Μάρτιος 2003

Αρ. Φύλλου 59

Έτος 7ο

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Το καρναβάλι της Σκύδρας – Το καρναβάλι του Ριζοχωρίου – Το αποκριάτικο πάρτι στο Σχολείο μας

«Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες»

Συνέντευξη από τον πρωταγωνιστή της παράστασης «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», Μανόλη Σορμαϊνη

Χάρρυ Πότερ – Η κάμαρα με τα μυστικά

Μύθοι του Αισώπου (Γ΄ μέρος) - Θουκυδίδης - Η εκπαίδευση στο Βυζάντιο

Επώνυμα και από πού βγήκαν - Η ζωή του Wakola

Το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω είναι Προϊστάμενη Χειρουργείου

Παραολυμπιακοί αγώνες 

Γιατί το λέμε - Φωτοσύνθεση

 ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 

 

 

 

ΕΠΩΝΥΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΒΓΗΚΑΝ

Με αφορμή μια άσκηση του βιβλίου «Η γλώσσα μου» οι μαθητές αναζήτησαν, βρήκαν και σας παρουσιάζουν την προέλευση των επωνύμων τους.

Αντωνιάδου Άννα: Το όνομά μου είναι Άννα. Το επίθετό μου Αντωνιάδου. Αυτό το επίθετο προέρχεται από τον προπροπροπαππού μου τον Αντώνη. Στην Τουρκία τον έλεγαν Αντώνογλου (Αντών + ογλού = παιδί του Αντώνη). Όταν ήρθε στην Ελλάδα, πήρε το επίθετο Αντωνιάδης.

Ηλιάδης Κώστας: Το επίθετο Ηλιάδης προήλθε από τους προγόνους μου οι οποίοι είχαν καλλιέργειες ηλιόσπορου.

Παναούση Κατερίνα: Το όνομά μου είναι Αικατερίνη Παναούση ή αλλιώς Αικατερίνη Καγκερέμπη. Το επώνυμό μου το απόκτησα από την εξής ιστορία. Ο προπάππος μου γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Καλαμάτας. Για διάφορους λόγους έφυγε και εγκαταστάθηκε σ’ ένα νησί των Κυκλάδων, τη Νάξο, όπου και γνώρισε την προγιαγιά μου, τη δασκάλα Μαρία. Εκείνη όμως, δυστυχώς, την εποχή διορίστηκε στα Βουρλά της Μικράς Ασίας. Έτσι αναγκάστηκαν να ζήσουν εκεί. Όμως, για κακή τους τύχη, ξέσπασαν διωγμοί εναντίον των Ελλήνων (1922). Υποχρεώθηκαν να φύγουν και να γυρίσουν στην Ελλάδα. Τα χαρτιά τους όμως είχαν εξαφανιστεί, με αποτέλεσμα να γίνουν «άγνωστοι» και να δηλωθούν πάλι από την αρχή. Τότε οι ελληνικές αρχές που δίνανε τα ονόματα στους πρόσφυγες, τα δίνανε με βάση το επάγγελμα που ασκούσε ο καθένας ή από το μέρος που ζούσε πριν έρθει. Έτσι ο προπάππος μου ονομάστηκε από Καγκερέμπης, Παναούσης, γιατί το χωριό όπου ζούσε λεγόταν Παναγίτσα, όμως οι ντόπιοι, αλλάζοντας την προφορά του, το έλεγαν «Παναΐτσα». 

Παπαδόπουλος Κώστας: Το επίθετό μου έχει προέλθει από τον προπροπροπάππο μου που ήταν παπάς.

Παπαδοπούλου Ελένη: Το δικό μου επίθετο, καθώς μου είπε ο παππούς μου, προήλθε από τον προπροπάππο μου, ο οποίος ήταν παπάς.

Παυλίδου Παναγιώτα: Το κανονικό επίθετό μου δεν είναι Παυλίδου αλλά Τσιτλακίδου. Το Παυλίδου το πήρα επειδή ο πατέρας του παππού μου, που είχε ίδιο επίθετο, ίδιο όνομα και ίδιο πατρώνυμο με κάποιον άλλον κύριο, αποφάσισε να αλλάξει το επίθετό του, επειδή μπερδευόντουσαν τα γράμματα και οι επιστολές τους.

Σελίδου Χαρούλα: Ο προπάππος μου είχε το επίθετο Σεμερτζίδης που βγαίνει από τη λέξη σαμάρι στα ποντιακά (σεμέρ). Σκέφτηκε ότι το επίθετο αυτό είναι πολύ μεγάλο και ότι σαμάρι και σέλα είναι το ίδιο πράγμα. Πήρε λοιπόν το σελ- από τη λέξη σέλα, έβαλε και την κατάληξη –ίδης κι έτσι βγήκε το επίθετό μου.

