ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗΣ; Ο Αϊ – Βασίλης ήταν ένας άγιος που μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς ανθρώπους και έδινε δώρα στα μικρά και φτωχά παιδιά. Ο Αϊ – Βασίλης φορούσε ρούχα όχι άσπρα και κόκκινα, αλλά ρούχα σαν των άλλων ανθρώπων. Αυτά τα χρώματα τα πήρε από την Coca Cola! Δηλαδή από μια διαφήμισή της. Ο σημερινός Αϊ – Βασίλης είναι ο μπαμπάς και η μαμά, που, για να κάνουν τα παιδιά τους να χαρούν ή να είναι ευτυχισμένα, ντύνονται Αϊ – Βασίληδες ή πάνε μόνο και βάζουν τα δώρα, που ζήτησαν τα παιδιά τους απ’ τον Αϊ – Βασίλη, κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο! Κι έτσι έχουμε το σημερινό «περίφημο» Αϊ – Βασίλη. Σελίδου Χαρούλα (Ε΄ Τάξη), Σελίδου Ουρανία (Γ΄ Τάξη)   ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΊΕΣ Ο ΒΟΗΘΟΣ ΤΟΥ ΑΪ – ΒΑΣΙΛΗ Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς. Ο Αϊ – Βασίλης ήταν έτοιμος να ξεκινήσει το ταξίδι του για να μοιράσει δώρα. Την τελευταία στιγμή θυμήθηκε ένα γράμμα που δεν πρόλαβε να το ανοίξει. Το γράμμα ήταν ενός φτωχού παιδιού, που του ζητούσε ένα καραβάκι. Ο Αϊ – Βασίλης δεν είχε χρόνο, για να φτιάξει ένα καράβι. Γι’ αυτό ζήτησε τη βοήθεια του καλύτερού του φίλου, του πιγκουίνου. Μόλις του είπε ο Αϊ – Βασίλης τι έγινε, άρχισαν να το φτιάχνουν μαζί. Όταν τελειώσανε το καραβάκι, ο Αϊ – Βασίλης ευχαρίστησε το φίλο του. Τώρα μπορούσε να ξεκινήσει το ταξίδι του, για να φέρει χαρά σε μικρούς και μεγάλους. Αντωνιάδου Άννα (Ε΄ Τάξη)   Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ, Ο ΒΙΝΟΣ!!! Από τη μέρα που άνοιξαν τα σχολεία περίμενα πώς και πώς να έρθουν τα Χριστούγεννα, η αγαπημένη μου γιορτή. Οι γονείς μου έκαναν πολλές ετοιμασίες για τις γιορτές. Γυρίσαμε όλη τη Σκύδρα. Πήγαμε για ψώνια, σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά, και μετά από όλα αυτά πήγαμε και φάγαμε. Το γλεντήσαμε πολύ. Στη συνέχεια γυρίσαμε κατακουρασμένοι στο σπίτι. Η μαμά μου τακτοποίησε όλα τα ψώνια μας στα συρτάρια, στο ψυγείο και σε πολλά άλλα μέρη. Είχαμε επίσης αγοράσει και γλυκά – κουραμπιέδες και μελομακάρονα – μήπως και μας επισκεφτεί κανείς, για να έχουμε να κεράσουμε. Εγώ κάποτε είχα ακούσει μια ιστοριούλα για κάποια καλικαντζαράκια. Αυτά, τη μέρα των Χριστουγέννων, μπαίνανε σε όλα τα σπίτια του χωριού, από χαραμάδες, τρύπες και μικρά ανοίγματα, για να ρημάξουν όλα τα γλυκά που υπήρχαν. Έτσι κι εγώ, τόσο μυαλό που είχα, έβαλα σε μια πιατέλα, πέντε – έξι κουραμπιέδες, δυο τρία μελομακάρονα και τα έβαλα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, κοντά στα κλειστά και όμορφα τυλιγμένα δώρα. Άκουσα επίσης ότι τα καλικαντζαράκια, όταν την ώρα που έμπαιναν στα σπίτια υπήρχε ξύπνιος άνθρωπος, εκείνα εξαφανίζονταν στη στιγμή. Έτσι κι εγώ πήγα και κοιμήθηκα στο σαλόνι, όπου είχα βάλει τα γλυκά κάτω από το δέντρο, για να δω τα γλυκά και πονηρά καλικαντζαράκια. Η νύχτα των Χριστουγέννων έφτασε. Εγώ, ριψοκινδυνεύοντας βέβαια να με πάρουν είδηση τα καλικαντζαράκια, κουκουλώθηκα και έκανα πως κοιμόμουν. Άκουγα στην αρχή κάτι θορύβους από την κουζίνα. Αυτά ήτανε. Ψάχνανε στην κουζίνα νομίζοντας πως εκεί είναι τα γλυκά. Όταν όμως κατάλαβαν και είδαν πως τα γλυκά ήταν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, πήγαν αμέσως και άρχισαν να τρώνε αρπαχτά. Εγώ με την άκρη του ματιού μου τους έβλεπα κι άρχισα να τρέμω τόσο πολύ, που με πήραν χαμπάρι. Άρχισαν τότε να τρέχουν πάνω – κάτω. Εγώ νόμιζα πως αν έπιανα έστω κι ένα, θα μου έδινε κάτι για αντάλλαγμα, για να το αφήσω να φύγει. Έτσι άρχισα να τρέχω κι εγώ πάνω – κάτω, για να πιάσω έστω κι ένα. Έπιασα ένα πολύ μικροσκοπικό και γλυκό καλικαντζαράκι, που το έλεγαν Βίνο. Αυτό έβγαινε από το όνομα Δουλβίνος. Ήταν τόσο αδύναμο και κακότυχο, που το λυπήθηκα και του είπα: -            Πώς σε λένε; -            Με λένε Βίνο, μου λέει με λεπτή φωνή. Τι θέλεις από μένα; Άφησέ με. -            Θα σε αφήσω, αλλά πρώτα θέλω να μου κάνεις μια χάρη. -            Τι χάρη; -            Για να δούμε. Μμμμ, το βρήκα. Θα ήθελα να γίνεις φίλος μου και να με επισκέπτεσαι κάθε χρόνο την ίδια μέρα. -            Σ’ ευχαριστώ. Σε συμπάθησα. Θα σου κάνω τη χάρη. Αν και δεν έχουμε συστηθεί ακόμα και δεν έχουμε γνωριστεί, θέλω κι εγώ να γίνουμε φίλοι. Αντίο, λοιπόν, και θα τα πούμε του χρόνου την ίδια μέρα. ΑΝΤΙΟ!!! Θα είσαι για πάντα ο καλύτερός μου φίλος. Όταν έφευγε του είπα: -            Το όνομά μου είναι Κατερίνα. Καλά Χριστούγεννα. Τα ξαναλέμε. Αυτό το καλικαντζαράκι έγινε ο αγαπημένος μου φίλος. Του εύχομαι να είναι πάντα ευτυχισμένο και να με θυμάται πού και πού. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!! ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ!!! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!, αγαπημένε μου Βίνο! Παναούση Κατερίνα (Ε΄ Τάξη)