Τα ζώα και τα αισθήματά τους
ΟΜΑΔΑ: ΤΑ ΕΛΑΦΑΚΙΑ
Μερικά ζώα τα θεωρούμε φίλους μας. Άλλα τα θεωρούμε επικίνδυνα και άλλα δεν τα σκεφτόμαστε καθόλου. Αλλά όλα τα ζώα, από το σκυλί του σπιτιού έως το μικρότερο ποντικάκι, είναι σαν κι εμάς, ζωντανά πλάσματα που έχουν αισθήματα. Μπορούμε να μάθουμε πώς βιώνουν τη ζωή τα ζώα, αν αναπτύξουμε συναισθηματική κατανόηση γι’ αυτά – με άλλα λόγια, αν ταυτιστούμε με μας ανάγκες μας και τα συναισθήματά μας, για να τα καταλάβουμε έτσι καλύτερα.
Ένα πεινασμένο, άστεγο σκυλί που του δίνουν φαγητό και νερό νιώθει αγάπη, στοργή, ευγνωμοσύνη, χαρά, ευτυχία, φροντίδα.
Ένα αλογάκι που κάνει ιππασία σε παιδιά, περπατώντας γύρω – γύρω σε κύκλους, νιώθει κουρασμένο, ταλαιπωρημένο, αδιάθετο, σκλαβωμένο, αλλά και χαρά, ευχαρίστηση και αγάπη που έχει στη ράχη του παιδιά.
Ένα μικρό μοσχαράκι που έχει χωρίσει από τη μαμά του νιώθει λύπη, στενοχώρια, φόβο, μοναξιά, απελπισία, μίσος, κακία.
Ηλιάδου Χριστίνα, Ιωαννίδου Ελένη,
Μουχτάρης Στέλιος, Χαραλαμπίδης Λευτέρης

«Μια σκυλίτσα σκλαβωμένη»
Ήταν μεσημέρι. Το αφεντικό μου έφερε να φάω το φαγητό μου. Αφού έφαγα, το αφεντικό με πήγε μια βόλτα γύρω – γύρω από την παιδική χαρά. Θα ήθελα να ήμουν μόνη μου χωρίς το λουράκι στο λαιμό μου. Πιο καλά θα ήταν, να ήμουν ελεύθερη και να κάνω όσες βόλτες θέλω και όποτε θέλω. Να μην περιμένω να με ταΐσει το αφεντικό μου και να κοιμάμαι ελεύθερη στη φύση και όχι σε ένα μικρό σπιτάκι.
Ηλιάδου Χριστίνα
* * *
«Ένα σκυλί χαρούμενο»
Ήταν ένα απόγευμα. Ήρθε το αφεντικό μου να με ταΐσει. Μόλις έφαγα, βγήκα έξω να παίξω. Περνούσαν κάτι παιδιά εκείνη την ώρα. Με είδαν και έτρεξαν να παίξουν μαζί μου. Εκείνη η στιγμή ήταν η καλύτερή μου. Έτσι ερχόντουσαν κάθε μέρα και παίζαμε. Χαιρόμουν που με αγάπησαν τα παιδιά.
Ιωαννίδου Ελένη
* * *
«Το σκυλί»
Είμαι ένα σκυλί. Τα παιδιά παίρνουν ξύλα και με χτυπάνε, παίρνουν πέτρες και με χτυπάνε. Με βαράνε με αεροβόλα που πετάνε μπίλιες. Νιώθω μοναξιά. Δε με ταΐζουν.
Θα ήθελα να μη με χτυπάνε, να με ταΐζουν και να μου φέρονται καλά.
Μουχτάρης Στέλιος
* * *
«Οι τρεις ευχές μας ελαφιού»
Είμαι ένα ελάφι που το έχουν φυλακισμένο στο ζωολογικό κήπο. Ο ιδιοκτήτης του είναι πολύ κακός και, άμα δεν τον ακούμε, μας μαστιγώνει. Θα ήθελα να ήμουν ελεύθερο ξανά στο παλιό μου δάσος, να έπαιζα με μας φίλους μου μας παλιά. Μας πάει μας ο καιρός. Οι άνθρωποι κόβουνε τα δέντρα μας, για να κατασκευάσουν σπίτια και δρόμους.
Θα ήθελα να κάνω τρεις ευχές. Θα ήθελα να μας ελευθερώσουν από εδώ, να μην κόβουνε τα δέντρα μας και να ζήσουν όλοι όμορφα και ευτυχισμένα. Μακάρι να το έκαναν αυτό οι άνθρωποι.
Χαραλαμπίδης Λευτέρης

