ΛΑΟΙ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ / ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ ΑΒΟΡΙΓΙΝΕΣ Οι Αβορίγινες είναι οι τοπικοί κάτοικοι της Αυστραλίας που ήρθαν πιθανά από την Ασία τουλάχιστον πριν 30.000 χρόνια. Τέλος του 18ου αιώνα ήταν 500 – 600 διαφορετικές φυλές με διαφορετικές διαλέκτους, από τις οποίες 50 έχουν εξαφανιστεί. Σαν αποτέλεσμα της αναγκαστικής αφομοίωσης το 1880, αναμείχθηκαν σε διάφορες αστικές και επαρχιακές κοινότητες. Σταδιακά αποδυναμώθηκαν οικονομικά και εκτέθηκαν σε καινούργιες ασθένειες, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την μαζική μείωση του πληθυσμού και την εξαφάνιση μερικών φυλών. Σε απογραφή του πληθυσμού της Αυστραλίας το 1996 κατέχουν το 2% περίπου. Σ’ αυτές τις φυλές δεν υπήρχαν πολιτικοί ή οικονομικοί άρχοντες, καθώς και ταξική ιεραρχία και αρχηγία. Ζούσαν με το κυνήγι και την καλλιέργεια και υπήρχε εκτεταμένο εμπόριο σ' όλη την Ήπειρο. Οι Αβορίγινες έχουν ένα περίπλοκο και δυσνόητο "οικογενειακό" σύστημα που καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ τους και τους γάμους. Οι Karimera για παράδειγμα χωρίζονται σε νομάδες ή τοπικά γκρουπ των 30 ατόμων, τα οποία χωρίζονται σε 4 τάξεις ή τμήματα. Το να είσαι μέλος σε ένα τμήμα από αυτά καθορίζει τελετουργικά και εδαφικά δικαιώματα. Στους νομάδες οι άνδρες χωρίζονται μεταξύ τους σε 4 τμήματα. Στους Karimera, στους Butung, στους Palien και τους Banaka. Αυτά τα τμήματα είναι εξώγαμα και οι κανόνες παντρειάς, της καταγωγής και της κατοίκησης καθορίζουν πώς αυτά τα τμήματα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Οι Karimera άντρες πρέπει να παντρευτούν μόνο Palien γυναίκες και τα παιδιά τους είναι Butung. Οι γιοι ζουν στις ίδιες ομάδες όπως οι πατεράδες τους. Έτσι, η σύνθεση αυτών των φυλών αλλάζει κάθε γενιά. Αυτός ο τρόπος ανοίγει το δίχτυο των κοινωνικών σχέσεων και δημιουργεί μια οικογενειακή αλληλεγγύη μεταξύ των ομάδων. Κλείνοντας μπορούμε να πούμε ότι οι Αβορίγινες θεωρούνται από τους αρχαιότερους κατοίκους στο πλανήτη Γη! Παπαδόπουλος Χρήστος (ΣΤ΄ Τάξη) *       *       * Εσκιμώοι Έτσι λέγονται οι κάτοικοι των αρκτικών περιοχών της Αλάσκας, της Γροιλανδίας, της Σιβηρίας, του Λαμπραντόρ κλπ. Το όνομά τους γενικά σημαίνει «αυτοί που τρώνε κρέας» και υποστηρίζεται ότι είναι μογγολικής καταγωγής.      