ΛΑΧΝΙΣΜΑΤΑ Τα λαχνίσματα είναι μικρά ρυθμικά ποιήματα που βοηθάνε τα παιδιά να χωριστούν σε ομάδες ή να βγάλουν αρχηγό για κάποιο παιχνίδι ή να ορίσουν τη «μάνα». Το λάχνισμα απαγγέλεται από ένα παιδί, αντιστοιχίζοντας κατά την απαγγελία κάθε συλλαβή του λαχνίσματος με ένα παιδί. Το κρυφτό Τρέχω τρέχω να κρυφτώ τώρα που παίζουμε κρυφτό πρέπει να βρω καλή κρυψώνα γιατί αν τύχει και φανώ σίγουρα θα φυλάω εγώ! *       *       * Έχω μια πάπια Έχω μια πάπια που κάνει δέκα αυγά έχω κι άλλη μία που κάνει δεκατρία. 1, 2, 3, 4, 5 … 13.  *       *       * Έβαλα μπουγάδα νερό και σαπουνάδα και όποιος θα την πιει θα τιμωρηθεί. *       *       * Ανέβηκα σ’ ένα βουνό και είδα ένα γουρούνι το κοίταξα καλά καλά και μου ‘φαγε τη μούρη. Γω – γω – γω συ – συ – συ το γουρούνι είσαι εσύ. *       *       * Ο Καρακατσάνης μπήκε στο τηγάνι κι έφαγε τ’ αυγά. Γιατί, Καρακατσάνη, μπήκες στο τηγάνι κι έφαγες τ’ αυγά; Φάε τώρα μια καρπαζιά. *       *       * Είσαι Κινεζάκι τρως πολύ ριζάκι. Πόσες κουταλίτσες την ημέρα τρως; Πέντε. 1, 2, 3, 4, 5. *       *       * Ραμ ραμ, τίρι ραμ Ραμ ραμ, τίρι ραμ το ψωμί το λένε μαμ και τον πόντικα σωλήνα που πηδάει στην κουζίνα και ψοφέι από την πείνα. *       *       * Άκατα μάκατα  Άκατα μάκατα σου κου του μπε άμπελ φάντελ ντομινέ. Άκατα μάκατα σου κου του μπε άμπελ φάμπελ: Βγε! *       *       * Α μπε μπα μπλομ Α μπε μπα μπλομ του – κίθε – μπλομ α – μπε – μπα - μπλομ του – κίθε – μπλομ μπλιμ – μπλομ. Σα θα πάμε εκεί στη νότια Αμερική θα δούμε τον Ερμή να παίζει μουσική με κόκκινο σκουφί. *       *       * Ανέβηκα στην πιπεριά να κόψω ένα πιπέρι κι η πιπεριά τσακίστηκε και μου ‘κοψε το χέρι. Δώσ’ μου το μαντιλάκι σου το χρυσοκεντημένο να δέσω το χεράκι μου που το ‘χω ματωμένο. *       *       * Το μήλο Ένα, δύο, τρία πήγα στην κυρία, μου ‘δωσε ένα μήλο, μήλο δαγκωμένο, το ‘δωσα στην κόρη, έκανε αγόρι, το ‘βγαλε Θανάση σκούπα και φαράσι. *       *       * Πιποντό Πιποντό, το φουστάνι σου κοντό, η κυρία Αφροδίτη επαντρεύτηκε στην Κρήτη, πήρε άντρα Κρητικό με κολάρο στο λαιμό, με παπούτσια λαστιχένια, μες στη λίγδα βουτηγμένα.   Μαθητές της Α΄ Τάξης    ΠΟΙΗΜΑΤΑ Τα λίμερικ είναι σύντομα ποιηματάκια της αγγλικής λαϊκής παράδοσης με αστείο και χωρίς νόημα περιεχόμενο, αποτελούνται από πέντε στίχους, που η ομοιοκαταληξία τους είναι: α΄ στίχος με τον β΄ και τον ε΄ στίχο, ο γ΄ στίχος με τον δ΄. Με αφορμή τα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη που έχουν τίτλο «Ποιήματα με ζωγραφιές σε μικρά παιδιά» από το βιβλίο της Γλώσσας, που είναι όμοια με τα λίμερικ, οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης έγραψαν τα δικά τους ποιηματάκια. Να μερικά:   Ήτανε μια κοπέλα από τη Γαλλία και πήγε μια βόλτα στον κυρ Ηλία να πάρει γάλα, μαρμελάδα για το ταξίδι στην Ελλάδα να δει τη φίλη της την Αμαλία.   Χαραλαμπίδης Λευτέρης *       *       * Μια ξανθομαλλούσα από τη Νορβηγία πήγε ένα ταξίδι στην Αγγλία και στο δρόμο της είδε ένα πλοίο και αγόρασε κι ένα βιβλίο και γύρισε ξανά στη Νορβηγία.   