|
Η ΛΑΙΜΑΡΓΗ
ΝΥΦΙΤΣΑ
Του Παναγιώτη
Σεμερτζίδη
Μια
φορά κι έναν καιρό ήταν μια νυφίτσα που είχε ένα μεγάλο
ελάττωμα. Ήταν πολύ λαίμαργη. Ό,τι έβρισκε μπροστά της το
κατάπινε. Μια φορά βρήκε μια φωλιά γεμάτη αυγά και χωρίς να
προσέξει αν είναι φρέσκα, τα έφαγε όλα! Μα τα αυγά ήταν
χαλασμένα και αρρώστησε και ταλαιπωρήθηκε μια ολόκληρη
βδομάδα. Στο διάστημα αυτό δεν έφαγε τίποτε κι αδυνάτισε
τρομερά. Έγινε πετσί και κόκαλο, που λένε.
Όταν συνήλθε από την περιπέτειά της, βγήκε
από την φωλιά της και άρχισε να ψάχνει δεξιά και αριστερά
μήπως βρει κάτι να φάει. Μα στάθηκε άτυχη. Δεν μπόρεσε να
βρει ούτε ένα αυγό, ούτε ένα πουλάκι, ούτε ένα φρούτο,
τίποτε!
Κι έτσι καθώς προχωρούσε, μπήκε στην αυλή ενός σπιτιού.
Έφτασε στον τοίχο του σπιτιού και, από μια τρύπα που υπήρχε
ανάμεσα στις πέτρες, μύρισε κάποιες μυρωδιές. Ήταν μυρωδιές
από τρόφιμα! «Μέσα σε αυτό το σπίτι θα βρω κάτι να φάω»,
είπε στον εαυτό της. «Αλλά πώς θα μπορέσω να μπω;»
Δοκίμασε να μπει από την τρύπα και τα
κατάφερε, γιατί ήταν πολύ λεπτή. Έτσι, η νυφίτσα κατάφερε να
μπει από την τρύπα και σε λίγο…ω … τι χαρά! Μπήκε στο κελάρι
του σπιτιού! Ένα κελάρι γεμάτο τρόφιμα! Σαλάμια, λουκάνικα,
τυριά, πατάτες, αυγά και πολλά άλλα! Η νυφίτσα δεν πίστευε
στα μάτια της. «Είναι αλήθεια αυτά που βλέπω ή ονειρεύομαι;»,
ψιθύρισε. Και άρχισε να τρώει.
Δοκίμασε πρώτα το λουκάνικο. Ήταν υπέροχο.
Και το σαλάμι, παραλίγο να την πνίξει, όμως ήπιε κάτι που
δεν ήξερε τι ήταν αλλά της άρεσε. Μετά δοκίμασε τυρί. Δεν
είχε ξαναφάει αλλά το βρήκε τέλειο. Ύστερα είπε στον εαυτό
της: «Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν δοκίμασα. Μπορεί οι
άνθρωποι να δουν την τρύπα και να την κλείσουν, ας φάω όσο
μπορώ.» Μετά είδε τα αυγά και είπε: « Καλά που είμαι εδώ».
Και άρχισε να χλαπακιάζει τα αυγά.
Τότε άκουσε μια φωνή που έλεγε
- Μια νυφίτσα, φέρε μου το ξύλο.
- Πάρ’ το.
Τότε η νυφίτσα πήγε να φύγει από την τρύπα αλλά δεν χωρούσε,
γιατί ήταν πολύ χοντρή.
Αυτό το παραμύθι μας λέει πως δεν πρέπει να είμαστε
αχόρταγοί.
|
