ΛΑΟΙ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ / ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ Β΄)

ΑΖΤΕΚΟΙ

Αρχαίος λαός του Μεξικού, που ανήκε σε μια φυλή των Ινδιάνων. Ήρθαν από τα βόρεια κατά τον 14ο αιώνα κι εγκαταστάθηκαν στην κοιλάδα του Μεξικού.  

Σ’ ένα νησί στη μέση της λίμνης Τεσκόκο έχτισαν πάνω σε πασσάλους την πρωτεύουσα τους, που την ονόμασαν Τενοτστιλάν, από το όνομα του αρχηγού τους, που λεγόταν Τενότς.

Η  θρησκεία των Αζτέκων ήταν πολυθεϊστική και απαιτούσε ανθρωποθυσίες. Σημαντικότεροι από τους θεούς τους ήταν ο Ουιτζιλοπότστλι, που ήταν ο ανώτερος απ’ όλους και θεωρούταν ο προστάτης της φυλής, ο Κετσαλκοάτλ, που ήταν ο προστάτης του πολιτισμού, ο Τεσκατλιπόκα, που ήταν ο θεός της ξηρασίας κ.α. Βασικό στοιχείο της θρησκείας αυτής ήταν επίσης η πίστη στη μεταθανάτια ζωή. Οι Αζτέκοι δέχονταν και την ύπαρξη 13 ουρανών, καθένας από τους οποίους είχε τους δικούς τους θεούς και 9 Κάτω Κόσμων.

Χαρακτηριστικό των οικοδομημάτων τους ήταν ο μεγάλος όγκος και η επιβλητικότητα. Ανάμεσα στα κτίρια που έφτιαξαν  ήταν τα ανάκτορα, που ξεχώριζαν για τη μεγαλοπρέπεια και της μεγάλες διαστάσεις τους. Οι τοίχοι τους ήταν επενδυμένοι με δέρματα και με αλάβαστρο, που έδινε την αίσθηση της υπερβολικής πολυτέλειας.

Είχαν κάνει σημαντικές προόδους στην ιατρική, στην αστρονομία, στην αρχιτεκτονική, γλυπτική και ζωγραφική. Είχαν μάθει την κατεργασία των μετάλλων και  κατασκεύαζαν χρυσά κοσμήματα υψηλής τέχνης. Έπλεκαν και ύφαιναν εξαιρετικά υφάσματα, που τα στόλιζαν με διάφορες παραστάσεις.

Οι σημερινοί Μεξικανοί είναι περήφανοι για τους προγόνους τους και διατηρούν πολλά ήθη και έθιμά τους. Σήμερα οι Αζτέκοι κατοικούν στις επαρχίες του Μεξικού προς τον Ειρηνικό Ωκεανό και αποτελούν τον πληθυσμό Ναχούα. 

Χατζηιωαννίδου Ελένη (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

ΜΑΓΙΑ

Φυλή ιθαγενών του Μεξικού και ιδιαίτερα της χερσονήσου Γιουκατάν της κεντρικής Αμερικής. Όταν στη χώρα τους έφτασαν οι Ευρωπαίοι, ζούσαν γυμνοί, με μια ελαφριά μόνο ζώνη από πολύχρωμο ύφασμα γύρο από τη μέση, σε καλύβες ωοειδείς ή τετράγωνες. Ήταν μελαψοί, σχετικά κοντοί και ρωμαλέοι. Μεταχειρίζονταν για όπλα το τόξο και το τσεκούρι και στολίζονταν με κοσμήματα από χρυσάφι. Λάτρευαν τον ήλιο, τη σελήνη, τη βροχή και άλλες παρόμοιες θεότητες κι έκαιγαν τους νεκρούς τους. Φαίνεται, όμως, πως κατά τις ιεροτελεστίες τους χρησιμοποιούσαν συχνά τις ανθρωποθυσίες, ιδιαίτερα σε εποχές ξηρασίας, για να στείλουν οι θεοί στη χώρα τους βροχή. Γνώριζαν την κατεργασία των μετάλλων, την υφαντουργία και παρουσίαζαν ιδιαίτερη επίδοση στη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική.

Ανέπτυξαν αξιόλογο πολιτισμό. Υπολογίζεται ότι ο πολιτισμός τους άκμασε κατά την τρίτη χιλιετηρίδα π.Χ., όμως, τα διάφορα στοιχεία που ήρθαν στο φως μέχρι σήμερα ανάγονται στη δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. Αυτά είναι αξιόλογα μνημεία αρχιτεκτονικής, γλυπτικής κεραμευτικής, μεταλλουργίας κ.τ.λ. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς διατηρούν τις παραδόσεις και τα έθιμά τους.

