ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ Το πρωί της Πέμπτης 2 Δεκεμβρίου ξεκινήσαμε για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Εκεί επισκεφτήκαμε δύο Μουσεία. Το Μουσείο Κινηματογράφου και το Μουσείο Φωτογραφίας. Η έκθεση του Μουσείου Φωτογραφίας παρουσίαζε το άγνωστο φωτογραφικό έργο του Λεωνίδα Παπάζογλου από την Περιοχή της Καστοριάς, έργο που επικεντρώνεται με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία στην προσωπογραφία. Συγχρόνως μέσα από τις φωτογραφίες του αναδεικνύεται το πολυφυλετικό μωσαϊκό της Δυτικής Μακεδονίας στις αρχές του 20ού αιώνα, προσφέροντας πλούσιες εθνολογικές και ιστορικές πληροφορίες. Το σπάνιο αυτό υλικό προερχόταν από τη συλλογή του κ. Γιώργου Γκολομπία, ενώ η έκθεση διοργανώθηκε με τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα. Ταρπάνη Μαιρούλα (Ε΄ Τάξη) Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Με αφορμή την επίσκεψη του σχολείου μας στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αποφασίσαμε να γράψουμε στην εφημερίδα μας για την ιστορία του κινηματογράφου. Ο κινηματογράφος είναι πολυδιάστατη οπτικοακουστική μορφή τέχνης, η μεγαλύτερη επίτευξη της τέχνης στον 20ό αιώνα. Είναι ένας συνδυασμός εικόνας και λόγου, κίνησης και μουσικής, που συγκροτούνται σε έργο τέχνης με τη διαδικασία του μοντάζ. Και μοντάζ είναι ο τεχνικός και καλλιτεχνικός συνδυασμός των επιμέρους στοιχείων εικόνας και λόγου, κίνησης και μουσικής. Στην τελική δημιουργία ενός κινηματογραφικού έργου συνεργάζονται πολλοί τεχνικοί και καλλιτέχνες που συντονίζει ο σκηνοθέτης. Τυπικά και ουσιαστικά ο κινηματογράφος γεννήθηκε το 1895 όταν οι Γάλλοι αδερφοί Λυμιέρ, Λουί (1864 - 1948) και Ογκύστ (1862 - 1954) επινόησαν το μηχάνημα που το ονόμασαν κινηματογράφο. Στην ουσία ο κινηματογράφος στηρίζεται στο φαινόμενο του απεικάσματος. Η οπτική εντύπωση που δημιουργείται στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού από μια εικόνα δε σβήνει ακαριαία με την εξαφάνιση της εικόνας. Διατηρείται αναλλοίωτη για χρονικό διάστημα από 1/12 ως 1/20 του δευτερολέπτου. Έτσι, αν μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο περάσουν μπροστά μπροστά στα μάτια μας 12 - 20 εικόνες ενός αντικειμένου που βρίσκεται σε κίνηση, το μάτι δε διακρίνει το κενό των εικόνων, αλλά τις βλέπει συνεχόμενες και κατά συνέπεια σε κίνηση. Το μηχάνημα των Λυμιέρ είχε την ικανότητα να προβάλλει αυτόν τον αριθμό εικόνων στο δευτερόλεπτο. Σχεδόν ταυτόχρονα με τους αδερφούς Λυμιέρ παρουσιάστηκαν κινηματογραφικές εικόνες και σε άλλες χώρες: στις Η.Π.Α. ο Τόμας Έντισον, με βοηθό τον Κ. Λ. Ντίκσον (1893), στο Λονδίνο ο Ρόμπερτ Πάουλ (1895), στη Γερμανία ο Τόμας Άρμετ, ο Ζαν Λε Ρόου, ο Εουζέν Λάυνστ κ.ά. Η επινόηση της κινηματογραφικής μηχανής άνοιξε το δρόμο του κινηματογραφικού έργου. Ο πρώτος που προσπάθησε να δώσει πραγματικό κινηματογραφικό έργο είναι ο Γάλλος Ζορζ Μελιέ (1861 - 1938). Δημιούργησε αυτό που λέμε φαντασμαγορία. Ως υπόθεση χρησιμοποίησε μύθους και μυθιστορήματα. Στις Η.Π.Α. ο πρώτος δημιουργός κινηματογραφικών έργων είναι ο Έντουιν Πότερ που δημιούργησε πάρα πολλά έργα με διεθνή επιτυχία. Ακολούθησαν οι μεγάλοι δημιουργοί κινηματογραφικών έργων των Η.Π.Α. Ντ. Ου. Γκρίφιτς, Τ. Ινς και Μ Σένετ, που είναι και δημιουργοί της κινηματογραφούπολης του Χόλυγουντ στο Λος Άντζελες. Ο κινηματογράφος πέρασε από βασικά στάδια. Την εποχή του βουβού κινηματογράφου που τελειώνει το 1927, κατά την οποία δημιουργήθηκαν αξιόλογα έργα. Την εποχή που αρχίζει με τον ομιλούντα κινηματογράφο και τελειώνει λίγο μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Από τη δεκαετία του 1950 - 1960 και μετά η κινηματογραφική δημιουργία φτάνει στο κορύφωμά της. Η είσοδος στην εποχή της τηλεόρασης δίνει απέραντες δυνατότητες στην κινηματογραφική τέχνη. Η δημιουργία κινηματογραφικών έργων απαιτεί συνδυασμό πολλών παραγόντων: το σενάριο, με βάση το οποίο θα κινηθεί το όλο έργο, τη φωτογραφία, τον ήχο, τους ηθοποιούς, το μοντάζ και η σκηνοθεσία. Ο σκηνοθέτης πρέπει να συντονίσει όλα τα στοιχεία και να δώσει ένα σύνολο. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες κινηματογραφικών έργων. Πρώτα πρώτα έχουμε τα καλλιτεχνικά έργα, που είναι στηριγμένα σε μύθο με πλοκή, κάτι σαν θέατρο και λογοτεχνικό έργο μαζί. Αυτή η κατηγορία είναι η κυριότερη κινηματογραφική παραγωγή. Ακολουθούν τα ντοκυμανταίρ. Πρόκειται για απεικόνιση μιας πραγματικότητας φυσικής ή κοινωνικής. Ο κινηματογραφιστής ντοκυμανταίρ πρέπει να περιγράψει αλλά και να ερμηνεύσει την πραγματικότητα. Άλλη κατηγορία είναι τα επιστημονικά ή εκλαϊκευτικά επιστημονικά, που είναι ντοκυμανταίρ, αλλά με περισσότερη επιστημονική ανάλυση. Ακολουθούν τα έργα με κινούμενα σχέδια, που είναι πραγματικά δυναμικές, καλλιτεχνικές δημιουργίες. Σελίδου Ελίζα, Φωτιά Αναστασία (ΣΤ΄ Τάξη)