«ΧΙΟΝΙΑ! ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΕΣ ΜΕΡΕΣ! ΤΙ ΧΑΡΑ!» Ήταν Δευτέρα 23 Ιανουαρίου. Σχόλασα από το σχολείο και επέστρεψα στο σπίτι μου. Αφού τελείωσα το καθημερινό μου πρόγραμμα με τα μαθήματα του σχολείου, ψυχαγωγήθηκα με κινούμενα σχέδια από την τηλεόραση. Βράδιασε και πέσαμε για ύπνο. Κάποια στιγμή σαν να άκουσα τη φωνή του πατέρα μου να λέει στη μητέρα μου ότι έξω χιονίζει πάρα πολύ. Όταν ξύπνησα το πρωί, έτρεξα στο παράθυρο του σπιτιού να δω αν χιονίζει. Με χαρά διαπίστωσα ότι όλος ο κάμπος ήταν κάτασπρος από το πολύ χιόνι. Στη συνέχεια ετοιμάστηκα για το σχολείο. Εκείνη την ώρα χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσα τη μητέρα μου να μου λέει: «Στράτο, τώρα με ενημέρωσαν ότι δεν έχετε σχολείο λόγω της σφοδρής χιονόπτωσης». Αμέσως το μυαλό μου λειτούργησε. «Τι ωραία», είπα, «σήμερα θα τρελαθώ στο χιονοπόλεμο». Έτσι κι έγινε. Μέσα σε λίγες ώρες μαζεύτηκαν στο σπίτι μου όλα τα ξαδέρφια μου και στήσαμε έναν τρελό χιονοπόλεμο. Οι χιονόμπαλες έδιναν και έπαιρναν. Αυτό συνεχιζόταν για αρκετές μέρες, αφού το σχολείο μας συνέχιζε να είναι κλειστό λόγω της καθημερινής χιονόπτωσης. Ένιωσα μεγάλη χαρά αυτές τις μέρες, γιατί αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν σε ένα μαγικό τοπίο όπου και έκανα τις χειμερινές μου διακοπές. Εύχομαι αυτό που έγινε φέτος το χειμώνα να γίνεται κάθε χρόνο. Σιδηρόπουλος Στράτος (Ε΄ Τάξη) *       *       * Τις μέρες που χιόνισε και δεν είχαμε σχολείο τις πέρασα πολύ ωραία. Μόλις ξυπνούσα το πρωί, ντυνόμουν γρήγορα γρήγορα και κατέβαινα κάτω. Έπαιρνα τα πουλιά με τα κλουβιά και τις παγίδες, ύστερα πήγαινα στο φίλο μου τον Ηλία και μαζί πηγαίναμε να πιάσουμε πουλιά. Πότε πιάναμε σκαθιά και πότε καρδερίνες. Αυτό γινόταν κάθε μέρα. Το μεσημέρι, μετά το φαγητό, ερχόντουσαν οι φίλοι μου, παίζαμε χιονοπόλεμο, φτιάχναμε χιονάνθρωπους και αυτό μας διασκέδαζε πολύ. Η μαμά μου όλη την ώρα με φώναζε να ανέβω στο σπίτι, γιατί γινόμουν μούσκεμα από το χιόνι και φοβόταν να μην αρρωστήσω. Εγώ, όμως, δεν άκουγα, γιατί ήθελα να χαρώ το χιόνι όσο περισσότερο μπορούσα, γιατί ήταν πολύ ωραίο. Πάντως ήταν ωραία να τα βλέπεις όλα κάτασπρα, σπίτια δρόμους και δέντρα. Χάρηκα και τα χιόνια και τις μέρες αυτές, γιατί δεν είχα σχολείο. Φωτιάδης Σωτήρης (Ε΄ Τάξη) *       *       * Τη Δευτέρα το πρωί, όταν ξύπνησα για να πάω στο σχολείο, είδα από το παράθυρο ότι υπάρχουν παντού χιόνια. Χιόνια! Χιόνια! Τι χαρά! Η μητέρα μου μου είπε πως δεν είχαμε σχολείο. Τελικά το χιόνι έπεφτε συνέχεια και τα σχολεία έμειναν κλειστά για αρκετές μέρες. Αυτές τις μέρες πέρασα υπέροχα! Την πρώτη μέρα μαζί με τους φίλους μου κάναμε ένα μεγάλο χιονάνθρωπο. Του βάλαμε μια λεκάνη για καπέλο, κασκόλ, καρότο για μύτη, και δυο κάρβουνα για μάτια. Μετά κάναμε τσουλήθρα με το έλκηθρο. Κάθε μέρα φορούσα χοντρά ρούχα, γάντια και σκούφο, πήγαινα στην αυλή μας, που ήταν γεμάτη χιόνι, και έπαιζα χιονοπόλεμο με τους φίλους μου και την αδερφή μου. Κάποιες μέρες έκανε όμως πολύ κρύο και έμενα μέσα στο σπίτι. Κοιτούσα συνέχεια από το παράθυρο το χιόνι που είχε παγώσει και ήταν πολύ επικίνδυνο. Πολλοί άνθρωποι που περνούσαν από το πεζοδρόμιο γλιστρούσαν κι άλλοι έπεφταν. Τα αυτοκίνητα πήγαιναν αργά αργά, γιατί ο δρόμος ήταν παγωμένος κι επικίνδυνος. Όσο περνούσαν όμως οι μέρες, άρχισα να βαριέμαι, γιατί έμενα συνέχεια μέσα στο σπίτι, και ανυπομονούσα ν’ ανοίξουν τα σχολεία, για να δω και πάλι τους φίλους μου. Τελικά καλό είναι το χιόνι, να διαρκεί όμως λιγότερο! Φωτιάς Κώστας (Ε΄  Τάξη) *       *       * Τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου ξύπνησα από τη φωνή του πατέρα μου που φώναζε, για να σηκωθώ. Πετάχτηκα από το κρεβάτι μου και έτρεξα στο παράθυρο, για να δω έξω. