ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΜΕ «Όποιον πάρει ο Χάρος» - «Ρώσικη ρουλέτα» Πολύ συχνά οι αρματολοί του 1821 έπαιζαν μεταξύ τους ένα επικίνδυνο παιχνίδι, που στοίχιζε την ζωή πολλών παλικαριών. Έπαιρναν μια κουμπούρα γιομάτη, σήκωναν τη σκανδάλη της, την ακουμπούσαν ορθή πάνω σε μια πέτρα ίσια κι ένας απ’ όλους – με μια σειρά ορισμένη – τη στριφογυρνούσε με το δεξί του χέρι, όσο μπορούσε πιο γρήγορα. Ενόσω η καμπούρα αυτή περιστρεφότανε, τα κλεφτόπουλα, καθισμένα ολόγυρα, τραγουδούσαν. Τέλος, η καμπούρα έπεφτε πάνω στην πέτρα κι έπαιρνε φωτιά. Όταν δεν έπαιρνε φωτιά, την έπαιρνε ο διπλανός κι άρχιζε με τη σειρά του να τη στριφογυρίζει μέχρις αποτελέσματος. Η σφαίρα συνήθως έπαιρνε κάποιον απ’ όλους. Όταν όμως δε χτυπούσε κανέναν, έλεγαν τότε ότι αυτό ήταν το θέλημα της γραφής. Το κλέφτικο αυτό παιχνίδι το απαγόρεψε ο Κολοκοτρώνης με αυστηρές διαταγές. -          Δε με νοιάζει για τα τομάρια σας, τους έλεγε, αλλά για το μπαρούτι που χάνεται άδικα! Κι ύστερα συμπλήρωνε: -          Μοναχά εσάς συλλογιέμαι, παλικάρια μου! Δοξασμένος είναι ο θάνατος πάνω στη μάχη, όχι όμως και στα καλά καθούμενα! Το παιχνίδι αυτό χαρακτηριζόταν με τη φράση «όποιον πάρει ο Χάρος», που έμεινε από ως τα χρόνια μας. Κάτι παρόμοιο με τη γνωστή «Ρώσικη ρουλέτα», που μέσα στο εξάσφαιρο πιστόλι βάζουν μόνο μια σφαίρα, γυρίζουν με ταχύτητα τον κύλινδρο και δοκιμάζουν την τύχη τους δηλ. ποιος θα σκοτωθεί ποιον θα πάρει ο Χάρος.  *       *       * «Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός» Παλιά έκφραση λαϊκή. Την αναφέρει και ο Σαίξπηρ στον «Έμπορο της Βενετίας», απ’ όπου και έγινε γνωστή στους πολλούς.   (Από το βιβλίο του Τάκη Νατσούλη «Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις») Πραντσίδου Πελαγία (ΣΤ΄ Τάξη)     ΑΝΕΚΔΟΤΑ -         Μαμά, είμαι υπνοβάτης! -         Μπα, πού το ξέρεις; -         Να, σηκώθηκα τη νύχτα κι έφαγα το γλυκό! *       *       *       Τοτός: Μαμά, δεν ακούς το ξυπνητήρι; Σήκω να με ξυπνήσεις! *       *       *       ΘΕΙΟΣ: Αν άνοιγε μια τρύπα στη βάρκα, παιδιά, και έμπαινε νερό τι θα κάνατε;       ΤΑ ΞΕΦΤΕΡΙΑ ΑΝΙΨΙΑ: Θα ανοίγαμε κι άλλη μια, για να βγαίνουν τα νερά. Χοτζιόλλι Έρι (ΣΤ΄ Τάξη)   ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ «Δυο ποδάρια δε χωρούν σ’ ένα παπούτσι» Δυο υποθέσεις δεν μπορούν να ευοδωθούν συγχρόνως. Δύο αφεντικά δεν μπορούν να υπάρχουν σε μια επιχείρηση. Όμοια: «Δυο κεφάλια σ’ ένα φέσι δε χωρούν». *       *       * «Δεν πιστεύει ο χορτασμένος το κακό του νηστικού» Δεν μπορεί να καταλάβει κανείς τα προβλήματα του άλλου, όταν δεν έχει ζήσει κι ο ίδιος τέτοιες καταστάσεις. Παπαδόπουλος Αντώνης (ΣΤ΄ Τάξη)