«Βράσε ρύζι, Μανώλη »
Στον πρώτο Βαλκανικό πόλεμο, ένα
ελληνικό τάγμα, που είχε προχωρήσει πολεμώντας μέσα στο έδαφος
της Βουλγαρίας, είχε αποκοπεί από το υπόλοιπο σώμα του. Οι
στρατιώτες μας, όμως, πολεμούσαν θαρραλέα κι ολοένα προχωρούσαν.
Για το μόνο πράγμα που παραπονιόντουσαν ήταν η τροφή. Γιατί στη
γρήγορα προέλασή τους, δεν πήραν τίποτα άλλο μαζί τους, εκτός
από μερικά σακιά ρύζι. Έτσι πρωί, μεσημέρι, βράδυ, έτρωγαν ένα
άνοστο λαπά, χωρίς αλάτι και βούτυρο. Κάποτε όμως, μπήκαν σ’ ένα
χωριό, στο Λάμποβο. Εκεί έβγαλαν το άχτι τους. Πεινασμένοι καθώς
ήταν, έπεσαν στα κοτέτσια του χωριού και δεν άφησαν κότα για
κότα. Φυσικά, γύρισαν αμέσως στο τάγμα τους κι ετοιμάστηκαν να
τις σφάξουν και να τις μαγειρέψουν. Μάγειρας του τάγματος ήταν
τότε ένας κουτούτσικος φανταράκος, ο Μανώλης Αναπλιώτης, που
ετοίμαζε το καζάνι. Άλλα, τη στιγμή εκείνη, παρουσιάστηκε ο
διοικητής τους, ο αείμνηστος ταγματάρχης Αγγελάκης. Μόλις έμαθε,
ότι οι άντρες του ετοίμαζαν να σφάξουν ξένες κότες, έγινε έξω
φρενών και διέταξε να τις επιστρέψουν αμέσως. Όταν οι στρατιώτες
του τον ρώτησαν τι θα φάνε, εκείνος γύρισε στο μάγειρα και τον
πρόσταξε:
- Βράσε ρύζι, Μανώλη!
* * *
«Ακόμη το στόμα του γάλα
μυρίζει»
Τη φράση αυτή τη μεταχειρίστηκε
και ο ποιητής του Ερωτόκριτου (Δ΄, 408):
«Ακόμη μες στο στόμα μου είν’ των
βυζιών το γάλα
και λογισμόν δεν έβαλα σε
πράγματα μεγάλα».
Λέγεται για μικρούς στην ηλικία,
που η γνώμη τους δεν έχει πέραση ή τις πράξεις τους θα πρέπει να
τις κρίνουν με επιείκεια. Όμοιες παροιμιώδεις φράσεις συναντάμε
και στη Γαλλία.
(Από το βιβλίο του Τάκη Νατσούλη
«Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις»)
Φωτιάς Κώστας (ΣΤ΄ Τάξη)
ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ
Άρθρο 1:
Όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν ίσα δικαιώματα μέσα στην
τάξη.
Άρθρο 2:
Όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν ίσα δικαιώματα στην
μόρφωση, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, τη θρησκεία, την
οικονομική κατάσταση ή την κοινωνική θέση.
Άρθρο 3:
Όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν
ελεύθερα τις ιδέες και τις απόψεις τους.
Άρθρο 4:
Όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν το δικαίωμα να απαιτούν
το σεβασμό των συμμαθητών, των συμμαθητριών, του δασκάλου ή της
δασκάλα τους.
Άρθρο 5:
Όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν το δικαίωμα να
συμμετέχουν στη δημιουργία των κανόνων της τάξης.
Άρθρο 6:
Οι κανόνες πρέπει να είναι ίδιοι για όλους.
