Το φεγγάρι απλώνει τις χρυσές
ακτίνες του πάνω στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας. Τα αστέρια
χορεύουν με ένα γλυκό ρυθμό. Τα λαμπάκια σε όλη την πόλη
ανάβουν. Το λευκό τοπίο λάμπει. Τα παιδιά τρέχουν με τη χαρά
τους να ξεχειλίζει σαν ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.
ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!
Η μεγάλη αγάπη των μικρών και των μεγάλων!!! Η ωραιότερη
γιορτή!!!
Εγώ περίμενα τον Αϊ-Βασίλη να
έρθει. Έχω αφήσει ένα πιάτο νόστιμους, σπιτικούς κουραμπιέδες
κάτω από το δέντρο και δίπλα το γράμμα μου. Το γράμμα που του
γράφω τα όνειρά μου και την αγάπη μου γι’ αυτόν. Εκείνη τη νύχτα
δεν ήρθε.
Την επόμενη μέρα, εκεί που ήμουν
κουλουριασμένη κάτω από τα σκεπάσματά μου, έτοιμη να κοιμηθώ,
ακούω κάτι από έξω. Σαν έλκηθρο μου ακούγεται και καμπανούλες να
χτυπούν μελωδικά. «Ο Αϊ-Βασίλης» φωνάζω και πετιέμαι από το
κρεβάτι μου, κολλάω στο παράθυρο και τι να δω; Τον Αϊ-Βασίλη να
σταματάει πάνω στέγη του σπιτιού μου. Κατεβαίνω γρήγορα τις
σκάλες και πάω, βάζω και άλλους κουραμπιέδες μέσα στο πιάτο, που
είναι κάτω από το δέντρο, και αμέσως μετά κρύβομαι πίσω από έναν
καναπέ. Ύστερα από λίγα λεπτά ακούγεται ένα «ντουκ». Ήταν ο
χοντρουλής Αϊ-Βασίλης που έπεσε στο πάτωμα μέσα απ’ την καμινάδα
και από πάνω του το σακί με τα δώρα. Εγώ πετάχτηκα προς τα πάνω
και ο Αϊ-Βασίλης με είδε. Τότε μου χαμογέλασε και μου είπε:
«Καλά Χριστούγεννα». Μου έδωσε τα δώρα μου και ύστερα από λίγο
έκατσε και μου μίλησε για τα ταξίδια του σε όλον τον κόσμο.
Πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβω
και μου είπε ότι πρέπει να φύγει. Τον χαιρέτισα με ένα φιλί και
έτρεξα στο δωμάτιό μου χαρούμενη. Μετά από λίγο άκουσα το
έλκηθρο να απογειώνεται. Αυτή ήταν η πιο όμορφη νύχτα της ζωής
μου. Αγαπώ τον Αϊ-Βασίλη πάρα πολύ. Θέλω να ξαναέρθουν γρήγορα
τα Χριστούγεννα, για να ξαναδώ τον Αϊ-Βασίλη και να πάρω τα
δώρα μου!
Την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου πήγαμε
στην εκκλησία του χωριού μας, για να μας μιλήσει ο παπα –
Γιάννης για τα ζώα στη Χριστιανική θρησκεία. Μας είπε:
«Τα ζώα υπήρχαν στη ζωή της
Εκκλησίας και πρόσφεραν υπηρεσίες.
Το περιστέρι συμβολίζει το τρίτο
πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το Άγιο Πνεύμα.
Όταν δημιούργησε ο Θεός τον
κόσμο, δημιούργησε και τα ζώα, και στην ξηρά και στη θάλασσα.
Όταν θα γινόταν ο κατακλυσμός, ο
Θεός είπε στο Νώε να φτιάξει μια κιβωτό και να πάρει μαζί του
από κάθε είδος ζώου ένα ζευγάρι. Όταν σταμάτησε ο κατακλυσμός, ο
Νώε έστειλε πρώτα ένα κοράκι. Το κοράκι βρήκε πτώματα και δε
γύρισε. Μετά έστειλε ένα περιστέρι και το περιστέρι γύρισε με
ένα κλαδάκι ελιάς, πράγμα που σήμαινε ότι τα νερά υποχώρησαν.
Το φίδι συμβολίζει το διάβολο.
Πήγε να ξεγελάσει την Εύα στον παράδεισο. Υπάρχει όμως και στην
ποιμαντορική ράβδο των δεσποτών. Αυτό οφείλεται στο παρακάτω
περιστατικό. Όταν ο ισραηλιτικός λαός έφυγε από την Αίγυπτο,
τους πήρε ο Μωυσής, για να τους πάει στη Γη της Επαγγελίας.
Περιπλανιόντουσαν στην έρημο για σαράντα χρόνια και γόγγυζαν
εναντίον του Μωυσή: «Τι μας έφερες εδώ, καλά ήμασταν εκεί».
