Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ  Η Ακρόπολη των Αθηνών είναι ένας βραχώδης λόφος με ύψος 166 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 60 - 70 μ. από το επίπεδο της πόλης των Αθηνών. Η κορυφή του έχει σχήμα ακανόνιστου τραπεζίου με μήκος 300 μ. και πλάτος 150, απρόσιτος από όλες τις πλευρές εκτός από τη Δυτική, όπου υπάρχει η μοναδική πύλη.                                                                              Ο λόφος ήταν κατοικημένος από την 3η χιλιετία π.Χ. και λίγο αργότερα χτίστηκε το πρώτο (πελασγικό) τείχος. Από την εποχή των Πεισιστρατιδών (6ος αιώνας π.Χ.) άρχισαν να χτίζονται τα θεμέλια του Εκατομπέδου και αξιόλογες γλυπτικές διακοσμήσεις από πωρόλιθο. Όλα αυτά τα έργα καταστράφηκαν εντελώς κατά την εισβολή των Περσών το 480 π.Χ. Η ανοικοδόμηση άρχισε αμέσως μετά τα μηδικά και το 465 π.Χ. κατασκευάστηκε το Κιμώνειο τείχος (η Νότια πλευρά) και η Ακρόπολη πήρε την οριστική μορφή που διατηρεί ως σήμερα. Ο Περικλής κατέστρωσε ευρύτατο οικοδομικό πρόγραμμα για τον εξωραϊσμό της Ακρόπολης και ανέθεσε την εκτέλεση του στους αρχιτέκτονες Ικτίνο, Καλλικράτη και Μνησικλή και στον γλύπτη Φειδία, που κατασκεύασε το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς και όλα τα γλυπτά του Παρθενώνα. Αυτή την εποχή χτίστηκαν ο Παρθενώνας, το Ερέχθειο, ο ναός της  Απτέρου Νίκης και τα Προπύλαια, τα οποία έμειναν ημιτελή εξ αιτίας του πελοποννησιακού πολέμου. Το χάλκινο άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου δέσποζε της Ακρόπολης και η χρυσή αιχμή του δόρατος της θεάς ήταν ορατή από τα πλοία που παρέκαμπταν το Σούνιο. Τον επόμενο αιώνα, τον 4ο αι. π.Χ., χτίστηκαν το ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδας και η Χαλκοθήκη και στη ρωμαϊκής εποχή προστέθηκαν ο κυκλικός ναός της θεάς Ρώμης και του θεού Αυγούστου (σώζεται μόνο το βάθρο) και το χάλκινο άγαλμα του Αγρίππα (σώζεται μόνο η βάση του). Κατά τους βυζαντινούς χρόνους, ο Παρθενώνας έγινε αρχικά ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας και κατόπιν της Παναγίας της Αθηνιώτισσας. Αλεξανδρόπουλος Χρήστος, Παπαδόπουλος Χρήστος, Στάχοβιτς Γιώργος, Χοτζιόλλι Έρι (ΣΤ΄ Τάξη) *       *       * ΤΑ  ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ Τα μνημεία που θα δούμε στην Ακρόπολη είναι: Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ Ο ναός που οι Αθηναίοι αφιέρωσαν στην προστάτιδα της πόλης τους, Αθηνά Παρθένο, είναι το λαμπρότερο δημιούργημα της αθηναϊκής δημοκρατίας στην περίοδο της μεγάλης ακμής της και το αρτιότερο ως προς τη σύνθεση και την εκτέλεση από τα οικοδομήματα του Ιερού Βράχου. Κτίσθηκε κατά τα έτη 447-438 π.Χ., στο πλαίσιο του ευρύτερου οικοδομικού προγράμματος που συντελέσθηκε στην Ακρόπολη με πρωτοβουλία του Περικλή, και πάνω στη θέση παλαιότερων ναών αφιερωμένων στην Αθηνά. Ο Περίκλειος Παρθενών (Παρθενών ΙΙΙ) διαδέχθηκε έναν προηγούμενο ναό, το μαρμάρινο Προπαρθενώνα (Παρθενών ΙΙ), που άρχισε να κτίζεται μετά τη νίκη στο Μαραθώνα, περίπου το 490 π.Χ., αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ γιατί καταστράφηκε το 480 π.Χ. από τους Πέρσες. Αυτός με τη σειρά του είχε οικοδομηθεί στη θέση παλαιοτέρου ναού, του πρωταρχικού Παρθενώνα (Παρθενών Ι), που κτίσθηκε γύρω στο 570 π.Χ. