Φεβρουάριος 2003

Αρ. Φύλλου 58

Έτος 7ο

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Σκέψεις για τον πόλεμο

Δρακοπαραμύθι

Γνωριμία με τα διάφορα αθλήματα (Η πυγμαχία – Η Ρυθμική γυμναστική)

Τα μαντεία της αρχαίας Ελλάδας (Δελφών – Δωδώνης) – Τι ήταν τα Πύθια

Μύθοι του Αισώπου (Β΄ μέρος)

Ακρίτες

Αφροδίτη – Φερό – Γιατί το λέμε – Μιγκουέλ ντε Θερβάντες

Οι περιπέτειες του Δον Κιχώτη

Το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω είναι μαθηματικός

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ  - ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 

 

 

 

Τα μαντεία της αρχαίας Ελλάδας

Το μαντείο των Δελφών

Οι Δελφοί υπήρξαν ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδος. Ήταν το αναμφισβήτητο θρησκευτικό κέντρο του ελληνισμού και συγχρόνως το πολιτικό. Τι ήταν όμως εκείνο που έδωσε στον άγονο και βρα­χώδη αυτόν τόπο της Κεντρικής Ελλάδος αυτή τη σημασία; Η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στο ιδιαίτερο πνευματικό περιεχόμενο του ιερού του Απόλλω­νος που το έκαμε να ξεχωρίζει από τα άλλα, τα αναρίθμητα ιερά του ελληνι­κού κόσμου. Ο θεός των Δελφών, ο Απόλλων, εισάγει νέα ήθη στους Έλληνες. Κηρύσσει τη μετριοπάθεια και καλεί τους ανθρώπους να στραφούν προς τον εαυτό τους. Το «γνώθι σ ’αυτόν» ήταν ένα από τα ρητά που ήταν γραμμέ­να μέσα στο ναό του θεού.

Η ανάπτυξη του ιερού και του μαντείου αρχίζει τον 8ο π. Χ. αιώνα με την πλήρη επικράτηση της λατρείας του Απόλλωνα. Κάτω από την προστασία και την διοίκηση της Αμφικτιονίας το ιερό εδραιώνει τον 6ο π. Χ. αιώνα την αυτονομία του έναντι των διεκδικητών του (α΄ Ιερός πόλεμος), αυξάνει την πανελλήνια θρησκευτική και πολιτική επιρροή του, μεγαλώνει σε έκταση, αναδιοργανώνει τους Πυθικούς αγώνες και πλουτίζεται με λαμπρά οικοδομήματα, αγάλματα και άλλα αναθήματα. Τον 3ο π Χ αιώνα κύριοι του ιερού γίνονται οι Αιτωλοί, τους οποίους αντικαθιστούν οι Ρωμαίοι το 191 π. Χ. Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας οι Δελφοί άλλοτε λεηλατήθηκαν και άλλοτε ευνοήθηκαν από τους αυτοκράτορες. Με την επικράτηση της νέας θρησκείας το ιερό χάνει το πνευματικό του νόημα, και το 394 μ. Χ. κλείνει οριστικά με διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου.

Βασιλική Παρασκευαδέλη, Ελίζα Σελίδου  (Δ΄ Τάξη)

 

Το μαντείο της Δωδώνης

Ο αρχαιολογικός χώρος της Δωδώνης βρίσκεται 22 χμ. νότια των Ιωαννίνων, στη στενή κοιλάδα ανάμεσα στον Τόμαρο και τη Μανολιάσα. Η χρήση της θέσης ανάγεται στους προϊστορικούς χρόνους. Η πρώτη λατρεία είναι αυτή της θεάς Γης. Η λατρεία του Δία και της Δρυός εισάγεται στη Δωδώνη από κλάδο των  Θεσπρωτών (Σελλοί) (19ος - 14ος π. Χ. αιώνας) και σύντομα εξελίσσεται σε κυρίαρχη λατρεία. Τα πρώτα αφιερώματα από τη νότια Ελλάδα εμφανίζονται στα τέλη του 8ου π. Χ. αιώνα.
Η αρχή της οικοδομικής δραστηριότητας τοποθετείται στον 4ο π. Χ. αιώνα. Η μεγαλύτερη άνθηση του ιερού σημειώνεται τον 3ο π. Χ. αιώνα. Καταστρέφεται το 219 π. Χ. από τους Αιτωλούς, επανοικοδομείται όμως και λειτουργεί μέχρι τη ρωμαϊκή επέμβαση και καταστροφή του 167 π. Χ. Το ιερό λειτουργεί με άλλο χαρακτήρα κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Το τέλος του έρχεται τον 4ο αιώνα μ. Χ. επί Θεοδοσίου του Μεγάλου και στο χώρο του οικοδομούνται Βασιλικές. Σήμερα το θέατρο χρησιμοποιείται για θεατρικές παραστάσεις.

Αντωνιάδου Αναστασία, Δέσποινα Τοπούζη  (Δ΄ Τάξη)

 

ΤΙ ΗΤΑΝ ΤΑ ΠΥΘΙΑ

Τα Πύθια ήταν μια γιορτή των αρχαίων Ελλήνων, που τελούνταν στους Δελφούς, προς τιμή του Πύθιου Απόλλωνα, ο οποίος κατά την παράδοση την ίδρυσε μετά το φόνο του Δράκοντα Πύθωνα. Στην αρχή τα Πύθια είχαν τοπική μορφή και ήταν μικροί μουσικοί αγώνες. Αργότερα πήραν πανελλήνιο χαρακτήρα και η διοργάνωσή τους ανατέθηκαν στη Δελφική Αμφικτιονία. Στους μουσικούς αγώνες προστέθηκαν γυμνικοί και ιππικοί αγώνες. Από το 586 π. Χ. γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια και το έπαθλο ήταν ένα δάφνινο στεφάνι. Οι νικητές είχαν το δικαίωμα να στήσουν το άγαλμά τους στον ιερό περίβολο του ναού. Τα Πύθια έπαψαν να λειτουργού το 394 μ. Χ. Τα  Πύθια που τελούνταν στους Δελφούς ονομάζονταν «τα εν Δελφοίς» για να τα διακρίνουμε από τα άλλα Πύθια, που μας μαρτυρούν σωζόμενες επιγραφές της Μικράς Ασίας.

Παναούση Κατερίνα (ΣΤ΄ Τάξη)



 

 

 

Την σελίδα αυτή σχεδίασε ο Κιοσσές Γιώργος