Παρασκευαΐδου Ραφαηλία *       *       *   Ένα ψηλό αγόρι από την Ισπανία είχε ραντεβού με μια κοπέλα στη γωνία κάθισαν σ’ ένα παγκάκι και μιλούσαν και τον έρωτά τους τραγουδούσαν και η ζωή τους ήταν μια ταινία.  Ηλιάδου Χριστίνα *       *       * Ένας γέροντας από την Ινδία που ‘λεγε πάντα «δώσ’ μου κι από κείνο Λία» όταν η Λία του τα έδωσε όλα εκείνος ζήτησε και μία κατσαρόλα και η Λία τον έστειλε στη Βραζιλία.   Φωτίου Χριστίνα   ΔΕΛΤΙΟ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ – ΤΟ   ΙΕΡΟ ΔΕΝΤΡΟ Επιστημονικό όνομα: Οlea europae, οικογένεια Oleaceae Γενικά Χαρακτηριστικά: Αειθαλές δέντρο,  χαρακτηρίζεται από τη μακροζωία του (αιωνόβιο). Στην περιοχή της Μεσογείου υπάρχουν δέντρα πολλών εκατονταετηρίδων. Εάν για οποιοδήποτε λόγο καταστραφεί το υπέργειο μέρος, το φυτό αναγεννάται εύκολα με νέα βλάστηση. Ριζικό σύστημα: Έχει πλούσιο ριζικό σύστημα και κατορθώνει να αναπτύσσεται ακόμα και σε άγονα – ξερά εδάφη. Η ρίζα της ελιάς προχωρεί πολύ βαθιά στο χώμα και διακλαδίζεται απλωτά. Καθώς ευδοκιμεί και σε σκληρά και σε μαλακά χώματα, εισχωρεί προς όλες τις μεριές, ανάμεσα και από πέτρες ακόμα, ώσπου να συναντήσει υγρασία. Με τις βαθιά απλωμένες ρίζες της βρίσκει μπροστά και τροφές και στηρίζεται σταθερά. Δε φοβάται μήτε θύελλες μήτε καταιγίδες. Δύσκολα ξεριζώνεται. Κορμός: Στα νεαρά δέντρα  είναι λείος με  σταχτοπράσινο φλοιό. Στα ηλικιωμένα δέντρα ο κορμός είναι σκουρόχρωμος και σχίζεται. Η επιφάνεια του κορμού γίνεται ανώμαλη με ρωγμές και εξογκώματα Φύλλα: Έχουν βαθύ πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και σταχτί ασημί στην κάτω επιφάνεια .Η πάνω επιφάνεια είναι δερματώδης , ενώ τα στόματα στην κάτω επιφάνεια είναι μικρά και καλύπτονται με πυκνό χνούδι. Με την κατασκευή αυτή των φύλλων περιορίζεται η διαπνοή και μειώνονται οι απώλειες υγρασίας . Άνθη: Η ελιά παράγει ένα πολύ μεγάλο αριθμό ανθέων από τα οποία, αν γονιμοποιηθεί ένα ποσοστό γύρω στο 1%, η καρποφορία είναι ικανοποιητική. Η άνθηση της ελιάς αρχίζει κατά τον Απρίλιο στις θερμότερες περιοχές και φθάνει μέχρι τον Ιούνιο στις ψυχρότερες περιοχές . Καρπός : Ο καρπός της ελιάς είναι «δρύπη». Αποτελείται από q                 την εξωτερική φλούδα (εξωκάρπιο) q                 το σαρκώδες μέρος που έχει το λάδι (μεσοκάρπιο) και q                 το σκληρό πυρήνα (ενδοκάρπιο κι κουκούτσι) . Ξύλο : Το δέντρο της ελιάς έχει πάρα πολύ σκληρό ξύλο, δύσκολο να δουλευτεί αλλά εύκολο να λειανθεί και όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται για την κατασκευή χρηστικών αντικειμένων. Πολλά αντικείμενα που περιγράφονται στους μύθους και τους θρύλους των μεσογειακών λαών είναι φτιαγμένα από ξύλο ελιάς: το ρόπαλο του Ηρακλή, το Κρεβάτι του Οδυσσέα και η εικόνα της θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα. Εχθροί: Πολλοί είναι οι εχθροί που προσβάλλουν την ελιά. Από αυτούς τρία έντομα, ο δάκος, ο πυρηνοτρύτης και το λεκάνιο κάνουν κάθε χρόνο τις σοβαρότερες ζημίες. Σεμερτζίδης Γιώργος  (Γ΄ Τάξη)