ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΥΟ Χειμώνας και το κρύο άρχισε να γίνεται τσουχτερό. Οι άνθρωποι περνούν περισσότερο χρόνο σε κλειστούς χώρους, φορούν ζεστά ρούχα και πίνουν γευστικά χειμωνιάτικα ροφήματα. Τα καλοριφέρ και οι σόμπες ανάβουν, τα τζάκια μοσχομυρίζουν και τα χαλιά «ντύνουν» με ζέστη και χρώμα το σπίτι. Το κρύο, όμως, δεν είναι μόνο δικό μας πρόβλημα. Και τα ζώα αναζητούν τρόπους, για να ζεσταθούν, όπου κι αν ζουν. στο νερό, στην ξηρά ή στον αέρα. Ας μην ξεχνάμε πως, γι’ αυτά, είναι πιο σημαντικό να εξασφαλίσουν ζεστασιά παρά φαγητό! Ένα ζεστό παλτό είναι για τα θηλαστικά το τρίχωμα που καλύπτει το σώμα τους. Όσο πιο ψυχρή είναι η περιοχή όπου ζουν, τόσο πιο παχιά και μακρύτριχη είναι η γούνα τους, που κρατάει «έξω» το κρύο του περιβάλλοντος και διατηρεί σταθερή τη θερμοκρασία του σώματος. Η αρκτική αλεπού κοιμάται κουλουριασμένη, με τη μουσούδα της μέσα στη φουντωτή ουρά της. Μ’ αυτό τον τρόπο ζεσταίνει τη μύτη της. Για τη σωστή θερμοκρασία ψάχνουν αδιάκοπα τα ψάρια, επειδή δεν αντέχουν ούτε την πολλή ζέστη ούτε το κρύο. Τα ψάρια που ζουν στα ζεστά τροπικά νερά δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τη διατήρηση της ιδανικής θερμοκρασίας. Όταν ο ήλιος ζεσταίνει πολύ την επιφάνεια της θάλασσας, αυτά κολυμπούν κοντά στο βυθό ή κρύβονται μέσα στα «δάση» των κοραλιών. Το σώμα των ψαριών είναι ένα θερμόμετρο ακριβείας. Η τροφή είναι σημαντική πηγή θερμότητας για τα θηλαστικά. Τα θηλαστικά, τρώγοντας, όχι μόνο ζεσταίνονται, αλλά καταφέρνουν και να διατηρούν τη θερμοκρασία του σώματός τους σταθερή. Αυτή η ιδιότητα τους έδωσε το όνομα «θερμόαιμα». Τα πουλιά είναι επίσης θερμόαιμα. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα χρειάζονται περισσότερη τροφή, για να ζεσταθούν, γι’ αυτό αποθηκεύουν ό,τι βρουν και δεν μοιράζονται ούτε ψίχουλο με τους συντρόφους τους. Το λέμμινγκ είναι ένα μικρούτσικο ζώο που θα μπορούσε εύκολα να πεθάνει από το κρύο. Για να επιζήσει στον άγριο χειμώνα της στέπας φτιάχνει τη φωλιά του από στεγνά χόρτα κάτω από το χιόνι. Κι αυτό, σαν παχιά γούνα, σκεπάζει τη φωλιά, ενώ έξω το κρύο δυναμώνει. Δε σας θυμίζει λίγο … ιγκλού; Τα πουλιά είναι ικανότατοι τεχνίτες, γνωστοί σε όλους για τις εξαιρετικές κατασκευές τους. Χρησιμοποιούν υλικά, όπως τα βρύα και οι λειχήνες, που τα συνδέουν με ιστούς αράχνης. Μετά συγκεντρώνουν εκατοντάδες μικρά φτερά, για να καλύψουν τη φωλιά. Εκεί η μητέρα θα εγκαταστήσει την οικογένειά της. Αυγά και νεογέννητα χωρίς φτερά βυθίζονται στη γλυκιά ζεστασιά της αγκαλιάς της μητέρας τους, και στη γαλήνη ενός ασφαλούς σπιτιού. Πολλές φορές τα πουλιά μοιάζουν να έχουν παχύνει υπερβολικά. Αυτό συμβαίνει, επειδή φουσκώνουν τα φτερά τους, για να «παγιδέψουν» το ζεστό αέρα από κάτω. Ο ζεστός αέρας περιβάλλει το σώμα των πουλιών και τα προστατεύει από το κρύο. Τα πουλιά δεν έχουν φτερά στα πόδια τους, για να τα ζεσταίνουν. Αλήθεια, πώς καταφέρνουν να περπατούν με πόδια που παγώνουν κι αρχίζουν να πονούν; Οι κότες βρήκαν τη λύση. Στέκονται στο ένα πόδι και κρύβουν το άλλο στα φτερά τους. Όταν αυτό ζεσταθεί, αλλάζουν πόδι. Όταν ζουν μαζί μας, είναι ευτυχισμένα. Συχνά, όμως, βλέπουμε γάτες και σκύλους να περιπλανιούνται απροστάτευτοι και μόνοι. Το κρύο είναι ο μεγαλύτερος εχθρός τους και, για να το αντιμετωπίσουν, κουρνιάζουν σαν τα πουλιά το ένα δίπλα στο άλλο. ή ανεβαίνουν στα καπό των αυτοκινήτων που τα έχει ζεστάνει η μηχανή. Ένας άλλος τρόπος αντιμετώπισης του κρύου είναι ο ύπνος. Πολλά ζώα πέφτουν σε νάρκη κατά τη διάρκεια του χειμώνα και ξυπνούν την άνοιξη. Η θερμοκρασία του σώματός τους πέφτει πολύ χαμηλά και δεν μπορούν ν’ αντέξουν το κρύο ούτε να έχουν την απαραίτητη ενάργεια για την αναζήτηση τροφής. Τα ζώα μ’ αυτή τη