Μαθητική εφημερίδα - Οκτώβριος 2002

ΟΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΜΟΥ ΤΡΕΛΕΣ
Έφτασε το καλοκαίρι
μπροστά μας όλες οι χαρές
παιχνίδια, τρέλες κι όμορφες βραδιές,
γαλάζιες θάλασσες, ακρογιαλιές.

Πέρασε το καλοκαίρι
πάνε οι ξέγνοιαστες ημέρες,
αρχίζουν τώρα τα σχολεία,
όλοι με ανοιχτά βιβλία.

Αντωνιάδου Άννα (Ε΄ Τάξη)

ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΣΥΝΝΕΦΟΥ
Ένα σύννεφο στον ουρανό πετά,
μεταμορφώσεις παίρνει παντοτινά.
Μια δράκος γίνεται που βγάζει λες φωτιά,
μια αεροπλάνο γίνεται που πετά πολύ ψηλά.

Μα τώρα ένα σκυλάκι γίνεται όλο χαρά,
καβάλα σ' ένα σύννεφο πηδάει και γελά.
Έπειτα λεύκα γίνεται κοιτά πολύ μακριά
στο τέλος βροχή γίνεται και βρέχει δυνατά.

Ηλιάδης Κώστας (ΣΤ΄ Τάξη)

ΜΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

Όλο το καλοκαίρι το πέρασα στο Άνυδρο, το χωριό της μαμάς μου. Εκεί κάθε απόγευμα πήγαινα, έπαιρνα τις φίλες μου και πηγαίναμε στο αναψυκτήριο, το "ΠΛΟΙΟ" όπως το έλεγαν, και πίναμε πορτοκαλάδα.

Ένα απόγευμα ήρθε στο σπίτι της γιαγιάς μου η Μαρία, μια φίλη μου. Κάτσαμε στην αυλή, παίξαμε λίγο και μετά βαρεθήκαμε και πήγαμε στο "ΠΛΟΙΟ". Εκεί που μιλούσαμε και πίναμε την πορτοκαλάδα μας, ξαφνικά άρχισε να αστράφτει και να μπουμπουνίζει. Αμέσως άρχισε να βρέχει και να ρίχνει χαλάζι. Φύγαμε τρέχοντας από κει και πήγαμε στο σπίτι της γιαγιάς της Μαρίας, που ήταν κοντά. Καθόμασταν στο παράθυρο και κοιτούσαμε έξω τις μεγάλες μπάλες του χαλαζιού.
Νύχτωσε και η γιαγιά μου έπαιρνε τηλέφωνο σε σπίτια φίλων μου για να δει αν είμαι εκεί επειδή ανησύχησε. Κατά τις 10 η ώρα η καταιγίδα τελείωσε και πήρα τη γιαγιά μου τηλέφωνο για να της πω που είμαι και ότι θα κοιμηθώ στο σπίτι της φίλης μου

Αυτή ήταν η πιο ευχάριστη καλοκαιρινή καταιγίδα που μου έτυχε.

Σεμερτζίδου Θεοδώρα (ΣΤ΄ Τάξη)

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Μια φορά εγώ κι ο φίλος μου ο Τζιμ πήγαμε μια βόλτα στο ποτάμι του χωριού μας. Όπως περπατούσαμε βλέπουμε να 'ρχεται από μακριά ένα μεγάλο καφέ πράγμα.
- Τι είναι, Τζιμ;
- Πού να ξέρω, μου απαντά.
Περιμέναμε με αγωνία, ώσπου επιτέλους ήρθε.
- Τι είναι αυτό, ρε Τζιμ, του λέω.
- Καλά, βρε, δεν ξέρεις; Σχεδία είναι.
- Αχ ναι, ρε. Τι περιμένεις; Πήγαινε πιάσ' την.

- Τι λες; Κι αν βραχώ;
- Τι με νοιάζει, του απαντώ. Καλό ταξίδι, του λέω, και τον ρίχνω μέσα στο νερό.
- Τι κάνεις, μου φωνάζει.
Του έδειξα τη σχεδία. Κατάλαβε. Με μια γρήγορη κίνηση την πιάνει. Του δίνω το χέρι μου και ανεβαίνει. Μαζί του ανέβασε και τη σχεδία.
- Πάμε μια βόλτα μ' αυτήν; του λέω.
- Αμέ.
Πηδάμε στο νερό και κατεβάζουμε και τη σχεδία. Ανεβαίνουμε πάνω. Σιγά σιγά η σχεδία προχωρούσε. Σε λίγο όμως καρφώνεται πάνω στις καλαμιές.
- Πρέπει να φτιάξουμε κουπιά, του λέω.

Αφού κόψαμε τέσσερα πέντε καλάμια, πήρε από δύο ο καθένας για να φτιάξει "κουπιά".
- Έτοιμος;
- Ναι, λέω.
- Σπρώξε.
Αρχίσαμε να σπρώχνουμε δυνατά και να κάνουμε κουπί. Σιγά σιγά "προχωρούσαμε" στο νερό. Αφού κωπηλατήσαμε τέσσερα μέτρα περίπου, η σχεδία βούλιαξε απ' το βάρος μας. Πηδήξαμε από πάνω της και κολυμπήσαμε γρήγορα προς την όχθη. Ύστερα από δυο ώρες, αφού στεγνώσαμε καλά, του λέω του Τζιμ:
- Ρε Τζιμ, εγώ είμαι 30 κιλά.
- Ναι, καλά.
- Καλάθια του απαντώ. Αν εγώ είμαι 30 κιλά, εσύ πόσα είσαι και βούλιαξε η σχεδία μας;
- Α… δεν ξέρω.
- Σώπα, ρε, λέω και τον ρίχνω στο νερό.
Ωχ τι έκανα, σκέφτομαι. Θα με πλακώσει στο ξύλο τώρα. Όσο είναι καιρός πρέπει να το βάλω στα πόδια για να γλιτώσω.
Ηλιάδης Κώστας (ΣΤ΄ Τάξη)

ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΔΙΑΡΡΗΚΤΗΣ

Χτες το βράδυ έζησα ένα συγκλονιστικό γεγονός.
Ήμουν μόνη στο σπίτι και κοιμόμουν, γιατί οι γονείς μου είχαν πάει για διασκέδαση, όταν άκουσα κάποιο θόρυβο στο μπαλκόνι μου. Μπήκα μέσα στις κουβέρτες ζαρωμένη από το φόβο μου και περίμενα. Τα πατήματα ήταν έντονα τώρα και κάποιος απροσδιόριστος θόρυβος ακουγόταν από την πόρτα του σαλονιού. Όταν πια άκουσα την πόρτα ν' ανοίγει, ήμουν σίγουρη για την είσοδο κάποιου διαρρήκτη στο σπίτι μου.
Παρακολουθούσα τις κινήσεις του χωρίς να βγάλω άχνα. Κατάλαβα ότι άρχισε να ψάχνει μέσα στο σαλόνι προφανώς για χρήματα ή δεν ξέρω τι άλλο. Ο διαρρήκτης εξακολουθούσε ανενόχλητος να ψάχνει. Εγώ όμως πήρα θάρρος και αποφάσισα να σηκωθώ και ν' ανάψω όλα τα φώτα. Μόλις άναψα τα φώτα είδα ξαφνικά ένα γεροντάκι. Τώρα ήμουν σίγουρη ότι θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα μ' αυτόν. Τότε το γεροντάκι μου είπε ότι δεν πρόκειται να μου κάνει τίποτα, γιατί είναι άρρωστος και θέλει λεφτά για να αγοράσει φάρμακα. Εγώ τον λυπήθηκα, του έδωσα λίγα λεφτά και τον άφησα να φύγει.
Όταν ήρθαν οι γονείς μου τους εξήγησα τι είχε συμβεί και ο πατέρας μου φώναξε την αστυνομία.
Μετά από λίγες μέρες διαβάσαμε στις εφημερίδες πως συνελήφθη ένας κακοποιός μεταμφιεσμένος σε γεροντάκι. Όταν το διάβασα τρομοκρατήθηκα και είπα ότι δε θα ξαναμείνω μόνη στο σπίτι.

