ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

  Σχέδιο εργασίας

  Θεωρίες για τη δημιουργία του Σύμπαντος


  Γαλαξίας

  Αστέρες

  Ήλιος

  Ερμής

  Αφροδίτη

  Γη

  Άρης

  Δίας

  Κρόνος

  Ουρανός

  Ποσειδώνας

  Πλούτωνας

  Σελήνη, ο δορυφόρος της Γης

  Αστεροειδείς
Κομήτες


  Η κατάκτηση του διαστήματος

  Τα πρώτα βήματα στο διάστημα

  Αποστολή στη Σελήνη

  Οι διαστημικοί σταθμοί

  Οι μακρινοί πλανήτες


  Κατασκευή μακέτας του ηλιακού μας συστήματος

  Πηγές

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 

 

 

Ο ΗΛΙΟΣ

Ο Ήλιος είναι το κεντρικό σώμα του ηλιακού μας συστήματος, μια πυρακτωμένη σφαίρα πλάσματος. Είναι ο πλησιέστερος στη Γη αστέρας.

 Οι επιστήμονες υποθέτουν για τη δομή του Ήλιου ότι η συγκέντρωση του υδρογόνου κατά μάζα είναι το 70%, του ηλίου περίπου 27% και των υπολοίπων στοιχείων 2,5%. Βασιζόμενοι σ’ αυτές τις υποθέσεις υπολόγισαν ότι η θερμοκρασία στο κέντρο του Ήλιου είναι 20.000.000ο C.

Θεωρείται ότι η πηγή ενέργειας που αναπληρώνει τις απώλειες ακτινοβολίας και συντηρεί την υψηλή θερμοκρασία του Ήλιου είναι οι πυρηνικές αντιδράσεις που συντελούνται στο εσωτερικό του. Στις πυρηνικές αυτές αντιδράσεις το υδρογόνο μετατρέπεται σε ήλιο. Ο φωτισμός που δημιουργεί αυτός πάνω στη Γη είναι περίπου 100.000 Lux, όταν βρίσκεται στο ζενίθ. Εκτός ατμόσφαιρας, στη μέση απόσταση από τον Ήλιο, ο φωτισμός είναι 127.000 Lux.

Η επιφάνειά του συχνά αναστατώνεται και διασχίζεται από μαγνητικούς κυκλώνες που προέρχονται από τις εσωτερικές περιοχές του ήλιου και μετακινούν συνέχεια την ηλιακή μάζα, αναστατώνοντας και παραμορφώνοντας απέραντες εκτάσεις ηλιακής επιφάνειας.

Η λαμπρότητα του Ήλιου είναι πολύ μεγαλύτερη από τη λαμπρότητα άλλων αστέρων, γι’ αυτό και οι άλλοι αστέρες δε φαίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Ο Ήλιος έχει εντελώς σφαιρική μορφή σε αντίθεση με τη Γη και τους άλλους πλανήτες, που έχουν πεπιεσμένους τους πόλους και είναι πεπλατισμένοι στα ισημερινά σημεία. 

Παυλίδου Παναγιώτα, Σαββίδου Έλλη

 

 

 

 

Την σελίδα αυτή σχεδίασε ο Κιοσσές Γιώργος