμε, διαπιστώσαμε ότι είχε πολύ νερό. Η Θεοδώρα είπε: 

-Άντε, ας φύγουμε.
-Τι να έχει από την άλλη πλευρά του ποταμιού; αναρωτήθηκα εγώ.
-Πάμε να δούμε! Πρότεινε η Νατάσα.
Εγώ συμφώνησα. Η Θεοδώρα ήταν φοβισμένη και δεν ήθελε να πάμε. Έτσι εγώ και η Νατάσα σκεφτήκαμε να της δώσουμε θάρρος λέγοντάς της κιόλας ότι θα έχει κέρασμα στην πιτσαρία. Όταν της το είπαμε αυτό, της έφυγε ο φόβος (ίσως να την έπεισε η πίτσα) κι έτσι αποφάσισε να έρθει μαζί μας.
Πρώτη ήμουν εγώ, πίσω η Νατάσα και μετά η Θεοδώρα. Καθώς προχωρούσαμε υπήρχαν κάτι κλαδιά με αγκάθια και ξαφνικά μπερδεύτηκαν τα πόδια μου και πήγα να πέσω. Ευτυχώς μου κράτησε το χέρι η Νατάσα. Είχε δημιουργηθεί ένας φόβος μέσα μας. Να συνεχίσουμε ή όχι; Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε. Βλέπετε η περιέργειά μας ήταν μεγάλη και δε βλέπαμε τους κινδύνους.
Όταν περάσαμε από την άλλη πλευρά του ποταμιού, είδαμε μικρά και μεγάλα δέντρα. Καθίσαμε στη σκιά ενός δέντρου που είχε πλατιά κλαδιά, που μπορούσαμε να σκαρφαλώσουμε εύκολα πάνω τους. Απέναντί μας βλέπαμε ένα πλατάνι που τα κλαδιά του λυγίζανε μέχρι την επιφάνεια του νερού. ήταν φανταστικό. Αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο, συνεχίσαμε το δρόμο μας.
Καθώς προχωρούσαμε δίπλα στο ποτάμι, είδαμε έναν κορμό πλαγιασμένο τόσο πολύ που μπορούσες να περάσεις στην απέναντι όχθη. Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε και να συνεχίσουμε την εξερεύνησή μας.

Σεμερτζίδου Θοδώρα (Ε΄ Τάξη), Σελίδου Αντωνία (ΣΤ΄ Τάξη)

ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΕΙΝΑΙ …

ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ

Το επάγγελμα που ήθελα να ακολουθήσω από πολύ μικρός είναι μηχανικός αεροσκαφών, γιατί μου αρέσει πολύ να επεξεργάζομαι τα σύγχρονα μηχανήματα. Έτσι θα προσπαθήσω να σπουδάσω και να πάρω πτυχίο γι’ αυτή τη δουλειά. Για να γνωρίζω από τι διαδικασίες θα περάσω αλλά και για να μάθω κάποια πράγματα γι’ αυτή τη δουλειά, πήρα συνέντευξη από το μηχανικό αεροσκαφών της Ολυμπιακής Αεροπορίας κ. Σπύρο Βεζύρη. 

