ΑΣ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΉΜΑΤΟΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΛΑΝΗΤΗ Εικόνα του πλανήτη Όνομα: Ουρανός Ακτίνα: 25.559 χμ.  Όγκος: 63 φορές ο όγκος της γης Βαρύτητα: 0,87 (ένας άνθρωπος 75 κιλών θα ζύγιζε 65,25 κιλά) Ατμόσφαιρα: Υδρογόνο, ήλιο, μεθάνιο Ελάχιστη θερμοκρασία: -216o C Διάρκεια περιστροφής (γύρω από τον άξονά του): 17,3 ώρες (αντίστροφα από τη φορά της Γης) Διάρκεια περιφοράς (γύρω από τον ήλιο): 84 έτη Μέση απόσταση από τον ήλιο: 84.875.000.000 χμ. Ελάχιστη απόσταση από τη Γη: 2.587.000.000 χμ. Μέγιστη απόσταση από τη Γη: 3.156.000.000 χμ. Δορυφόροι: 18. Τιτάνια, Όμπερον, Άριελ, Κορδήλια, Οφηλία, Μπιάνκα, Χρυσηίδα, Δησδαιμόνα, Ιουλιέτα, Πόρσια, Ροζαλίντα, Μπελίντα, Πακ, Ουμβριήλ, Μιράντα κ.ά. Άλλες πληροφορίες: Ένας από τους κυριότερους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, ο έβδομος κατά σειρά από τον Ήλιο. Τον ανακάλυψε ο Ουίλιαμ Έρσελ το 1781 και καθώς παρατηρούσε την τροχιά του, νόμιζε ότι ήταν κομήτης. Όμως η σύγκριση που έγινε με προηγούμενες παρατηρήσεις και υπολογισμούς του Λαπλάς και του Λεξέλ απέδειξε πως ήταν πλανήτης. Μέχρι τότε πίστευαν πως τα όρια του ηλιακού συστήματος βρίσκονται στην τροχιά του πλανήτη Κρόνου. Ως πλανήτης χαρακτηρίστηκε λίγο αργότερα (1785) από το Βαρνάβα Οριάνι. Με το τηλεσκόπιο φαίνεται ως μικρός κυανοπράσινος φωτεινός δίσκος, με φαιόχρωμες αποχρώσεις. Η επιφάνειά του παρουσιάζει διάφορες ταινίες και ζώνες, ανάλογες με εκείνες που υπάρχουν στις επιφάνειες του Κρόνου και του Δία, δηλαδή παράλληλες προς τον ισημερινό του. Στον Ουρανό ο ηλιακός φωτισμός είναι μικρός και η θερμοκρασία της επιφάνειάς του είναι πολύ χαμηλή, γιατί δέχεται ένα ελάχιστο ποσοστό της ηλιακής ενέργεια. Εξαιτίας της χαμηλής θερμοκρασίας η αμμωνία βρίσκεται σε στερεή κατάσταση.  Μυθολογία: Πανάρχαιος θεός των αρχαίων Ελλήνων, γιος του Ερέβους και σύζυγος της Γης. Από την ένωση του Ουρανού και της Γης γεννήθηκαν οι Τιτάνες, οι Τιτανίδες, οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες. Ο Ουρανός γνώριζε ότι κάποιο παιδί του θα τον εκθρόνιζε και θα γινόταν εκείνο αρχηγός των θεών. Γι' αυτό όσα αποχτούσε τα έριχνε μέσα στα Τάρταρα. Ο γιος του όμως ο Κρόνος, με τη βοήθεια της μητέρας του Γης, που ήταν απελπισμένη, επειδή έχανε τα παιδιά της, κατάφερε να τον εκθρονίσει και να βγάλει τα' αδέρφια του από τα Τάρταρα. Αργότερα ωστόσο κατάπινε αυτός τα παιδιά του, ώσπου τελικά νικήθηκε απ' το γιο του Δία, τον οποίο βοήθησε ο Ουρανός.  