Σήμερα, οι Μάγια αποτελούν την πλειοψηφία  των κατοίκων της Χερσονήσου Γιουκατάν. Η γλώσσα τους, που αποτελείται από πέντε διαλέκτους, μιλιέται ακόμα από 400.000 περίπου απογόνους της αρχαίας φυλής, η οποία απορροφιέται από τους γειτονικούς πληθυσμούς κι εξαφανίζεται.   

Παπαδόπουλος Χρήστος (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

Πυγμαίοι

Λαοί της Ισημερινής Αφρικής που ονομάζονται από ορισμένους και Νεγρίλοι και ζουν μέσα στα δάση κατά ομάδες. Τα μέλη τους έχουν  μικρό ανάστημα γύρω στα 1,50 εκ., μεγάλο κεφάλι σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα τους, κατσαρά μαλλιά, μεγάλα ρουθούνια και σκούρο καφέ δέρμα.            

Οι πυγμαίοι διακρίνονται σε δύο φυλές, στους Μαμπούτι και στους Μπαμπίνγκα και έχουν πολύ χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο. Κύριες ασχολίες τους, από τις οποίες εξασφαλίζουν τα απαραίτητα για τη ζωή, είναι το κυνήγι και η αλιεία.        

Τα ρούχα τους καλύπτουν μόνο την περιοχή της λεκάνης και τα σπίτια τους δεν είναι παρά καλύβες φτιαγμένες με κλαδιά. Στην κοινωνία τους δεν υπάρχει ιεραρχία και η οικογένεια είναι μονογαμική.

Χοτζιόλλι Έρι (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

Βέρβεροι

 Ιθαγενείς πληθυσμοί λευκών που καταλαμβάνουν μια μεγάλη περιοχή της βόρειας Αφρικής και της Σαχάρας και περιλαμβάνουν περίπου 30 υποομάδες με κυριότερη αυτή των Τουαρέγκ. Ζουν μόνιμα στις πεδιάδες ή ως νομάδες στις ερήμους της βόρειας Αφρικής. Οι υποομάδες συνδέονται μεταξύ τους περισσότερο γλωσσικά παρά φυλετικά. Είναι απόγονοι των αρχαίων Λιβύων και σήμερα ξεπερνούν τα 14.000.000 στο Μαρόκο, στην Αλγερία , την Τυνησία , τη Λιβύη και την Αίγυπτο.

Στο πέρασμα της ιστορίας οι φυλές αυτές υποδουλώθηκαν από τους Καρχηδόνιους, τους Ρωμαίους, τους Βανδάλους, τους Άραβες, που συντέλεσαν κατά τον 11ο αιώνα στον εξισλαμισμό τους, και τους Τούρκους. Για ένα διάστημα οι Βέρβεροι υπήρξαν δεινοί πειρατές και καταδυνάστευαν τις γύρω περιοχές.

Οι περισσότεροι Βέρβεροι είναι σήμερα μόνιμα εγκατεστημένοι αγρότες, μερικοί όμως ζουν ημινομαδικά  καλλιεργώντας τις πεδιάδες τον χειμώνα και βόσκοντας κοπάδια το καλοκαίρι. Άλλοι τέλος είναι νομάδες όλο τον χρόνο και εξαρτώνται για την τροφή τους από τους σκλάβους, που μένουν στις οάσεις και στα οροπέδια.

Τα κύρια προϊόντα τους είναι σιτάρι, κριθάρι, φρούτα, λαχανικά, καρύδια, και ελαιόλαδο. Τα βοοειδή, τα πρόβατα και οι κατσίκες διατηρούνται σε κοπάδια, μαζί με τα μουλάρια, τις καμήλες και τα άλογα, που χρησιμοποιούνται ως υποζύγια.

Οι μόνιμοι αγρότες κατοικούν σε μονώροφα πέτρινα σπίτια, τα λεγόμενα νταρ ή κσαρ των φυλάρχων «καΐντ», ενώ οι νομάδες κατασκευάζουν πύργους ή φρούρια από πηλό για προστασία και αποθήκευση, τα τιγκρέμτ. Όταν βόσκουν τα ζώα τους, ζουν σε σκηνές από κατσικοπροβιές. Οι οικογένειες ζουν σε χωριστά δωμάτια, που σχηματίζουν ένα τετράγωνο γύρω από μια κλειστή εσωτερική αυλή.

Στάχοβιτς Γιώργος (ΣΤ΄ Τάξη)

 

 

Την σελίδα αυτή σχεδίασε ο Κιοσσές Γιώργος