Παπαδοπούλου Ελένη (ΣΤ΄ Τάξη)

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΝΤΟΥΛΑΠΑΣ

Ήταν κάποτε ένα ορφανό παιδί που ζούσε στους δρόμους. Κάποια στιγμή γνώρισε έναν ηλικιωμένο κύριο που είχε ένα μεγάλο σπίτι. Εκείνος είπε στο παιδί να, άμα ήθελε, να πάει να μείνει μαζί του κι εκείνο δέχτηκε. Μια μέρα όμως ο ηλικιωμένος πέθανε και άφησε όλη την περιουσία του και το σπίτι στο παιδί.
Ένα βράδυ το παιδί άκουσε θορύβους από τη ντουλάπα και νόμιζε ότι ήταν τερμίτες. Το επόμενο βράδυ άκουσε πάλι τους ίδιους θορύβους. Τότε πήρε ένα φακό και την άνοιξε. Εκεί είδε μια σκοτεινή πόρτα. Μόλις την άνοιξε, διαπίστωσε πως υπήρχε εκεί μέσα ένα άλλο σπίτι. Μπήκε μέσα και είδε ένα φάντασμα. Ήταν το φάντασμα του ηλικιωμένου. Μόλις το είδε λιποθύμησε. Τότε το φάντασμα το πήρε στην κρεβατοκάμαρά του.
Όταν το παιδί συνήλθε, του εξήγησε ότι, όσοι είναι καλοί και δε βλασφημούν, γίνονται φαντάσματα. Τότε το φάντασμα ξενάγησε το αγόρι στο σπίτι. Είχε τέσσερις κρεβατοκάμαρες, δύο σαλόνια κ.ά.
Ο καιρός περνούσε πολύ γρήγορα. Πέρασαν πολλά χρόνια. Το παιδί μεγάλωσε, γέρασε και ήρθε η μοιραία ώρα. Πέθανε, αλλά έγινε και αυτό φάντασμα όπως ο ηλικιωμένος.

Βασιλειάδης Άγγελος, Παπαδοπούλου Ελένη (ΣΤ΄ Τάξη)

ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Φέτος το καλοκαίρι ήρθε η γιαγιά μου από την Πολωνία για να γνωρίσει την όμορφη Ελλάδα και την πρωτεύουσά της. Όταν την πήραμε απ' το αεροδρόμιο, χάρηκα πάρα πολύ.
Αφού κάτσαμε στο σπίτι μας περίπου δυο εβδομάδες, η γιαγιά μου μας ζήτησε να πάμε στην Αθήνα για να δει το νονό μου και βέβαια, με την ευκαιρία, να δει και την Ακρόπολη. Η Ακρόπολη είναι ένας τεράστιος βράχος όπου πάνω του βρίσκονται τα ερείπια του Παρθενώνα και άλλων μνημείων και κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες απ' όλα τα μέρη της γης έρχονται και την επισκέπτονται.
Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να πάμε κι εμείς. Μαζέψαμε δυο τρία πραγματάκια και κλείσαμε εισιτήρια για την Αθήνα. Θα περνούσαμε μερικές μέρες το σπίτι του νονού μου. Ξεκινήσαμε πρωί και φτάσαμε βράδυ. Ήρθε ο νονός μου, μας πήρε από το σταθμό των λεωφορείων και μας πήγε σπίτι του.
Κοιμηθήκαμε καλά και την επόμενη μέρα η αδερφή του νονού μου - και θεία μου πλέον - μας πήγε πρωινιάτικα στην Ακρόπολη που τόσο ήθελε να δει η γιαγιά μου, αλλά που θέλαμε να τη δούμε κι εγώ κι η μαμά μου. Εκεί είδαμε τον Παρθενώνα με τις υπέροχες και μεγάλες κολόνες και βέβαια βγάλαμε φωτογραφίες, όπως όλοι οι άλλοι. Εκτός από τον Παρθενώνα είδαμε και το Ερεχθείο με τις Καρυάτιδες, το ναό της Αθηνάς Νίκης, τα Προπύλαια, το θέατρο του Διονύσου, το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού.
Ύστερα πήγαμε στο Μουσείο της Ακρόπολης και η γιαγιά μου ενθουσιάστηκε με τις τόσες πολλές ανάγλυφες παραστάσεις και τα πολλά αγάλματα. Από το μουσείο αυτό θυμάμαι το άγαλμα μιας κόρης απ' τον 5ο αιώνα π. Χ.
Στη συνέχεια πήγαμε στο Σύνταγμα όπου ίσα ίσα προλάβαμε να δούμε την αλλαγή φρουράς των τσολιάδων. Κάτσαμε λίγο κάτω στις σκιές των δέντρων για να ξεκουραστούμε. Όλοι μας πιστέψαμε ότι θα ήταν το τέλος αυτής της βόλτας, αλλά η θεία μου δε μας έκανε τη χάρη. Μας πήγε στο γνωστό Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Εκεί έχει - και είδαμε - πολλά ανεκτίμητα και ενδιαφέροντα αγάλματα που είναι τόσο ωραία που είχαν μορφή ζωντανού ανθρώπου. Είδαμε το σπουδαίο και πανέμορφο χάλκινο άγαλμα του Ποσειδώνα (ή του Δία από το Αρτεμίσιο), το άγαλμα του έφηβου των Αντικυθήρων, την Αθηνά του Βαρβακείου και τοιχογραφίες "της ναυτικής εκστρατείας", "ενός ψαρά" και "της παιδικής πυγμαχίας. Είδαμε αυτά τα ωραία πράγματα και γυρίσαμε σπίτι.

Τη δεύτερη και τελευταία μέρα βγήκαμε βόλτα με τον άντρα της θείας μου. Μας πήγε με το αυτοκίνητό του στο Ιστορικό Μουσείο όπου μου έκαναν εντύπωση όλα τα σπαθιά, τα μαχαίρια και γενικά όλα τα εκθέματα, πιστόλια, εικόνες κ.λπ.
Τελειώσαμε το Ιστορικό Μουσείο και χωρίς να το περιμένουμε μας πήγε ο θείος μου στο μεγάλο Παναθηναϊκό Στάδιο το οποίο βρίσκεται δίπλα στον Ιλισό ποταμό. Φτιάχτηκε το 330 π. Χ. και την εποχή της Τουρκοκρατίας ξηλώθηκαν πολλά μάρμαρα. Αναστηλώθηκε το 1896 από τον Γεώργιο Αβέρωφ. Εκεί έγιναν οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες και θεωρείται ένα από τα αξιοθέατα της Αθήνας. Μου έκανε εντύπωση το ότι ένας τόσο μεγάλος χώρος, που χωράει 100.000 θεατές, είναι από μάρμαρο. Έτσι τελειώσαμε με τις βόλτες με τέτοιους καλούς ανθρώπους και πήγαμε να ψήσουμε.
Εγώ χάρηκα τόσο πολύ που πέρασα τόσο όμορφα δυο γεμάτες και χορταστικές ημέρες, που θα ήθελα να ξαναπάω.
Χαραλαμπίδης Γιάννης (ΣΤ΄ Τάξη)

