Ο ΟΜΗΡΟΣ Ο μεγαλύτερος επικός ποιητής όλου του κόσμου κι όλων των αιώνων. Για τη ζωή του τίποτα δεν είναι με βεβαιότητα γνωστό. Πρέπει να έζησε ανάμεσα στον 9ο και 8ο αιώνα π.Χ. Επτά πόλεις του ελληνικού χώρου διεκδικούν την καταγωγή του: Η Αθήνα, το Άργος, η Σαλαμίνα της Κύπρου, ο Κολοφώνας, η Ρόδος, η Σμύρνη και η Χίος. Επικρατέστερες θεωρούνται η Σμύρνη και η Χίος. Η παράδοση θέλει το μεγάλο ποιητή τυφλό, στηριζόμενη σ’ έναν ύμνο προς τον Απόλλων, όπου αυτοπαρουσιάζεται ως τυφλός στο θεό, και που λαθεμένα του αποδίδεται. Η ζωντάνια, όμως, και η ρεαλιστικότητα με την οποία περιγράφει τις σκηνές ο Όμηρος στα έπη του αποκλείουν αυτή την πιθανότητα. Η παράδοση πάλι αναφέρει ότι ο Όμηρος ήταν ραψωδός που περιόδευε στις ελληνικές πόλεις, τραγουδώντας τα έπη του. Σ’ αυτόν αποδίδονται δύο μεγάλα επικά έργα, η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια». Ακόμα λαθεμένα του αποδίδονται και άλλα ποιητικά έργα, ανάμεσα στα οποία τα: «Ύμνος στον Απόλλωνα», «Βατραχομυομαχία», «Μαργίτης» και «Ύμνος στη Δήμητρα».    Οι μαθητές της Δ΄ Τάξης   Ο ΗΣΙΟΔΟΣ Ο μεγαλύτερος, μετά τον Όμηρο, ποιητής της επικής ποίησης. Καθιέρωσε το «διδακτικό» έπος. Γεννήθηκε στην Άσκρα της Βοιωτίας πιθανότατα στις αρχές του 8ου π.Χ αιώνα. Ο πατέρας του καταγόταν από την αιολική Κύμη και κατέφυγε εξόριστος στην Άσκρα, όπου εγκαταστάθηκε και δημιούργησε οικογένεια. Ο Ησίοδος μετά το θάνατο του πατέρα του είχε πρόβλημα σχετικά με τη διανομή της κληρονομιάς με τον αδελφό του Πέρση, ο οποίος φαίνεται τον αδίκησε αφήνοντάς τον σχεδόν ακτήμονα. Ο Ησίοδος πικραμένος από αυτό το γεγονός ασχολήθηκε αποκλειστικά με την ποίηση και, αν θελήσουμε να πιστέψουμε τη μεταγενέστερη παράδοση, γυρνούσε τις διάφορες πόλεις επιδεικνύοντας την ποιητική του ικανότητα. Σε στίχους των ποιημάτων του αναφέρετε πως νίκησε σε ποιητικούς αγώνες που έγιναν στη Χαλκίδα της Εύβοιας. Όπως φαίνεται, ο ποιητής πέρασε τα τελευταία του χρόνια στη Ναύπακτο, όπου και πέθανε. Το σώμα του φαίνεται πως αρχικά τάφηκε εκεί, όμως αργότερα μεταφέρθηκε στο Βοιωτικό Ορχομενό, όπου ο περιηγητής σημειώνει πως του έδειξαν σε κάποιο μέρος το «Ησιόδου σήμα». Με το όνομα του Ησίοδου σώθηκαν τα έπη «Θεογονία», «Έργα και ημέρες» και «Ασπίς Ηρακλέους». Οι αρχαίοι γνώριζαν επίσης κι άλλα έπη, τα οποία σήμερα είναι γνωστά μόνο από αποσπάσματα. Τα σπουδαιότερα από αυτά ήταν τα: «Ηοίαι», η «Μελημποδία», οι «Κατάλογοι». Μικρότερης σημασίας οι «Κύηκος γάμοι», η «Θησέως εις Άδου κάθοδος», «Το επιθαλάμιων Πηλέως και Θέτιδος», ο «Αιγίμιος» και το έργο οι «Χείρωνος υποθήκαι».   Οι μαθητές της Δ΄ Τάξης