Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ «Ένας γλυκός θάνατος» Όταν ένα αστέρι, λίγο μικρότερο από τον ήλιο, καταναλώσει όλα τα αποθέματα των αερίων του, πεθαίνει. Συμπιέζεται και συρρικνώνεται, θερμαίνεται και γίνεται άσπρο: ονομάζεται τότε «λευκός νάνος». Η καρδιά του συντρίβεται. Μετά από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια, ο λευκός νάνος χάνει τη θερμότητά του. Στη συνέχεια μεταβάλλεται σε «μαύρο νάνο», που είναι αόρατος.  «Ένας εκρηκτικός θάνατος» Πεθαίνοντας, ένα αστέρι μεγαλύτερο από τον ήλιο συμπιέζεται ακόμη περισσότερο. Η ύλη συμπιέζεται τόσο όσο εάν συμπιέζονταν 690.000 τόνοι σιδήρου μέσα στο κεφάλι μιας καρφίτσας! Η συντριβή της καρδιάς του αστεριού συνοδεύεται από μια έκρηξη, τόσο φωτεινή όσο δισεκατομμύρια ήλιοι! Τα ανώτερα στρώματα του αστεριού στέλνονται στο διάστημα με ταχύτητα εκατομμυρίων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο! Μια φωτεινή κηλίδα εμφανίζεται ξαφνικά στον ουρανό: ένα «σουπερνόβα» ένας «υπερνέος», δηλαδή, αστέρας γεννήθηκε! Αυτός ο τύπος του εκρηκτικού θανάτου του αστεριού συμβαίνει κάθε 100 χρόνια σε κάθε γαλαξία.  Παυλίδης Βασίλης (ΣΤ’  Τάξη), Παπαδόπουλος Κώστας (Ε΄ Τάξη)   Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΟΝΤΟ Στο μικρό νησί Κόμοντο και σε τρία γειτονικά νησιά, ανατολικά του νησιού Ιάβα, ζει η μεγαλύτερη σαύρα, «ο δράκος του Κόμοντο», που φτάνει σε μήκος 3,7 μέτρα και βάρος 100 και πλέον κιλά. Το δέρμα του χρησιμοποιείται για παπούτσια και σε πολλές περιοχές το κρέας του για τροφή. Ένα άλλο όμως ζώο γνωστό ως «σαύρα του Σαλβαδόρ» φτάνει όπως πιστεύεται τα 4,6 μ. Βρέθηκαν απολιθώματα βάρανου μήκους 10 μέτρων στην Αυστραλία.   Παυλίδης Βασίλης (ΣΤ’  Τάξη), Παπαδόπουλος Κώστας (Ε΄ Τάξη)