ΟΜΑΔΑ: ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΚΑΛΛΟΝΕΣ
Μερικά ζώα τα θεωρούμε φίλους μας. Άλλα τα θεωρούμε επικίνδυνα και άλλα δεν τα σκεφτόμαστε καθόλου. Αλλά όλα τα ζώα, από το σκυλί του σπιτιού έως το μικρότερο ποντικάκι, είναι σαν κι εμάς, ζωντανά πλάσματα που έχουν αισθήματα. Μπορούμε να μάθουμε πώς βιώνουν τη ζωή τα ζώα, αν αναπτύξουμε συναισθηματική κατανόηση γι’ αυτά – με άλλα λόγια, αν ταυτιστούμε με τις ανάγκες τους και τα συναισθήματά τους, για να τα καταλάβουμε έτσι καλύτερα.
Ένα πεινασμένο, άστεγο σκυλί που του δίνουν φαγητό και νερό νιώθει καλοσύνη, ευγνωμοσύνη, αγάπη, ελπίδα, ευχαρίστηση, ευτυχία, αγαλλίαση, θαλπωρή, στοργή και φροντίδα.
Ένα αλογάκι που κάνει ιππασία σε παιδιά, περπατώντας γύρω – γύρω σε κύκλους, νιώθει κούραση, στενοχώρια, θλίψη, εκμετάλλευση, ότι είναι σκλαβωμένο αλλά και χαρά και ευχαρίστηση που έχει στη ράχη του παιδιά.
Ένα μικρό μοσχαράκι που έχει χωρίσει από τη μαμά του νιώθει λύπη, μοναξιά, πόνο, στενοχώρια, φόβο, θλίψη, ανασφάλεια, μελαγχολία, δυστυχία, απόγνωση.
Σαββίδης Νίκος, Σιδηρόπουλος Στράτος,
Φωτιάδης Σωτήρης, Φωτιάς Κώστας

«Ένα μοναχικό σκυλάκι»
Είμαι ένα σκυλάκι μόνο του και περπατώ στους δρόμους. Τα ποδαράκια μου είναι τόσο κρύα, που και στη ζέστη να τα βάλω δε γίνεται τίποτα. Τα άλλα σκυλιά με κοροϊδεύουν μα δε δίνω σημασία. Τη μαμά μου την πάτησε αμάξι και είμαι μόνο. Κανένας δε μου δίνει σημασία. Κάθε μέρα ουρλιάζω μπας και μου δώσει κανείς σημασία, μα κανένας δεν κάνει τίποτα. Προσπαθώ να γίνω φίλος με τα άλλα σκυλάκια. Κάθε μέρα ζω με το πιστεύω.
Θα ήθελα να ήμουν στη ζέστη, να είχα και εγώ ένα αφεντικό και να χαιρόμουν τη ζωή ξένοιαστα και ωραία.
Σαββίδης Νίκος
* * *
«Οι τρεις ευχές ενός ελέφαντα»
Εγώ, ο ελέφαντας, ζω στο δάσος. Θα ήθελα να φύγω από εδώ, γιατί όλο μας σκοτώνουν οι κυνηγοί.
Ακόμα θα ήθελα τους χαυλιόδοντές μου, γιατί μου τους έκαναν περιδέραια.
Θα ήθελα να μην υπήρχαν ποντίκια, για να με τρομάζουν πάρα πολύ.
Σιδηρόπουλος Στράτος
* * *
«Οι τρεις ευχές ενός πάντα»
Εγώ το πάντα θέλω να κάνω τρεις ευχές. Θα ήθελα οι κυνηγοί να μη σκοτώνουν πουλιά, για να τα φάνε, ούτε κι εμάς τα πάντα. Εμάς μας σκοτώνουν, για να πάρουν τη γούνα μας. Αυτή ήταν η πρώτη μου ευχή.
Η δεύτερη ευχή μου είναι να ζήσω πολλά χρόνια και να μη με σκοτώσουν. Μακάρι να μη μας σκότωναν οι κυνηγοί.
Η τρίτη ευχή μου είναι να μεγαλώσω και να γίνω το πιο μεγάλο και δυνατό πάντα.
Φωτιάδης Σωτήρης
* * *
«Οι τρεις ευχές ενός ελαφιού»
Εγώ το ελάφι θα ήθελα να κάνω τρεις ευχές.
Θα ήθελα να μην υπήρχαν οι κυνηγοί, για να μη με σκοτώνουν.
Ακόμα, θα ήθελα να μπορούσα να γίνω λιοντάρι, για να ήμουν ο βασιλιάς όλων των ζώων.
Επίσης θα ήθελα να γυρίσω όλα τα δάση και να δω και άλλα ζώα που δεν έχουμε εδώ στην Ελλάδα.
Αυτές είναι οι ευχές που θέλω να πραγματοποιηθούν.
Φωτιάς Κώστας