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΜΕ
"Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα"

Ο Γιάννης Βλαχογιάννης (Άπαντα τόμ. 3) γράφει τα εξής: "Ίσαμε το σωτήριο έτος 1486 (που άνοιξε ο δρόμος της Καλής Ελπίδας) τα μυρουδικά των Ινδιών, πιπέρια, γαρούφαλα, κανέλες και η άλλη συντροφιά τους η μπαχαρική, είχε ένα μοναχό λιμάνι στη Μεσόγειο, κι αυτό ήταν η Αλεξάντρεια και σ' αυτό πλήρωναν το κουμέρκι τους. εδώ ίσα - ίσα αρχίζει ο μύθος, που επιμύθιο θα 'χει την παροιμία της Πόλης και την κανέλα της. Ένας κάποιος έμπορος ή εφοπλιστής - συχνά οι δύο κάνουν ένα πρόσωπο, και Χιώτης αυτός θα ήταν, αφού η μαρτυρία θέλει την παροιμία Χιώτικη και οι Χιώτες είναι πονηροί μα και τρελοί, ποιος λίγο, ποιος πολύ, μπορεί να 'τανε και Γενοβέζος, ή ό,τι άλλο θέλετε, πάντα όμως ναυτικός που πρώτη φορά έκανε το εμπόριο των μπαχαρικών και πρώτη φορά έπιανε στο λιμάνι της Αλεξάντρειας, - με το καράβι του φορτωμένο την Ινδιάνικη πραμάτεια του, φουντάρισε στη Χίο: με το αρίβο του, ο κουμερκιάρης του νησιού (τελώνης) άνοιξε τ' αμπάρι, εξέτασε το φορτίο, είδε απάνω - απάνω την κανέλα και κατάλαβε. ρώτησε αθώα τον καπετάνιο… "Από πού έρχεσαι; Από την Πόλη;" Ο Κουμερκιάρης γέλασε, γύρισε στους άλλους γύρω και είπε, σαν να το 'λεγε στον εαυτό του: "Ορίστε, από την Πόλιν έρχομαι και στην Κορφή κανέλα". Ο καπετάνιος, δηλαδή, για να γλιτώσει το τελώνιο της εισαγωγής από το εξωτερικό, τέλεια άπειρος του Μεσογειακού εμπορίου, νιόβγαλτος θαλασσοπόρος, άπραγος πραματευτής, καπετάνιος του γλυκού νερού, την έπαθε Χιώτικη. Μπορεί να ήτανε και Χιώτης, καθώς είπα, που πρώτη φορά καταπιανόταν με εμπόριο των μπαχαρικών. Οι Χιώτες οι τετραπέρατοι σ' αυτές τις δουλειές, θα γελάσανε με την καρδιά τους για το πάθημα του ανόητου πατριώτη τους, κατάσχεση φορτίου και του καραβιού, ακόμη και φυλάκιση".
"Ο Ι. Βαλαβάνης προσπάθησε να την εξηγήσει τη φράση αυτή πλάθοντας ολάκερο μύθο, πως τάχα ένα παλικάρι, γυρίζοντας από τα ξένα, έγραψε στην αγαπημένη του τα λόγια αυτά: "Από την Πόλιν έρχομαι και στην κορφή καν' έλα".
Αυτή η ανοησία η καλαμπουρική θυμίζει την άλλη, που άλλος λογιότατος θέλοντας να εξηγήσει τη φράση "και πράσινα άλογα", έπεσε και αυτός στο λάκκο του καλαμπουριού, εξηγώντας (πρασιν άλογον).
Έτσι, ο Γιάννης Βλαχογιάννης παραδέχεται, λοιπόν, πως η φράση είναι Χιώτικη και δεν παραδέχεται την εξήγηση του Ιωακείμ Βαλαβάνη ("καν έλα"). Βγήκε, λέει, από ιστορικό περιστατικό που λησμονήθηκε.

(Από το βιβλίο του Τάκη Νατσούλη "Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις")
Βασιλειάδης Άγγελος (ΣΤ΄ Τάξη), Παναούση Αικατερίνη (Ε΄ Τάξη)

ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΣΤΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ 2002
ΜΑΘΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΡΙΖΟ

Παυλίδης Θεόδωρος του Βασίλειου

Εφαρμοσμένης Πληροφορικής και

Πολυμέσων Τ.Ε.Ι. Κρήτης

Σεμερτζίδου Ελένη του Σαμουήλ
Διοίκηση Επιχειρήσεων
Τ.Ε.Ι. Κοζάνης

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΡΙΖΟ ΠΟΥ ΑΡΙΣΤΕΥΣΑΝ
ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΤΡΙΑΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2001 - 02
Α΄ ΤΑΞΗ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
Κελεσίδου Αγγελική του Παύλου 19 και 6/11
Σελίδου Αναστασία του Θεόδωρου 19 και 7/11
Γ΄ ΤΑΞΗ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
Κελεσίδου Αλεξάνδρα - Πέτρα του Παύλου 19 και 4/12
Χατζηιωαννίδου Γεωργία του Ευθυμίου 18 και 7/12

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

Την Κυριακή 29 του Σεπτέμβρη έγιναν τα εγκαίνια του Πνευματικού Κέντρου του χωριού μας. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται από νωρίς για να υποδεχτεί τους επισήμους. Οι επίσημοι που παραβρέθηκαν στην τελετή των εγκαινίων ήταν ο Υπουργός Μακεδονίας - Θράκης κ. Πασχαλίδης, ο Νομάρχης Πέλλας κ. Καραμάνης, ο Δήμαρχος Σκύδρας κ. Χοΐδης, ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου κ. Φαντίδης Βασίλης και άλλοι πολλοί. Η τελετή άρχισε με τον αγιασμό που τελέστηκε από τον Αρχιμανδρίτη πατέρα Νικάνορα και τον παπά του χωριού μας, τον παπα - Γιάννη. Μόλις τελείωσε ο αγιασμός άρχισαν οι λόγοι.

Η κα. Μαρία Παυλίδου έκανε την παρουσίαση των ομιλητών. Ο πρόεδρος κ. Φαντίδης Βασίλειος καλωσόρισε τους επισήμους ονομαστικά και αναφέρθηκε στις οικονομικές ενισχύσεις που έδωσε ο κάθε τομεάρχης και την προσωπική εργασία που έκανε ο καθένας. Μετά ανέβηκε στο βήμα ο νομάρχης κ. Καραμάνης για ένα χαιρετισμό. Κατόπιν ανέβηκε ο Υπουργός Μακεδονίας - Θράκης κ. Πασχαλίδης Γεώργιος και έδωσε ευχές για ένα καλό ξεκίνημα του Πνευματικού Κέντρου και όλων των φορέων.
Στη συνέχεια έγινε η παράδοση των κλειδιών των γραφείων στους αρμόδιους προέδρους των συλλόγων. Ο Ποντιακός Σύλλογος ετοίμασε μια έκπληξη για τους Υπουργό Μακεδονίας - Θράκης, Δήμαρχο Σκύδρας και Πρόεδρο Ριζού δωρίζοντάς τους από μια ποντιακή λύρα για την προσφορά και το ενδιαφέρον που έδειξαν για την αποπεράτωση του Πνευματικού Κέντρου του χωριού μας

Μετά το τέλος της τελετής των εγκαινίων, οι επίσημοι ανέβηκαν στον επάνω όροφο και έκοψαν την κορδέλα των εγκαινίων και περιεργάστηκαν τους χώρους στέγασης των συλλόγων (Ποντιακού Συλλόγου, Γραφείο Προέδρου, Γραφείο Αιμοδοσίας, Γραφείο Αγροτικού Συλλόγου κ.ά.). στην έξοδο υπήρχε μπουφές με λιχουδιές για τους παρευρισκόμενους.
Βασιλειάδης Άγγελος (ΣΤ΄ Τάξη)

