ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Πρόγραμμα Καλλιέργειας Δεξιοτήτων
Θεματική ενότητα: ΖΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ-ΕΥ ΖΗΝ
Υποθεματική: Ψυχική και Συναισθηματική Υγεία – Πρόληψη
Τίτλος προγράμματος: «Το Σπίτι των Παιδιών»
Και τη φετινή χρονιά συνεχίστηκαν τα εργαστήρια δεξιοτήτων. Το πρώτο πρόγραμμα με το οποίο ασχολήθηκε η Ε΄ τάξη είχε τίτλο «Το Σπίτι των Παιδιών». Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος επεξεργαστήκαμε θέματα που συνδέονται με την παιδική επιθετικότητα και την πρόληψη της.
Στην αρχή μίλησα λίγο για το πρόγραμμα που πρόκειται να κάνουμε όλοι μαζί σαν ομάδα. Στη συνέχεια συζητήσαμε τι βοηθά μιαν ομάδα παιδιών να γίνει μια καλή παρέα και τι την εμποδίζει να γίνει παρέα και καταγράψαμε τα συμπεράσματά μας.
Στην πρώτη δραστηριότητα με τίτλο «Κατασκευάζοντας το σπίτι των παιδιών» τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η κάθε ομάδα σε συγκεκριμένο χρόνο ζωγράφισε ένα σπίτι όπως το θέλει. Στη συνέχεια τα παιδιά παρουσίασαν τη δουλειά τους και συζήτησαν πώς δούλεψαν μέσα στις ομάδες, αν μοίρασαν ρόλους, δουλειές ή όχι, τι πήγε και τι δεν πήγε καλά, αν έγιναν αποδεκτές όλες οι προτάσεις ή υπήρξαν κάποιες ιδέες που δεν εισακούστηκαν, πώς ένιωσαν αυτοί που δεν εισακούστηκαν κ.ά..
Στη δεύτερη δραστηριότητα με τίτλο «Αναγνωρίζοντας & εκφράζοντας συναισθήματα “Το χαλί των συναισθημάτων”» ζητήθηκε από τα παιδιά να περπατήσουν σε έναν κύκλο γύρω-γύρω ο ένας πίσω από τον άλλον. Τους ζητήθηκε να περπατήσουν χαρούμενα, με βαρεμάρα, με θυμό, με λύπη κ.α. Στη συνέχεια χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Χρησιμοποιώντας χρωματιστές κόλλες χαρτιού, μπογιές, κόλλες, ψαλιδάκια κλήθηκαν να φτιάξουν ένα μαγικό χαλί για το σπίτι των παιδιών. Η μαγική ιδιότητα αυτού του χαλιού είναι ότι είναι υφασμένο με όλα τα συναισθήματα που νιώθουν οι άνθρωποι.
Στην τρίτη δραστηριότητα με τίτλο «Εκφράζοντας το θυμό και τη τσατίλα μας» τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η κάθε ομάδα πήρε δύο εικόνες, όπου εμφανίζονται παιδιά αντίστοιχης ηλικίας σε σκηνές σύγκρουσης και θυμού. Τους ζητήθηκε να δουλέψουν ομαδικά και να συζητήσουν πάνω σε τρία ερωτήματα:
Πώς νιώθουν τα πρόσωπα της ιστορίας. Τι σκέφτονται. Πώς αντιδρούν.
Τι συνέπειες έχει η συμπεριφορά για τους ίδιους και τους άλλους.
Μπορούν επίσης να δώσουν κι έναν τίτλο στη σκηνή τους.
Στη συνέχεια παρουσίασαν οι ομάδες τα συμπεράσματά τους και όλοι μαζί έφτιαξαν έναν κατάλογο με άλλους πιο βοηθητικούς τρόπους που θα είχαν να προτείνουν στα πρόσωπα των ιστοριών τους για να εκφράσουν το θυμό τους, τους οποίους και ζωγράφισαν.