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσα χρόνια πρέπει να σπουδάσει κάποιος για να γίνει μηχανικός αεροσκαφών και σε ποια σχολή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κανείς μπορεί να σπουδάσει μηχανικός αεροσκαφών για την πολιτική αεροπορία στα Τ.Ε.Ι. για 2 χρόνια ή σε σχολές της Αγγλίας όπως στο Berth in Scotland or Jesley κοντά στο Λονδίνο ή στην Αμερική, στη Florida. Για την Πολεμική Αεροπορία θα πρέπει να φοιτήσει στις στρατιωτικές σχολές Σ.Τ.Υ.Α ή Σ.Μ.Α.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι δύσκολες οι σπουδές;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν ο φοιτητής έχει έφεση, δε θα του φανούν δύσκολες οι σπουδές. Πρέπει να έχει αντίληψη μηχανών, προσοχή στη λεπτομέρεια και φοβερή επιμονή.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Βρίσκει εύκολα δουλειά όταν τελειώσει τις σπουδές του;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι δύσκολο να βρει κανείς δουλειά, γιατί μπορεί να απασχοληθεί μόνο στην Ολυμπιακή, σε ξένες αεροπορικές εταιρίες που έχουν γραφεία στην Ελλάδα ή στην Ε. Α. Β. Οι θέσεις είναι πάντα περιορισμένες και δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα ιδιωτικά αεροσκάφη ή ελικόπτερα όπου μπορεί κανείς να εργασθεί ως μηχανικός.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσα χρόνια πρέπει να δουλέψει κανείς για να πει ότι έχει γίνει καλός μηχανικός; 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Χρειάζεται κανείς τουλάχιστον 5 χρόνια εμπειρίας για να πει ότι είναι γνώστης. Πρέπει να ειδικεύεται σε νέους τύπους αεροσκαφών σε τακτά χρονικά διαστήματα 3 ετών.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι κουραστική και δύσκολη η δουλειά σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν είναι κουραστική με την έννοια χειρονακτικής εργασίας, όμως κανείς πρέπει να είναι λεπτολόγος, υπεύθυνος, απόλυτα συγκεντρωμένος και ψύχραιμος, να έχει την ικανότητα να αποδίδει σε συνθήκες πίεσης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσες ώρες δουλεύετε την ημέρα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το ωράριο είναι 8ωρο και είναι κυλιόμενο. Στην Ολυμπιακή υπάρχουν 3 βάρδιες, πρωινή, απογευματινή, βραδινή.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Οι συνθήκες εργασίας σας είναι δύσκολες;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Παρότι οι εργασίες συντήρησης γίνονται σε υπερσύγχρονα υπόστεγα με όλα τα μέτρα ασφαλείας, κανείς συχνά εκτίθεται στις καιρικές συνθήκες όταν βρίσκεται στην πίστα του αεροδρομίου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορούν να την κάνουν γυναίκες αυτή τη δουλειά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν υπάρχει γυναίκα μηχανικός αεροσκαφών στην Ελλάδα. Υπάρχουν μόνο δύο γυναίκες ηλεκτρονικοί αεροσκαφών στην Ελλάδα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιες είναι οι ευθύνες ενός μηχανικού αεροσκαφών;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο μηχανικός φέρει την ευθύνη της επισκευής, αλλά τη μοιράζεται με τον επιθεωρητή, ο οποίος συνυπογράφει κάθε εργασία συντήρησης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς γίνεται ο έλεγχος των αεροσκαφών; Κάθε πότε; Είναι υποχρεωτικός;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο έλεγχος του αεροσκάφους γίνεται βάσει των ωρών πτήσεων που έχει κάνει ή του χρόνου που πέρασε από τον προηγούμενο έλεγχο. Έλεγχος γίνεται ανά 50, 100, 400, 800, 2000, 4.200 ωρών πτήσεων ή σε δεδομένα χρονικά διαστήματα αν δεν συμπληρώνει τις παραπάνω ώρες (time card).
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι είδους αεροσκάφη συντηρείτε ή επισκευάζετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Συντηρούμε κάθε είδος επιβατικού αεροσκάφους, Boeing ή Airbus ή A.T.R,. Dornieur και πολλών τύπων ελικόπτερα όπως Augusta, Ecoureil, Bolkof, Βell κ.λ.π. Πολεμικά αεροσκάφη δεν συντηρούνται από εμάς.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Για την συντήρηση ή την επισκευή ενός αεροσκάφους χρειάζονται πολλά υλικά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα υλικά που απαιτούνται εξαρτώνται από το είδος της επιθεώρησης. Χρειάζονται μονάδες υδραυλικές, ηλεκτρικές, ηλεκτρονικές, φίλτρα κ.λ.