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Όλη η αυλή του σπιτιού ήταν κάτασπρη από τα χιόνια. Οι στέγες όλων των σπιτιών ήταν κατάλευκες και τα δέντρα είχαν ντυθεί στα λευκά. Όταν ήρθε η ώρα για να πάω στο σχολείο, η μητέρα μου πήρε τηλέφωνο το διευθυντή. Έμαθε ότι θα έχουμε μάθημα. Έτσι ξεκίνησα για το σχολείο. Το χιόνι εξακολουθούσε να πέφτει πυκνό. Στο σχολείο έμεινα λίγες ώρες και μετά ο δάσκαλος μας είπε να φύγουμε. Όταν γύρισα από τα σχολείο, άφησα την τσάντα μου και βγήκα να παίξω χιονοπόλεμο με τον ξάδερφό μου. Κάναμε μεγάλες μπάλες με το χιόνι και τις πετούσαμε ο ένας στον άλλο. Όταν βαρεθήκαμε, αποφασίσαμε να φτιάξουμε δύο χιονάνθρωπους. Τον έναν μέσα στην αυλή και τον άλλο στην άκρη του δρόμου. Όσοι περνούσαν στέκονταν και τον καμάρωναν. Μετά η μητέρα μου με φώναξε να πάω στο σπίτι, γιατί ήμουν πολλή ώρα έξω. Όταν βράδιασε, είδα τηλεόραση και μετά πήγα για ύπνο. Το επόμενο πρωί οι γονείς μου μου είπαν ότι τα σχολεία θα μείνουν κλειστά για λίγες μέρες. Όμως, επειδή έβηχα το βράδυ, η μητέρα μου απαγόρευσε να βγω έξω τις επόμενες μέρες. Αλλά δεν στενοχωρήθηκα, γιατί όλες τις μέρες ήμουν στη γιαγιά μου και ζωγράφιζα. Την Παρασκευή βγήκα έξω για λίγο. Ο ένας χιονάνθρωπος είχε χαλάσει και τον ξαναέφτιαξα. Τύλιξα και στο λαιμό του ένα παλιό κασκόλ, γιατί έκανε πολύ κρύο. Έτσι το χιόνι μας έδωσε την ευκαιρία να παίξουμε και να χαρούμε. Φωτίου Χριστίνα (Ε΄ Τάξη) *       *       * Λίγες μέρες μετά που άνοιξαν τα σχολεία, χιόνισε. Το χιόνι ξεπερνούσε τους 30 πόντους. Τα σχολεία μας ήταν κλειστά για δύο βδομάδες, γιατί είχε χιόνια και κρύο. Όλα τα παιδιά έπαιζαν με το χιόνι και έφτιαχναν χιονάνθρωπους. Κάθε πρωί τα παιδιά της γειτονιάς μαζευόντουσαν για να παίξουν. Κάθε πρωί μαζί με τους φίλους μου, το Σωτήρη και τον Παναγιώτη, πηγαίναμε για κυνήγι. Πηγαίναμε στα νεκροταφεία και στα χωράφια, για να πιάσουμε πουλιά. Μετά από μερικές μέρες τα χιόνια έλιωσαν. Ρώτησα την κυρία Πετρούλα αν θα έχουμε σχολείο. Τα νέα ήταν δυσάρεστα, γιατί θα είχαμε σχολείο την άλλη μέρα. Όλες αυτές τις μέρες που έμεινα στο σπίτι ξεκουράστηκα, κοιμήθηκα και έπαιξα πάρα πολύ. Το σχολείο δε μου έλειψε καθόλου. Κερμανίδης Ηλίας (ΣΤ΄ Τάξη) *       *       * Τα Χριστούγεννα, το Δεκέμβριο, φανταζόμασταν εμείς τα παιδιά ότι θα χιονίσει, θα κλείσουν τα σχολεία και θα παίξουμε χιονοπόλεμο. Όμως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι ακριβώς. Έγιναν κάπως διαφορετικά. Δηλαδή, αντί να χιονίσει το Δεκέμβριο χιόνισε τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο. Την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου δε χιόνισε και όλα τα παιδιά ήταν στενοχωρημένα. Τη δεύτερη εβδομάδα, όμως, άρχισε να χιονίζει. Μόνο τη Δευτέρα κάναμε μάθημα. Όλες τις άλλες μέρες χιόνιζε και έτσι βρήκαμε μια ευκαιρία εμείς τα παιδιά να παίξουμε. Σχεδόν όλα τα παιδιά της τάξης μου παίζανε μαζί μου χιονοπόλεμο στο χωριό μας και ήταν πολύ ωραία. Όλα τα παιδιά ήταν πολύ χαρούμενα! Επίσης πέφταμε κάτω, φτιάχναμε αγγελάκια στο χιόνι, παίζαμε χιονοπόλεμο και ύστερα πηγαίναμε σε ένα σπίτι, που μόλις χτιζότανε, και κάναμε τους εξερευνητές. Όμως τώρα τα χιόνια έλιωσαν «ΚΑΙ ΤΙ ΛΥΠΗ! ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΝΟΙΞΑΝ ΞΑΝΑ». Ελπίζω να ξαναχιονίσει, για να κλείσουν πάλι τα σχολεία!!! Παπαδοπούλου Χρύσα