ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ Αν θελήσει κάποιος να πάει μια επίσκεψη στους Δελφούς, θα ακολουθήσει την έξης διαδρομή: Ριζό, Τέμπη, Λαμία, Γραβιά, Άμφισσα και Δελφοί. Στη διαδρομή θα μπορέσει να επισκεφτεί το Δίον, τα Τέμπη, τις Θερμοπύλες. Στους Δελφούς θα μπορέσει να δει τον αρχαιολογικό χώρο και το αρχαιολογικό μουσείο. Ο τόπος διαμονής του μπορεί να είναι στην Άμφισσα. Ο αρχαιολογικός χώρος Δελφών Στα μυκηναϊκά χρόνια στον μικρό οικισμό των Δελφών λατρευόταν η θεά Γη. Η ανάπτυξη του ιερού και του μαντείου αρχίζει τον 8ο π.Χ. αιώνα με την πλήρη επικράτηση της λατρείας του Απόλλωνα. Κάτω από την προστασία και την διοίκηση της Αμφικτιονίας το ιερό εδραιώνει τον 6ο π.Χ. αιώνα την αυτονομία του έναντι των διεκδικητών του (α΄ ιερός πόλεμος), αυξάνει την πανελλήνια θρησκευτική και πολιτική επιρροή του. Τον 3ο πΧ αιώνα κύριοι του ιερού γίνονται οι Αιτωλοί, τους οποίους αντικαθιστούν οι Ρωμαίοι το 191 π.Χ. Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας οι Δελφοί άλλοτε λεηλατήθηκαν και άλλοτε ευνοήθηκαν από τους αυτοκράτορες. Με την επικράτηση της νέας θρησκείας το ιερό χάνει το πνευματικό του νόημα, και το 394 μ.Χ. κλείνει οριστικά με διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου. Tα ερείπια των Δελφών ήρθαν στο φως με τις συστηματικές ανασκαφές της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής, που άρχισαν το 1893 ύστερα από την επικύρωση διακρατικής δεκαετούς σύμβασης. Αποκαλύφτηκαν τα ερείπια των μνημείων που κοσμούσαν τα δύο τεμένη του Απόλλωνος και της Αθηνάς Προναίας. Βρέθηκαν πάνω από πέντε χιλιάδες επιγραφές όλων των κατηγοριών, αγάλματα, διάφορα έργα μικροτεχνίας και κομμάτια του διάκοσμου των κτιρίων, εξαιρετικά έργα που εκπροσωπούν τα μεγάλα καλλιτεχνικά κέντρα της αρχαιότητας. Τα σημαντικότερα μνημεία του αρχαιολογικού χώρου των Δελφών είναι: Ο Ναός του Απόλλωνος. Ερείπια του δωρικού περίπτερου ναού του 4ου π.Χ. αιώνα, στο εσωτερικό του οποίου βρισκόταν το άδυτο, η έδρα του Μαντείου. Κτίσθηκε στην ίδια θέση και με τα ίδια σχέδια παλαιότερου ναού του 6ου αιώνα. Σήμερα έχει την μορφή που έλαβε με την μερική αναστήλωση των ετών 1938-1941. Ο Θησαυρός των Αθηναίων. Μικρό κτίριο δωρικού ρυθμού με δύο κίονες στην πρόσοψη ανάμεσα στις παραστάδες και πλούσιο γλυπτικό διάκοσμο. Κτίσθηκε από τους Αθηναίους στο τέλος του 6ου π.Χ. αιώνα για να στεγάσει τα αναθήματα στον Απόλλωνα. Είναι το μοναδικό μνημείο του χώρου που υψώνεται στις πραγματικές του διαστάσεις μετά την αναστήλωση του 1903-1906. Το Θέατρο του Ιερού. Κατασκευάσθηκε τον 4ο π.Χ. αιώνα αλλά την σημερινή του μορφή πήρε στην αρχή των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων. Το κοίλο του είχε τριάντα πέντε σειρές καθισμάτων και στην πλακόστρωτη ορχήστρα σώζονται τα θεμέλια της σκηνής. Χρησιμοποιείτο κυρίως για τους δραματικούς και τους λυρικούς αγώνες στις μεγάλες γιορτές του ιερού. Το Στάδιο. Κατασκευάσθηκε τον 5ο π.Χ. αιώνα για τη διεξαγωγή των πανελλήνιων αγώνων των Πυθίων. Ανακαινίσθηκε από τον Ηρώδη τον Αττικό (2ος μ.Χ. αιώνας), που έκτισε τα πέτρινα εδώλια και τη μνημειώδη είσοδο με τις αψίδες.  