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το μαρμάρινο Παρθενώνα των χρόνων του Περικλή, σχεδιασμένο από τον Ικτίνο με συνεργάτη τον Καλλικράτη. Την ευθύνη του γλυπτού διακόσμου και του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς, που βρισκόταν στο εσωτερικό του, καθώς και όλου του οικοδομικού προγράμματος του ναού, είχε ο διάσημος γλύπτης Φειδίας.   ΤΟ ΕΡΕΧΘΕΙΟ Το Ερέχθειο, κομψό οικοδόμημα με ιδιαίτερο χαρακτήρα και αρχιτεκτονική μορφή, βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του βράχου της Ακρόπολης. Οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 421-406 π.Χ., αντικαθιστώντας τον πρωιμότερο ναό, που βρισκόταν λίγο πιο νότια και ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά Πολιάδα, το λεγόμενο ''Αρχαίο ναό''. Ο ναός αναφέρεται ως ''Ερέχθειο'' μόνο από τον Παυσανία (1.26.5) και η ονομασία αυτή σχετίζεται με το μυθικό βασιλιά των Αθηνών Ερεχθέα, που λατρευόταν αρχικά στη θέση αυτή. Η δυτική πλευρά εξωτερικά είχε τέσσερις ιωνικούς κίονες επάνω σε ψηλό στυλοβάτη, οι οποίοι ενώνονταν με χαμηλό τοίχο και κιγκλιδώματα. Μία άλλη πόρτα, τέλος, στο νότιο τοίχο του ναού αυτού, οδηγούσε μέσω μίας σκάλας στην πρόσταση των Καρυάτιδων. Αυτή είναι μικρή στοά σχήματος Π, όπου τη θέση των κιόνων καταλαμβάνουν έξι αγάλματα κορών, που στηρίζουν με το κεφάλι τους την οροφή της. Ονομάσθηκαν Καρυάτιδες μεταγενέστερα, επειδή σχετίσθηκαν με τις κοπέλες από τις Καρυές της Λακωνίας, που χόρευαν ένα χορό προς τιμήν της θεάς Αρτέμιδος. Φιλοτεχνήθηκαν από το γλύπτη Αλκαμένη ή, σύμφωνα με άλλους, από το γλύπτη Καλλίμαχο. Τα πέντε αγάλματα των Καρυάτιδων βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο Ακροπόλεως και το έκτο στο Βρετανικό Μουσείο, ενώ στη θέση τους έχουν τοποθετηθεί αντίγραφα από χυτό υλικό. Όλο το οικοδόμημα διακοσμούσε μία ζωφόρος, όπου πιθανόν απεικονίζονταν σκηνές σχετικές με τους μυθικούς βασιλείς της Αθήνας.   ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ Τα Προπύλαια της Ακρόπολης των Αθηνών κτίσθηκαν στη δυτική πλευρά του βράχου, στη θέση όπου τοποθετείται και η πύλη του οχυρού της μυκηναϊκής ακρόπολης. Γύρω στα μέσα του 6ου αι. π.Χ., την εποχή των Πεισιστρατιδών, και ενώ ο χώρος είχε ήδη διαμορφωθεί σε ιερό αφιερωμένο στη θεά Αθηνά, κτίσθηκε το πρώτο πρόπυλο. Ένα νέο πρόπυλο κατασκευάσθηκε μεταξύ των ετών 510-480 π.Χ., αλλά καταστράφηκε από τους Πέρσες το 480 π.Χ. Μετά τα Περσικά επισκευάσθηκε ή ξαναοικοδομήθηκε κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του προγράμματος τειχισμού της Ακρόπολης, από το Θεμιστοκλή και τον Κίμωνα.  Ναός της Αθηνάς Νίκης Ο ναός της Αθηνάς Νίκης βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του Ιερού Βράχου, στη θέση όπου στα μυκηναϊκά χρόνια υπήρχε ο πύργος του τείχους, που προστάτευε την είσοδο στην ακρόπολη. Ο κλασικός ναός κτίστηκε μεταξύ των ετών 426-421 π.Χ. σε σχέδια του αρχιτέκτονα Καλλικράτη και αποτελεί το διάδοχο πρωιμότερων ναών, επίσης αφιερωμένων στην Αθηνά Νίκη. Ο πρώτος χρονολογείται στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ., ήταν ξύλινος και καταστράφηκε από τους Πέρσες το 480 π.Χ.  Βραυρώνιο Το Βραυρώνιο βρίσκεται στην εσωτερική πλευρά του νότιου τείχους της Ακρόπολης, αμέσως νότια των Προπυλαίων. Ήταν ιερό αφιερωμένο στη Βραυρωνία Αρτέμιδα, προστάτιδα των επιτόκων και των λεχώνων, και θεωρείται ότι λειτουργούσε ως παράρτημα του μεγάλου ιερού της θεάς που βρίσκεται στη Βραυρώνα της Αττικής. Η ίδρυσή του χρονολογείται στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. και αποδίδεται στον τύραννο Πεισίστρατο, ο οποίος καταγόταν από την περιοχή της Βραυρώνας.