|
 Το Σχολείο Μας
Φωτογραφίες
Το Χωριό Μας
Εργασίες Μαθητών
Οι Δάσκαλοι μας
Η Εφημερίδα μας
Γιορτές Εκδηλώσεις
Εκδρομές
Ανακύκλωση
Συνδέσεις
|
|
ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΛΟΓΓΟΥ ΤΗΣ ΕΔΕΣΣΑΣ
Την Δευτέρα 17 Οκτωβρίου οι μαθητές του δημοτικού σχολείου ξεκινήσαμε να πάμε μια εκπαιδευτική επίσκεψη στην Έδεσσα στον Αρχαιολογικό χώρο του λόγγου της Έδεσσας.
Όταν φτάσαμε η αρχαιολόγος κυρία Μαρία Ελευθεριάδου μας ξενάγησε στην αρχαία πόλη της Έδεσσας.
Στην αρχή είδαμε τα τοίχοι της πόλης που ήταν φτιαγμένα από μεγάλους ορθογώνιους πορόλιθους.
Στην συνέχεια μπήκαμε από την νότια πύλη μπήκαμε στην πόλη. Προχωρήσαμε στην κεντρική οδό όπου δεξιά και αριστερά υπήρχαν κίονες οι οποίοι κρατούσαν στέγες, για να μπορούν οι άνθρωποι να περπατούν καλυμμένοι στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Δεξιά και αριστερά υπήρχαν κτίρια που στο ισόγειο τους ήταν μαγαζιά και στον 1ο όροφο ο οποίος έχει γκρεμιστεί τα σπίτια τους. Σ’ ένα κτίριο είδαμε σκάλες που οδήγησαν στον 1ο όροφο, σε άλλο είδαμε μια κρήνη και ένα πήλινο αγγείο και στην κεντρική οδό είδαμε ένα κέντρο του αποχευτικού δικτύου. Έπειτα είδαμε την κεντρική κρήνη της πόλης.
Μετά μας ανέλαβε η κυρία Μαρία Λούσα και μας οδήγησε στην ανατολική πύλη της πόλης, όπου μας μίλησε για την ιστορία των ανασκαφών, βγάλαμε φωτογραφίες και πήραμε κάποια φυλλάδια.
* * *
Η Αρχαία πόλη της Έδεσσας
Μία σημαντική πόλη της αρχαιότητας (nobilis και αξιόλογος κατά τους αρχαίους συγγραφείς Τίτιο Λίβιο και Διόδωρο Σικελιώτη ) υπήρξε η Έδεσσα κτισμένη στο φυσικό πέρασμα, όπου ο πανάρχαιος οδικός άξονας που από τον 2ο αι. π.Χ. ονομάστηκε ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ εγκαταλείπει την κάτω πεδινή και ανηφορίζει προς την άνω ορεινή Μακεδονία. Ο τόπος όπου αναπτύχθηκε η πόλη στην άκρη του βράχου της σημερινής Έδεσσας και στην κατάφυτη κοιλάδα του Λόγγου, διακρίνεται για τις φυσικές του ομορφιές και σφραγίζεται από την αέναη ροή των νερών, που στις ημέρες μας έχουν διαμορφωθεί στους πασίγνωστους εδεσσαϊκούς καταρράκτες.
Η επιλογή έγινε εξαιτίας των νερών, που προσέφεραν οχυρότητα και γονιμότητα, αλλά ταυτόχρονα ελήφθη υπόψη και η καταστροφική τους δράση. Η μαρτυρία του Στέφανου Βυζάντιου επιβεβαιώνει: «Εδεσσα, πόλις της Συρίας, διά των υδάτων ρύμην ούτω κληθείσα, από της Μακεδονίας» (=Εδεσσα πόλη της Συρίας, που ονομάστηκε έτσι από την ορμή των νερών όπως η Έδεσσα της Μακεδονίας).
Τα παλαιότερα ευρήματα ανάγονται στην νεολιθική εποχή αλλά υπάρχουν περισσότερα σε αριθμό από την εποχή του χαλκού και κυρίως την εποχή του σιδήρου. Τον 6ο - 5ο αι. π.Χ. η πόλη εξελίσσεται με ακρόπολη και κάτω πόλη.
Σήμερα έπειτα από τις ανασκαφές που έχουν γίνει μπορεί κανείς να δει το τείχος της πόλης, τμήματα κτιρίων στην ακρόπολη και κάτω πόλη καθώς και τα αντίστοιχα νεκροταφεία. Το τείχος είναι ένα μνημειακό σύνολο του οποίου η κατασκευή έλαβε υπόψη την διαμόρφωση του εδάφους, την ροή των νερών, αλλά και τις αρχές της οχυρωματικής τέχνης.