ΟΜΑΔΑ: ΤΑ ΣΚΥΛΑΚΙΑ
Μερικά ζώα τα θεωρούμε φίλους μας. Άλλα τα θεωρούμε επικίνδυνα και άλλα δεν τα σκεφτόμαστε καθόλου. Αλλά όλα τα ζώα, από το σκυλί του σπιτιού έως το μικρότερο ποντικάκι, είναι σαν κι εμάς, ζωντανά πλάσματα που έχουν αισθήματα. Μπορούμε να μάθουμε πώς βιώνουν τη ζωή τα ζώα, αν αναπτύξουμε συναισθηματική κατανόηση γι’ αυτά – με άλλα λόγια, αν ταυτιστούμε με τις ανάγκες τους και τα συναισθήματά τους, για να τα καταλάβουμε έτσι καλύτερα.
Ένα πεινασμένο, άστεγο σκυλί που του δίνουν φαγητό και νερό νιώθει χαρούμενο και ευτυχισμένο. Νιώθει αγάπη, φιλία, ελπίδα, καλοσύνη, χαρά, σεβασμό.
Ένα αλογάκι που κάνει ιππασία σε παιδιά, περπατώντας γύρω – γύρω σε κύκλους, νιώθει κούραση, βάρος, στενοχώρια, μοναξιά αλλά και χαρά. που έχει στη ράχη του παιδιά.
Ένα μικρό μοσχαράκι που έχει χωρίσει από τη μαμά του νιώθει λύπη, μίσος, κακία, στενοχώρια, φόβο. Νιώθει τρομαγμένο και πληγωμένο.
Μάλι Ντομένικο, Παρασκευαΐδου Βαγγελιώ,
Παρασκευαΐδου Ραφαηλία, Φωτίου Χριστίνα

«Ένα κουνέλι κάνει τρεις ευχές»
Είμαι ένα κουνέλι κυνηγημένο και έχω να κάνω τρεις ευχές.
Εύχομαι να μη μας κυνηγάνε οι κυνηγοί, για να μας φάνε. Εύχομαι να μπορούσα να πετούσα και να έβλεπα τα πάντα από εκεί ψηλά. Εύχομαι να τρέχω πολύ γρήγορα.
Μάλι Ντομένικο
* * *
«Η ευχή ενός κουνελιού»
Εγώ το κουνέλι δε θα ήθελα να με πιάσουνε και να με φάνε. Άκουσα κάτι και αυτό το κάτι είναι ένας κυνηγός. Τρέχω γρήγορα αλλά με πιάσανε και με βάλανε σε ένα κλουβί μέσα. Θα ήθελα να φύγω μακριά και να μη με ξαναπιάσουνε, αλλά δεν μπορώ.
Παρασκευαΐδου Ραφαηλία
* * *
«Αν είχα τρεις ευχές»
Εγώ είμαι ένα ζώο που λέγεται κοάλα. Μένω σε ένα ζωολογικό κήπο. Θα ήθελα πολύ να μπορούσαν οι ευχές που θα κάνω να πραγματοποιηθούν. Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να ήμουν ελεύθερο σε ένα δάσος, γιατί εδώ είμαι σε ένα κλουβί κλεισμένο.
Η δεύτερη ευχή είναι να μου δίνουν τουλάχιστον περισσότερη προσοχή, όταν έρχονται στο ζωολογικό κήπο.
Η Τρίτη ευχή είναι να μπορούσα να πηδήξω από το ένα δέντρο που έχει το δάσος μέχρι το τελευταίο.
Φωτίου Χριστίνα