Tο
έθιμο της «λάμκας»
Το έθιμο της «λάμκας»
σώζεται από τα πολύ παλαιά χρόνια. Την Κυριακή της Τυροφάγου
(τελευταία Κυριακή της Αποκριάς) όλη η οικογένεια
συγκεντρώνονταν στο σπίτι του παππού ή του προπάππου.
Η συγκέντρωση αυτή ήταν μία
συμβολική οικογενειακή εκδήλωση, όπου να νεότερα μέλη της
έδειχναν το σεβασμό τους προς τον μεγαλύτερο της οικογένειας.
Αντάλλασσαν ευχές ενόψει της Σαρακοστής και ζητούσαν συγχώρεση
για τα μικρά ή μεγάλα τους λάθη.
Στην συνέχεια ο παππούς έδενε σ’
ένα καλάμι ή στον πλάστη, μία κλωστή από την οποία κρεμούσε ένα
βρασμένο αυγό και το κουνούσε. Τα μικρά παιδιά της οικογένειας
προσπαθούσαν να πιάσουν με το στόμα το αυγό. Το παιδί που το
κατόρθωνε κέρδιζε το χειροκρότημα όλων και ο παππούς του έδινε
ένα συμβολικό δώρο σαν επιβράβευση.
Έτσι, μ’ αυτή τη συμβολική
εκδήλωση η οικογένεια ετοιμάζονταν να μπει στην Σαρακοστή
«καθαρή» από μικρές ή μεγάλες «αμαρτίες» και να προετοιμαστεί
για τη μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, το Πάσχα. Λέγεται ότι
συμβολικά το στόμα σφραγίζει με το αυγό και ανοίγει με το αυγό
το Πάσχα (κόκκινα αυγά).
Στέφανος Παπαδόπουλος,
Γιώργος Χαραλαμπίδης,
Γιώργος
Σεμερτζίδης, Δημήτρης
Πουτακίδης, Παύλος Ποτουρίδης (Γ΄ Τάξη)
Το
έθιμο της «Κλαπουτάρκας»
Το έθιμο αυτό με τους ραντιστές
και κουδουνοφόρους έχει τις ρίζες του στις διονυσιακές τελετές
της Αρχαίας Μακεδονίας. Σύμφωνα με αυτό η φύση θα πρέπει να
ξυπνήσει, ώστε να τελειώσει ο χειμώνας και να έρθει η άνοιξη,
προκειμένου να αρχίσει η περίοδος της γονιμότητας. Η φύση δεν
θέλει να ξυπνήσει (αρκούδα) αλλά οι άνθρωποι (βοσκοί) θέλουν να
ζήσουν, να χαρούν την άνοιξη και τις ομορφιές της, τα ζώα
(πρόβατα, κατσίκια, σκυλιά) να βγουν από τα μαντριά και να
ξεσκάσουν, τα χωράφια να δώσουν καρπούς, τα γεράκια να χαρούν
τον γαλανό ουρανό και τον ήλιο. Το γλέντι γίνεται συνοδεία
παραδοσιακής μουσικής ενώ οι χορευτές πίνουν το νερό της ζωής
(τσίπουρο) και ραίνουν (κερνάνε) για το καλό του χρόνου και της
άνοιξης που έρχεται. Οι νέοι ντύνονταν αρκούδες, που συμβολίζουν
την άγρια φύση που ξυπνά με την βοήθεια των ντυμένων ως πρόβατα,
κατσίκια και σκυλιά, ενώ οι κοπέλες ντύνονταν γερακίνες. Προβιά,
ζωνάρια, κουδούνια και μια μπουκάλα … τσίπουρο είναι τα όπλα των
ραντιστών και κουδουνοφόρων.
Σύμφωνα με την παράδοση μπροστάρης στην διαδικασία του
ξυπνήματος της φύσης είναι ο ήχος της «κλαπουτάρκας», του
μεγαλύτερου κουδουνιού που έφερε το πιο δυνατό ζώο του κοπαδιού,
το αρσενικό τραγί. Όλα τα υπόλοιπα ζώα, σύμφωνα την μακεδονική
κτηνοτροφική παράδοση, είχαν μικρότερες «κλαπουτάρκες»,
(κουδουνάκια) που είχαν το ίδιο ήχο έτσι ώστε το κοπάδι να
κινείται μαζί στις πλαγιές της πλούσιας Μακεδονικής φύσης.
Παράλληλα από την γεωργική παράδοση έχουμε τους ραντιστές οι
οποίοι ραίνουν με νερό τα χωράφια, για να ευδαιμονίσουν τις
καλλιέργειες ώστε να παράγεται πλούσια σοδειά.
Ραφαέλα Σισούρκα, Χρήστος
Παπαδόπουλος, Βούλα Καραμπουγιούκη,
Ελένη Δημητριάδου,
Κατερίνα Παπαδοπούλου (Γ΄
Τάξη)
Την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου
κάναμε ένα αποκριάτικο πάρτι στο σχολείο. Όλα τα παιδιά φέρανε
διάφορα φαγητά, γλυκά, αναψυκτικά και χυμούς, για να φάμε και να
πιούμε. Μερικές δασκάλες και δάσκαλοι ετοίμασαν το μπουφέ. Τα
παιδιά ντυθήκαν με διάφορες στολές και χόρεψαν πολλούς χορούς.
Αφού φάγαμε και περιμέναμε να τελειώσει η κηδεία που γινόταν
στην εκκλησία, έγινε ο διαγωνισμός χορού. Κάθε τάξη διαγωνίστηκε
χωριστά χορεύοντας ένα τραγούδι της επιλογής της. Οι νικητές
ήταν:
·
Από την Α΄ τάξη:
Θεόφιλος Φαντίδης
·
Από τη Β΄ τάξη:
Κυριάκος Θεοδοσίου
·
Από τη Γ΄ τάξη :
Ραφαέλα Σισούρκα
·
Από τη Δ΄ τάξη :
Αθανασιάδου Κορίνα
·
Από την Ε΄ τάξη:
Μιράντα Τσιαφέρη
·
Από τη ΣΤ΄ τάξη:
Αλμπάνα Ταφάνη
Καθένας από τους νικητές κέρδισε
σαν βραβείο ένα βιβλίο.