π. Αν δημιουργηθεί ζημιά στο αεροσκάφος ή κάποια τροποποίηση από την κατασκευάστρια εταιρεία τότε τα υλικά είναι πολύ περισσότερα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Από τι εξαρτάται ο χρόνος συντήρησης ή επισκευής;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο χρόνος συντήρησης ή της επισκευής αναγράφονται στις οδηγίες συντήρησης του αεροσκάφους, εκτός της περίπτωσης έκτατης ζημιάς ή τροποποίησης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Χρειάζονται πολλοί μηχανικοί για την συντήρηση ή επισκευή ενός αεροσκάφους;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο αριθμός των μηχανικών που απαιτούνται για την επισκευή εξαρτάται από το είδος επιθεώρησης και από το χρόνο που πρέπει να επισκευασθεί. Μια επιθεώρηση απαιτεί από 5 έως 20 μηχανικούς. Όλες οι μεγάλες επιθεωρήσεις (4.200. ή c/check) γίνονται συνήθως το χειμώνα λόγω μειωμένης επιβατικής κίνησης. Το καλοκαίρι η κίνηση είναι αυξημένη λόγω του ότι η Ελλάδα είναι τουριστική χώρα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αισθάνεστε ότι οι ζωές πολλών ανθρώπων κρέμονται από τα χέρια σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βάσει των στοιχείων που αναφέρονται στα εξειδικευμένα έντυπα, οι ζωές των επιβατών εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες 90%, τους πιλότους 7% και 3% τους τεχνικούς.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι ασφαλή τα αεροπλάνα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το αεροσκάφος είναι ασφαλέστατο βάσει στατιστικών, συγκριτικά με άλλα μέσα μεταφοράς, γιατί έχει κατασκευασθεί για να πετά. Τα τροχαία ή άλλα μέσα έχουν μεγαλύτερο ποσοστό ατυχημάτων. Μια αεροπορική τραγωδία έχει μεγάλη δημοσιότητα και τονίζεται και αυτό έχει αρνητική επίδραση στη ψυχολογία του επιβάτη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς αποφασίσατε να γίνετε μηχανικός αεροσκαφών;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κανείς πρέπει να είναι γεννημένος για αυτό. Όσοι το επέλεξαν χωρίς να το αγαπούν είναι παροπλισμένοι σε γραφεία, εκτελώντας άλλα καθήκοντα κυρίως ως βοηθοί μηχανικών.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί γίνατε μηχανικός πολιτικών και όχι πολεμικών αεροσκαφών;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για να εργασθεί κανείς στην πολεμική αεροπορία πρέπει να έχει αποφασίσει να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα και τους αυστηρούς κανόνες της στρατιωτικής ζωής, που προσωπικά δεν με συγκινούν.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σε ποια ηλικία αρχίσατε να δουλεύετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Συνήθως κανείς αρχίζει να εργάζεται στα αεροσκάφη στα 25 χρόνια και μετά από το στρατιωτικό. Αν σπουδάσει σε στρατιωτική σχολή μηχανικών αεροσκαφών Σ. Τ. Υ. Α. ή Σ. Μ. Α. και ξεκινήσει να εργάζεται στην πολεμική αεροπορία μπορεί να ξεκινήσει σε νεότερη ηλικία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σας έχει τύχει κανένα ατύχημα όταν επισκευάζατε κάποιο αεροσκάφος;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εργατικό ατύχημα δεν μου έχει τύχει. Σε περίπτωση απροσεξίας είναι πολύ πιθανό να συμβεί ένα ατύχημα, γιατί ο μηχανικός εργάζεται σε πατάρια που έχουν ύψος μέχρι 16 μέτρα. Ακόμα μπορεί να έρθει σε επαφή με διαφορά καυστικά υγρά γι’ αυτό πρέπει να φέρει προστατευτικά γάντια ή γυαλιά κ.λ.π.. Βέβαια πάντα υπάρχουν πρώτες βοήθειες στα υπόστεγα για την περίπτωση ατυχήματος.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ξέρετε να πιλοτάρετε αεροπλάνο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Συνήθως οι μηχανικοί πιλοτάρουν αεροσκάφη στον αέρα (σε ευθεία, ομαλή και οριζόντια πτήση) και όχι στην απογείωση ή προσγείωση, όπου απαιτείται η εμπειρία των πιλότων.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν δεν κάνατε αυτή τη δουλειά, ποια άλλη θα θέλατε να κάνετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα έκανα κάτι που έχει σχέση με το θετικό και όχι με το θεωρητικό κλάδο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι θα λέγατε σε ένα παιδί που θέλει να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα; 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν κανείς το θέλει πολύ και έχει αυτοπεποίθηση, έχει την οικονομική άνεση να σπουδάσει σε αστικό κέντρο κυρίως στο εξωτερικό, να το επιχειρήσει. Τα δίδακτρα και διαμονή στην Αγγλία για 2 χρόνια που διαρκούν οι σπουδές είναι 15.000.000 δρχ. Το αεροπλάνο όμως είναι ένα μέσο μετακίνησης που όλο και περισσότερο θα εξαπλώνεται. Για να σπουδάσει κανείς πιλότος χρειάζεται 1 χρόνος και να έχει κάνει 300 ώρες πτήσεων πρώτα σε μονοκινητήριο και μετά σε δικινητήριο αεροσκάφος για να συμπληρώσει τα προσόντα και να πάρει μέρος σε σχετικούς διαγωνισμούς. Το κόστος σπουδών ανέρχεται σε 15.000.000 δρχ.

