ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΜΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑ Ισπανία Η Ισπανία βρίσκεται στο ΝΔ άκρο της Ευρώπης. Όλο σχεδόν το εσωτερικό της αποτελείται από ένα στεπώδες οροπέδιο ύψους 500 – 800 μ. που ονομάζεται «Μεζέτα» ή «Μεσέτα». Το οροπέδιο αυτό κλείνεται από Βόρεια και Νότια από μακριές οροσειρές, ενώ κατεβαίνει κλιμακωτά προς Ανατολικά (προς τη Βαλένθια και την Καταλανία) και Δυτικά (προς την Πορτογαλία). Στα σύνορα με τη Γαλλία υψώνονται τα Πυρηναία (ύψος 3.404 μ). Κοντά στα Βόρεια παραλία, προς το Βισκαϊκό Κόλπο, απλώνεται η οροσειρά των Κανταβρικών Ορέων, που αποτελούν κατά κάποιο τρόπο, συνέχεια των Πυρηναίων (ύψος 2.665 μ.).                  Το κλίμα της Ισπανίας, γενικά, είναι εύκρατο, παρουσιάζει όμως αρκετές διαφορές κατά τόπους. Στις Δυτικές περιοχές, στα παράλια προς τον Ατλαντικό, το κλίμα επηρεάζεται από το «ρεύμα του κόλπου» και είναι ωκεάνιο, με αρκετές βροχοπτώσεις και σχετική υγρασία. Στο εσωτερικό της χώρας, στα εκτεταμένα οροπέδια της Καστίλλης, επικρατεί κλίμα ηπειρωτικό, υγιεινό, αλλά πολύ ξερό με σπάνιες βροχοπτώσεις. Οι Ισπανοί λένε: «Στη Μαδρίτη είναι τρεις μήνες χειμώνας κι εννιά μήνες κόλαση». Η θερμοκρασία το χειμώνα κατεβαίνει μέχρι – 13ο, ενώ το καλοκαίρι φτάνει μέχρι +40ο ως +46ο Κελσίου. Κάπως ηπιότερο κλίμα παρουσιάζουν οι πεδιάδες, που είναι ανοιχτές προς τη θάλασσα, ενώ οι παραλιακές περιοχές, προς τη μεσόγειο θάλασσα, έχουν κλίμα μεσογειακό. Νοτιότερα, εκεί που πλησιάζουν προς τις ακτές της Αφρικής, οι τόποι έχουν κλίμα υποτροπικό. Τα κυριότερα γεωργικά προϊόντα της είναι τα δημητριακά, η χορτονομή, το λινάρι, τα όσπρια,  οι πατάτες, τα ζαχαρότευτλα, το ζαχαροκάλαμο, ο καπνός, το βαμβάκι, το ρύζι κ.ά. Σε μεγάλη έκταση επίσης καλλιεργούνται τα αμπέλια, τα εσπεριδοειδή, οι μπανάνες, οι ελιές και άλλα οπωροφόρα δέντρα. Στην παραγωγή λαδιού και βρώσιμων ελιών κρατάει τη δεύτερη θέση στον κόσμο. Η ελιά θεωρείτε εθνικό προϊόν της Ισπανίας. Στην παραγωγή εσπεριδοειδών κρατά τη δεύτερη θέση στον κόσμο και στην παραγωγή νωπών σταφυλιών και κρασιών την τρίτη.       Τα χαρακτηριστικά της φαγητά είναι:   ΠΑΕΓΙΑ 4 άτομα    Προετοιμασία 10 λεπτά    Μαγείρεμα 2 ώρες Αναμονή 10 λεπτά   600 γραμ. ρύζι  1 κομμάτι από χοιρινό καρέ με κιλότο 3 λεπτά λουκάνικα (τύπου τσιπολάτα) 12 ροζ γάμπαρες 1 σουπιά  12 μύδια 1 πράσινη πιπεριά 4 μεγάλες πολύ ώριμες ντομάτες  3 σκελίδες σκόρδο 1 μάτσο μαϊντανό σαφράν  100 ml ελαιόλαδο αλάτι                                                                                                                                                                                                                             Παρασκευή Κόβετε το χοιρινό σε 6 κομμάτια και τα λουκάνικα στα δύο. Αποφλοιώνετε και λιώνετε τις τομάτες. Ανοίγετε την πιπεριά, αφαιρείτε τα σπόρια και την κόβετε λωρίδες. Καθαρίζετε το  σκόρδο  και το μαϊντανό, τα ψιλοκόβετε. Βάζετε μπόλικο λάδι