ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΕΥΧΗ   Θα ήθελα να πάω με όλη την παρέα μου μια εκδρομή, με το Δημήτρη να φάμε, να πάμε για πικ – νικ. Αντώνης (Β΄ Τάξη) *       *       * Μακάρι να σας είχα για όλες τις χρονιές. Δημητριάδου Ελένη (Β΄ Τάξη) *       *       * Θα ήθελα να υπήρχε αγάπη και ειρήνη και όλα τα παιδιά να ήταν αγαπημένα και να μη μαλώνουνε και για τα αδέρφια μας και τους γονείς να ‘ναι πάντα καλά. Καραμπουγιούκη Βούλα (Β΄ Τάξη) *       *       * Μακάρι να είχανε όλα τα παιδιά φαγητό. Μαρίνος (Β΄ Τάξη) *       *       * Εύχομαι όλα τα παιδιά του κόσμου να είχαν να φάνε και να πιούνε νερό. Παπαδόπουλος Στέφανος (Β΄ Τάξη) *       *       * Θα ήθελα να ήταν όλη η τάξη γεμάτη με βιβλία μαθηματικών. Παπαδόπουλος Χρήστος (Β΄ Τάξη) *       *       * Μακάρι να ήμουν με τον παππού μου. Παπαδοπούλου Κατερίνα (Β΄ Τάξη) *       *       * Μακάρι να είναι ο μπαμπάς μου και η μαμά μου καλά. Παρασκευαΐδου Λαζαρίνα (Β΄ Τάξη) *       *       * Μακάρι να έκανα μια εκδρομή μαζί με την Ειρήνη, να φάμε παγωτό μαζί και να πιούμε ένα ποτήρι νερό. Πουτακίδης Δημήτρης (Β΄ Τάξη) *       *       * Θα ήθελα να υπήρχε σ’ όλο τον κόσμο ειρήνη και δε θα ήθελα πόλεμο. Σεμερτζίδης Γιώργος (Β΄ Τάξη) *       *       * Θα ήθελα όλα τα παιδιά να παίζανε όλα μαζί και ο κόσμος να είχε ειρήνη. Σισούρκα Ραφαέλα (Β΄ Τάξη) *       *       * Μακάρι να είχαμε ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Χαραλαμπίδης Γιώργος (Β΄ Τάξη)   ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Στις 21 Απρίλη του 1967 λίγοι επίορκοι αξιωματικοί κατάφεραν να επιβληθούν υποδουλώνοντας το έθνος. Συνέλαβαν τους πολιτικούς άνδρες και μαζί με άλλους ανθρώπους τους φυλάκιζαν ή τους εξόριζαν σε ξερονήσια μακριά από την οικογένειά τους. Αν αντιστέκονταν, φυλακίζονταν ή τους έστελναν στα στρατοδικεία. Η χούντα αποκεφάλισε το λαό, στερώντας του τους ηγέτες του, και ανάγκασε πολλούς να φεύγουν από τη χώρα, για να γυρέψουν βοήθεια από τους ξένους για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Όταν φαινόταν ότι δεν μπορούσαν να αντισταθούνε στη δικτατορία, έγινε το θαύμα. Αυτά τα θαύματα ήταν γνώριμα μόνο στο λαό μας. Σ’ αυτό το λαό που σήκωσε τη σημαία της ελευθερίας ενάντια στους Τούρκους το 1821 και που σήκωσε το ανάστημά του σε δύο ακατανίκητες πολεμικές μηχανές το 1940. Αυτός ο λαός δεν είχε καμιά βοήθεια. Δεν είχε αρχηγούς. Το μόνο που τον έκανε να πολεμήσει ήταν ο πόθος του για τη λευτεριά. Στο Πολυτεχνείο για πρώτη φορά ακούστηκαν τα συνθήματα «ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ», «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Ο αγώνας αυτός των φοιτητών έδειχνε ότι δεν ήταν μόνο για τις συνδικαλιστικές τους ελευθερίες αλλά είχε και προεκτάσεις πολιτικές. Οι φοιτητές δεν καταθέτουν τα όπλα, δεν παραδίνονται. Στις 14 Νοέμβρη έγιναν συνελεύσεις στο Πολυτεχνείο αποφασίζοντας ΚΑΤΑΛΗΨΗ. Στο προαύλιο οι φοιτητές τραγουδούν και χορεύουν στον τόπο του μαρτυρίου τους. Οι κοιμισμένες συνειδήσεις αφυπνίζονται από τη φωνή του εκφωνητή του σταθμού. Οι ελπίδες του έθνους συγκεντρώνονται στα άφοβα πρόσωπα των φοιτητών, καλώντας το λαό να ενωθεί μαζί τους. Ομάδες κόσμου άρχισαν σιγά – σιγά να μαζεύονται στο Πολυτεχνείο. Η αστυνομία έχασε τον έλεγχο. Οι χουντικοί πυροβολούν κατευθείαν πάνω στους φοιτητές. Όταν δεν είχαν τι άλλο να κάνουν, για να φοβίσουν τους φοιτητές, έβγαλαν το μεγάλο τους όπλο: τα τανκς. Στις 3 η ώρα το πρωί ένα τανκ γκρεμίζει την πύλη του Πολυτεχνείου σκοτώνοντας τους νέους που ήταν σκαρφαλωμένοι πάνω στην πόρτα. Σκηνές φρίκης και πανικού ακολουθούν. Συλλαμβάνονται φοιτητές και άλλοι κρύβονται στα γύρω σπίτια. Κραυγές και πόνος ακούγονται μέχρι τις 5 το πρωί. Οι ταραχές συνεχίστηκαν και τις επόμενες μέρες, μέχρι την Κυριακή. Κάθε χρόνο τραγούδια και εκδηλώσεις αφιερώνονται στους φοιτητές που αγωνίστηκαν στο Πολυτεχνείο.             Από την εκδήλωση στο σχολείο μας              Λίγα λουλούδια για τους                                                                              νεκρούς του Πολυτεχνείου  Παπαδοπούλου Χρύσα, Σελίδου Ράνια, Ταρπάνη Μαιρούλα, Φαντίδου Άννα (ΣΤ΄ Τάξη)