Νοέμβριος 2007

Αρ. Φύλλου 94

Έτος 12ο

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Αδελφοποίηση – Επίσκεψη του Προέδρου της κοινότητας Μανδριών στο Σχολείο μας

Εορτασμός 28ης Οκτωβρίου – Εμφάνιση της πείνας στην Ελλάδα στη διάρκεια της Κατοχής - Αιτίες

Κείμενα από τη λογοτεχνία σχετικά με την πείνα στην Κατοχή

Νοέμβριος – Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου

Εορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου – Πρόγραμμα υποστήριξης Δημοτικών Σχολείων – Πρόγραμμα «Καλλιπάτειρα»

Οι πλανήτες (Αφροδίτη) - Ήπειροι και ωκεανοί και χάρτες (Άτλαντας, Ωκεανός, Ευρώπη)

Το νερό (Όταν το νερό κοιμάται – Το νερό στο χριστιανισμό – Το σχήμα της βροχής – Οι παγετώνες – Γιατί δεν ξεχειλίζει η θάλασσα)

Έλληνες συνθέτες – Γιάννης Σπανός

Με λίγα λόγια … το Ολοήμερο Σχολείο – Ποια ήταν η πρώτη εφημερίδα – Τα συμπόσια

Γιατί το λέμε; - Διασκεδάστε μαθαίνοντας

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 

 

 

 

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ … ΤΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Το ολοήμερο μ’ αρέσει, επειδή τελειώνω τα μαθήματα, παίζω και έχω ελεύθερο το απόγευμά μου.

Αλεξανδρόπουλος Χρήστος (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

Εμένα μ’ αρέσει πολύ το ολοήμερο, γιατί τελειώνουμε τα μαθήματα και μετά έχουμε ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι. Η κυρία μου είναι καλή και την αγαπώ πολύ.

Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Β΄ Τάξη)

*       *       *

Εμένα μ’ αρέσει πολύ το ολοήμερο. Μ’ αρέσει που κάνουμε γυμναστική και παίζω μπάσκετ.

Αγαπίδης Άλκης (Β΄ Τάξη)

*       *       *

Μου αρέσει πάρα πολύ το ολοήμερο, γιατί έχω μια πολύ καλή κυρία που την αγαπάω πολύ. Στο ολοήμερο τελειώνω τα μαθήματά μου και μετά κάνουμε γυμναστική και μου αρέσει πολύ και η μουσική. Μερικές φορές ζωγραφίζουμε με την κυρία μου και περνάω πολύ καλά.

Δημητριάδου Όλγα (Β΄ Τάξη)

*       *       *

Στο ολοήμερο, αφού τελειώσω τα μαθήματά μου και έχουμε ελεύθερο χρόνο, η δασκάλα μου μας δίνει να παίζουμε παζλ και επιτραπέζια.

Ποτουρίδης Ιωακείμ (Β΄ Τάξη)

*       *       *

Το ολοήμερο μου αρέσει, γιατί κάνω τα μαθήματά μου, παίζω και μαθαίνω πράγματα, όπως μουσική και υπολογιστές.

Χαραλαμπίδης Γιώργος (Δ΄ Τάξη)

*       *       *

Το ολοήμερο είναι πολύ καλό. Μου αρέσει, γιατί με βοηθάει η κυρία μου που και είναι όμορφη, και πάντα κάνει υπομονή, και μας αγαπά πολύ.

Ποτουρίδης Παύλος (Δ΄ Τάξη)

*       *       *

Γράφτηκα στο ολοήμερο, γιατί ήθελα να τελειώνω γρήγορα τα μαθήματά μου και γιατί δασκάλα του ολοήμερου είναι η κ. Χριστίνα. Περνάω πολύ καλά και μαθαίνω μουσική, υπολογιστές και αγγλικά. Επίσης κάνουμε γυμναστική.

Δημητριάδου Ελένη (Δ΄ Τάξη)

*       *       *

Το ολοήμερο είναι πολύ καλό. Τελειώνουμε τα μαθήματα και παίζουμε διάφορα παιχνίδια επιτραπέζια. Μαθαίνουμε μουσική, κάνουμε γυμναστική και υπολογιστές, όταν θα έρθει φυσικά ο δάσκαλος. Περνάμε όμορφα με τη δασκάλα του ολοήμερου και με όλα τα παιδιά.

Παπαδόπουλος Χρήστος ( Τάξη)

 

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

 

Η πρώτη εφημερίδα που εκδόθηκε στον κόσμο είναι η κινέζικη «Κινγκ – Πάο» (Κίνγκ = πρωτεύουσα, πάο = εφημερίδα). Κυκλοφορούσε χειρόγραφη από το 500 μ.Χ. ως το 920 και από εκεί και πέρα έντυπη. Ως το 1361 εκδιδόταν τρεις φορές το χρόνο, από το 1361 ως το 1800 κάθε εβδομάδα κι από το 1800 καθημερινά.

Η πρώτη εφημερίδα στην Ευρώπη ήταν εβδομαδιαία και εκδόθηκε το 1600 μ.Χ. στη Βενετία.

Η πρώτη τακτική ημερήσια εφημερίδα στη Φρανκφούρτη το 1615, στο Παρίσι το 1677 και στη Βοστόνη της Αμερικής το 1690.

Παπαδοπούλου Κατερίνα (Δ΄ Τάξη)

 

Τα συμπόσια

   Για τους αρχαίους Έλληνες ήταν κάτι το αδιανόητο να τρώνε μόνοι τους.