Αντέχουν στο κρύο, στον πόνο, στις στερήσεις και στις κακουχίες. Είναι ψύχραιμοι και υπομονετικοί και επινοούν χίλιους δυο τρόπους, για να προσελκύσουν και να εξοντώσουν τα θηράματα. Στη θάλασσα κυνηγούν φώκιες, φάλαινες, θαλάσσιους ελέφαντες και άλλα κήτη, για να φάνε το κρέας και το λίπος τους. Το λίπος αυτό το χρησιμοποιούν επίσης και για φωτισμό. Τα όπλα τους  είναι πρωτόγονα: δόρατα, καμάκια, τόξα και πελεκημένα λιθάρια. Το κρέας των ταράνδων το τρώνε, ενώ το δέρμα τους το κάνουν ρούχα. Μετακινούνται στο χιόνι με έλκηθρα που τα σέρνουν σκύλοι, και στη θάλασσα με μικρές βάρκες, που τις λένε «καγιάκ» και τις επενδύουν με δέρμα. Κατοικούν σε παράξενες καλύβες χωμένες στο έδαφος ή στο χιόνι. Εξωτερικά είναι σκεπασμένες με κλαδιά και λάσπη, ενώ ο σκελετός τους αποτελείτε συνήθως από κόκαλα φάλαινας και κλαδιά και είναι επενδυμένος με σανίδια ή δέρματα. Φτιάχνουν επίσης και κυκλικές καλύβες με πάγο (ιγκλού) και επενδυμένες με δέρματα, αλλά αυτές τις χρησιμοποιούν είτε ως δεύτερες κατοικίες είτε κατά τις μετακινήσεις τους. Το καλοκαίρι χρησιμοποιούν αποκλειστικά σκηνές από δέρματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι ως μεγαλύτερα εγκλήματα θεωρούνται από τους Εσκιμώους το ψέμα και η κλοπή. Όποιος ψεύδεται ή κλέβει, περιφρονείται απ’ όλους και θεωρείτε παρείσακτος της κοινωνίας τους. Σήμερα οι Ευρωπαίοι έμαθαν στους Εσκιμώους να χρησιμοποιούν, για το ψάρεμα και το κυνήγι τους, πυροβόλα όπλα.            Πραντσίδου Πελαγία (ΣΤ΄ Τάξη) *       *       * Οι Λάπωνες Οι Λάπωνες έχουν ανάστημα κοντό (από 1,20-1,50 μ) και ασχολούνται με το κυνήγι και το ψάρεμα. Οι ίδιοι ονομάζονται Σαμπέ. Για μεταφορικό μέσο χρησιμοποιούν το έλκηθρο, το οποίο, εκτός από τα σκυλιά, το σέρνουν και οι τάρανδοι. Το δέρμα τους είναι μελαχρινό κίτρινο, το πρόσωπό τους πλατύ με εξέχοντα ζυγωματικά και το κεφάλι του βραχύ. Έχουν μικρά πόδια και χέρια  και ίσια μαλλιά.  Η γλώσσα τους είναι η σααμική και κυριότερες θρησκείες τους είναι λουθηρανισμός, η ορθοδοξία και οι ανιμιστικές δοξασίες. Ζουν νομαδική ζωή κι ασχολούνται κυρίως με την εκτροφή ταράνδων, αν και μερικοί έχουν αποκτήσει σκανδιναβικό τρόπο ζωής. Οι τάρανδοι είναι για τους Λάπωνες πολύτιμα ζώα, γιατί απ’ αυτούς παίρνουν το κρέας τους και το δέρμα. Επειδή η περιοχή που ζουν έχει πολικό κρύο, ντύνονται με δέρματα ταράνδου και τρέφονται με το κρέας των ταράνδων και τα ψάρια. Όσοι μένουν μόνιμα κάπου, φτιάχνουν ξύλινα σπίτια και τα σκεπάζουν με φλοιούς δέντρων, κλαδιά, λάσπη κτλ. Οι πρόχειρες καλύβες τους (όταν μετακινούνται) έχουν σχήμα κώνου, που τις φτιάχνουν από λεπτούς πασσάλους, που ενώνονται στην κορυφή και σκεπάζονται με δέρματα ταράνδων. Ένα μέρος των Λαπώνων έχει εγκαταλείψει τη νομαδική ζωή, και απορροφάται σιγά σιγά από τον πληθυσμό του κράτους που ανήκει.  Παυλίδης Ηλίας (ΣΤ΄ Τάξη)