|
|
|
|
23 Οκτωβρίου 2009
Τα επισκέφθηκε, για να γνωρίσουν οι μαθητές τον τόπο, τις συνθήκες, τα μέσα καθώς επίσης και τους χώρους των οχυρών. Μάθαμε ότι τα οχυρά βρίσκονται στα σύνορα με τη Βουλγαρία, ότι φτιάχτηκαν για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος από τη Βουλγαρία. Η οχύρωση ξεκίνησε την περίοδο 1913-1914 μετά από εισήγηση του Ι. Μεταξά, αντισυνταγματάρχη τότε του Μηχανικού, για τη δημιουργία μιας οχυρωτικής γραμμής. Η κατασκευή του οχυρού έγινε με απόλυτη μυστικότητα. Μεταφέρθηκαν εργάτες από τη νότιο Ελλάδα, βράδυ χωρίς καθόλου να χρησιμοποιηθούν ντόπιοι εργάτες, για να μην μάθουν οι Βούλγαροι από τους ντόπιους πού χτίζονται τα οχυρά. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν κυρίως μπετόν αρμέ και άφθονο ατσάλι. Οι χώροι που είδαμε στο εσωτερικό ήταν: μαγειρεία, γραφεία, γραφεία αξιωματικών, εικονοστάσια, τουαλέτες, μπάνια και αποθήκες και όλα αυτά 24 μέτρα περίπου κάτω από τη Γη. Τα επιφανειακά έργα διακρίνονταν σε ορισμένους τύπους π.χ. πολυβολεία, ολμοβολεία, βομβιδοβολεία, παρατηρητήρια, σκέπαστρα προβολέων, σκέπαστρα οπτικών σταθμών κ.α. Το οχυρό Ρούπελ ήταν το μεγαλύτερο από όλα τα οχυρά της "γραμμής Μεταξά". Το συγκρότημα εκτείνεται σε μέτωπο 2.500μ. και περιελάμβανε 123 επιφανειακά έργα, το ανάπτυγμα των υπόγειων χώρων ήταν 1.849 τ.μ., ενώ οι στοές συγκοινωνίας ανέρχονταν σε 4.251 μ. Η συνολική έκταση ήταν 6.100 μ. και το σύνολο της φρουράς ήταν 1.397 άνδρες. Το κόστος κατασκευής του ήταν 111.540.000 δρχ. Η πρώτη επίθεση των Γερμανών ξεκίνησε στις 6 Απριλίου. Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν το πεζικό, το πυροβολικό με ταυτόχρονη υποστήριξη της αεροπορίας. Παρότι προσπάθησαν σκληρά για 5 ημέρες να καταλάβουν τα οχυρά, δεν μπόρεσαν. Τελικά όμως τα οχυρά παραδόθηκαν στους Γερμανούς, διότι από άλλο σημείο των συνόρων μας είχαν εισέλθει και είχαν καταλάβει τη Θεσσαλονίκη. Στις 17:00 της 9ης Απριλίου 1941 προσήλθαν Γερμανοί κήρυκες, για να γνωστοποιήσουν την συνθηκολόγηση ζητώντας την παράδοση του οχυρού. Ο διοικητής του, Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απάντησε ότι τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται και ότι θα συνεχίσει τον αγώνα στερούμενος άλλων διαταγών. Το οχυρό επικοινώνησε με τη Μεραρχία η οποία τους κοινοποίησε την συνθηκολόγηση. Η αντίδραση των ανδρών του οχυρού ήταν ότι ο αγώνας έπρεπε να συνεχιστή. Την επομένη 10 Απριλίου 1941 έλαβε χώρα η παράδοση του οχυρού. * * * Μετά από την ξενάγηση στα Οχυρά του Ρούπελ, κατεβήκαμε σε ένα χωριό που λέγετε Άνω Πορόια. Όταν φτάσαμε στο χωριό, κάτσαμε σε μια ταβέρνα, φάγαμε ήπιαμε και διασκεδάσαμε. Αφού τελειώσαμε το φαΐ, βγήκαμε έξω. Απέναντι από τη ταβέρνα υπήρχε ένας στάβλος με άλογα, τα οποία μπορούσες να τα νοικιάσεις. Όσα παιδιά ήθελαν μπορούσαν να κάνουν ιππασία. Οι ιδιοκτήτες των αλόγων μας πήγαν μέσα στο δάσος, για να μας ξεναγήσουν. Όσοι δεν έκαναν ιππασία ανέβηκαν σε ένα ύψωμα και απόλαυσαν την πανοραμική θέα της λίμνης Κερκίνης. Μετά από αυτό, πήραμε το δρόμο του γυρισμού Αθανασιάδου Κορίνα, Κεχαγιά Βερόνικα, Σελίδου Στεφανία (ΣΤ΄ Τάξη)                                    |
||||
|
|
|
|
|
|