Κασταλία. Η ιερή πηγή των Δελφών στην χαράδρα των δύο Φαιδριάδων βράχων. Σήμερα σώζονται οι δύο μνημειακές κρήνες όπου έφθανε το νερό της πηγής: η αρχαϊκή και η λαξευμένη στο βράχο ρωμαϊκή κρήνη με τις κόγχες για τα αναθήματα στη νύμφη Κασταλία.  Η Θόλος. Στρογγυλό κτίριο δωρικού ρυθμού, αριστούργημα της αρχαίας αρχιτεκτονικής. Κτίσθηκε γύρω στο 380 π.Χ. και ο προορισμός του παραμένει αβέβαιος. Ο πλούτος του κτιρίου, η πολυχρωμία του υλικού τους, η λεπτότητα της εργασίας, ο γλυπτικός του διάκοσμος μαρτυρούν την ιδιαίτερη σημασία του. Σήμερα έχει τη μορφή που πήρε με τη μερική αναστήλωση του 1938. Το Γυμνάσιο. Συγκρότημα οικοδομημάτων, όπου γυμνάζονταν και διδάσκονταν οι νέοι των Δελφών. Στη στοά και στον υπαίθριο χώρο του ανώτερου επιπέδου γινόταν η άσκηση στο τρέξιμο, στο κατώτερο υπήρχε η παλαίστρα, η πισίνα και οι θέρμες. Τα σημαντικότερα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου των Δελφών είναι: Ο Κλέοβις και ο Βίτων. Δύο αρχαϊκά αγάλματα, που παριστάνουν τους δύο αδελφούς Κλέοβι και Βίτωνα από το Άργος, ή κατ’ άλλους μελετητές τους Διόσκουρους. Έργα του αρχαίου γλύπτη (Πολυ)μήδους, χρονολογούνται μεταξύ 610 - 580 π.Χ. Κεφάλια από χρυσελεφάντινα αγάλματα. Ελεφάντινο κεφάλι από χρυσελεφάντινο άγαλμα θεού που αποδίδεται στον Απόλλωνα. ·         Ελεφάντινο κεφάλι από χρυσελεφάντινο άγαλμα θεού που αποδίδεται στην Άρτεμη. Ζωφόρος Θησαυρού Σιφνίων. Ανάγλυφη ζωφόρος με μυθολογικές παραστάσεις, έξοχο δημιούργημα της ώριμης αρχαϊκής τέχνης. Στη βόρεια πλευρά του Θησαυρού εικονίζεται ο πόλεμος των Θεών εναντίον των Γιγάντων. 525 π.Χ.   Λευκή Κύλικα. Κύλικα με παράσταση ζωγραφισμένη σε λευκό βάθος. Ο Απόλλων καθισμένος σε δίφρο κάνει σπονδή με τη φιάλη που κρατάει στο δεξί του χέρι ενώ με το άλλο κρατάει τη λύρα. 480 - 470 πΧ. Έργο σπουδαίου άγνωστου καλλιτέχνη.  Ηνιόχος. Χάλκινο άγαλμα που παριστάνει τον ηνίοχο του άρματος. Το αφιέρωσε στον Απόλλωνα ο τύραννος της Γέλας Πολύζαλος σε ανάμνηση της νίκης του στα Πύθια του 478 πΧ. Αντιπροσωπευτικό έργο της αττικής γλυπτικής του αυστηρού ρυθμού, φτιαγμένο από μεγάλο καλλιτέχνη.  Αγίας. Άγαλμα του αθλητή Αγία, γνωστού πρωταθλητή στο παγκράτιο, τον 5ο π.Χ. αιώνα. Μαρμάρινο αντίγραφο χάλκινου πρωτότυπου που κατασκεύασε ο Λύσιππος. Ανήκει στο σύμπλεγμα των αγαλμάτων που αφιέρωσε στον Απόλλωνα γύρω στο 335 π.Χ. ο Θεσσαλός ιερομνήμων Δάοχος Β΄.  Χάλκινο θυμιατήρι. Θαυμάσια εργασμένο θυμιατήρι με τη μορφή νεαρής πεπλοφόρου που συγκρατεί επάνω στο κεφάλι της ημισφαιρικό λέβητα για το θυμίαμα. Πρωτότυπο έργο σπουδαίου καλλιτέχνη. 460 - 450 π.Χ.  Ο κίων με τις χορεύτριες. Σύμπλεγμα τριών νεαρών γυναικών σε χορευτική κίνηση πάνω σε φυτόμορφο κίονα. Φορούν κοντό χιτώνα κολλημένο στο σώμα και υψηλό κάλαθο στο κεφάλι, όπου στηριζόταν χάλκινος λέβητας. Αφιέρωμα των Αθηναίων γύρω στο 330 π.Χ. Αντίνοος. Μαρμάρινο άγαλμα νέου που εικονίζει τον διάσημο για την ομορφιά του σύντροφο του αυτοκράτορα Αδριανού και θεωρείται από τα ωραιότερα "λατρευτικά" του αγάλματα. Χαρακτηριστικό έργο της νεοκλασσικής τέχνης του 2ου μ.Χ. αιώνα. Πηγή: Το site του Υπουργείου Πολιτισμού) Ομαδική εργασία (ΣΤ΄ Τάξη)