Μετά το 168 π.Χ. και την κατάκτησή της από τους Ρωμαίους η πόλη γνώρισε ευημερία και μάλιστα έκοψε νομίσματα τα οποία μαρτυρούν την συμμετοχή της πόλης στην διατήρηση του οδικού άξονα της Εγνατίας οδού. Πολλές επιγραφικές μαρτυρίες βεβαιώνουν την ύπαρξη βουλευτηρίου, γυμνασίου αλλά και ναών του Διός Υψίστου, του Πατρίου Διονύσου και της Θεάς Μα Ανεικήτου. Άλλα μνημεία μαρτυρούν την λατρεία της Θεάς Άρτέμις Αγροτέρας και του φρυγικού θεού Σαβάζιου.
Το δεύτερο μισό του 3ου αι. μ.Χ. η απειλή γοτθικών επιδρομών οδηγεί σε ταχεία επιδιόρθωση του τείχους που κατά την διάρκεια της ρωμαϊκής ειρήνης είχε καταρρεύσει. Ο πιεστικός χαρακτήρας των εργασιών οδήγησε τους κατοίκους να χρησιμοποιήσουν ως οικοδομικό υλικό επιτάφια μνημεία των γειτονικών νεκροταφείων. Μεταξύ αυτών είναι και το πολυσυζητημένο ανάγλυφο του ΧΟΙΡΟΥ, ο οποίος, σύμφωνα με την επιγραφή, μαζί με τον κύριο του διέτρεξε την Εγνατία οδό από το Δυρράχιο έως την Έδεσσα για να συμμετάσχει στην μεγάλη μακεδονική γιορτή των φαλλοφοριών (γιορτή αφιερωμένη στον θεό Διόνυσο).
Στη διάρκεια των παλαιοχριστιανικών χρόνων το τείχος ενδυναμώνεται με μία νέα οχυρωματική γραμμή στην σταθερή απόσταση των 6 μ. κατά μήκος της προηγούμενης.
Στο τέλος του 6ου αρχές 7ου αι. διαπιστώνεται μία σταδιακή εγκατάλειψη της κάτω πόλης και περιορισμός της κατοίκησης στην ακρόπολη, που θα εξελιχθεί στο βυζαντινό φρούριο, το «θεοφρούρητο κάστρο των Βοδενών» σύμφωνα με έγγραφο της Λάυρας του 1375 και στην συνέχεια στην σημερινή Έδεσσα.
Από τα σημαντικότερα μνημεία της περιοχής είναι:
Η Νότια Πύλη, η οποία περιλαμβάνει κυκλική αυλή εγγεγραμμένη σε ορθογώνιο πύργο. Απηχεί τις αρχές της οχυρωματικής τέχνης που περιγράφονται στα αρχαία εγχειρίδια.
Η μνημειακή πλακοστρωμένη οδός που διασχίζει όλη την πόλη. Περιστοιχίζεται από κίονες μαρμάρινους και κτιστούς πεσσούς. Ο ένας κίονας είναι κατάγραφος από απελευθερωτικές επιγραφές.
Το τείχος της Εδεσσας, από τα καλύτερα διατηρημένα στη Μακεδονία. Κατασκευάστηκε περίπου το 300 π.Χ. και επιδιορθώθηκε επανειλημμένα σε όλη τη διάρκεια της ζωής της πόλης. Σώζεται σε ύψος 5 μ.
* * *
|
ΣΤΟ Κ.Π.Ε. ΕΔΕΣΣΑΣ
Στην συνέχεια πήγαμε στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στον χώρο των καταρρακτών. Εκεί μας υποδέχτηκε η κυρία Σοφία Θεοδωρίδου η οποία μας μίλησε για τα κέντρο. Στη συνέχεια είδαμε ένα video για τον κύκλο του νερού, για την σημασία των νερών, για την πόλη της Έδεσσας, την χλωρίδα και την πανίδα της Έδεσσας, τους νερόμυλους, το Καναβουργείο και τους καταρράχτες.
Έπειτα παίξαμε ένα παιχνίδι με κάρτες που είχαν φυτά και ζώα της περιοχής.
Μετά κάναμε ένα διάλειμμα και μας κέρασαν σάντουιτς και χυμό.
Αφού τέλειωσε το διάλειμμα, χωριστήκαμε σε δύο ομάδες το «Οξυγόνο» και το «Υδρογόνο» και κάναμε το πρόγραμμα «Το υπαίθριο μουσείο νερού». Προσπαθήσαμε να αναγνωρίσουμε τα φύλλα των δέντρων, πήγαμε στους καταρράχτες και τέλος στον νερόμυλο.
Όλες οι δραστηριότητες έγιναν με τη βοήθεια της κ. Μαρίας, του κ. Νίκου, του κ. Γιάννη και του κ. Θανάση, που είναι εκπαιδευτικοί και δουλεύουν στο Κ.Π.Ε.
Τέλος επισκεφτήκαμε το ενυδρείο όπου είδαμε ψάρια, φίδια, κροκόδειλους, ιγκουάνα.
Οι μαθητές της ΣΤ΄ Τάξης
|
|
|