Παναούσης Άρης (ΣΤ΄ Τάξης)


Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΣ

Φέτος ήρθαν στην Ελλάδα μερικοί άνθρωποι από τη φυλή Καλάς που ζει στο Πακιστάν, γιατί βρίσκονται στα σύνορα με το Αφγανιστάν και σε υψόμετρο 2.500 μ. και φοβούνται μην τους χτυπήσουν οι Αμερικανοί με τους βομβαρδισμούς. Επίσης ήρθαν στην Ελλάδα επειδή θεωρούν τους εαυτούς τους απόγονους του Μ. Αλεξάνδρου.

Η παρουσία των Ελλήνων στην Ινδική Υποήπειρο γίνεται αισθητή μετά τον 4ο π. Χ. αιώνα:
1.Με την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου που διέσχισε τη χώρα του Ινδού (327 – 326 π. Χ.).
2.Με την ανάπτυξη των Ελληνικών Βασιλείων της Βακτηρίας και της Ινδίας για τρεις περίπου αιώνες μετά τον Αλέξανδρο.
3.Με την άνθιση της Ελληνοβουδιστικής τέχνης GADHARA για άλλους πέντε αιώνες.
Οι 3.000 Καλάς ζουν σε 30 περίπου οικισμούς στις απόκρημνες πλαγιές του Ινδικού Καυκάσου. Η φυλή αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας, γιατί δεν έχει εξισλαμιστεί και διατηρεί μια μοναδική στον κόσμο παράδοση με στοιχεία από την Αρχαία Ελληνική στη θρησκεία, έθιμα, γλώσσα, μουσική κ.λπ.
Η θρησκεία τους είναι πολυθεϊστική. Πατέρας των θεών και των ανθρώπων είναι ο DI ZAK (Δίας – Ζευς). Το όνομά του σημαίνει «αυτός που δίνει ζωή» μιας και οι λέξεις DI και ZAK σημαίνουν «Δίνω» και «Ζωή» αντίστοιχα. Το τελετουργικό της θυσίας ακολουθεί την αρχαία ελληνική παράδοση, αφού και εδώ ο κέδρος και η βελανιδιά είναι ιερά δέντρα του DI ZAK. Ο καπνός των κλαδιών που καίγονται ευχαριστεί τους θεούς. Αυτοί που συμμετέχουν στη θυσία πρέπει να κάνουν καθαρτήριο λουτρό με νερό πηγής ή με μούστο από σταφύλια που έκοψαν πρόσφατα. Με το αίμα του ζώου ραντίζουν το βωμό και τη φωτιά που έχουν ανάψει.
Η γλώσσα τους έχει στοιχεία από τα Περσικά, τα Σανσκριτικά και τα Ελληνικά, αφού βρίσκουμε λέξεις που έχουν κοινές ρίζες με τη δική μας γλώσσα. Η γλώσσα των Καλάς δε γράφεται. Οι Δανοί ερευνητές που ασχολούνται από το 1948 μαζί τους έχουν κατασκευάσει έναν τύπο αλφαβήτου που στηρίζεται στο φωνητικό.
Ο τρόπος κατασκευής των σπιτιών τους έχει πολλά κοινά στοιχεία με το μακεδονίτικο σπίτι. Είναι κτισμένα με πέτρες και ξύλα και με εξώστη στο πάνω πάτωμα. Στις προσόψεις των σπιτιών τους υπάρχουν ξυλόγλυπτα μοτίβα που παραπέμπουν σε ανάλογα ελληνικά (μαίανδροι, ρόδακες, γεωμετρικά σχήματα και ακτινωτά αστέρια). 
Όταν μαθαίνουν ότι κάποιος είναι Έλληνας του συνιστούν να επισκεφτεί τους «συγγενείς» του στις βόρειες περιοχές του Πακιστάν, εκεί όπου συναντώνται οι οροσειρές των Ιμαλαΐων και του Ινδικού Καυκάσου.
Στο φιλόξενο σπίτι των Καλάς ο ξένος θα φάει μόνο με τους άντρες. Οι γυναίκες μαγειρεύουν και σερβίρουν, κάθονται απόμερα και θα φάνε ότι περισσέψει. Τα τελευταία απομεινάρια είναι για τα παιδιά. 
Εμείς επηρεαστήκαμε από αυτά που μάθαμε και ευχαριστηθήκαμε γιατί μας άρεσε το πώς ζουν πάνω στα βουνά.