Αντωνιάδου Άννα, Παναούση Κατερίνα, Σελίδου Χαρούλα (Ε΄ Τάξη)

4 ΟΚΤΩΒΡΗ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Άρθρο 1: Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.
Άρθρο 2: Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου και να χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για το καλό των ζώων.
Άρθρο 3: Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση. Αν η θανάτωσή του κρίνεται υποχρεωτική, πρέπει να γίνεται στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμία πρόκληση αγωνίας του ζώου.
Άρθρο 4: Κάθε ζώο δικαιούται να ζει στο φυσικό του χώρο - γη, θάλασσα, αέρα - και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.
Άρθρο 5: Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο, δικαιούται να ζήσει με τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του.
Άρθρο 6: Κάθε ζώο - σύντροφος του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογη με τη φυσική του μακροβιότητα. Η εγκατάλειψή του θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.
Άρθρο 7: Τα ζώα που προσφέρουν υπηρεσίες στον άνθρωπο πρέπει να τρέφονται σωστά και ο εγκλεισμός τους να πληροί όλους τους όρους για τη σωστή διαβίωσή τους.
Άρθρο 8: Οποιοσδήποτε πειραματισμός (πείραμα) πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός κ.λπ., αντιτίθεται προς το δικαίωμά τους εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω σε ζώα από άλλες τεχνικές.
Άρθρο 9: Τα ζώα εκτροφείου, που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου, πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται και να ζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Άρθρο 10: Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για την ψυχαγωγία του ανθρώπου. Τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.
Άρθρο 11: Κάθε πράξη που προκαλεί το θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων είναι "γενοκτονία", είναι έγκλημα απέναντι στο είδος. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.
Άρθρο 12: Σεβασμός επιβάλλεται ακόμα και στο νεκρό ζώο.
Άρθρο 13: Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν από τους νόμους, όπως ακριβώς τα δικαιώματα του ανθρώπου.

(Το κείμενο είναι βασισμένο στη Διεθνή Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων, Παρίσι 1978
και είναι παρμένο από το ένθετο "ΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ" της εφημερίδας "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")

ΕΝΑΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Ένα βράδυ στις ειδήσεις είδα πως ένας Αθηναίος είχε μια φοράδα, αλλά, επειδή δεν μπορούσε να τη φροντίσει, την παράτησε. Την έδεσε λοιπόν από το πόδι σ' ένα δασάκι έξω από την Αθήνα και την εγκατέλειψε. Η καημένη η φοράδα από την πείνα και τη δίψα προσπάθησε να ελευθερωθεί για να βρει τροφή. Τράβηξε την αλυσίδα και έκοψε σοβαρά το πόδι της.
Ευτυχώς γι' αυτή, τη βρήκε ένα μέλος κάποιας φιλοζωικής οργάνωσης και την πήραν . μετά από μιας ώρας χειρουργείο έκοψαν το πόδι της Κασσάνδρας, όπως την ονόμασαν, επειδή
δεν μπορούσαν να το κάνουν καλά, και δυστυχώς της έβαλαν τεχνητό πόδι. Τώρα η ζωή της μικρής Κασσάνδρας άλλαξε. Παίζει με τ' άλλα άλογα.
Καλά! Είναι δυνατό να υπάρχουν τόσο κακοί άνθρωποι; αυτόν που το έκανε πρέπει τώρα να τον τρώνε οι τύψεις. Εγώ πάντως δε θα το έκανα ποτέ μου.

Σεμερτζίδου Θεοδώρα (ΣΤ΄ Τάξη)

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΖΩΑ

Ο κάθε άνθρωπος στον κόσμο αγαπά ένα ζώο κι όταν το χάσει αισθάνεται θλίψη. Κι εμένα κάποτε μου χάρισαν ένα ζωάκι! Ήταν ένα παπαγαλάκι.
Μου το χάρισε ο παππούς μου, όταν ήμουν εννιά χρονών! Ήταν λαχανί με κίτρινο και άσπρο. Το είχα μέσα σ' ένα κλουβί στο δωμάτιό μου.
Κάθε πρωί πριν φύγω για το σχολείο το τάιζα και του άλλαζα το νερό. Μόλις γύριζα χαιρόταν που μ' έβλεπε και τραγουδούσε για πολλή ώρα. Μόλις έβλεπε ξένους μαζευόταν σε μια γωνιά και φοβόταν πολύ. Γι' αυτό το ονόμασα Φόβο. Ήταν μια συντροφιά για 'μένα όταν διάβαζα. Νόμιζα πως έχω ένα φίλο δίπλα μου.
Με τον καιρό όμως άρχισε να ρίχνει τα πούπουλά του. Γύρω από τα μάτια του το δέρμα είχε γίνει κόκκινο. Γι' αυτό σκέφτηκα να το πάμε στον κτηνίατρο.
Δεν προλάβαμε, γιατί, όταν ένα μεσημέρι γύρισα απ' το σχολείο, το βρήκα ξαπλωμένο ανάσκελα με τα φτερά απλωμένα και τα μάτια ανοιχτά. Άνοιξα την πορτούλα του κλουβιού, το έπιασα και το ακούμπησα στο αυτό μου να δω αν ανασαίνει. Αμέσως κατάλαβα ότι είχε πεθάνει.
Βγήκα στην αυλή και το έθαψα. Η λύπη μου ήταν μεγάλη και δεν μπορούσα να το ξεχάσω για αρκετές μέρες.

Ηλιάδης Κώστας (ΣΤ΄ Τάξη)

* * *

Ένα μεσημέρι του Οκτώβρη ο μπαμπάς μου μας έφερε ένα μικρό αρνάκι. Εγώ και τ' αδέρφια μου το αγαπήσαμε αμέσως. Το πράγμα που σκεφτήκαμε ήταν πώς να το ονομάσουμε. Το αρνάκι ήταν θηλυκό. Επειδή όμως δε βρήκαμε ένα όνομα που να του ταιριάζει, πήγαμε και ρωτήσαμε τη μαμά μου. Η μαμά μου μας είπε ότι, όταν ήταν κι αυτή μικρή, είχε ένα κατσικάκι που το φώναζε Μπέλα. Το όνομα αυτό μας άρεσε πολύ. Έτσι λοιπόν κι εμείς το ονομάσαμε Μπέλα.