Σαββίδου Έλλη (ΣΤ΄ Τάξη) ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΜΕ; "Την έφαγε στο Δόξα Πατρί" Δηλαδή την έφαγε κατακέφαλα. Φράση πολύ συνηθισμένη και που προέρχεται από τον αρματολό Βουτσαρά - Δοξαπατρή (1204 μ. Χ.). Στα Ομαλά Βουνά (Σκόρτα μάγια στα αλβανικά), μεταξύ της Τρίπολης και της Δημητσάνας, υπήρχε το βιλαέτι του αρματολού Βουτσαρά - Δοξαπατρή. Για το κάστρο του Αρακλόβου ή Ορεοκλόβου στα Βόρεια της Καρύταινας και το Δοξαπατρή διαβάζουμε και στο στίχο 1759 του "Χρονικού του Μορέως". Ο Δοξαπατρής έφερνε ισχυρή και βαριά πανοπλία και πάντα είχε μαζί το τρομερό του ρόπαλο, με το οποίο χτυπούσε τους εχθρούς στο κεφάλι (Δοξαπατρή). Περιπέτειες της κόρης του Δοξαπατρή, εδραματοποίησε ο Μηλιαράκης στο έργο του "Μαρία Δοξαπατρή". * * * "Του πήρε τον αέρα" Τα παλιά χρόνια, τα πολεμικά καράβια, που πιάνονταν σε ναυμαχία με τον εχθρό, προσπαθούσαν να έχουν με το μέρος τους τον αέρα. Ο στόλος που είχε με το μέρος του τον αέρα, κέρδιζε, συνήθως, τη ναυμαχία. Έτσι, όταν τα καράβια που ετοιμάζονταν να ναυμαχήσουν, καταλάβαιναν ότι θα τα έβρισκαν σκούρα, προτιμούσαν να το σκάσουν, παρά να καταποντισθούν άδικα. Πολλοί, όμως, από τους κυβερνήτες των καραβιών αυτών, που το 'λεγε η καρδιά τους - κυρίως οι Βενετσιάνοι - αντί να το βάλουν στα …πόδια, ορμούσαν εναντίον του εχθρού με όλες τους τις δυνάμεις και με διάφορες στρατηγικές κινήσεις , τεχνάσματα κι ελιγμούς κατόρθωναν να πάρουν τον αέρα του αντιπάλου τους. Με τον τρόπο αυτό κέρδιζαν τη μάχη. Από το γεγονός αυτό έμεινε και η φράση "του πήρα τον αέρα" CONTRA TEMPO, αντίθετα από τον άνεμο.  (Από το βιβλίο του Τάκη Νατσούλη "Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις" Παπαδόπουλος Κώστας, Σαββίδου Έλλη (ΣΤ΄ Τάξη) ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ Γιος του Τάρταρου και της Γης. Ήταν αρχηγός των τρομερών γιγάντων που κήρυξαν τρομερό πόλεμο εναντίων των θεών του Ολύμπου. Στη Γιγαντομαχία αυτή σκοτώθηκαν όλοι οι γίγαντες. Σώθηκε μόνο ο Εγκέλαδος με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς, που τον έκρυψε κάτω από το βουνό Αίτνα της Σικελίας. Άλλοι λένε, ότι μάλωσε κάποτε με το Δία, που τον κατακεραύνωσε και τον πλάκωσε με το βουνό Όθρη. Στην προσπάθεια του να ελευθερωθεί από το βάρος, που τον καταπιέζει, προκαλεί σεισμούς. Όταν θυμώνει και αναστενάζει, τρέμει η γη και από το ηφαίστειο την Αίτνα βγαίνουν καπνοί και λάβα. Αργότερα οι αρχαίοι Έλληνες, Επίκουρος, Πυθαγόρας και Μητρόδωρος θεώρησαν τους σεισμούς φυσικά φαινόμενα. Το 546 και το 550 μ.Χ. έγιναν καταστροφικοί σεισμοί στην Κωνσταντινούπολη (ο αριθμός των θυμάτων ήταν άγνωστος). Ηλιάδου Κασσιανή, Τσιτλακίδου Αλεξάνδρα (Ε΄ Τάξη)