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Στο χωριό μας εκτός από την εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος υπάρχει το παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου. Όπως ξέρουμε την ημέρα αυτή, κάθε χρόνο, γίνεται λειτουργία. Φέτος όμως ο Ποντιακός Σύλλογος του χωριού μας αποφάσισε να διοργανώσει μια εκδήλωση προς τιμή του Αγίου.
Η λειτουργία άρχισε στις 7.30 π. μ. Μετά τη λειτουργία, ο πρόεδρος του Συλλόγου ευχαρίστησε τον κόσμο για την παρουσία του. Ο χοροδιδάσκαλος του Συλλόγου μας ήταν παρών στην εκδήλωση. Λίγο πριν αρχίσουμε να χορεύουμε, ο χοροδιδάσκαλος κ. Χαράλαμπος Καπουρτίδης μίλησε στον κόσμο. Πριν από κάθε χορό ο κ. Χαράλαμπος παρουσίαζε το χορό που θα χορεύαμε και από ποια περιοχή του Πόντου ήταν. Λίγο πριν το τέλος της εκδήλωσης βγήκε μπροστά μια ομάδα, η οποία ήταν επιλεγμένη από το χοροδιδάσκαλο, και χόρεψε δύο χορούς σε πολύ γρήγορο ρυθμό.
Στην εκδήλωση υπήρχε και μπουφές. Μετά το τέλος της εκδήλωσής μας, πήγαν όλοι στο μπουφέ και κεράστηκαν. Μετά το μπουφέ, όσοι είχαν μείνει στο εκκλησάκι χόρεψαν διάφορους ποντιακούς χορούς.
Έτσι έκλεισε η εκδήλωση που διοργάνωσε ο Ποντιακός Σύλλογος προς τιμή του Αγίου Δημητρίου. Οι κάτοικοι του χωριού μας ένιωσαν μεγάλη ικανοποίηση και ζήτησαν από το Δ. Σ. του Συλλόγου να γίνει θεσμός αυτή η εκδήλωση.

Σελίδου Μαρία Τερέζα, Φαντίδου Μαρία (ΣΤ΄ Τάξη)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Το Δ. Σ. του Ποντιακού Συλλόγου Ριζού ευχαριστεί ολόθερμα τον αντιπρόεδρο της Δ.Ε.Κ.Α.Π.Α. κ. Φαντίδη Βασίλειο, για την πάντα πολύτιμη υποστήριξή του στο Σύλλογο.
Ευχαριστεί επίσης ολόψυχα τους Φαντίδη Ευστάθιο και Ρούλα για την προσφορά των 100.000 δραχμών για τη μνήμη της μητέρας τους Φαντίδου Ελπίδας. 

ΑΝΕΚΔΟΤΑ
«Έβλεπε σαν αετός»

Από το λεωφορείο κατεβαίνει ένας μύωπας. Ξαφνικά φύσηξε δυνατός άνεμος και του πήρε το καπέλο του. Ο μύωπας τρέχει να το φτάσει. Ξαφνικά βγαίνει η γειτόνισσα και του λέει:
- Τι κάνεις εκεί, άνθρωπέ μου;
- Κυνηγάω το καπέλο μου, λέει ο μύωπας.
- Μα εσύ κυνηγάς την μαύρη μου κότα! του απαντάει η γειτόνισσα.

Παυλίδου Αθηνά, Φαντίδου Μαρία (ΣΤ΄ Τάξη)

* * *

Στο μπαρ ο πελάτης κατεβάζει κάμποσα ποτηράκια. Στο τέλος ξεκινάει να φύγει χωρίς να πληρώσει.
- Κύριε! Του λέει ο μπάρμαν. Ξεχάσατε να πληρώσετε.
- Μα, παιδί μου, γι’ αυτό πίνω. Για να ξεχνώ. 

Παπαδοπούλου Ελένη (Ε΄ Τάξη)

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ
«Η αγάπη πύργους καταλεί και κάστρα ρίχνει κάτου»

Η αγάπη, όταν είναι πραγματική, έχει τεράστια δύναμη και μπορεί να κάνει αληθινά θαύματα.

* * *

«Τεμπέλης στα νιάτα, ζητιάνος στα γεράματα»

Όποιος τεμπελιάζει στα νιάτα του και δε δουλεύει, θα αναγκαστεί να ζητιανεύει όταν γεράσει.

Κερμανίδης Θόδωρος, Παναούσης Άρης (ΣΤ΄ Τάξη)