Ήταν Χριστούγεννα και στο όμορφο
χωριό Ριζό όλοι γιόρταζαν με αγάπη. Δυο παιδιά, η Μαρία και ο
Νίκος έφτιαξαν ένα χιονάνθρωπο, που τον ονόμασαν Χιονένιο. Ήταν
ωραίος και αρκετά μεγάλος. Του είχαν βάλει κασκόλ, καπέλο κι ένα
πούρο. Όλοι όσοι τον έβλεπαν έμεναν μ’ ανοιχτό το στόμα.και γι’
αυτό έλεγαν ότι ήταν μαγικός.
Και πράγματι δεν έκαναν λάθος.
Ένα βράδυ τα δυο παιδιά δεν τον βρήκαν στην αυλή τους. έψαξαν
παντού, αυτός όμως πουθενά. Ώσπου κάποιος τον είδε να κοιτάει τα
παιχνίδια ενός καταστήματος. Ο ξένος πλησίασε και τον άκουσε να
μιλάει.
-
Βοήθεια, βοήθεια!!! Χιονάνθρωπος που μιλά, άρχισε να
φωνάζει. Έγινε κάτι μαγικό.
Όταν τα παιδιά το είδαν, συμφώνησαν
απολύτως με τον ξένο και είπαν:
-
Ο Χιονένιος μιλάει! Ω, Θεέ μου!
Ο χιονένιος τους εξήγησε ότι
μιλούσε από τότε που τον έφτιαξαν τα παιδιά και ότι δεν είναι
θαύμα. Από τότε τον ονόμασαν: «Χιονένιος ο μαγικός».
Σαββίδου Έλλη (Ε΄ Τάξη)