Τη Μπέλα τη φροντίζαμε για περίπου ένα μήνα. Κάθε πρωί, κάθε μεσημέρι και κάθε βράδυ της δίναμε να πιει γάλα. Την είχαμε μέσα σ' ένα μικρό μαντρί. Δεν τη βγάζαμε έξω, γιατί ήταν πολύ ζωηρή.
Ένα βράδυ που έκανε πολλή παγωνιά η Μπέλα αρρώστησε. Το πρωί, όταν πήγαμε να την ταΐσουμε, εκείνη ψυχομαχούσε. Η μαμά την πήρε και την πήγε στο σπίτι μας. Προσπάθησα να τη ζεστάνω μήπως συνέλθει, αλλά εκείνη ξεψύχησε. Εγώ τότε άρχισα να κλαίω. Η μαμά μου μου εξήγησε ότι κάποτε η Μπέλα μας θα πέθαινε.
Δε θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της που μας ζητούσε βοήθεια. Την αγαπούσα, την αγαπώ και θα την αγαπώ για πάντα!!!
Παναούση Κατερίνα (Ε΄ Τάξη)

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2002

Στις 13 και στις 20 Οκτωβρίου έγιναν εκλογές, για να ψηφίσουμε Δήμαρχο, Νομάρχη και τα συμβούλιά τους.
Όλοι ξέρουμε ότι παλιά ψηφίζαμε με εκλογικό βιβλιάριο. Τώρα, επειδή έχει προχωρήσει η τεχνολογία, θα ψηφίζουμε με την ταυτότητά μας.
Για να ψηφίσουμε πρέπει να υπάρχουν τα ψηφοδέλτια. Τα ψηφοδέλτια είναι μακρόστενα χαρτιά όπου είναι γραμμένα τα ονόματα των υποψήφιων όλων των συνδυασμών.
Σ' αυτές τις εκλογές υπήρχαν δύο κάλπες. Η μία για τις νομαρχιακές εκλογές και η άλλη για τις δημοτικές. Όταν πήγαινες να ψηφίσεις έπρεπε πρώτα να σε βρουν στον εκλογικό κατάλογο. Μετά έδινες την ταυτότητά σου. Ύστερα σου έδιναν τα ψηφοδέλτια για τις δημοτικές εκλογές και, όταν έβαζες αυτό που ήθελες στο φάκελο, τον έριχνες στην κάλπη των δημοτικών εκλογών. Μετά σου έδιναν τα ψηφοδέλτια των νομαρχιακών και το φάκελο τον έριχνες στην κάλπη των νομαρχιακών εκλογών.
Η ψηφοφορία είναι μυστική γι' αυτό και οι ψηφοφόροι μπαίνουν πίσω από ένα παραβάν.
Βασιλειάδης Άγγελος (ΣΤ΄ Τάξη)

ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Α΄ ΓΥΡΟΣ			Β΄ ΓΥΡΟΣ	.
Ψήφισαν	117.894	.	112.609	.
Λευκά - Άκυρα	5.985	.	7.640	.
Έγκυρα	111.909	.	104.969	.
Π. Σιβένας	33.940	30,33%	54.121	51,56%
Μ. Καραμάνης	33.520	29,95%	50.848	48,44%
Θ. Θεοδωρί δης	26.032	23,26%	.	.
Η. Θεοδωρίδης	12.548	11,21%	.	.
Α. Ουγγρίνος	3.502	3,13%	.	.
Σ. Βιτάλης	2.367	2,12%	.	.

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ	Α΄ ΓΥΡΟΣ		Β΄ ΓΥΡΟΣ
Ψήφισαν	12.546		12.152
Λευκά - Άκυρα	522		690
Έγκυρα	12.024		11.462
Κ. Χατζηβασιλειάδης	4.661	38,76%	6.373	55,60%
Γ. Χοΐδης	4.199	34,92%	5.089	44,40%
Δ. Δρόσος	2.936	24,42%
Κ. Ιωακειμίδης	229	1,90%

Δήμαρχος εκλέχτηκε ο κ. Χατζηβασιλειάδης Κωνσταντίνος

Στις Δημοτικές εκλογές που έγιναν στις 13 Οκτωβρίου 2002 οι υποψήφιοι για το Τοπικό Συμβούλιο του Δημοτικού Διαμερίσματος Ριζού στους τέσσερις συνδυασμούς ήταν:

Στο Τοπικό Συμβούλιο του χωριού μας εκλέχτηκαν:
Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου: Σιδηρόπουλος Μάριος του Κων/νου
Σύμβουλοι : Ταρπάνης Ιωάννης του Χρήστου
Φαντίδης Μιχαήλ του Γεώργιου
Φαντίδου Ευαγγελία του Παναγιώτη
Κοζανίδου Παναγιώτα του Ελευθέριου

Σεμερτζίδης Παναγιώτης, Σεμερτζίδου Θεοδώρα (ΣΤ΄ Τάξη)

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΙΡΑΚ

Εδώ και λίγες μέρες ακούμε για τον πόλεμο που θέλουν να κάνουν οι Αμερικάνοι στο Ιράκ, γιατί θεωρούν ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν και οι συνεργάτες του φτιάχνουν κρυφά χημικά όπλα για τρομοκρατικές ενέργειες. Κάποιες χώρες συμφωνούν με τους Αμερικάνους, π. χ. η Αγγλία και η Ρωσία, και κάποιες όχι, π. χ. η Γερμανία.
Εγώ δε θέλω να κάνουν πόλεμο, γιατί θα σκοτωθούν πολλοί αθώοι άνθρωποι και θα καταστραφούν πολλές πόλεις και χωριά.
Εγώ, τέλος, νομίζω πως η Αμερική δεν κάνει τον πόλεμο γι' αυτό που έγραψα παραπάνω, αλλά περισσότερο γιατί θέλει να ελέγχει τα πετρέλαια του Ιράκ αλλά και όλης της Μέσης Ανατολής.

Ηλιάδης Κώστας (ΣΤ΄ Τάξη)

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ

Θέατρο ονομάζουμε το χώρο που είναι κατάλληλα διαμορφωμένος για να γίνονται σ' αυτό παραστάσεις. Θέατρο επίσης ονομάζουμε τη συνολική παραγωγή θεατρικών έργων ενός συγγραφέα, ενός τόπου κ.λπ.
Όταν στην αρχαία εποχή, από το διθύραμβο (είδος ενθουσιαστικού ποιήματος προς τιμή του Διονύσου) ξεπήδησε το δράμα, οι Έλληνες δεν είχαν ακόμη σκεφτεί ότι έπρεπε να χτίσουν θέατρο, γιατί ως τότε οι θεατές παρακολουθούσαν τις θρησκευτικές αυτές τελετές όρθιοι. Στέκονταν γύρω γύρω σ' ένα ύψωμα και παρακολουθούσαν τους χορούς και τα τραγούδια που ψέλνονταν προς τιμή του Διονύσου.
Όταν όμως στο χορό προστέθηκαν και οι υποκριτές, οι ηθοποιοί δηλαδή, είδαν τότε πως είχαν ανάγκη κάπου να σταθούν για να ντυθούν και γενικά να ετοιμαστούν για την παράσταση και τότε ένιωσαν την ανάγκη της σκηνής. Ότι δηλαδή οι θεατές έπρεπε να στέκονται σε κάποια απόσταση από τους ηθοποιούς. Έτσι άρχισαν να χτίζουν τα πρώτα θέατρα. Στην αρχή έβαζαν στην πλαγιά του λόφου ξύλινα καθίσματα, τα ειδώλια, σε πολλές σειρές, και σχημάτιζαν τις κερκίδες. Αργότερα, τον 5ο αιώνα, έχτισαν πέτρινα θέατρα.
Τα μέρη του αρχαίου θεάτρου είναι τρία:
· Το κοίλο, όπου βρίσκονται οι θέσεις των θεατών, που σχηματίζουν συνεχόμενα ημικύκλια, το ένα ψηλότερο από το άλλο και ομόκεντρα. Οι κλίμακες, που ανεβαίνουν από την ορχήστρα και διασχίζουν το κοίλο, το χωρίζουν σε σφηνοειδή τμήματα, τις κερκίδες, ενώ ένα ή περισσότερα ημικυκλικά διαζώματα το χωρίζουν σε δύο η περισσότερα μέρη. Το θέατρο ήταν χωρίς στέγη, γι' αυτό το κοίλο, είχε γύρω γύρω μια συνεχή στοά. Η χωρητικότητα των αρχαίων θεάτρων ήταν ανάλογη με τον αριθμό των κατοίκων που είχαν οι πόλεις.
· Η ορχήστρα. Στην αρχή είχε κυκλικό και αργότερα ημικυκλικό σχήμα. Αυτή υπήρξε η αφετηρία για τη δημιουργία όλων των άλλων μερών του θεάτρου. Στη μέση της ορχήστρας βρισκόταν ο βωμός του Διονύσου, η θυμέλη, γύρω από την οποία χόρευαν τα μέλη του χορού.
· Η σκηνή. Στην αρχή οι υποκριτές (ηθοποιοί) έπαιζαν το ρόλο τους στην ορχήστρα, αργότερα όμως ανέβηκαν σε ένα ψηλότερο επίπεδο, το προσκήνιο, στο μέρος δηλαδή που ήταν μπροστά στη σκηνή. Η σκηνή ήταν ένα κτίριο που χρησίμευε για αποδυτήριο των υποκριτών και των χορευτών. Η πρόσοψη του κτιρίου αυτού απεικόνιζε βασιλικά ανάκτορα και άλλοτε πάλι με διάφορες σκηνογραφικές προσθήκες ναό, σκηνή αρχιστράτηγου ή τοπίο παραθαλάσσιο ή αγροτικό.

