ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΥΔΡΟΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΠΟΛΥΦΥΤΟΥ Μετά το Ιστορικό - Λαογραφικό Μουσείο της Κοζάνης επισκεφτήκαμε το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του Πολυφύτου που βρίσκεται στον ποταμό Αλιάκμονα. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής βλέπαμε από ψηλά την τεχνητή λίμνη Πολυφύτου που σχηματίστηκε με τη δημιουργία του ομώνυμου φράγματος. Καθώς κατεβαίναμε, είδαμε τον τεράστιο αγωγό με τον οποίο κατεβαίνει το νερό με ορμή στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Μόλις φτάσαμε, μας υποδέχτηκαν εγκάρδια και μας οδήγησαν μέσα από ένα τούνελ στο κυρίως εργοστάσιο. Εκεί κάποιος υπάλληλος μας έκανε μια ενημέρωση για τη λειτουργία του εργοστασίου. Μας είπε ότι το εργοστάσιο έχει τρεις γεννήτριες που η καθεμιά έχει βάρος 180 τόνους. Για να λειτουργήσουν οι γεννήτριες αυτές, χρειάζονται 7.500 κ. μ. νερό το λεπτό και κάνουν 214 στροφές το λεπτό. Το νερό φτάνει στις γεννήτριες με αγωγό που έχει διάμετρο από 7,5 μ. έως 8,5 μ. και ένα μέρος του είναι μέσα στο βουνό και ένα άλλο μέρος είναι εναέριο. Στο νομό Κοζάνης παράγεται το 84% του ηλεκτρικού ρεύματος που χρησιμοποιείται σ' όλη την Ελλάδα. Το εργοστάσιο του Πολυφύτου παράγει μόνο το 1%. Το μεγαλύτερο μέρος παράγεται στα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια του νομού. Το νερό που χρησιμοποιείται στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο πηγαίνει στις τεχνητές λίμνες της Σφηκιάς και των Ασωμάτων, όπου υπάρχουν άλλα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Αφού μας μίλησε ο υπάλληλος του εργοστασίου, είδαμε και μια γεννήτρια σε λειτουργία. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το φράγμα που έχει 97 μέτρα ύψος και είναι σχεδόν φυσικό (δεν είναι χτιστό). Εκεί είδαμε τις πόρτες υπερχείλισης, που τις ανοίγουνε, όταν ανέβει η στάθμη της λίμνης, για να μη σπάσει το φράγμα. Το νερό, από τις πόρτες υπερχείλισης, οδηγείται στην παλιά κοίτη του ποταμού Αλιάκμονα. Αφού είδαμε και το φράγμα, ανεβήκαμε στο χωριό Νεράιδα απ' όπου θαυμάσαμε τη λίμνη σ' όλη της τη μεγαλοπρέπεια καθώς και τη γέφυρα που περνάει από πάνω της και έχει μήκος περίπου 1.500 μ. Παυλίδου Γιώτα, Σαββίδου Έλλη, Φαντίδου Ελένη (ΣΤ΄ Τάξη) ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ   Οι αρχαιότεροι, επισημότεροι και λαμπρότεροι πανελλήνιοι αγώνες. Θεσπίστηκαν το 776 π. Χ. και ο χρόνος εκείνος αποτέλεσε την πρώτη θετική χρονολογία της Ελληνικής Ιστορίας. Διεξάγονταν προς τιμή του Δία στην Ολυμπία, στην πεδιάδα της Ήλιδας, όπου υπήρχε μεγαλοπρεπής ναός του θεού. Σύμφωνα με ένα μύθο, ιδρύθηκαν από το γιο του Δία, τον ημίθεο Ηρακλή, για να γιορτάσει την εκδίκησή του κατά του Αυγεία. Οι αγώνες επαναλαμβάνονταν κάθε 4 χρόνια. Κατά τη διάρκειά τους κήρυτταν ανακωχή σε όλους τους πολέμους των Ελλήνων και αθλητές από ολόκληρο τον ελληνισμό της Μεσογείου, από τη Σινώπη μέχρι τη Μασσαλία, μαζεύονταν στο στίβο, όπου διεκδικούσαν με ευγενικό πείσμα ως μοναδικό βραβείο στεφάνι από δάφνη ή αγριελιά, που αποτελούσε όμως σημάδι ένδοξης νίκης για το νικητή, την οικογένειά του και την ιδιαίτερη πατρίδα του. Η άμιλλα μάλιστα αυτή των προγόνων μας για το κλαδί της ελιάς έκανε τόση εντύπωση στους Πέρσες, σε σημείο που να αναφωνήσουν κατάπληκτοι στον αρχηγό της εκστρατείας τους στην Ελλάδα: "Παπαί Μαρδόνιε, επί ποίους άνδρας ήγαγες αγωνιζόμενους ημάς, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής", δηλαδή "Αλίμονο Μαρδόνιε, ενάντια σε ποιους άνδρες μας έφερες να πολεμήσουμε, οι οποίοι δεν πολεμούν για τα χρήματα, αλλά για την αρετή" . Αναπαράσταση του Ιερού της Ολυμπίας  Ένα μεγάλο πλήθος αγωνισμάτων δημιουργήθηκαν ή εξελίχθηκαν κατά την ιστορική πορεία του αρχαίου ελληνισμού και αποτέλεσαν τη βάση για τα αγωνίσματα του σύγχρονου αθλητισμού. Τα κυριότερα από αυτά ήταν οι τέσσερις δρόμοι (στάδιο, δίαυλος, δόλιχος και οπλίτης), το πήδημα, οι ρίψεις (δισκοβολία και ακοντισμός) και τα μαχητικά αγωνίσματα (πυγμαχία και πάλη). Αργότερα θεσπίστηκαν και τα σύνθετα αγωνίσματα, το παγκράτιο (συνδυασμός πυγμαχίας και πάλης) και το πένταθλο (άλμα, δισκοβολία, ακόντιο, στάδιο και πάλη). Εκτός από αυτά γίνονταν και άλλα αγωνίσματα, όπως ιπποδρομίες, αρματοδρομίες κ.ά. αλλά μόνο τα πρώτα θεωρούνταν αθλητικά. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων γίνονταν και ρητορικοί και καλλιτεχνικοί διαγωνισμοί. Αυτό καθιερώθηκε στα μέσα του 5ου αιώνα π. Χ. Σ' αυτούς, μεταξύ άλλων, πήραν μέρος ο Ηρόδοτος, ο Γοργίας, ο Λυσίας και άλλοι.  Οι Ολυμπιακοί αγώνες επέζησαν μέχρι το 395 μ. Χ. οπότε και καταργήθηκαν από το βυζαντινό αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Α΄ ως ειδωλολατρικοί. Γιαπράκης Μάκης, Παναούση Κατερίνα,  Παπαδόπουλος Κώστας, Ταταρίδου Μιλένα, (ΣΤ΄ Τάξη)