(1798-1857). Έλληνας λυρικός και
εθνικός μας ποιητής. Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο την ίδια χρονιά, που
ο εθνομάρτυρας Ρήγας Βελεστινλής έδινε τη ζωή του υπέρτατη θυσία
στο βωμό της Ελευθερίας.
Σε ηλικία
δέκα ετών, ύστερ’ από το θάνατο του πατέρα του, πήγε στην
Ιταλία, για να σπουδάσει. Στην Ιταλία ήρθε σ’ επαφή με τους
ιταλικούς φιλολογικούς κύκλους, και διαποτίστηκε από τις
φιλελεύθερες ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, που τότε
κυκλοφορούσαν παντού στην Ευρώπη.
Το 1818, ο Σολωμός
επιστρέφει στη Ζάκυνθο και παίρνει ενεργητικά μέρος στις
κινήσεις της Φιλικής Εταιρείας, αν και δεν ήταν εταίρος της. Στο
τέλος του 1822, ήρθε στην Ζάκυνθο ο Σπυρίδων Τρικούπης, που τον
παρακινεί να γράψει ποιήματα στα ελληνικά. Ο Σολωμός
ενθουσιάζεται και αρχίζει να γράφει. Το Μάιο του 1823 μας δίνει,
σαν ξεχείλισμα της ψυχής του, τον «Ύμνον
εις την Ελευθερίαν».
Το 1827, ο ποιητής
εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κέρκυρα. Αποτραβήχτηκε από τη πολλή
συνάφεια του κόσμου, έγινε απόκοσμος ησυχαστής. Δούλευε και
ξαναδούλευε εξαντλητικά το στίχο, για να φτάσει στο τέλειο,
άρτια μορφή. Μέσα στην ψυχή του, δυο πόθοι λαμπάδιαζαν: η αγάπη
προς την ελευθερία και η αγάπη προς τη γλώσσα του λαού.
Έργα ποιητικά: «Ύμνος εις στην Ελευθερία», «Λυρικό
ποίημα εις το θάνατο του Λόρδου Μπάιρον», «Καταστροφή των Ψαρών», «Φαρμακωμένη»,
«Ο Λάμπρος», «Ο
Κρητικός», «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», «Ο
Πόρφυρας», κ.ά. Πεζά: «Διάλογος»,
«Η γυναίκα της Ζάκυνθος».
Ο Σολωμός πέθανε από
εγκεφαλική συμφόρηση στην Κέρκυρα, στις 21 Φεβρουαρίου 1857.
