ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ Τη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου το πρωί, κατά τις 5 η ώρα, πήγαμε με τη γιαγιά μου στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, για να φύγουμε για τη Γερμανία. Εκεί περιμέναμε περίπου μιάμιση ώρα, γιατί το αεροπλάνο είχε καθυστέρηση. Πήγαμε μέσα σε ένα μεγάλο χώρο όπου μας έκαναν έλεγχο. Μετά δώσαμε το διαβατήριό μου και την ταυτότητα της γιαγιάς μου. Στη συνέχεια ανεβήκαμε στο λεωφορείο, για να πάμε στο αεροπλάνο. Αφού ανεβήκαμε, η αεροσυνοδός μας είπε να καθίσουμε στις μπροστινές θέσεις. Η απογείωση άρχισε σιγά σιγά. ήταν φανταστική. Ένιωσα ότι η καρδιά μου θα έφευγε, αλλά από την άλλη μου άρεσε πάρα πολύ. Παράλληλα ο φόβος μου ήταν μεγάλος. Στη Γερμανία φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Στουτγάρδης σε 2 ώρες και ένα τέταρτο. Εκεί μας περίμενε ο θείος μου ο Τάσος. Μόλις τον είδα, έτρεξα στην αγκαλιά του. Αφού πήραμε τις βαλίτσες, φύγαμε για το σπίτι. Στο δρόμο έβλεπα τα χιόνια που στην Ελλάδα δεν υπήρχαν. Όταν φτάσαμε στο σπίτι, οι δύο ξαδέρφες μου ήταν άρρωστες, αλλά εγώ είχα προετοιμαστεί. Είχα κάνει το εμβόλιο της γρίπης και δεν κόλλησα. Την άλλη μέρα η Μαρία, η ξαδέρφη μου, με πήγε στα μαγαζιά. Είδα πολλά και όμορφα μαγαζιά. Την παραμονή των Χριστουγέννων το βράδυ παίξαμε χαρτιά, όπως έχουμε έθιμο. Την άλλη μέρα συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί στο μαγαζί και γλεντήσαμε εκεί. Την επόμενη μέρα ο θείος μου μας πήγε να κάνουμε σκι, εμένα και τις ξαδέρφες μου. Κάναμε σκι, έλκηθρο και τσουλήθρα. Πέρασα φανταστικά! Ώσπου ήρθε η ώρα να πάμε στο σπίτι. Κάθε μέρα βγαίναμε έξω στα χιόνια και παίζαμε με τη Μαρία χιονοπόλεμο. Εκεί χιόνιζε κάθε μέρα και ήταν θαυμάσια. Στις 28 Δεκεμβρίου πήγαμε για ψώνια στο Metzigen. Εκεί είχε πολλά μεγάλα μαγαζιά. Ψωνίσαμε πολλά και διάφορα πράγματα. Στο γυρισμό επιστρέψαμε με το τρένο. Ήταν απίθανα! Τη Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου πήγαμε στον Πύργο των Τηλεοράσεων που είχε 150 μ. ύψος. Έβγαλα φωτογραφίες όλη τη Στουτγάρδη και είδα με το τηλεσκόπιο όλη την πόλη. Στο γυρισμό πήγαμε να δούμε σινεμά και είδαμε μια τρομερή κωμωδία. Την άλλη μέρα είχαμε κόσμο στο μαγαζί της θείας μου. Εγώ και η Μαρία κάναμε ό,τι έλεγε η θεία μου. Το πρωί, όταν η ώρα πήγε 5.30, οι Γερμανοί έφυγαν στα σπίτια τους κι εμείς πήγαμε για ύπνο πτώματα. Ξυπνήσαμε στις 3 η ώρα το απόγευμα. Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς πήγαμε σε ένα ποντιακό χορό, για να αλλάξουμε το χρόνο. Καθίσαμε σ’ ένα τραπέζι ,αν κι εγώ δεν κάθισα καθόλου, επειδή χόρευα όλη την ώρα. Μόλις άλλαξε ο χρόνος, ο ουρανός γέμισε φωτοβολίδες. Η νύχτα έγινε μέρα. Ήρθε το 2004! Την Παρασκευή ήταν να πάμε στο ζωολογικό κήπο, όμως ο καιρός δεν το επέτρεπε, γιατί τα ζώα ήταν μέσα και δεν μπορούσαμε να τα δούμε. Την επόμενη μέρα ήμασταν καλεσμένοι σ’ ένα σπίτι, απ’ όπου φύγαμε σχεδόν ξημερώματα. Τη Δευτέρα 5 Ιανουαρίου επισκέφτηκα τη θεία μου τη Σταυρούλα, ξαδέρφη της μαμάς μου. Εκεί μας περίμεναν τα ξαδέρφια μας. Μιλήσαμε, παίξαμε και πήγαμε για ψώνια. Το απόγευμα επιστρέψαμε με το λεωφορείο στο Bad Urach, στο σπίτι. Την Τετάρτη 7 Ιανουαρίου, 9 η ώρα το πρωί, πήγα στο αεροδρόμιο, για να επιστρέψω στην Ελλάδα. Το ταξίδι μου στη Γερμανία ήταν το πρώτο μου με αεροπλάνο. Θα μου μείνει αξέχαστο! Ευχαριστώ τους γονείς μου που με άφησαν να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Η Γερμανία είναι ωραία. Αξίζει τον κόπο να πας!!! Φαντίδου Ελένη (ΣΤ΄ Τάξη)