σε μεγάλο τηγάνι να κάψει. Σωτάρετε, ώσπου να ροδίσουν το χοιρινό και τα λουκάνικα. Τα αποσύρετε και τα βάζετε στην άκρη γι’ αργότερα. Πλένετε, καθαρίζετε και κόβετε σε κομμάτια τη σουπιά, αποχωρίζοντας τα πλοκάμια, Στο ίδιο λάδι ροδίζετε τις γάμπαρες και τη σουπιά, μετά αποσύρετε τα κομμάτια και τα βάζετε στην άκρη γι’ αργότερα. Ύστερα σοτάρετε την πιπεριά, τις ντομάτες, το σκόρδο και το μαϊντανό. Αφήνετε να σιγοβράσουν σε χαμηλή φωτιά για 45 λεπτά. Η σάλτσα αυτή που γίνετε πηχτή και παίρνει σκούρο χρώμα, λέγεται ισπανικά σοφρίτο. Αυτή είναι που δίνει στην παέγια την ιδιαίτερη γεύση της. Στο μεταξύ βράζετε τα μύδια σε 1,5 λίτρα αλατισμένο νερό (σε δυνατή φωτιά) ώσπου να ανοίξουν (περίπου 5 λεπτά). Αφαιρείτε τα μύδια και κρατάτε το ζωμό. Τον αδειάζετε στο τηγάνι και περιμένετε να αρχίσει ο βρασμός. Τότε ρίχνετε το ρύζι, σαν βροχή. Προσοχή: η παέγια δεν ανακατεύεται ποτέ, μοιράστε λοιπόν το ρύζι προσεχτικά σε όλο το τηγάνι. Προσθέστε το σαφράν, και μετά τα θαλασσινά, το κρέας και το λουκάνικο. Μαγειρεύετε σε δυνατή φωτιά για 6 – 7 λεπτά, μετά τη χαμηλώνετε για άλλα 7 λεπτά. Όταν το ρύζι έχει απορροφήσει όλα τα υγρά, αποσύρετε το τηγάνι από τη φωτιά. Σκεπάζετε το τηγάνι με λαδόκολλα κι από πάνω με εφημερίδα. Στην Ισπανία, οι νοικοκυρές φυλάνε για το σκοπό αυτό μια ντουζίνα φύλλα των αγαπημένων τους περιοδικών. Αφηνετε έτσι σκεπασμένο το φαγητό για 6 – 7 λεπτά και σερβίρετε.   ΟΜΕΛΕΤΑ (ΤΟΡΤΙΓΙΑ) ΜΕ  ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ 4 άτομα     Προετοιμασία: 10 λεπτά Ψήσιμο: 30 λεπτά   1 μεγάλη πατάτα 4 αυγά 2 κολοκυθάκια Ελαιόλαδο Αλάτι   Παρασκευή Κόψτε την πατάτα και τα κολοκυθάκια σε λωρίδες πάχους περίπου 5 χιλιοστών. Βάλτε στο τηγάνι αρκετό λάδι (2 εκατοστά) και τοποθετήστε το σε δυνατή φωτιά. Όταν κάψει, ρίχνετε τα κομμένα υλικά, σκεπάζετε το τηγάνι και αφήνετε να ψηθούν σε χαμηλή φωτιά για 20 λεπτά περίπου. Πρέπει οι πατάτες να ψηθούν χωρίς να ροδίσουν. Αφού ψηθούν, στραγγίστε τις πατάτες και τα κολοκυθάκια. Εν τω μεταξύ, χτυπήστε τα αυγά σε ένα μεγάλο μπολ. Προσθέστε τις ψημένες πατάτες και τα κολοκυθάκια και ανακατέψτε χονδρο – λιώνοντάς τα. Αλατοπιπερώστε. Ρίξτε λάδι σ’ ένα τηγάνι, ώστε να καλύψει τον πάτο του (1 εκατοστό περίπου) και αφήστε το να κάψει. Προσθέστε το μίγμα (αυγά, πατάτες, κολοκυθάκια) και τηγανίστε σε δυνατή φωτιά. Όταν ροδίσουν οι άκρες χρησιμοποιήστε ένα μεγάλο πιάτο για να «γλιστρήσετε» σ’ αυτό την ομελέτα. Καλύψτε το πιάτο με το τηγάνι γυρισμένο προς τα κάτω και αναποδογυρίστε. Τηγανίστε κι απ’ αυτή την πλευρά σε δυνατή φωτιά για 4 λεπτά. Κατόπιν χαμηλώνετε πολύ τη φωτιά, στην ελάχιστη βαθμίδα. Αναποδογυρίζετε την ομελέτα με τη βοήθεια του πιάτου πέντε ακόμη φορές, ψήνοντάς την για 4 λεπτά κάθε φορά. Πολλοί λένε ότι, για να πετύχει η τορτίγια, πρέπει ν’ αναποδογυριστεί 7 φορές. Σερβίρετε αμέσως.   Παρασκευαΐδου Βαγγελιώ, Παρασκευαΐδου Ραφαηλία Σιδηρόπουλος Στράτος, Φωτιάδης Σωτήρης, Φωτιάς Κώστας (ΣΤ΄ Τάξη)