ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΛΑΝΗΤΗ ΔΙΑ

 Εικόνα του πλανήτη

Όνομα: Δίας

Ακτίνα: 71.398 χμ.

Όγκος: 1,403 της γης

Βαρύτητα: 2,54 (ένας άνθρωπος 75 κιλών θα ζύγιζε 190,5 κιλά)

Ατμόσφαιρα: Υδρογόνο (88%), ήλιο, ίχνη μεθανίου και αμμωνίας

Ελάχιστη θερμοκρασία: -125^o C

Μέγιστη θερμοκρασία: 17^o C

Διάρκεια περιστροφής (γύρω από τον άξονά του): 9,92 ώρες

Διάρκεια περιφοράς (γύρω από τον ήλιο): 12 έτη

Μέση απόσταση από τον ήλιο: 778.400.000 χμ.

Ελάχιστη απόσταση από τη Γη: 628.760.000 χμ.

Μέγιστη απόσταση από τη Γη: 970.000.000 χμ.

Δορυφόροι: 16 γνωστοί. Γανυμήδης, Ιώ, Ευρώπη, Μήτις, Αμάλθεια, Θήβη, Λήδα, Υμαλία, Λυσιθέα, Ελόρα, Ανάγκη, Κάρμη, Πασιφάη, Σινώπη, Καλλιστώ, Αδράστεια

Άλλες πληροφορίες: Ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, ο πέμπτος κατά σειρά αποστάσεως από τον Ήλιο. Οι αρχαίοι γνώριζαν την ύπαρξή του και, παρά το γεγονός ότι δεν είχαν κατάλληλα οπτικά μέσα παρατήρησης, πίστευαν πολύ σωστά ότι, για να κινείται τόσο αργά, πρέπει να βρίσκεται πολύ μακριά. Ακόμα, ότι για να φαίνεται τόσο λαμπρός, παρά τη μεγάλη απόσταση που μας χωρίζει, πρέπει να έχει τεράστιες διαστάσεις. Για όλα αυτά του έδωσαν το όνομα Δία. Είναι ο λαμπρότερος αστέρας μετά την Αφροδίτη. Κάθε 15 ή 17 χρόνια ο Δίας, επειδή φτάνει σε μικρή απόσταση από τη Γη, παίρνει τη δεύτερη θέση σε λαμπρότητα.

Στην ατμόσφαιρα του Δία κυριαρχεί το υδρογόνο, ενώ πολλά σύννεφα καλύπτουν την επιφάνειά του και δυσκολεύουν την παρατήρησή της. Επειδή η ατμόσφαιρα δυσκολεύεται να ακολουθήσει την περιστροφική κίνηση του κύριου όγκου του, τα σύννεφα παρασυρόμενα (λόγω της μεγάλης πυκνότητάς τους και γι’ αυτό και της μεγαλύτερης έλξης τους) σχηματίζουν περιφερειακές ζώνες (σαν δακτύλιους), οι οποίες με μεγαλύτερη ανάλυση κατά την τηλεσκοπική παρατήρηση παρουσιάζονται να αποτελούνται από προσωρινές τοπικές συγκεντρώσεις, που φαίνονται σαν κηλίδες. Το σύνολο των φωτεινών και σκοτεινών ζωνών διαγράφεται παράλληλα προς τον ισημερινό του Δία. Οι ζώνες αυτές μεταβάλλουν συνέχεια το πλάτος και την όψη τους.

Το πιο εμφανές χαρακτηριστικό του Δία είναι μια γιγάντια κόκκινη ανεμοθύελλα που λυσσομανά στα κατώτερα στρώματα των νεφών του. Η γιγάντια αυτή κόκκινη κηλίδα ατενίζει το διάστημα σαν ένα κακό κυκλώπειο μάτι και παρατηρείται ανελλιπώς εδώ και 350 χρόνια περίπου. Πρόκειται για μια τρομακτική ατμοσφαιρική καταιγίδα σε σχήμα οβάλ και μέγεθος 3 φορές το μέγεθος της Γης. Ρεύματα αέρα στην κορυφή ρέουν από τα ανατολικά προς τα δυτικά, ενώ ρεύματα του αέρα στο βάθος κινούνται από τα δυτικά προς τα ανατολικά. Η κηλίδα αυτή περιστρέφεται μια φορά κάθε 7 μέρες, ενώ οι παρατηρήσεις που έγιναν μας δείχνουν ότι πρόκειται για περιοχή υψηλών πιέσεων, όπου τα ανώτερα σύννεφα είναι πολύ υψηλότερα από ό,τι τα σύννεφα της γύρω περιοχής.

Επικρατεί η αντίληψη ότι στην ατμόσφαιρα του Δία συμβαίνουν μεγάλες διαταραχές, ανάλογες με τις ηλιακές (αναπήδηση θερμών αερίων μαζών), που, εξαιτίας του ισχυρότατου μαγνητικού πεδίου, ακολουθούν μια πορεία «κυκλικής πολώσεως». Το γεγονός αυτό μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι ο Δίας ίσως στο παρελθόν να ήταν ένα αυτόφωτο ουράνιο σώμα.   

Μυθολογία: Ο Δίας ήταν αρχηγός των ολύμπιων θεών, γιος του Κρόνου και της Ρέας. Επειδή ο Κρόνος, φοβούμενος να μη χάσει την εξουσία, κατάπιε τα παιδιά του, η Ρέα έδωσε στον Κρόνο να καταπιεί μια πέτρα τυλιγμένη στις φασκιές του Δία. Το νεογέννητο μωρό μεταφέρθηκε στο όρος Δίκτη της Κρήτης και την ανατροφή του ανέλαβαν οι Κουρήτες και οι νύμφες Αδράστεια και Ίδη, οι οποίες τον έτρεφαν με το γάλα της κατσίκας Αμάλθειας. Όταν ο Δίας ενηλικιώθηκε, ανάγκασε τον πατέρα του τον Κρόνο να βγάλει από το στομάχι του τα παιδιά (αδέρφια του Δία) που είχε καταπιεί και τα οποία τον αναγνώρισαν ως το νέο εξουσιαστή του κόσμου.

Τα σύμβολα του Δία ήταν ο αετός και ο κεραυνός που του χάρισαν οι Κύκλωπες. Ήταν προστάτης των ξένων και των δικαιωμάτων των αδύναμων, καθώς και εγγυητής κάθε μορφής σχέσης και συμφωνίας.

Επίσημη σύζυγος του Δία ήταν η αδερφή του Ήρα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τον Άρη, την Ήβη και τον Ήφαιστο. Ο Δίας όμως είχε σχέσεις με πολλές άλλες θεές και θνητές, με αποτέλεσμα να αποκτήσει τουλάχιστον 31 παιδιά, τα πιο γνωστά από τα οποία ήταν ο Ηρακλής, ο Ερμής, η Αθηνά, η Αφροδίτη, η Περσεφόνη, κ.ά.

Αντωνιάδου Άννα