Σαββίδου Έλλη: Τον προπροπάππο του παππού μου τον έλεγαν Σάββα. Κάποιοι τον φώναζαν Σαββίδη κι έτσι έμεινε αυτό το όνομα που σήμερα είναι το επίθετό μου.

Σεμερτζίδης Παναγιώτης: Στα ποντιακά το σαμάρι το λένε «σεμέρ». Ένας προπροπάππος μου έφτιαχνε σαμάρια και τον φωνάζανε Σεμερτζίδη.

Σεμερτζίδου Θεοδώρα: Όταν ζούσε ο προπάππος μου, και παλιότερα οι πρόγονοί μου, ασχολιόντουσαν με τα σαμάρια που στα ποντιακά λέγονται «σεμέρε». Από τότε όλους τους προγόνους μου τους φώναζαν Σεμερτζίδη – δου. Έτσι έμεινε προήλθε το επίθετό μου.

Σιδηρόπουλος Γιώργος: Το επίθετό μου το πήρα από την εξής ιστορία. Ο προπάππος μου που ζούσε στη Μικρά Ασία ήταν σιδερά. Εκεί τον έλεγαν στα τούρκικα Τερμιτσή. Τερμιτσής στα ελληνικά σημαίνει Σιδηρόπουλος.

Ταταρίδου Μιλένα: Ο προπάππος μου, όταν ήταν μικρός, πήγε σε μια περιοχή της Ρωσίας που τη λέγανε Ταταρία. Εκεί ζούσε ένας λαός που τους έλεγαν Τατάρους. Τότε ο πατέρας του προπάππου μου του έδωσε το επίθετο Ταταρία. Όταν ο προπάππος μου μεγάλωσε, άλλαξε το επίθετό του και το έκανε Ταταρίδης. Έτσι κι εγώ έχω το επίθετο Ταταρίδου.

Φαντίδου Ελένη: Εκεί που ζούσανε οι παππούδες μου, στο Κιζίκ του Πόντου, είχανε τούρκικα επίθετα, γιατί απαγορευόταν να έχουν ελληνικά. Έτσι το επίθετο που είχε εκεί ο παππούς μου ήτανε Τσιφλόγλου. Οι παππούδες μου ήρθανε εδώ το 1912. Μαζευτήκανε και άλλαξαν το επίθετο από Τσιφλόγλου σε Φαντίδης και έτσι, όσοι συγγενείς ερχόντουσαν από τον Πόντο, παίρνανε κι αυτοί αυτό το επίθετο.

 

Η ΖΩΗ ΤΟΥ WAKOLA

Το σχολείο μας, μέσω της ACTION AID, υιοθέτησε ένα εξάχρονο αγόρι που ονομάζεται Wakola Gedo Goyo.

Ζει σε μια περιοχή της Αιθιοπίας που λέγεται Γιαμπέλο με τη φτωχική εξαμελή οικογένεια, που, για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα, καλλιεργεί σιτάρι, καλαμπόκι, φάβα κι άλλα πολλά.

Όμως τα πράγματα εκεί είναι πολύ δύσκολα. Αν κάποιος στην οικογένεια αρρωστήσει, πρέπει να μεταφερθεί με τα πόδια στο πλησιέστερο κέντρο υγείας, που απέχει πάνω από 35 χιλιόμετρα.

Έτσι η ζωή εκεί είναι πολύ δύσκολη, ειδικότερα για τα παιδιά. αναγκάζονται να δουλεύουν σχεδόν όλη μέρα, για να βοηθήσουν τις οικογένειές τους, κι αυτός είναι ένας απ’ τους λόγους που μόνο το 30% των παιδιών πηγαίνουν στο σχολείο. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι τα σχολεία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σπίτια τους.

Παραδοσιακά, τα αγόρια παίρνουν το όνομα του πατέρα, ενώ τα κορίτσια το όνομα της μητέρας. Η ηλικία υπολογίζετε σε σχέση με σημαντικά, για τους κατοίκους, γεγονότα π. χ. τοπικές γιορτές.

Η επικρατέστερη γλώσσα είναι τα ορομίνια. Οι περισσότεροι κάτοικοι ακολουθούν το παραδοσιακό θρήσκευμα της φυλής Μπορανά, που ονομάζεται Γουακεφέτα. Επίσης, υπάρχουν μερικοί χριστιανοί και μουσουλμάνοι.

Αντωνιάδου Άννα, Γιαπράκης Πρόδρομος, Παναούση Κατερίνα, Παπαδόπουλος Κώστας,

Σαββίδου Έλλη, Σελίδου Χαρούλα, Ταταρίδου Μιλένα, Φαντίδου Ελένη (Ε΄ Τάξη)

 

 

 

Την σελίδα αυτή σχεδίασε ο Κιοσσές Γιώργος