Στην τέταρτη δραστηριότητα με τίτλο «Λέξεις που πληγώνουν» τα παιδιά έβαλαν μέσα σε ένα «μπαουλάκι» χαρτάκια με φρασούλες που πληγώνουν, ενοχλούν. Στη συνέχεια διάλεξαν μέσα από το κουτί κάποια φράση. Διάβασαν τη φράση τους στην ομάδα και συζήτησαν αν ακούνε τέτοιες φράσεις στη ζωή τους, πώς νιώθουν όταν κάποιος τους λέει κάτι τέτοιο, πώς συνήθως αντιδρούν σε αυτά τα λόγια, τι θα ήθελαν να του πουν. Τελειώνοντας τα παιδιά κατέγραψαν σε μια κορνίζα το όνομά τους και ένα τουλάχιστον χαρακτηριστικό τους για το οποίο είναι περήφανα για τον εαυτό τους και θα ήθελαν να το πουν και στους άλλους και έβαλαν τις κορνίζες τους στον πίνακα ανακοινώσεων.
Στην πέμπτη δραστηριότητα με τίτλο «Επικοινωνία: “Ακούει κανείς;”» σηκώθηκαν όλα τα παιδιά και πλησίασαν στον τοίχο. Στάθηκαν όρθια με το πρόσωπο να βλέπει τον τοίχο και άρχισαν να μιλάνε όλα μαζί παράλληλα βλέποντας τον τοίχο για τρία λεπτά. Μπορούσαν να λένε ό,τι θέλουν. Μετά γύρισαν όλα μαζί στον κύκλο και συζήτησαν πώς ένιωσαν που μιλούσαν χωρίς να τους ακούει κανένας. Στη συνέχεια τους ζητήθηκε να φτιάξουν ένα παραμύθι όλα μαζί. Ο μόνος κανόνας ήταν να μιλούν με τη σειρά – ο ένας μετά τον άλλον.
Στην έκτη δραστηριότητα με τίτλο «Επιλύνοντας τις διαφορές μας με τους άλλους – Αποφεύγοντας τις συγκρούσεις» έγινε μια μικρή συζήτηση γύρω από τους πιο συχνούς λόγους για τους οποίους καβγαδίζουν τα παιδιά μεταξύ τους. Οι λόγοι συγκεντρώθηκαν στον πίνακα. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Κάθε ομάδα επέλεξε τις καταστάσεις που θα ήθελαν τα παιδιά να δουλέψουν. Κάθε ομάδα προετοίμασε μια κατάσταση, για να την παρουσιάσει με τη μορφή ρόλων, δίνοντας τη δική της λύση στην ιστορία. Τέλος έφτιαξαν όλοι μαζί έναν οδηγό επίλυσης συγκρούσεων, ξεκαθαρίζοντας ποιες είναι οι παγίδες στις συγκρούσεις και ποιες είναι καλές κινήσεις που μπορούν να κάνουν για να τις επιλύσουν.
Στην τελευταία δραστηριότητα με τίτλο «Αποχαιρετώντας το σπίτι των παιδιών» τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, η καθεμιά από τις οποίες έφτιαξε μια ζωγραφιά που να δείχνει την πορεία της ομάδας στη διάρκεια όλου του εργαστηρίου και στο τέλος παρουσίασαν τη ζωγραφιά τους στην τάξη. Τελειώνοντας πήραν δύο κλειδιά. Με αυτά τα κλειδιά έκλεισαν το σπίτι που πέρασαν τις 7 αυτές συναντήσεις. Στο ένα κλειδί έγραψαν κάτι που κρατάνε από το πρόγραμμα, ενώ στο άλλο κάτι που θέλουν να αφήσουν πίσω στο σπίτι. Όλοι μαζί στο τέλος βγήκαμε έξω και κλείσαμε το «σπίτι» – την αίθουσα.