Κύριο μέλημα του αρχιτέκτονα στο θέατρο ήταν η σωστή ακουστική. Οι ήχοι από τις φωνές και τα τραγούδια ούτε έπρεπε να μεγαλώνουν ή να πολλαπλασιάζονται, όπως η ηχώ, ούτε να εξαφανίζονται. Πέτυχαν λοιπόν οι αρχιτέκτονες της εποχής με παρατήρηση και μαθηματικές μετρήσεις, να ακούγεται ο παραμικρός ήχος με απόλυτη ευκρίνεια σε όλα τα σημεία του κοίλου. Μερικές φορές τοποθετούσαν μεγάλα πιθάρια σε ορισμένα σημεία του κοίλου για καλύτερη απόδοση του ήχου.
Στις παραστάσεις έπαιρναν μέρος οι υποκριτές που ήταν πάντα άντρες και αυτοί έπαιζαν και τους γυναικείους ρόλους. Οι ηθοποιοί φορούσαν στολή και για και, για να φαίνονται ψηλότεροι, στα πόδια είχαν κοθόρνους (παπούτσια με ψηλά τακούνια) που τους έκαναν ψηλότερους έως και μισό μέτρο

Στα πρόσωπα φορούσαν προσωπεία (μάσκες). Στο εσωτερικό, στη θέση του στόματος, ήταν τοποθετημένη μια χοάνη που μεγάλωνε τη φωνή. Η μάσκα χρησίμευε για να χαρακτηρίζει το πρόσωπο, για να καταλάβουν οι θεατές αμέσως ποιο ήταν το πρόσωπο που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν πάνω στη σκηνή (ο βασιλιάς, η βασίλισσα, ο θεός, κ.λπ.), ή τα συναισθήματα που τάραζαν την ψυχή εκείνου του συγκεκριμένου προσώπου: οργή, περιφρόνηση, συμπάθεια, αγάπη. Γενικά, υπήρχαν μάσκες για όλους τους ανθρώπινους τύπους και για όλα τα είδη συναισθημάτων.
Στις παραστάσεις χρησιμοποιούσαν και διάφορα μηχανήματα: το εκκύκλημα ήταν ένα κινητό δάπεδο, πάνω στο οποίο οδηγούσαν τους νεκρούς ή τραυματίες από τη σκηνή στο προσκήνιο (ή λογείο). Οι περίακτοι ήταν μηχανές σε σχήμα πρίσματος, στις πλευρές του οποίου υπήρχαν εικόνες που με την αλλαγή τους, καθώς το πρίσμα περιστρεφόταν σε άξονα, μετέβαλλαν το σκηνικό. Ο γερανός κατέβαζε τους θεούς από τον ουρανό ("ο από μηχανής θεός"), ενώ οι "χαιρώνειες κλίμακες" ανέβαζαν από τον Άδη το Χάροντα. Άλλα ήταν: το βροντείο, τα ηχεία, κ.λπ.
Οι παραστάσεις άρχιζαν πολύ πρωί και, πολλές φορές, κρατούσαν ως το βράδυ. Το θέατρο έπρεπε να το παρακολουθούν όλοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά. το εισιτήριο ήταν φτηνό, αλλά και για όσους δεν είχαν να πληρώσουν, έδινε η πολιτεία τα θεωρικά (το αντίτιμο του εισιτηρίου). Το θέατρο το θεωρούσαν όχι μόνο ευχαρίστηση, αλλά ένα από τα καλύτερα μέσα διαπαιδαγώγησης, αληθινό σχολείο.
Τα σημαντικότερα αρχαία θέατρα που σώζονται μέχρι σήμερα είναι: της Επιδαύρου που χωρούσε 16.000 θεατές, της Δωδώνης 17.000 θεατές, των Συρακουσών 22.000 θεατές, της Αθήνας 30.000 θεατές και της Μεγαλόπολης 44.000 θεατές. Το τελευταίο ήταν το μεγαλύτερο από όλα.

Βασιλειάδης Άγγελος, Ηλιάδης Κώστας (ΣΤ΄ Τάξη)
Παυλίδου Παναγιώτα, Σαββίδου Έλλη (Ε΄ Τάξη)

ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ : Ο ΟΜΗΡΟΣ

Φέτος στο μάθημα της Ιστορίας της Δ΄ τάξης μάθαμε για ένα μεγάλο ποιητή που έζησε στα Γεωμετρικά χρόνια. Ο Όμηρος, είναι ο μεγαλύτερος αρχαίος Έλληνας ποιητής. Οι πληροφορίες που έχουμε για τον Όμηρο είναι ελάχιστες.
Kατά τον Ηρόδοτο, ο Όμηρος πρέπει να έζησε κατά τα μέσα του 9ου αιώνα π. Χ. Πολλές πόλεις διεκδικούν το τίτλο της γενέτειρας του μεγάλου ποιητή. Πιο πιθανή πατρίδα του όμως θεωρείται η Σμύρνη, αιολική αποικία .
Ο Όμηρος έγραψε :
¨ την " Ιλιάδα " ένα επικό ποίημα με 15.700 στίχους .
¨ και την " Οδύσσεια " με 12.100 στίχους .
Το θέμα της Ιλιάδας είναι ο θυμός του Αχιλλέα εναντίον του Αγαμέμνονα και οι συμφορές που επακολούθησαν γύρω από το Ίλιο (Τροία ) . Το θέμα της Οδύσσειας είναι η επιστροφή του βασιλιά Οδυσσέα από τη Τροία στην πατρίδα του την Ιθάκη.
Ο θαυμασμός για τα έπη του Ομήρου διατηρήθηκε αμείωτος από την αρχαιότητα μέχρι και τις μέρες μας, γι' αυτό και διδάσκεται σ' όλα τα σχολεία της Ευρώπης. Ο Όμηρος είναι ο μεγαλύτερος ποιητής και παιδαγωγός των αιώνων. Τα ομηρικά έπη έχουν μεταφραστεί σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Χαρακτηριστικό της τέχνης του Ομήρου είναι ότι τα έπη έχουν αρχή, μέση και τέλος και πάντα κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του ακροατή - αναγνώστη ως το τέλος. Η διήγησή του είναι ήρεμη και ευγενής. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι η ιωνική διάλεκτος και είναι απλή. Ο λεκτικός πλούτος όμως των έργων του είναι τόσος που δεν το συναντούμαι σε κανένα άλλο ποίημα ή πεζό σύγγραμμα.

