ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ (ΜΕΡΟΣ Β΄) Ακούγοντας μελωδίες, αφεθήκαμε στο ρυθμό τους και εκφραστήκαμε πάνω σε μια κόλλα χαρτί αφήνοντας τη μουσική να κυλάει στην ψυχή μας. «Η ζωή θέλει πάθος, όπως η φαντασία θέλει να τη ζεις ακόμη και όταν ξεπερνάς τα όρια.» *       *       *  «Κλείνω τα μάτια μου σιγά – σιγά και αφήνω τη φαντασία μου να με ταξιδέψει σε όποια μέρη δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, μόνο ο ίδιος μου ο εαυτός. Βρίσκομαι  σε ένα ωραίο νησί και βρέθηκα κάπως μαγικά. Αυτό είναι κάτι μοναδικό που δεν μπορώ να εκφράσω. Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει, μόνο ο Θεός, η μοίρα και το μέλλον ξέρουν. Αυτοί οι τρεις είναι ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΙ. Και δεν μπορεί κανένας να τους φτάσει. Η θάλασσα είναι μοναδική όπως και ο ουρανός. Δεν έχω κανέναν να μου κάνει κακό ούτε τίποτα, κανένα εργοστάσιο. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ. Ελπίζω να μείνω για πάντα εδώ, να μην αποχωριστώ τίποτα από αυτό το μέρος.» *       *       * «Η σκέψη είναι ατέλειωτη, όπως η φαντασία. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τη φτάσει. Ο καθένας είναι ξεχωριστός. Το μόνο που έχει σημασία αυτό που είναι να το χαίρεται, να μην ακούει τους άλλους αλλά μόνο την καρδιά του. Να έχει πίστη αλλά να ακούει την καρδιά του, αλλιώς δε θα ευχαριστηθεί τη ζωή.» Πραντσίδου Πελαγία (Ε΄ Τάξη) *       *       * «Μια έμπνευση ζωής, ζωής που σε καθοδηγεί.» *       *       * «Ό,τι άνθρωπος κι αν είναι, φτωχός ή πλούσιος, μπορεί να σου διδάξει πως η ζωή είναι αυτό που μπορεί να σε οδηγήσει.» *       *       * «Η ζωή δεν αντιγράφεται, στη ζωή ζεις, δεν αντιγράφεις.» *       *       * «Η ζωή είναι ωραία μόνο αν ζεις χωρίς να αντιγράφεις τους άλλους, χωρίς να αντιγράφεις τη ζωή.» *       *       * «Όσο και να ζεις, λες ότι δεν περνούν τα χρόνια ευχάριστα. Μα είναι κάτι μέσα σου που σε κάνει να γελάς από ευτυχία, είναι αυτό που σε κάνει να πονάς για κάθε τι στον κόσμο που πονάει μαζί κι αυτό. Μπορείς με τη δύναμη της αγάπης να αφεθείς, να μάθεις στο κάθε λεπτό να ζεις, συγκεντρώνεις τη φαντασία σου, η οποία μπορεί να σε οδηγήσει σ’ αυτό που θες. Σ’ αυτό το μαγευτικό πραγματάκι του κόσμου που μπορεί να σε οδηγήσει η ζωή, σ’ αυτό που θες πραγματικά. Να σε οδηγήσει σε κάτι που είναι σαν τοΝ παράδεισο. Αφήσου ελεύθερος, βάλε φτερά και πέτα, πάνε να δεις αυτό που θέλεις, πέτα να δεις γεγονότα όμορφα και κακά, πάνε κι αγκάλιασε όλο τον κόσμο, όλους αυτούς που αγαπάς, συμπονάς, αυτούς που ακόμα σου έκαναν κακό.» *       *       * «Πάνε να δεις αυτό που ονειρεύεσαι, πάνε κοίτα ό,τι είναι της ζωής. Ζήσε αυτό που θέλεις, τη μαγευτική φαντασία από την οποία περιβάλλεσαι. Πάνε στα νησάκια της φαντασίας σου, ζήσε ονειρεμένα με την κάθε ωραία στιγμή. Ανακάλυψε πως η ζωή δεν έχει δάσκαλο, για να στη μάθει, μόνος πρέπει να ανοίξεις την καρδιά σου και μετά να τη διδάξεις σ’ όποιον βρεις μπροστά σου. η ζωή είναι κάτι μαγευτικό.» Παπαδόπουλος Χρήστος (ΣΤ΄ Τάξη) Πρόταση για ταινία! Ως καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων για το 2006 ψηφίστηκε η ταινία «Cars-τα αυτοκίνητα» Παιδιά, την  ταινία αυτή δεν πρέπει να τη χάσετε! Επειδή την έχω δει, σας προτείνω να τη δείτε. Η ιστορία μας αρχίζει με σαράντα τρία αυτοκίνητα που τρέχουν για το κύπελλο Piston. Ο ήρωάς μας, ο Κεραυνός Μακουίν, είναι ένα ανερχόμενο αγωνιστικό αυτοκίνητο αποφασισμένο να νικήσει στον αγώνα.  Καθώς διασχίζει τη χώρα για να πάει στο μεγάλο αυτοκινητιστικό αγώνα για το Κύπελλο στην Καλιφόρνια, καταλήγει κατά λάθος στην ήσυχη, μικρή και ξεχασμένη πόλη «Το Μπουζί της Ωραίας Ελένης». Εκεί θα γνωρίσει τον Δρ. Χάτσον (ένα Χάντσον Χόρνετ του 1951 με μυστηριώδες παρελθόν), τη Σάλυ (μια φανταχτερή Πόρσε του 2002) και τον Μπάρμπα (ένα σκουριασμένο αλλά έμπιστο γερανό αυτοκινήτων)... οι οποίοι θα τον βοηθήσουνε να καταλάβει ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή από τα τρόπαια και τη δόξα. Η ταινία είναι πολύ ωραία με πολλά και καλά γραφικά και μας διδάσκει με τον καλύτερο τρόπο ότι η ζωή είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός... Είναι η αγαπημένη μου ταινία !   Χρήστος  Παπαδόπουλος (Γ΄ Τάξη)