Ο Νοέμβριος
είναι ο μήνας της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Οι Έλληνες από τα
αρχαία χρόνια έκαναν προσπάθειες να πετάξουν στον ουρανό. Ο
Δαίδαλος και ο Ίκαρος μπορούν να θεωρηθούν οι πρώτοι μυθικοί
αεροπόροι, που πέταξαν με ανθρώπινα και όχι με υπερφυσικά και
θεία μέσα.
Κατά τη μυθολογία ο βασιλιάς της
Κρήτης Μίνωας θέλησε να κατασκευάσει ένα παλάτι τέτοιο που να
μην υπάρχει άλλο παρόμοιο. Κάλεσε για αυτό το σκοπό από την
Αθήνα τον ξακουστό τεχνίτη Δαίδαλο. Έτσι χτίστηκε το τεράστιο
παλάτι στην Κνωσό. Ένα τεράστιο κτίριο με 1300 αίθουσες, αυλές
και αποθήκες, διακοσμημένο με θαυμάσιες τοιχογραφίες. Ο Μίνωας
όμως, επειδή φοβήθηκε μήπως ο Δαίδαλος φτιάξει κάτι παρόμοιο και
αλλού, με διάφορες προφάσεις δεν τον άφηνε να φύγει. Σύντομα
όμως ο Δαίδαλος έπεσε στη δυσμένεια του βασιλιά της Κρήτης.
Το εφευρετικό μυαλό του Δαίδαλου
δεν άργησε να βρει τη λύση. Κατασκεύασε τέσσερα γιγάντια φτερά
από πούπουλα και τα κόλλησε με κερί. Τα δυο τα έδεσε στους
ώμους του και τα άλλα δυο τα έδωσε στον Ίκαρο. Συμβούλεψε το γιο
του πώς να πετάει, στερέωσε με κερί τα φτερά στους ώμους και
πέταξαν μαζί πάνω από τα ψηλά βουνά της Κρήτης για την
ελευθερία. Το θέαμα που αντίκρισαν ήταν μοναδικό και το ταξίδι
στους αιθέρες ανεπανάληπτο. Για πρώτη φορά ο άνθρωπος έσχιζε το
γαλάζιο ορίζοντα και κατακτούσε τους ουράνιους δρόμους. Άφηναν
πίσω τους τη σκλαβιά και ταξίδευαν για τόπους μακρινούς κι
ονειρεμένους. Σαν νιόβγαλτο πουλί, πλημμυρισμένο από ευτυχία, ο
Ίκαρος πετούσε πότε ψηλά καλημερίζοντας τον ολόλαμπρο Ήλιο και
πότε χαμηλά, δροσίζοντας τις φτερούγες του στα γαλανά νερά της
θάλασσας. Μάταια ο πατέρας του, του φώναζε να μην πλησιάζει τον
ολόφωτο δίσκο του Ήλιου.
Το κακό ήρθε γρήγορα. Οι καυτές
αχτίδες του Ήλιου μαλάκωσαν το κερί και έλιωσαν τα δεσίματα των
φτερών. Ο άτυχος νέος έπεσε στη θάλασσα κοντά σε ένα νησί και
πνίγηκε. Η μοίρα στάθηκε σκληρή για τον άμυαλο και απερίσκεπτο
νέο. Ο Δαίδαλος, με πόνο ψυχής , κατέβηκε και περιμάζεψε το
νεκρό σώμα. Το νησί που τάφηκε ονομάστηκε Ικαρία και το πέλαγος
που πνίγηκε ο Ίκαρος, Ικάριο.
