Κατά την επίσκεψή μας στο Παλαί ντε
Σπορ συναντήσαμε τον προπονητή πυγμαχίας κ. Κερεμίδη Νίκο μαζί
με δύο αθλητές της πυγμαχίας. Ο ένας απ’ αυτούς μας μίλησε γι’
αυτό το άθλημα.
-
Θα σας πω λίγα λόγια για το μποξ. Δε μας αρέσει εμάς τους
Έλληνες να χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο. Υπάρχει μια καθαρά
ελληνική λέξη που είναι…
-
Πυγμαχία.
-
Ξέρετε τι είναι η πυγμαχία;
-
Όχι.
-
Είναι δύο αθλητές οι οποίοι φοράνε γάντια στα χέρια τους
και διάφορα
προστατευτικά στο κεφάλι (την κάσκα, τη μασέλα) και αγωνίζονται
(χτυπιούνται) μέσα σ’ ένα χώρο που λέγεται…
-
…
-
Λέγεται ρινγκ. Πάλι ένας αγγλικός όρος. Εμείς το λέμε
πυγμαχικό χώρο. Οι δύο πυγμάχοι πρέπει να είναι στην ίδια
κατηγορία, να είναι στα ίδια κιλά, με μια πολύ μικρή διαφορά.
Δεν επιτρέπεται, δηλαδή, να αγωνίζεται πυγμάχος που είναι 80
κιλά μ’ έναν που είναι 60 κιλά, γιατί δε θα είναι ισοδύναμος ο
αγώνας.
Η
ηλικία που ξεκινάνε τα παιδιά είναι η ηλικία των 10 χρόνων
περίπου. Στην ηλικία αυτή γράφονται στα γυμναστήρια και εξασκούν
με τους προπονητές διάφορες τεχνικές, είτε αμυντικές, είτε
επιθετικές, και σιγά – σιγά από την ηλικία των 12 χρόνων
αρχίζουν να συμμετέχουν και σε αγώνες. Στην αρχή φιλικούς και
αργότερα σε επίσημους.
Θα πούμε τώρα κάποια πράγματα για το ρινγκ, δηλαδή τον πυγμαχικό
χώρο. Αποτελείται από δύο γωνίες άσπρες, μία κόκκινη και μια
μπλε. Στην μπλε γωνία πηγαίνει ο πυγμάχος που φοράει τη μπλε
φανέλα, τα μπλε γάντια και την μπλε κάσκα, και στην κόκκινη
γωνία αντίστοιχα ο πυγμάχος που φοράει κόκκινη φανέλα, κόκκινα
γάντια και κόκκινη κάσκα. Οι άσπρες γωνίες είναι για το
διαιτητή. Εκεί ο διαιτητής πηγαίνει τους αθλητές και τους δίνει
κάποιες οδηγίες. Είναι οι βοηθητικές γωνίες.
Και τώρα ερχόμαστε στο γυμναστήριο. Βλέπετε κι εσείς από τι
αποτελείται. Υπάρχουν τα στρώματα στα οποία τα παιδιά πάνε και
εξασκούνται στις ενέργειες και τα χτυπήματα τα οποία έχουν
μάθει. Το ίδιο κάνουν και στους σάκους και τους στόχους που
υπάρχουν γύρω. Υπάρχουν οι καθρέφτες μπροστά στους οποίους τα
παιδιά μπορούν να κάνουν σκιαμαχία, δηλαδή μάχη με τον αέρα
ελέγχοντας αν είναι σωστές οι κινήσεις τους. Υπάρχουν τα
σκοινάκια που βοηθούν πάρα πολύ και τους πυγμάχους, αλλά και
όλους τους αθλητές, γιατί είναι ένα όργανο που γυμνάζει όλο το
σώμα. Υπάρχουν και τα βάρη. Ξέρετε όλοι τι είναι τα βάρη;
-
Ναι.
-
Αυτά είναι για την ενδυνάμωση όλου του σώματος. Υπάρχει
το σκοινί αναρρίχησης και πολλά άλλα όργανα που θα τα γνωρίσετε
καλύτερα, αν ασχοληθείτε με την πυγμαχία.
-
Τα γάντια από τι υλικό είναι;
-
Είναι δερμάτινα από έξω και μέσα έχουν ένα υλικό σαν
αφρολέξ, για να απορροφά τη δύναμη των χτυπημάτων, ώστε το
χτύπημα να μην κάνει υπερβολικά μεγάλους τραυματισμούς στον
αντίπαλο.
Στην ίδια επίσκεψη συναντήσαμε και
τη γυμνάστρια κα. Εβίτα Ταμπάκου (αδερφή του Ολυμπιονίκη
Δημοσθένη Ταμπάκου) που είναι προπονήτρια του συλλόγου
«Σπάρτακος», η οποία μας μίλησε για τη ρυθμική γυμναστική. Ας
δούμε τι μας είπε:
-
Η
ρυθμική γυμναστική περιλαμβάνει τις κορύνες, τη μπάλα, το
σχοινάκι, το στεφάνι και την κορδέλα. Στο σύλλογό μας έχουμε
ηλικίες από 4 – 5 μέχρι 10 – 12 χρονών. Τα υπόλοιπα είναι πιο
μεγάλα και συνήθως φεύγουν σε Εθνικές Ομάδες και στα Επίλεκτα.
Κάνουμε γύρω στις 4 – 6 ώρες προπόνηση την ημέρα, αν έχουμε
περίοδο αγώνων, αλλιώς κάνουμε 3 – 4 και κάνουμε τεχνική,
προγράμματα στα διάφορα όργανα.
-
Προηγείται το γυμναστικό, μετά το μπαλέτο και μετά κάνουν
το πρόγραμμά τους; Πώς γίνεται;
-
Πρώτα κάνουμε μπαλέτο, μετά ελεύθερο σώμα και μετά
όργανα, προγράμματα και τεχνική.
-
Τι πρέπει να τρώνε οι αθλήτριες;
-
Υγιεινά πράγματα. Κυρίως όσπρια, λαχανικά, φρούτα, πολύ
γάλα. Όχι πολλά γλυκά, γιατί η ρυθμικά είναι ένα άθλημα που
πρέπει τα κορίτσια να είναι πολύ αδύνατα.
-
Τι βάρος πρέπει να έχουν οι αθλήτριες;
-
Γύρω στα 20 κιλά λιγότερα από το ύψος τους. Δηλαδή, αν το
ύψος τους είναι 1,40 μ. πρέπει να είναι 20 κιλά, αν είναι 1,60
πρέπει να είναι 40 κιλά.
-
Αγόρια δεν ασχολούνται με τη ρυθμική γυμναστική;
-
Η ρυθμική είναι καθαρά γυναικείο άθλημα. Η ενόργανη
γυμναστική είναι αυτή που έχει και αγόρια και κορίτσια.
