Ήταν μια νύχτα όπως τις άλλες.
δέσαν τα χέρια σφίξαν τις αγκάλες
κι είπαν:
«Τι
αξίζει για να ζεις;
Τάχα δε
θα ‘ναι κρίμα
να ‘σαι κλεισμένος ζωντανός
μέσα σε κρύο μνήμα;»
Κι είπαν:
«Τι
αξίζει για να ζεις
σαν δε γνωρίζεις πως
για τη ζωή ο θάνατος
είναι πολύ γλυκός!»
Φώναξαν τα πιστεύω τους
κι ακολουθήσαν κι άλλοι.
Μέσα σ’ αυτούς ένας μικρός
φωνάζει πως κρυώνει…
Τα στήθη τρύπησε η φωτιά
και το μικρό χελιδόνι
που ‘ζησε Απρίληδες επτά
με πίκρες και φαρμάκι,
που ‘ζησε Απρίληδες επτά
χωρίς να δει τον ήλιο
έγειρε πίσω, ακίνητο
και πάγωσαν τα χείλη…
…………………………..
Και το χελιδόνι ξεκινά
το ουράνιο ταξίδι!
Χίλια πουλιά τ’ ακολουθούν
χίλια χελιδονάκια.
χίλια τρυγόνια του βουνού
και χίλια ψαροπούλια.
που τους ματώσαν την καρδιά
και τα φτερά τους σπάσαν
γιατί ‘παν πως για να πετούν
δεν θέλαν μ’ αλυσίδες
να ‘ναι τα πόδια τους δετά
μα λεύτερα να τρέχουν!
Τώρα, Νοέμβρη δέκα εφτά
–
μνημόσυνο τρανό –
ήρθαν πάνω στα σύννεφα
και κάτσαν να μας δουν!
Ρίχτε το βλέμμα σας ψηλά
τα σύννεφα μαυρίσαν!
Είναι πολλά και κρύβουνε
τον ήλιο άμα θελήσουν!!!
Ρίχτε ψηλά το βλέμμα σας
και ύστερα εμπρός!
Βάλτε αρχή κι ανοίξετε
ο καθένας τις φτερούγες!
Για να πετάμε και να δουν
άδικα πως δεν πήγαν!
Και πως τα πόδια μας εμάς
δεν έχουν αλυσίδες!!!...
Το σχολείο μας περικλείεται από
τους δρόμους Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ρήγα Φεραίου, 25ης
Μαρτίου και έναν αγροτικό δρόμο. Τα ονόματα δόθηκαν στους
δρόμους το 1982 – 83, για να τιμηθεί η Επανάσταση του 1821, ο
Μέγας Αλέξανδρος και ο Ρήγας Φεραίος. Παρακάτω αναφέρουμε λίγα
λόγια για την ιστορία του κάθε ονόματος.
Ο
Μέγας Αλέξανδρος
Ο Αλέξανδρος, που γεννήθηκε το
356 π.Χ. στην Πέλλα της Μακεδονίας, ήταν γιος του Φιλίππου Β
και της Ολυμπιάδας, της κόρης του βασιλιά των Μολοσσών
Νεοπτόλεμου.
Στα πρώτα παιδικά του χρόνια, ο
Αλέξανδρος δεν άκουγε παρά νίκες του δοξασμένου πατέρα του κι
είχε αρχίσει μάλιστα να φοβάται πως δε θα έμενε και σε αυτόν
ευκαιρία να ξεχωρίσει σε έργα μεγάλα. Από το Φίλιππο είχε
κληρονομήσει τη δραστηριότητα και τη στρατιωτική μεγαλοφυΐα. Μα
εκτός από τις προγονικές αυτές αρετές και τις επιδράσεις που
περιβάλλοντός του, ο Αλέξανδρος είχε την τύχει να πάρει και
εξαίρετη αγωγή και παιδεία. Πρώτος του δάσκαλος, ιδιαίτερα στη
σωματική αγωγή και σκληραγωγία, ήταν ο Λεωνίδας, από την Ήπειρο,
συγγενής της Ολυμπιάδας. Την ψυχική και πνευματική του παιδεία
την είχε ο Φίλιππος αναθέσει στον Ακαρνάνα Λυσίμαχο, που έδινε
στον εαυτό του το όνομα «Φοίνικας», όπως λεγόταν ο παιδαγωγός
του ομηρικού Αχιλλέα. Ώσπου ήρθε η ώρα του Αριστοτέλη.
Ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος, από τα
Στάγειρα της Μακεδονίας, ήταν εκείνος που πλάτυνε το μυαλό κι
εξευγένισε την ψυχή και τον χαρακτήρα του γιου του Φιλίππου, με
τα νάματα του ελληνικού πνεύματος.
* * *
Ρήγας Φεραίος
Γεννήθηκε στο Βελεστίνο, τις
αρχαίες Φερές, το 1757 και γι’ αυτό επονομάστηκε Βελεστινλής ή
Φεραίος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αντώνης Κυριαζής.
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε
στη γενέτειρά του και μετά φοίτησε στη σχολή της Ζαγοράς. Στη
συνέχεια έγινε δάσκαλος σ’ ένα χωριό του Πηλίου, τον Κισσό,
αλλά γρήγορα αναγκάστηκε να φύγει, γιατί σκότωσε έναν Τούρκο
πρόκριτο. Για να γλιτώσει, κατέφυγε στο χωριό Λιτόχωρο του
Ολύμπου και μετά ακολούθησε τον οπλαρχηγό Σπύρο Ζήνα που ήταν
θείος του.
Για ένα διάστημα έμεινε στο
Άγιο Όρος και μετά έφυγε για την Κωνσταντινούπολη. Εκεί
συνδέθηκε με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και πήγε μαζί του στο Ιάσιο,
όταν εκείνος έγινε ηγεμόνας της Μολδαβίας. Πιο ύστερα πήγε στη
Βλαχία και έγινε γραμματέας του ηγεμόνα της, Νικόλαου Μαυρογένη.
Όμως στάθηκε άτυχος, γιατί οι Τούρκοι αποκεφάλισαν το Μαυρογένη
και έτσι αναγκάστηκε να φύγει κρυφά.
Συνεπαρμένος από την ιδέα
της απελευθέρωσης της πατρίδας τυπώνει επαναστατικά μανιφέστα,
χάρτες και βιβλία, όπως τη «Χάρτα της Ελλάδος», «Το
επαναστατικό μανιφέστο» κ.ά. Το τελευταίο είναι μια επαναστατική
προκήρυξη που καλεί όλους τους σκλάβους της οθωμανικής
αυτοκρατορίας να επαναστατήσουν. Το έντυπο τελειώνει με τους
στίχους του περίφημου θούριου «Ως πότε παλικάρια…».
Ο Ρήγας ήταν μια ηγετική
φυσιογνωμία. Εμποτισμένος με τα φιλελεύθερα κηρύγματα του
γαλλικού διαφωτισμού ξεκίνησε για την Ελλάδα. Στην Τεργέστη
όμως τον έπιασε με προδοσία η αυστριακή αστυνομία, τον
μετέφερε στη Βιέννη, όπου τον βασάνισαν για να μαρτυρήσει.
Ύστερα τον παρέδωσαν στο τούρκικο φρούριο στο Βελιγράδι. Εκεί
τον Ιούνιο του 1798 τον θανάτωσαν με στραγγαλισμό.
* * *
25 Μαρτίου 1821
Εθνική γιορτή που καθιερώθηκε σε
ανάμνηση τη Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων, κατά
την οποία ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε τη σημαία
της Ελληνικής Επανάστασης.
Οι άνθρωποι των όπλων που είχαν
αναλάβει τη στρατιωτική οργάνωση του αγώνα ήταν: ο Θ.
Κολοκοτρώνης, ο Γ. Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Ανδρούτσος, ο
Νικηταράς, ο Μπότσαρης στη στεριά και ο Μιαούλης, ο Κανάρης, η
Λ. Μπουμπουλίνα, η Μ. Μαυρογένους, η Βισβίζη στη θάλασσα.
Καταφέρνουν να νικήσουν σε σημαντικές μάχες και να αναδειχτούν
σε ηρωικές φυσιογνωμίες.
Η πολιτική οργάνωση του αγώνα
εμφανίζει επίσης σημαντικά πολιτικά πρόσωπα όπως: ο Α.
Μαυροκορδάτος, ο Κωλέτης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο
Μαυρομιχάλης, ο Κουντουριώτης, ο Ζαΐμης, ο Λόντος, ο Δεληγιάννης
που παίρνουν ενεργά μέρος στη συγκρότηση της κεντρικής πολιτικής
εξουσίας.