   Ο Πλούταρχος έλεγε ότι «το να φάει κανείς μόνος του δεν σημαίνει να γευματίσει αλλά να γεμίσει το στομάχι του σαν τα άλλα ζώα».

    Αυτοί που έτρωγαν μόνοι τους φαίνεται να ενοχλούσαν τους άλλους. Έτσι, με τέτοια νοοτροπία, δικαιολογείται η μεγάλη αγάπη των αρχαίων Ελλήνων για τα συμπόσια, που πολλά απ’ αυτά έμειναν στην ιστορία.

    Βέβαια, ακόμη και σ’ ένα συμπόσιο ή σ’ ένα επίσημο γεύμα, ο αριθμός των καλεσμένων ήταν περιορισμένος. Κι αυτό, για να μην αφήσει ο οικοδεσπότης παραπονούμενους.

    Αλλά αντίθετη γνώμη είχε ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο Μακεδόνας στρατηλάτης «οσάκις εδείπνει μετά των φίλων του εδαπάνα εκατό μνας την ημέρα, ενώ μετείχαν στο δείπνο εξήντα ίσως και εβδομήντα φίλοι».

Στην Αθήνα ένα γεύμα δεν άρχιζε ποτέ με σούπα. Αν και οι σούπες θεωρούνταν υγιεινά και θρεπτικά φαγητά (το φαγητό που προτιμούσε ο Ηρακλής ήταν ζωμός από μπιζέλια), ήταν ταυτόχρονα "φαγητό των φτωχών" και γι’ αυτό σ’ ένα τραπέζι με καλεσμένους δεν ταίριαζε να προσφέρεις ζωμό. Στο πρώτο μέρος του γεύματος σέρβιραν χορταστικά φαγητά, και ειδικά ψάρια και πουλερικά: τη συνταγή για τις σάλτσες μάς τη μετέδωσε ο Αριστοφάνης: “... χύσε από πάνω σίλφιο, χύσε ξίδι, χύσε ακόμα λάδι, τρίψε τυρί, ρίξε από πάνω λίπη και σάλτσες ζεστές”.

    Φυσικά, όλα τα γεύματα και τα δείπνα των Αθηναίων ή των Κορινθίων, ήταν μια μεγάλη πολυτέλεια για τους Σπαρτιάτες. Στην Σπάρτη, τα γεύματα ήταν κοινά και πρώτη θέση είχε ο «μέλανας ζωμός», κάτι που δεν ήθελαν ούτε στον ύπνο τους να το δουν οι καλοφαγάδες.

     Στα γεύματα και στα συμπόσια οι αρχαίοι έτρωγαν ξαπλωμένοι σε ανάκλινδρα. Άρχιζαν με το πρόπομα, ένα γλυκόπιοτο κρασί ή από χυμό φρούτων ανακατεμένο με μέλι και συνέχιζαν με το κρασί τους, πάντα βέβαια νερωμένο. Είναι ευχάριστο να πίνεις κρασί, “το γάλα της Αφροδίτης”, να συζητάς, να τραγουδάς, να διηγείσαι λογής λογής περιστατικά, να ακούς μουσική, να παρακολουθείς τους χορούς. Οι Έλληνες δεν μπορούσαν να ακούν θλιβερές συζητήσεις στο τραπέζι. Ανάμεσα στις συνηθισμένες διασκεδάσεις των τραπεζιών ήταν και τα αινίγματα. Εκείνος που δεν ήξερε να απαντήσει τιμωρούνταν να πιει ένα κύπελλο κρασί. Να μερικά από τα αινίγματα αυτά:

  1. Αν δεν μου πεις τίποτε, λες τ’ όνομά μου. Μα αν προφέρεις το όνομά μου ω θαύμα! Τότε δεν θα με μαντέψεις. (Η σιωπή).
  2. Είμαι το σταχτόχρωμο παιδί ενός λαμπερού πατέρα. Πουλί χωρίς φτερά υψώνομαι ως τους ουρανούς. Μόλις γεννήθηκα και σκόρπισα αμέσως στον αέρα. (O καπνός).
  3. Όταν με κοιτάς, σε κοιτώ και ‘γω, μα δεν σε βλέπω, γιατί δεν έχω μάτια. Όταν μιλάς, κοιτάζοντάς με, ανοίγω και ‘γω το στόμα και κινώ τα χείλη, αλλά σιωπηλά, γιατί φωνή δεν έχω. (Ο καθρέφτης).

Κανένας δεν μπορούσε να καθίσει στο τραπέζι χωρίς να πιει. Άλλωστε το “πίε και φύγε” ήταν κάτι που συχνά τόνιζε ο συμποσίαρχος στους καλεσμένους. Κανένας δεν πήγαινε ακάλεστος στα συμπόσια, παρά μόνο οι πολύ στενοί συγγενείς, καμία εταίρα ή κανένας γελωτοποιός. Πριν αρχίσει το φαγοπότι, γίνονταν οι απαραίτητες σπονδές στους θεούς. Μία σπονδή ήταν για τον Ξένιο Δία ή για τον Διόνυσο.

Παυλίδου Ιωάννα, Πραντσίδου Πελαγία, Τσουλλχάι Ερμίρα (ΣΤ΄ Τάξη)

 

 

 

Την σελίδα αυτή σχεδίασε ο Κιοσσές Γιώργος