Επειδή οι Ισραηλίτες άρχισαν να χάνουν την πίστη τους, ο Θεός
τους τιμώρησε και έριξε φίδια, που τους τσιμπούσαν και πέθαιναν.
Προσευχήθηκε ο Μωυσής στο Θεό και ο Θεός του είπε να πάρει ένα
ξύλο, να βάλει στην κορυφή του ένα χάλκινο φίδι, να το σηκώσει
ψηλά και όποιος απ’ τους Ισραηλίτες, που τον είχε τσιμπήσει
φίδι, το κοιτούσε, θα γινόταν καλά.
Στην Αγία Γραφή αναφέρεται ο
προφήτης Ιωνάς που τον κατάπιε ένα κήτος (φάλαινα) και έμεινε
τρεις μέρες στην κοιλιά του. Αναφέρεται και ο προφήτης Δανιήλ
που τον έριξαν σε ένα λάκκο με λιοντάρια, για να τον
κατασπαράξουν, και φυσικά τα λιοντάρια δεν τον πείραξαν. Όταν ο
προφήτης Ηλίας ασκήτευε σε μια σπηλιά, ένα κοράκι του πήγαινε
κρέας.
Η Αγία Γραφή μιλάει για τα
«ακάθαρτα» ζώα, που είναι τα διχαλωτά, αυτά που έχουν δύο νύχια,
όπως ο σκαντζόχοιρος, το γουρούνι κ.ά., τα οποία δεν πρέπει να
τρώμε, αλλά σήμερα αυτό δεν τηρείται.
Στη Γέννηση τα ζώα με τα χνότα
τους ζέσταιναν το μικρό Χριστό μέσα στη φάτνη.
Ο Χριστός χρησιμοποίησε το
γαϊδουράκι, για να πάει στα Ιεροσόλυμα την Κυριακή των Βαΐων.
Στα χρόνια των διωγμών έριχναν
τους αγίους στα λιοντάρια και εκείνα τους κατασπάραζαν.
Στη ζωή των αγίων μας έχουμε ζώα
που τους προσέφεραν πάρα πολλές υπηρεσίες. Ο άγιος Γεράσιμος,
που ασκήτευε στην έρημο, είχε ένα λιοντάρι. Ο άγιος το βρήκε
πληγωμένο (είχε πατήσει ένα αγκάθι), το θεράπευσε και αυτό τον
υπηρετούσε. Ένας άλλος άγιος που ζούσε στη Ρωσία, ο άγιος
Σεραφείμ, είχε μια αρκούδα, που την τάιζε καθημερινά και δεν τον
πείραζε. Ο άγιος Τρύφων βοσκούσε χήνες. Ο άγιος Μόδεστος, που
γιορτάζει στις 16 Δεκεμβρίου, είναι προστάτης των κατοικίδιων
ζώων. Ο άγιος Μάμας έχει στη βιογραφία του ένα λιοντάρι. Οι
άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος ήτανε αξιωματικοί του ρωμαϊκού
στρατού και γι’ αυτό εικονίζονται καβάλα σε άλογα.
Επίσης οι τέσσερις Ευαγγελιστές
της Εκκλησίας έχουν δίπλα τους από ένα ζώο. Ο Ιωάννης έναν αετό,
ο Λουκάς έναν ταύρο και ο Μάρκος ένα λιοντάρι.
Η Εκκλησία χρησιμοποιεί διάφορα
ζώα για σύμβολα. Το ψάρι (ΙΧΘΥΣ) το χρησιμοποιούσαν οι πρώτοι
χριστιανοί, για να συμβολίσουν τον Ιησού Χριστό (Ιησούς Χριστός
Θεού Υιός Σωτήρ). Το παγώνι συμβολίζει την υπερηφάνεια και το
χρησιμοποιεί η Εκκλησία μας, για να στολίσει τα τέμπλα και
διάφορα ξυλόγλυπτα. Άλλο ζώο είναι ο αετός. Ένα χωρίο στην Αγία
Γραφή λέει: «Όπως ο αετός είναι περήφανο πουλί, έτσι και ο
χριστιανός πρέπει να πετά ψηλά». Τον αετό τον χρησιμοποιούσε
πάρα πολύ η Εκκλησία και παλαιότερα αλλά και σήμερα εμείς οι
Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε το δικέφαλο αετό που συμβολίζει την
Εκκλησία. Έχουμε και το ελάφι. Ένα χωρίο στην Παλαιά Διαθήκη
λέει: «Όπως το ελάφι πίνει το νερό στην πηγή, έτσι κι ο
χριστιανός πρέπει να πίνει το πνευματικό νερό, δηλαδή το λόγο
του Θεού».
