ΑΣ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η Παπική ή Λατινική ή Δυτική Εκκλησία. Στην αρχή σήμαινε τη Χριστιανική Εκκλησία, της οποίας τόνιζε την καθολικότητα, δηλαδή την παγκοσμιότητα του χαρακτήρα της. Στο 9ο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως βρίσκεται η λέξη καθολική, η οποία αναφέρεται ως μια ιδιότητα της εκκλησίας («εις μίαν αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν εκκλησίαν»). Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ., για να ξεχωρίσει τη μόνη γνήσια Εκκλησία του Χριστού από τις διάφορες χριστιανικές αιρέσεις. Σήμερα, λέγοντας καθολική Εκκλησία, εννοούμε τη Ρωμαϊκή, όπως διαμορφώθηκε δογματικά και λειτουργικά στη σύνοδο του Τριδέντο (1545-1563). Οι ορθόδοξοι την ονομάζουν Λατινική, Παπική ή Δυτική Εκκλησία, αν και ο σωστότερος όρος είναι Ρωμαιοκαθολική. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι παραδέχεται ως αρχηγό της τον  πάπα. Αυτός θεωρείται αλάθητος, όπως διακηρύχτηκε στη Σύνοδο του Βατικανού το 1870. Ο πάπας στη διοίκηση της εκκλησίας βοηθείται από τους καρδινάλιους, τους αρχιεπισκόπους, τους επισκόπους και τους ιερείς. Ο γάμος των κληρικών απαγορεύεται. Η Παπική Εκκλησία διεκδικεί τα πρωτεία μεταξύ των άλλων Χριστιανικών Εκκλησιών, επειδή, όπως ισχυρίζεται, την Εκκλησία της Ρώμης την ίδρυσε ο απόστολος Πέτρος, ο οποίος διακρίθηκε από τον Χριστό ως πρώτος από τους αποστόλους («Συ ει Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν και πύλαι Άδου ου καταισχύνουσιν αυτής»). Ο αγώνας αυτός για τα πρωτεία, καθώς και οι προσπάθειες για την απόκτηση πολιτικής εξουσίας δημιούργησαν το σχίσμα μεταξύ της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας από τον 9ο αιώνα. Οι παράγοντες της επικράτησης της Παπικής Εκκλησίας επί της πολιτείας μέχρι το 1870, οπότε και δημιουργήθηκε το ξεχωριστό κράτος του  Βατικανού, είναι πολλοί και διάφοροι. Κυρίως όμως συντέλεσαν σ' αυτό οι ιδέες του ιερού Αυγουστίνου, ο οποίος με το περίφημο έργο του Πολιτεία του Θεού (dei ciνitas) έγινε η αιτία να δημιουργηθεί το ιεροκρατικό σύστημα της καθολικής Εκκλησίας, που εκφράζει η Βούλα του πάπα Βονιφάτιου ή «Una Sancta». Αυτή μιλά για δύο ξίφη που βρίσκονται στα χέρια του πάπα και αντιστοιχούν στην πνευματική και κοσμική εξουσία. Στη λατρεία χρησιμοποιεί μόνο τη λατινική γλώσσα, γι' αυτό λέγεται και Λατινική Εκκλησία. Χαρακτηριστικό της λατρείας είναι η εξαιρετική τιμή σε όλους τους Αγίους και ιδιαίτερα στην Παναγία. Αυτό είναι αποτέλεσμα του ιδανικού της καθολικής Εκκλησίας, που είναι η άσκηση των πιστών στην επίγεια ζωή για τη σωτηρία της ψυχής. Αυτό φανερώνεται και στο μεγάλο πλήθος των μοναχικών ταγμάτων, που ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με έργα αλληλοβοήθειας και αγάπης προς τους ανθρώπους, και στο βαθύ σεβασμό που αισθάνεται γι’ αυτά ο καθολικός κόσμος.   Οι διαφορές της Καθολικής Εκκλησίας από την Ορθόδοξη Η φανερή προσπάθεια των Παπών να θέσουν υπό την κηδεμονία τους όλα τα άλλα Πατριαρχεία και ο ισχυρισμός τους περί των «πρωτείων» του Βατικανού. Ο Πάπας θεωρείται αλάθητος. Οι Καθολικοί υποστηρίζουν το «filioque», δηλαδή ότι το Άγιο πνεύμα εκπορεύεται και από τον «Υιό» (στο Σύμβολο της Πίστης «το εκ του Πατρός εκπορευόμενον»). Υποστηρίζουν ότι η Θεοτόκος γεννήθηκε χωρίς το Προπατορικό αμάρτημα και ότι έγινε ολόσωμη η μετάστασή της στον ουρανό. Οι αμετανόητοι βασανίζονται στο Καθαρτήριο Πυρ και σώζονται με τις προσευχές της Εκκλησίας. Τελούν το μυστήριο του βαπτίσματος με ραντισμό. Τελούν το μυστήριο του Χρίσματος στο 12ο έτος ή κατ’ ανάγκη στο 7ο. Μέχρι τότε δεν κοινωνούν τα παιδιά. Χρησιμοποιούν για τη Θεία Κοινωνία άζυμο ψωμί αλλά όχι κρασί. Έχουν διαφορετικές απόψεις για την εφαρμογή της νηστείας. Υποχρεώνουν σε πλήρη αγαμία τους ιερείς τους. Παρασκευαδέλη Βασιλική (ΣΤ΄ Τάξη)