ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ (1877 - 1940) Κορυφαίος Έλληνας λογοτέχνης και ποιητής με πλούσιο και πολύμορφο έργο. Γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου είναι μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του νεοελληνικού πνεύματος. Γεννήθηκε το 1877 στο Καρπενήσι και πέθανε στην Αθήνα το 1940. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, νέος ακόμη, επιδόθηκε αρχικά στη δημοσιογραφία και σύγχρονα ανέπτυξε τα πνευματικά ενδιαφέροντα και αναδείχτηκε σε διακεκριμένο νεοέλληνα λογοτέχνη και ποιητή. Διετέλεσε για ένα διάστημα νομάρχης και από το 1918 ως το θάνατό του σχεδόν, διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης. Στο μεταξύ δε, σε επιβράβευση της πνευματικής του δράσης, είχε εκλεγεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Η ποίηση του Ζαχαρία Παπαντωνίου διακρίνεται για τη συναισθηματική λεπτότητα, το στοχαστικό της βάθος και το μουσικό της τόνο. Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ Σαν έμαθε τη λέξη καλησπέρα ο παπαγάλος είπε ξαφνικά: «Είμαι σοφός, γνωρίζω ελληνικά. Τι κάθομαι δω πέρα;» Την πράσινή ζακέτα του φορεί και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνει, για να τους πει μια γνώμη φωτισμένη. Παίρνει μια στάση λίγο σοβαρή, ξεροβήχει, κοιτάζει λίγο πέρα, και τους λέει: Καλησπέρα. Ο λόγος του θαυμάστηκε πολύ. Τι διαβασμένος, λένε, ο παπαγάλος! Θα ‘ναι σοφός πολύ μεγάλος αφού μπορεί και ανθρώπινα μιλεί. Απ’ τις Ινδίες φερμένος, ποιος το ξέρει πόσα βιβλία μαζί του να ‘χει φέρει, με τι σοφούς εμίλησε, και πόσα να ξέρει στων γραμματικών τη γλώσσα… «Κυρ - παπαγάλε, θα ‘χουμε την τύχη ν’ ακούσουμε τι λες και παρά πέρα;» Ο παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει μα τι να πει; Ξανάπε: «Καλησπέρα.» Μαθητές Δ΄ Τάξης ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ Όλα ανεβοκατεβαίνουν, όλα πάνε και γυρίζουν. Ένα μόνο δε γυρίζει: το ποτάμι, το ποτάμι. Όλα χάνουν τη λαλιά τους, όλα κάποτε σωπαίνουν. Ένα μόνο δε σωπαίνει: το ποτάμι, το ποτάμι. Όλα πάνε και γυρίζουν, όλα κάποτε σωπαίνουν. Ένα μόνο δε γυρίζει, ένα μόνο δε σωπαίνει: Το ποτάμι το ποτάμι. Χατζηιωαννίδου Ελένη (Γ΄ Τάξη)