Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ

Τον Ιούλιο του 1969, υπό τα βλέμματα εκατομμυρίων τηλεθεατών σε όλο τον κόσμο, ο αμερικανός αστροναύτης Νέιλ Άρμστρονγκ έβγαινε από τη σεληνάκατο του διαστημόπλοιου Απόλλων 11: Ο πρώτος άνθρωπος πατούσε στη Σελήνη. Ήταν η κορυφαία στιγμή ενός σκληρού αγώνα για την κατάκτηση του διαστήματος, μιας επικής πάλης που είχε αρχίσει 12 χρόνια πριν, όταν η Σοβιετική Ένωση είχε θέσει σε τροχιά γύρω από τη Γη τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο κατασκευασμένο από τον άνθρωπο, ωθώντας τις εμβρόντητες Η.Π.Α. σε μια πολυδάπανη αλλά και φιλόδοξη ρεβάνς.

Μέσα στη βαριά ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει ο ψυχρός πόλεμος, η επιτυχία των Ρώσων θεωρήθηκε ως σοβαρή απειλή για τους Αμερικάνους. Η σοβιετική τεχνολογία στον τομέα των διαστημικών αποστολών ήταν εμφανώς πιο προηγμένη από όσο πιστευόταν. Κανείς δεν αμφέβαλλε ότι ο γιγαντιαίος πύραυλος που μετέφερε το δορυφόρο στο διάστημα ήταν ικανός να μεταφέρει και ατομική βόμβα πάνω από τον Ατλαντικό χωρίς να αναχαιτιστεί. Έτσι οι Η.Π.Α. επιτάχυναν το διαστημικό τους πρόγραμμα και τέσσερις μήνες αργότερα πέτυχαν να εκτοξεύσουν το δικό τους δορυφόρο. Στα χρόνια που ακολούθησαν και άλλα έθνη πραγματοποίησαν διαστημικές πτήσεις, αλλά οι δύο υπερδυνάμεις διατήρησαν την υπεροχή.         

Ενώ οι Η.Π.Α. επιδόθηκαν στην κατασκευή μικροσκοπικού εξοπλισμού και αναγνωριστικών οχημάτων, οι Ρώσοι κατασκεύασαν μεγάλους δορυφόρους και πιο ισχυρούς πυραύλους. Και οι μεν και οι δε επιζητούσαν να κυριαρχήσουν στο διάστημα επιδεικνύοντας την τεχνολογική ανωτερότητά τους και εκπλήσσοντας τον κόσμο με τα επιτεύγματά τους.

Μετά την προσσελήνωση το 1969, ωστόσο, ένα πνεύμα συνεργασίας κατέλαβε τους ανταγωνιζόμενους, οι οποίοι αναγνώρισαν ότι το διάστημα δεν μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο εθνικής ιδιοποίησης και δεσμεύτηκαν να μην εγκαταστήσουν ποτέ πυρηνικά όπλα στο διάστημα. Συνέχισαν να πραγματοποιούν ο καθένας το πρόγραμμά του, αλλά επεξεργάστηκαν – και πραγματοποίησαν – και ένα πρόγραμμα συνάντησης στο διάστημα δύο επανδρωμένων διαστημόπλοιων, το ένα σοβιετικό και το άλλο αμερικανικό, και άρχισαν να ανταλλάσσουν πληροφορίες για το διάστημα και την αποστολή μη επανδρωμένων διαστημόπλοιων σε μακρινότερους πλανήτες.

Θεωρήθηκε έκτοτε ότι η εξερεύνηση του διαστήματος περισσότερο από επιχείρηση ξεχωριστών κρατών ήταν η επιχείρηση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος αποκτούσε ολοένα και πιο πλούσιες πληροφορίες για τον κόσμο, ανέπτυξε νέες τεχνολογίες, νέα υλικά, νέες μεθόδους κατασκευής που εφαρμόστηκαν για εμπορικούς σκοπούς στην κατάψυξη των τροφίμων, τη θερμική μόνωση, τα λιπαντικά και αλλού.                   

Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτής της εξαιρετικής περιπέτειας έμελλε να αποδειχτούν αποφασιστικές. Θα περάσουν προφανώς  πολλά χρόνια πριν αποκαλύψουν όλα τα μυστικά τους οι ανακαλύψεις που έγιναν κατά τα πρώτα εκείνα χρόνια . Εξάλλου, οι δυνατότητες των διαστημικών ταξιδιών του ανθρώπου είναι απεριόριστες, όπως το ίδιο το διάστημα.                          

Αικατερίνη Παναούση