«Ακόμα δεν τον είδαμε και
Γιάννη τον εβγάλαμε»
(Πρώτη
εκδοχή)
Ο Τριπολιτσιώτης Αγγελάκης
Νικηταράς, παράγγειλε κάποτε του Κολοκοτρώνη – που ήταν στενός
του φίλος – να κατέβει στο χωριό, για να βαφτίσει το μωρό του. Ο
Νικηταράς του παράγγειλε ότι το παιδί επρόκειτο να το βγάλουν
Γιάννη, αλλά για να τον τιμήσουν, αποφάσισαν να του δώσουν τ’
όνομά του, δηλαδή Θεόδωρο.
Ο θρυλικός Γέρος του Μοριά
απάντησε τότε πως ευχαρίστως θα πήγαινε μόλις θα «έκλεβε λίγον
καιρό», γιατί τις μέρες εκείνες έδινε μάχες. Έτσι θα πέρασε ένας
ολόκληρος μήνας σχεδόν, κι ο Κολοκοτρώνης δεν κατόρθωσε να
πραγματοποιήσει την υπόσχεση που είχε δώσει.
Δεύτερη, λοιπόν, παραγγελία του
Νικηταρά. Ώσπου ο Γέρος πήρε την απόφαση και με δύο παλικάρια
του κατέβηκε στο χωριό. Αλλά μόλις μπήκε στο σπίτι του φίλου
του, δεν είδε κανένα μωρό, ούτε καμιά προετοιμασία για τη
βάφτιση.
Τι είχε συμβεί; Η γυναίκα του
Νικηταρά ήταν στις μέρες της να γεννήσει. Επειδή, όμως, ο
τελευταίος ήξερε πως ο Γέρος ήταν απασχολημένος στα στρατηγικά
του καθήκοντα και πως θ’ αργούσε οπωσδήποτε να τους επισκεφτεί –
οπότε θα είχε γεννηθεί πια το παιδί – του παραγγέλνανε και του
ξαναπαραγγέλνανε για τη βάφτιση. Όταν ο Κολοκοτρώνης άκουσε την
… απολογία του Νικηταρά, ξέσπασε σε δυνατά γέλια και φώναξε:
-
Ωχού! Μωρέ, ακόμα δεν τον είδανε και Γιάννη τον
βαφτίσαμε.
(Μπορεί αυτή η φράση να
προϋπήρξε, αλλά την έκανε
γνωστή ο Θ. Κολοκοτρώνης).
(Δεύτερη εκδοχή)
Σύμφωνα μ’ αυτή την εκδοχή ο
μύθος λέει τα εξής: «Ήταν κάποιος που είχε δυο κορίτσια της
παντρειάς. και μια μέρα που ήρθε ένας
προξενητής και του πήγε γαμπρό για τη μεγαλύτερή του κόρη, την
έστειλε αυτή να βγάλει κρασί από το βαρέλι, για να τον κεράσει.
Εκείνη, αφού έβαλε την κανάτα κάτω από την κάνουλα να γεμίσει,
συλλογιζόταν το γάμο της κι έλεγε πως θα παντρευτώ και πως θα
κάμω παιδί και θα το βγάλω Γιάννη. μα
έπειτα της ήρθε στο νου πως μπορεί να της πεθάνει και
άρχισε αυτή τα μοιρολόγια και το κρασί έτρεχε. Αφού πέρασε πολύ
ώρα, πηγαίνει η μικρότερη να δει τι γίνεται.
όταν όμως άκουσε τι έλεγε η αδερφή της άρχισε κι αυτή να
μοιρολογά το ανιψάκι της. και το κρασί
έτρεχε. Πηγαίνει ύστερα και ο πατέρας και όταν έμαθε γιατί
άργησαν, κούνησε το κεφάλι του και είπε: «Κόμα δεν τον είδαμε,
Γιάννη τον εκράξαμε και το κρασί τρέχει!»
Ίσως από μύθο να γεννήθηκε και η
ανάλογη, σε όμοιες περιστάσεις αναφερόμενη αρχαία παροιμία:
«Αιξ ούπω τέτοκεν, έριφος δ’ επί δώματι παίζει», δηλαδή
«Ακόμα δε γέννησε η κατσίκα και το κατσικάκι παίζει στο δωμάτιο».
(Από το βιβλίο του Τάκη Νατσούλη
«Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις»)
Φαντίδου Άννα, Φαντίδου Μαρία (ΣΤ΄
Τάξη)
ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Ο δάσκαλος ρωτά τον
Πέτρο πόσοι ήταν οι μαθητές του Χριστού. Ο Πέτρος προσπαθεί να
θυμηθεί. Εκείνη τη στιγμή ένας συμμαθητής του τού φωνάζει από
πίσω:
- Όσες είναι οι ώρες
του ρολογιού.
Ο Πέτρος κοιτάει το
ρολόι του και λέει.
- Δέκα παρά είκοσι,
κύριε!
*
* *
Δυο φίλοι συζητούν:
-
Αυτός ο μαθητής έχει την εξυπνάδα τυπωμένη στο πρόσωπό του.
-
Ναι, αλλά θα πρόκειται για τυπογραφικό λάθος.
Ηλιάδου
Χριστίνα, Ιωαννίδου Ελένη (Ε΄ Τάξη)
ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ
«Βαφτίζω και μυρώνω, άρα ζήσει και
μη ζήσει»
Ας λάβω τα μέτρα μου για κάθε
ενδεχόμενο κίνδυνο.
* * *
«Αράπης τον αράπη μαυροτσούκαλο τον
λέει »
Συχνά οι άνθρωποι δεν έχουν
επίγνωση των ελαττωμάτων τους και βρίζουν ο ένας τον άλλο με
επίθετα που χαρακτηρίζουν και τους ίδιους.
Παπαδοπούλου Χρύσα (ΣΤ΄ Τάξη),
Φωτίου Χριστίνα
|
