Φεβρουάριος 2003

Αρ. Φύλλου 58

Έτος 7ο

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Σκέψεις για τον πόλεμο

Δρακοπαραμύθι

Γνωριμία με τα διάφορα αθλήματα (Η πυγμαχία – Η Ρυθμική γυμναστική)

Τα μαντεία της αρχαίας Ελλάδας (Δελφών – Δωδώνης) – Τι ήταν τα Πύθια

Μύθοι του Αισώπου (Β΄ μέρος)

Ακρίτες

Αφροδίτη – Φερό – Γιατί το λέμε – Μιγκουέλ ντε Θερβάντες

Οι περιπέτειες του Δον Κιχώτη

Το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω είναι μαθηματικός

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ  - ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 

 

 

 

 

ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Ο δεύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο.

Η θερμοκρασία του φτάνει στους 585ο Κελσίου! Έχει πίεση 90 ατμοσφαιρών και ταχύτητα ανέμου ίση με το 0. Στην επιφάνειά της υπάρχουν αιχμηροί βράχοι, με διάμετρο 30 – 40 εκατοστόμετρα. Έχει φωτεινότητα γύρω στα 400 – 500 λουξ (πρακτική μονάδα μέτρησης φωτισμού 1 τ.μ.).

Μ’ αυτά τα στοιχεία που έχουμε ο πλανήτης Αφροδίτη αποκαλύπτει σιγά σιγά τα μυστικά του.

*       *       *

ΦΕΡΟ

Νησί της Αφρικής, το πιο μικρό και το πιο δυτικό από τα επτά κύρια των Καναρίων Νήσων. Από εκεί παλιότερα περνούσε – νοερά – ο πρώτος μεσημβρινός της γης.

Ηλιάδης Κώστας (ΣΤ΄ Τάξη)

 

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΜΕ

«Κοκορέτσι»

Η λέξη «κοκορέτσι» προέρχεται από το Ρωμανικό «αδράχτι», που λέγεται «κουκουρέτσου». Το «κουκουρέτσου» το παρέλαβαν οι Σλάβοι και το μετέτρεψαν σε «κουκουρούζα» και που έτσι ονόμασαν το αραποσίτι, (τη ρόκα, το καλαμπόκι).

Έτσι, ο οβελίας, πάνω στον οποίο είναι περασμένα τα κομμάτια από εντόσθια τυλιγμένα με έντερα, πήρε το όνομα «κοκορέτσι».

*       *       *

« Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»

Είναι μια φράση, που την είπε ο Ρήγας ο Φεραίος ο Βελεστινλής.

*       *       *

«Μπουγάτσα»

Η λέξη «μπουγάτσα» είναι ιταλική και προέρχεται από τη «σφοκάτα», που έχει σχέση με τη φωτιά (φόκους). Η λέξη αλλάχτηκε στην Ελλάδα με «σφουγκάτο». Στην Ιταλική υπάρχει γλύκισμα που λέγεται «φοκάτσα», αλλά και στην Κέρκυρα είναι γνωστή σαν «φογάτσα».

(Από το βιβλίο του Τάκη Νατσούλη «Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις»)

 Ηλιάδης Κώστας, Σεμερτζίδης Παναγιώτης (ΣΤ΄ Τάξη)

 

ΜΙΓΚΟΥΕΛ ΝΤΕ ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ

Από τον 11ο αιών η ισπανική λογοτεχνία βρίσκεται σε ακμή, η οποία θα περάσει την κυριότερη φάση της τον 14ο αιώνα, που γνωρίζει τη μεγαλύτερη αίγλη της με το Θερβάντες (1547 – 1616) και κλείνει με τον Καλντερόν  (1600 – 1681).

Ο Μιγκουέλ Ντε Θερβάντες γεννήθηκε το 1547. Οι πιο πολλοί λένε ότι γεννήθηκε στην πόλη Αλκαλά ντε Χενάρες. Οι γονείς του ήταν φτωχοί ευγενείς. Νεότατος ήδη έδειξε κλίση για τα γράμματα και στα είκοσί του χρόνια είχε κιόλας δημοσιεύσει τα πρώτα του έργα. Αμέσως μετά πήγε στην Ιταλία. Το 1571 πολέμησε στη ναυμαχία της Ναυπάκτου όπου έχασε το αριστερό του χέρι.

Το 1575 επιστρέφοντας με ένα πλοίο από την Ιταλία στην πατρίδα του, έπεσε στα χέρια Βερβερίνων πειρατών, οι οποίοι τον είχαν για πέντε χρόνια αιχμάλωτο.

Το 1580 – 1584 δημοσίευσε το βουκολικό του ποίημα «Γαλάτεια». Από την εποχή εκείνη ο Θερβάντες επιδόθηκε στο θέατρο όπου τα έργα του σημείωσαν μεγάλη επιτυχία.

Το 1605 εμφανίζεται το πρώτο μέρος του «Δον Κιχώτη», του έργου που χάρισε στο συγγραφέα αθάνατη δόξα. Μετά το «Δον Κιχώτη» το μόνο αξιόλογο έργο του ήταν η συλλογή «Πρωτότυπα διηγήματα», που κυκλοφόρησε το 1613. Το 1615 κυκλοφόρησε και το δεύτερο μέρος του «Δον Κιχώτη», που θεωρείται γενικά ότι υπολείπεται κατά πολύ από το πρώτο.

Εγώ σας συστήνω να διαβάσετε το «Δον Κιχώτη», γιατί πραγματικά είναι πολύ ωραίο βιβλίο.


Παπαδοπούλου Ελένη (ΣΤ΄ Τάξη)

 

 

 

Την σελίδα αυτή σχεδίασε ο Κιοσσές Γιώργος