ιδιαιτερότητα ονομάζονται ψυχρόαιμα. Στην οικογένειά τους ανήκουν τα ερπετά, τα έντομα και μερικά θηλαστικά. Οι πεταλούδες δεν μπορούν να πετάξουν, όταν κάνει κρύο. Το πρωί απλώνουν τα φτερά τους, για να ζεσταθούν στον ήλιο, και ρουφούν από τα λουλούδια το πολύτιμο νέκταρ, που θα τους δώσει την ενέργεια που χρειάζονται, για να ξεκινήσουν την πτήση τους. Η θερμοκρασία του σώματος των ψυχρόαιμων ζώων είναι ίδια με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντός τους. Η οχιά, για παράδειγμα, κρύβεται κάτω από βράχους, για να περάσει το χειμώνα. Το σώμα της θα διατηρήσει τη θερμοκρασία που έχουν οι βράχοι.   Ηλιάδου Χριστίνα, Ιωαννίδου Ελένη, Μουχτάρης Στέλιος, Χαραλαμπίδης Λευτέρης (Ε΄ Τάξη)   ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Ε΄ ΤΑΞΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ   «Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ» Το βιβλίο που σας προτείνω να διαβάσετε είναι «Η συνέλευση των ζώων» του Έριχ Καίστνερ και είναι από τις εκδόσεις «Πατάκη». Το βιβλίο μιλάει για τα ζώα που μαζεύτηκαν σε μια συνέλευση και αποφάσισαν να φέρουν την ειρήνη και να βοηθήσουν τα παιδιά. Συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα διασκέψεων του μεγάρου και συνεδρίασαν για το πώς θα βρούνε τα παιδιά της γης, που τα είχαν κρύψει σε σπηλιές, βουνά και θάλασσες και τα τάιζαν. Τα ζώα ζήτησαν από τους ανθρώπους να σταματήσουν τους πολέμους και, όταν δέχτηκαν, τα παιδιά γύρισαν στα σπίτια τους. Σαββίδης Νίκος (Ε΄ Τάξη) *       *       * «Ο ΛΟΦΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥΣ» Το βιβλίο που διάβασα είναι  «Ο λόφος με τους κορυδαλλούς» του Νίκου Κανάκη από τις εκδόσεις «Πατάκη». Τότε που γίνανε αυτά τα γεγονότα στο χάνι, ήταν φθινόπωρο, που οι κυνηγοί με τα λαγωνικά τους έβγαιναν κάθε μέρα, για να κυνηγήσουν. Το καλύτερο καρτέρι ήταν σ’ ένα μεγάλο, καταπράσινο λόφο, στρόγγυλο σαν αυγό, που τον έλεγαν «ο λόφος με τους κορυδαλλούς». Τον έλεγαν έτσι, γιατί είχε πολλούς κορυδαλλούς. Οι κορυδαλλοί έφτιαχναν τις φωλιές τους σε ρίζες φουντωτών θυμαριών. Έπαιρναν από το χώμα σκουλήκια και πήγαιναν στα μικρά τους, για να τα ταΐσουν. Οι αρσενικοί κορυδαλλοί πάνω στο κεφάλι τους είχαν το λοφίο που ξεχώριζε και μπορούσες να τους αναγνωρίσεις. Μια μέρα, μία αλεπού που πεινούσε πήγε και έκανε μια βόλτα μπας και βρει φαγητό. Όταν προχωρούσε, είδε πάνω σ’ ένα δέντρο τους κορυδαλλούς και πήγε να κρυφτεί. Τότε περνούσε ο κυνηγός, ο Νικόλας, μαζί με το σκυλί του, τη Σπίθα, που ήταν το πιο καλό σκυλί στο κυνήγι. Η Σπίθα μύρισε τις πατημασιές και τις ακολούθησε. Όταν η αλεπού πήγε να πηδήξει, για να πιάσει τα κορυδαλλάκια, η Σπίθα μπήκε μπροστά και την κυνήγησε. Ο Νικόλας βάρεσε τρεις φορές, αλλά και τις τρεις φορές αστόχησε. Από τότε τα μικρά κορυδαλλάκια άρχισαν να πετούν και έφυγαν κάπου που θα ήταν καλύτερα, για να ζήσουν ήρεμα. Η αλεπού μέχρι τώρα μπορεί και να ψάχνει τα κορυδαλλάκια ή μπορεί από το φόβο της να μην ξαναπεράσει ποτέ από εκεί. Φωτιάδης Σωτήρης (Ε΄ Τάξη) *       *       * «ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ» Το βιβλίο αυτό είναι του Ζαχαρία Παπαντωνίου, από τις εκδόσεις «Δαμιανός», και ήταν παλιό αναγνωστικό. Το βιβλίο έχει πολλές ιστορίες που αναφέρονται στα ζώα και τη φύση. Εμένα μου άρεσε η ιστορία «Έπειτα από χρόνια». Η ιστορία μιλάει για ένα χωριό που μετά από χρόνια ήρθε ένας δάσκαλος. Έπαιρνε τα παιδιά από το σχολείο και τα πήγαινε να κάνουν μάθημα κάτω από τα δέντρα. Τα πήγαινε και στους λόφους και διάβαζαν στον ήλιο και στον αέρα. Από εκεί τους έδειχνε τους τόπους, τα ζώα και τον ουρανό. Τους μάθαινε για τα δέντρα, τα πουλιά και τα έντομα. Τους μάθαινε να γράφουν ό,τι σκέφτεται το μυαλό και η ψυχή τους. Χαραλαμπίδης Λευτέρης (Ε΄ Τάξη)