Αναστασία Αντωνιάδου, Κασσιανή Ηλιάδου, Βάσω Παρασκευαδέλη ,Ελίζα Σελίδου, Μαρία Σιδηροπούλου, Αλεξάνδρα Τσιτλακίδου (Δ΄ Τάξη)

ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΕΙΝΑΙ …
ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ

Επειδή, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω οδοντίατρος, πήρα συνέντευξη από την οδοντίατρο κα. Θέμελη Έφη, για να μάθω περισσότερα πράγματα για την οδοντιατρική.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσα χρόνια πρέπει να σπουδάσει κάποιος και πού, για να γίνει οδοντίατρος;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κάποιος που θέλει να γίνει οδοντίατρος πρέπει να σπουδάσει στην Οδοντιατρική Σχολή. Οι σπουδές διαρκούν πέντε χρόνια. Οδοντιατρικές σχολές υπάρχουν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι σας έκανε να προτιμήσετε αυτό το επάγγελμα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Από μικρή ήθελα να ασχοληθώ με τον ιατρικό κλάδο και μεγαλώνοντας στράφηκα στην οδοντιατρική.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο (Η) οδοντίατρος τελειώνει πρώτα γενική ιατρική και μετά παίρνει ειδικότητα στην οδοντιατρική ή υπάρχει ξεχωριστή σχολή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Υπάρχει ξεχωριστή σχολή στην οποία σπουδάζει αυτός που θέλει να γίνει οδοντίατρος. Τα δύο πρώτα χρόνια όμως παρακολουθεί μαθήματα γενικής ιατρικής, γιατί δεν είναι δυνατό ένας οδοντίατρος να μην έχει γνώσεις γενικής ιατρικής.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τελειώνοντας τη σχολή μπορεί να ανοίξει κατευθείαν δικό του (της) ιατρείο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τελειώνοντας τη σχολή και παίρνοντας το πτυχίο μπορεί να ανοίξει οδοντιατρείο, αφού πάρει πρώτα την άδεια άσκησης επαγγέλματος.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όλες τις περιπτώσεις τις αναλαμβάνει ένας (μία) οδοντίατρος ή ανάλογα με το πρόβλημα ή την ηλικία υπάρχει και η ανάλογη ειδικότητα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τελειώνοντας τη σχολή κάποιος είναι γενικός οδοντίατρος, οπότε θεωρητικά μπορεί να αναλάβει όλα τα περιστατικά. Όμως τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί οι ειδικότητες στην οδοντιατρική. Δηλαδή, όποιος θέλει μπορεί μετά το τέλος των σπουδών να ακολουθήσει κάποια ειδικότητα, δηλαδή να κάνει περισσότερες σπουδές πάνω σε κάποιο αντικείμενο. Έτσι, λοιπόν, μπορεί να γίνει ορθοδοντικός, παιδοδοντίατρος, προσθετολόγος, ενδοδοντιστής, περιοδοντολόγος. Αυτές είναι οι ειδικότητες της οδοντιατρικής.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια εργαλεία χρησιμοποιείτε στη δουλειά σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε είναι πάρα πολλά ξεκινώντας από τα καθρεφτάκια, που είναι τα πιο απλά, και φτάνοντας μέχρι τις οδοντάγρες, που χρησιμοποιούνται για την εξαγωγή δοντιών. Υπάρχουν επίσης ανιχνευτήρες, βαμβακολαβίδες, κοχλιάρια και πάρα πολλά άλλα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς τα αποστειρώνετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα εργαλεία μετά τη χρήση τους τοποθετούνται σε κάποιο υγρό αντισηπτικό. Μετά πλένονται καλά και στεγνώνονται, κατόπιν τοποθετούνται στον κλίβανο όπου γίνεται η πλήρης αποστείρωση. Ο κλίβανος λειτουργεί στους 1800 C και πάνω για 90 λεπτά. Κάτω από αυτές τις συνθήκες κανένα μικρόβιο δεν μπορεί να επιβιώσει.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιο είναι το ωράριο ενός (μιας) οδοντίατρου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όταν ένας οδοντίατρος έχει δικό του ιατρείο, δεν μπορεί να έχει συγκεκριμένο ωράριο. Ρυθμίζει το ωράριό του σύμφωνα με τις ανάγκες της δουλειάς. Φυσικά υπάρχουν και τα έκτακτα περιστατικά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορείς να έχεις ωράριο. Μόνο όταν δουλεύει κανείς σε κάποια δημόσια υπηρεσία έχει ωράριο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι δύσκολο επάγγελμα; Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όπως όλα τα επαγγέλματα έχει κι αυτό τις δυσκολίες του. Η μεγαλύτερη δυσκολία, κατά τη γνώμη μου, είναι το ότι αντιμετωπίζεις καθημερινά πολλούς ασθενείς οι οποίοι φοβούνται. Πρέπει ρώτα να τους βοηθήσεις να ξεπεράσουν το φόβο τους και μετά να κάνεις ό,τι χρειάζεται. Υπάρχουν και άλλες πολλές δυσκολίες κατά την άσκηση του επαγγέλματος, αλλά πιστεύω ότι, όταν σου αρέσει η δουλειά σου κι έχεις υπομονή, τα ξεπερνάς όλα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν ένας πελάτης φοβάται, τι κάνετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι περισσότεροι πελάτες φοβούνται και είναι πολύ φυσιολογικό αυτό. Αυτό που προσπαθώ πρώτα είναι να τους κάνω να ηρεμήσουν λίγο και να νιώσουν άνετα. Προσπαθώ να τους εξηγήσω ότι οι φόβοι τους είναι υπερβολικοί και δουλεύω πολύ σιγά και ήρεμα, ώστε να μην νιώσουν πόνο, πράγμα που θα τους κάνει να φοβηθούν ακόμη περισσότερο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τα πολύ μικρά παιδιά πώς τα αντιμετωπίζετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα μικρά παιδιά και ειδικά αυτά που δεν έχουν πάει άλλη φορά σε οδοντίατρο, πρέπει να τα αντιμετωπίζει κανείς με προσοχή, για να μη σχηματίσουν αρνητικές εντυπώσεις και φοβούνται τον οδοντίατρο, όταν μεγαλώσουν. Έτσι, λοιπόν, αυτό που κάνω είναι να τους εξηγώ κάθε στάδιο της διαδικασίας, ώστε να ξέρουν τι γίνεται. Τους αφιερώνω αρκετό χρόνο για να μπορέσουν να προσαρμοστούν και να νιώσουν εμπιστοσύνη. Πάντα τους δείχνω το σωστό τρόπο βουρτσίσματος των δοντιών και τους δίνω συμβουλές για να διατηρήσουν γερά τα δόντια τους.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Βγάζει πολλά χρήματα ένας (μία) οδοντίατρος;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όταν δουλεύει ο οδοντίατρος αρκετές ώρες την ημέρα, βγάζει τόσα χρήματα που του παρέχουν κάποια οικονομική άνεση. Όμως αυτά που πιστεύει ο πολύς κόσμος για τις αμοιβές των οδοντιάτρων δεν είναι αληθινά, γιατί ένα οδοντιατρείο έχει πολλά έξοδα για τη λειτουργία και τη συντήρησή του.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι θα συστήνατε σ' ένα παιδί που θέλει να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν πραγματικά θέλει ένα παιδί να γίνει οδοντίατρος και του αρέσει το επάγγελμα, θα του συνιστούσα να το ακολουθήσει. Αυτό απαιτεί μεγάλη προσπάθεια και διάβασμα, για να επιτύχει στις εξετάσεις για την Οδοντιατρική Σχολή και, αφού πετύχει, επίσης μεγάλη προσπάθεια για να την τελειώσει.

ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι είναι η τερηδόνα και η ουλίτιδα και πώς μπορούμε να τις αποφύγουμε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η τερηδόνα και η ουλίτιδα είναι οι δύο πιο συχνές παθήσεις της στοματικής κοιλότητας. Η τερηδόνα προσβάλλει τα δόντια. Ξεκινά σαν μια πολύ μικρή βλάβη που δεν φαίνεται με το μάτι και σιγά σιγά εξελίσσεται καταστρέφοντας το δόντι και, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια του προσβεβλημένου δοντιού.
Η ουλίτιδα προσβάλει τα ούλα. Είναι μια φλεγμονή των ούλων η οποία εμφανίζεται με αιμορραγίες και πόνο στα ούλα και, αν δε θεραπευτεί, μπορεί να οδηγήσει, σε πολύ προχωρημένες καταστάσεις, στην απώλεια των δοντιών.
Το μοναδικό όπλο που έχουμε για την πρόληψη αυτών των παθήσεων είναι η καλή στοματική υγιεινή και ο έλεγχος από τον οδοντίατρο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς θεραπεύονται;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η θεραπεία της τερηδόνας είναι οι εμφράξεις των δοντιών (σφραγίσματα). Δηλαδή καθαρίζεται το τμήμα του δοντιού που είναι κατεστραμμένο και μετά συμπληρώνεται με κάποια υλικά παρόμοιας υφής και αντοχής με το δόντι.
Η ουλίτιδα θεραπεύεται με καλό καθαρισμό της πέτρας από τον οδοντίατρο και καλή στοματική υγιεινή από τον ασθενή.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιες συμβουλές δίνετε στα παιδιά; Τι πρέπει να τρώνε και τι να αποφεύγουν;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό που λέω πάντα στα παιδιά:
· να πλένουν καλά τα δόντια τους δυο φορές την ημέρα και να κάνουν στοματικές πλύσεις με κάποιο φθοριούχο διάλυμα
· να τρώνε πολλά φρούτα και λαχανικά και
· να αποφεύγουν τα πολλά γλυκά, γιατί αυτά ευθύνονται για την καταστροφή των δοντιών μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσο συχνά πρέπει να πλένουμε τα δόντια μας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα δόντια μας πρέπει να τα πλένουμε δύο φορές την ημέρα με προσοχή, πρωί και βράδυ ή μεσημέρι και βράδυ. Αν στο μεσοδιάστημα φάμε γλυκά, τότε αμέσως μετά πρέπει να βουρτσίζουμε τα δόντια για να μη μείνει επάνω η ζάχαρη και προκαλέσει τερηδόνα. Το βραδινό βούρτσισμα είναι απαραίτητο. Δεν πρέπει ποτέ να κοιμόμαστε χωρίς να έχουμε λύνει τα δόντια μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι βούρτσα πρέπει να χρησιμοποιούμε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η βούρτσα που χρησιμοποιούμε πρέπει να είναι μαλακιά ή μέτρια. Ποτέ δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε σκληρή οδοντόβουρτσα, γιατί κάνει ζημία και στα ούλα και στα δόντια. Για τα παιδιά υπάρχουν οι παιδικές οδοντόβουρτσες.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πότε βάζουμε σιδεράκια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σιδεράκια χρειάζεται να βάλει κάποιο παιδί όταν τα δόντια του είναι στραβά και δημιουργούν πρόβλημα αισθητικό αλλά και στη μάσηση. Συνήθως τα σιδεράκια μπαίνουν όταν το παιδί έχει αλλάξει όλα τα παιδικά δόντια. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που ορθοδοντική θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει πιο νωρίς.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κάθε πότε πρέπει να επισκεπτόμαστε τον οδοντίατρο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δύο φορές το χρόνο (κάθε εξάμηνο δηλαδή) είναι η συχνότητα με την οποία πρέπει να επισκεπτόμαστε τον οδοντίατρο. Μ' αυτόν τον τρόπο μπορούμε να προλάβουμε πολλές δυσάρεστες κατά στάσεις και να διατηρήσουμε την υγεία των δοντιών και των ούλων μας.

Ταταρίδου Μιλένα (Ε΄ Τάξη)

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΟΝΙΟΣ Ή ΔΑΣΚΑΛΟΣ …

ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ
Είσαι άχρηστος.
Πάλι ζημιά έκανες.
Δε θα τα καταφέρεις.
Γιατί επιμένεις να με νευριάζεις.
Με έχεις κάνει έξω φρενών.
Σταμάτα επιτέλους πριν τις φας.
Ποτέ δε θα προκόψεις.
Γιατί φέρεσαι χαζά.
Δε θα σ' αγαπώ αν …
Πρέπει να γίνεις σαν εμένα.
Πρέπει να γίνεις σαν τον Τάκη / Χρήστο / Σοφία.
Δεν υποφέρεσαι πια.
Θα σε στείλω στην αστυνομία / φυλακή ίδρυμα.
Εσύ φταις που εγώ … Δε σ' αγαπώ πια.
Μακάρι να μην είχες γεννηθεί.
Θα κάνεις αυτό που σου λέω και δε μ' ενδιαφέρει …

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Θα τα καταφέρεις ό,τι και να γίνει.
Μπράβο, καλά τα κατάφερες.
Θα σ' αγαπώ για πάντα.
Έκανες πολύ καλή εργασία και θα πας καλύτερα!
Το μέλλον είναι μπροστά σου.
Ποια είναι η γνώμη σου γι' αυτό το θέμα;
Τι θα ήθελες τώρα;
Πώς θα προτιμούσες να κάνουμε το
Σ' ευχαριστώ για το …
Μπορείς να κάνεις σε παρακαλώ αυτό;
Συγχαρητήρια και σ' ανώτερα.
Δε στο λέω για να το κάνεις, στο λέω για το καλό σου.
Είμαι πολύ χαρούμενη που γεννήθηκες.
Και να αποτύχεις, πάλι θα επιτύχεις στο τέλος.
Για μένα είσαι το καλύτερο παιδί.

Δάσκαλος: Πες μου Εξυπνόπουλε, τι θα συμβεί, αν ένα κομμάτι σίδερο εκτεθεί στη βροχή;

Στο μάθημα της γεωγραφίας ο δάσκαλος ρωτά πού βρίσκεται η Άγκυρα.

Στα πλευρά του καραβιού κρέμεται κύριε, απαντά ο Κουφιοκεφαλαής.

Δάσκαλος: Πότε οι Έλληνες νίκησαν τους Τούρκους;

Παυλίδης Βασίλης (ΣΤ΄ Τάξη), Παπαδόπουλος Κώστας (Ε΄ Τάξη)

«Του γνωστικού χάραξε και του λωλού ξετέλεψε»

Τον μυαλωμένο τον Πείθεις με δυο λόγια, ενώ τον ανόητο, για να τον πείσεις, πρέπει να εξαντλήσεις όλα σου τα επιχειρήματα (ακόμα και παραπλανητικά).

«Σαράντα κλέφτες, ένας ξεβράκωτος δεν τους φοβήθηκε (τούρκικη παροιμία)»

- Δεν μπορείς να έχεις κέρδος από φτωχό και άπορο άνθρωπο.

- Ο ταλαίπωρος συνήθισε στις ατυχίες και δεν τις φοβάται.

Όμοια ελληνική: «Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται»

Σεμερτζίδου Θεοδώρα (ΣΤ΄ Τάξη), Παυλίδου Παναγιώτα (Ε΄ Τάξη)

Χαραλαμπίδης Γιάννης (ΣΤ΄ Τάξη), Γιαπράκης Πρόδρομος (Ε΄ Τάξη)